Porównanie Apple Watch 2 42 mm vs Samsung Gear S3 frontier

— Inteligentny zegarek (smartwatch). Gadżet w postaci zegarka na rękę przeznaczony do użytku w połączeniu ze smartfonem - zwykle z łączeniem się za pomocą Bluetooth. Taki zegarek może służyć do otrzymywania powiadomień o przychodzących połączeniach lub wiadomościach, do sterowania różnymi funkcjami smartfona; a najbardziej zaawansowane modele pozwalają nawet na instalację własnych aplikacji i różnią się od zegarków-telefonów jedynie brakiem możliwości samodzielnego wykonywania połączeń. Z kolei różnica w stosunku do smartbandów (patrz poniżej) polega przede wszystkim na bardziej tradycyjnym designie i szerszej specjalizacji: smartwatche często posiadają czujniki fitness i obsługują specjalistyczne pomiary, ale ich zastosowanie nie ogranicza się do tego.

— Smartwatch z funkcją telefonu. Inteligentne zegarki z własnym modułem sieci komórkowej. Takie urządzenia są w stanie wykonywać połączenia, wysyłać wiadomości, a w większości przypadków nawet korzystać z mobilnego Internetu bez łączenia się ze smartfonem lub innym urządzeniem zewnętrznym. Jednak dla wygody do komunikacji głosowej może być potrzebny zestaw słuchawkowy Bluetooth, a łączność ze smartfonem jest również dostępna w wielu modelach. Specyficzna funkcjonalność takich gadżetów może być różna, należy to wyjaśniać osobno.

— Smartband (bransoletka fitness). Specjalis...tyczne gadżety na nadgarstek przeznaczone głównie do uprawiania sportu. Zwykle taki gadżet ma długą i wąską kopertę, której szerokość nie może przekraczać szerokości paska; ten układ jest uważany za najwygodniejszy do zastosowania. Jeśli chodzi o funkcjonalność, bransoletki fitness rejestrują głównie różne dane dotyczące ciała i stanu zdrowia użytkownika - od tętna po poziom tlenu we krwi, fazy snu i inne specyficzne parametry. Dodatkowo mogą być zapewnione tradycyjne funkcje, takie jak powiadomienia o połączeniach czy SMS-ach, ale w tym przypadku mają one drugorzędne znaczenie. Wyświetlacze w bransoletkach fitness są zazwyczaj najprostsze, a w niektórych modelach w ogóle nie ma ekranu - zresztą wygodniej jest przeglądać szczegółowe dane dotyczące aktywności fizycznej w aplikacji na smartfonie.

— Inteligentny zegarek dla dzieci. Urządzenia naręczne zapewniające bezpieczeństwo dzieciom; najczęściej - specjalistyczny rodzaj zegarków z funkcją dzwonienia do (patrz wyżej). Takie urządzenia pełnią przede wszystkim dwie główne funkcje: pozwalają rodzicom kontrolować, gdzie znajduje się dziecko, oraz zapewniają komunikację między dzieckiem a rodzicami (w tym w sytuacjach awaryjnych). Cechy tych funkcji i konkretne funkcje różnią się, aby uzyskać więcej informacji, patrz „Kontrola rodzicielska”. Ponadto konstrukcja często przewiduje inne funkcje inteligentnych zegarków - od budzika i wyświetlania czasu po zwykłe gry, krokomierz, monitor pracy serca, codzienne i inne specjalne pomiary.

— Dla zwierząt. Gadżety przeznaczone dla zwierząt domowych – przede wszystkim psów. Takie urządzenie jest zwykle przymocowane do obroży i może pełnić całkiem różne funkcje: lokalizator, który przesyła dane o lokalizacji zwierzaka, „wizytówka” z danymi kontaktowymi właściciela, a nawet monitor aktywności, który śledzi aktywność zwierzęcia i pozwala monitorować jego stan zdrowia.

— Inteligentne okulary. „Inteligentne” gadżety, wykonane w postaci okularów. Z reguły w ramkę takiego gadżetu jest wbudowana kamera, a wyświetlacz znajduje się naprzeciw jednego z oczu użytkownika. Początkowo inteligentne okulary były uważane za dość obiecujące osiągnięcie, lecz w praktyce z wielu powodów nie zyskały popularności, a obecnie prawie nie są używane.

Główny sposób łączenia gadżetu na rękę z urządzeniami zewnętrznymi. W przypadku smartwatchy i smartbandów (patrz „Rodzaj”) chodzi o połączenie ze smartfonem lub tabletem, a w przypadku smartwatchy z funkcją telefonu najczęściej chodzi o zestawy słuchawkowe.

— Bluetooth. Bezprzewodowa technologia do bezpośredniej komunikacji między różnymi urządzeniami. To najpopularniejszy interfejs w smartwatchach i smartbandach: moduły Bluetooth mogą być bardzo małe, zasięg komunikacji nawet w najwcześniejszych wersjach sięga 10 m, a różne generacje Bluetooth są ze sobą kompatybilne pod względem podstawowej funkcjonalności. W szczególności wersje w naszych czasach są następujące:

• v 2.0. Najwcześniejszy standard stosowany we współczesnych gadżetach do noszenia. Możliwości takiego połączenia są skromniejsze niż w bardziej zaawansowanych wersjach, ale często wystarczają, biorąc pod uwagę zakres zastosowania.
• v 3.0. Standard, który łączy w sobie klasyczny Bluetooth v 2.0 i szybki „dodatek” do przesyłania dużych ilości danych.
• v 4.0. Kolejne, po 3.0, ulepszenie Bluetooth: w tej wersji do klasycznego i szybkiego formatu została dodana technologia „Bluetooth o niskim zużyciu energii”. Wsparcie dla tej technologii jest szczególnie przydatne w bransoletkach fitness, które zwykle przesyłają niewielkie ilości danych, ale stale.
• v 4.1. Modyfikacja opisanego powyżej standardu 4.0 z ulepszoną ochroną przed...zakłóceniami podczas pracy z komunikacją mobilną LTE.
• v 4.2. Kolejne ulepszenie standardu 4.0, które wprowadziło w szczególności ulepszoną ochronę danych i zwiększoną prędkość połączenia. v 5. Piąta generacja Bluetooth została wydana w 2016 roku. Kluczową nowością w wersji 5.0 było rozszerzenie możliwości związanych z Internetem Rzeczy. Tak więc w protokole Bluetooth Low Energy możliwe stało się podwojenie prędkości przesyłania danych (do 2 Mb/s) kosztem zmniejszenia zasięgu, a także czterokrotne zwiększenie zasięgu kosztem zmniejszenia prędkości; ponadto wprowadzono szereg usprawnień dotyczących jednoczesnej pracy z dużą liczbą podłączonych urządzeń.
• — v 5.1. Aktualizacja wersji opisanej powyżej v 5.0. Oprócz ogólnej poprawy jakości i niezawodności komunikacji, w tej aktualizacji zaimplementowano tak ciekawą funkcję jak określanie kierunku, z którego dochodzi sygnał Bluetooth. Dzięki temu możliwe staje się określenie położenia podłączonych urządzeń z dokładnością do centymetra.
• — v 5.2. Kolejna, po 5.1, aktualizacja Bluetooth 5. generacji. Główne nowości w tej wersji to szereg ulepszeń bezpieczeństwa, dodatkowa optymalizacja mocy w trybie LE oraz nowy format sygnału audio do synchronizacji równoległego odtwarzania na kilku urządzeniach.
• —v 5.3. Protokół bezprzewodowy Bluetooth v 5.3 został wprowadzony na początku 2022 roku. Wśród nowości przyspieszono w nim proces negocjacji kanału komunikacyjnego pomiędzy sterownikiem a urządzeniem, zaimplementowano funkcję szybkiego przełączania pomiędzy stanem pracy w małym cyklu roboczym a trybem high-speed, poprawiono przepustowość i stabilność połączenia poprzez zmniejszenie podatności na zakłócenia. W przypadku zaistnienia nieoczekiwanych zakłóceń w trybie pracy Low Energy przyśpieszono procedurę wyboru kanału komunikacyjnego do przełączenia. W protokole 5.3 nie zaprezentowano fundamentalnych nowości, lecz widać w nim szereg ulepszeń jakościowych.
  
  Rzecz jasna, aby móc korzystać ze wszystkich funkcji danej wersji Bluetooth, musi być on obsługiwany nie tylko przez samo urządzenia, ale także przez smartfon/tablet, do którego jest podłączony.

— USB. Połączenie przewodowe z komputerem/laptopem za pomocą kabla USB. Dość specyficzna opcja, którą można znaleźć w niektórych bransoletkach fitness i smartwatchach z GPS dla dzieci. W godzinach pracy taki gadżet działa całkowicie samodzielnie, a połączenie USB jest wykorzystywane tylko okresowo, do niektórych zadań specjalnych: przenoszenia zebranych danych do komputera, ładowania baterii, zmiany niektórych ustawień itp. Nie jest to tak wygodne, jak stałe połączenie przez Bluetooth, dlatego w gadżetach do noszenia, USB jest rzadko używane jako główna metoda połączenia.

— 3.5 mm (mini-Jack). Inny sposób połączenia przewodowego, prawie całkowicie podobny do opisanego powyżej USB i różniący się jedynie typem złącza i odpowiednio zakresem zastosowania - wtyk 3,5 mm przeznaczony jest głównie do współpracy ze smartfonami i tabletami, a nie z komputerami. Jednak jest to również niezwykle rzadka opcja.

System operacyjny to oprogramowanie sprzętowe, które umożliwia instalację dodatkowych aplikacji. Ponadto same systemy operacyjne mają zwykle dość szerokie możliwości - na przykład ścisłą integrację z niektórymi usługami sieciowymi. Najpopularniejsze opcje to:

— Android. Mobilny system operacyjny Android jest znany głównie ze smartfonów i tabletów, ale otwarty kod źródłowy (Open Source) pozwala na zoptymalizowanie go pod kątem innych urządzeń, w tym na rękę. Należy pamiętać, że tradycyjne aplikacje na Androida są generalnie słabo kompatybilne z gadżetami na rękę, ale niektóre programy są w stanie automatycznie dostosowywać się do takich urządzeń, a dla wielu modeli produkowane jest również specjalistyczne oprogramowanie (często przez samych producentów).

— Wear OS. System znany wcześniej jako Android Wear. To specyficzna wersja Androida, pierwotnie zaprojektowana jako rozwiązanie dla gadżetów na rękę. Posiada radykalnie przeprojektowany interfejs, ścisłą integrację z asystentem głosowym Google Assistant, a także tzw. proaktywne powiadomienia. Dzięki temu urządzenie jest w stanie samodzielnie, bez pytania, wydawać rozszerzone wskazówki dotyczące konkretnej sytuacji: np. przed ważnym spotkaniem zaplanować trasę na mapie z uwzględnieniem korków i w razie potrzeby włączyć przypomnienie jeszcze wcześniej niż pierwotnie planowano.

— Tizen. Otwarty sy...stem operacyjny dla urządzeń mobilnych, promowany przede wszystkim przez firmę Samsung. Podobnie jak w przypadku Androida, oryginalny Tizen słabo nadaje się do smartwatchy, więc zwykle jest to specjalna wersja Tizen Wearable. Należy zauważyć, że istnieją narzędzia, które umożliwiają uruchamianie aplikacji na Androida na urządzeniach z tym systemem operacyjnym.

— WatchOS. System operacyjny specjalnie zaprojektowany i używany wyłącznie przez gadżety Apple na rękę. Kluczowe funkcje obejmują obsługę asystenta głosowego Siri i Apple Pay, zestaw narzędzi fitness oraz wysoki stopień optymalizacji elementów sterujących Apple Watch. WatchOS używa własnych aplikacji, które mogą być tworzone przez zewnętrznych programistów.

— Nucleus. Dość rzadki i nietypowy system operacyjny: nie odnosi się do systemów operacyjnych ogólnego przeznaczenia, ale do systemów czasu rzeczywistego. Takie systemy są zoptymalizowane pod kątem jak najszybszej reakcji na zdarzenia zewnętrzne (podczas gdy w konwencjonalnych systemach operacyjnych odpowiedź następuje w zależności od alokacji zasobów). W szczególności Nucleus ma wszystkie możliwości niezbędne dla gadżetów na rękę, ale z wielu powodów takie oprogramowanie jest dość rzadkie.

— Harmony OS. Uniwersalny system operacyjny firmy Huawei, znany również jako Hongmeng. Zapewnia działanie szerokiej gamy urządzeń: gadżetów z ekosystemu „inteligentnego” domu, inteligentnych zegarków, smartfonów i tabletów. W gadżetach do noszenia Harmony OS to przeprojektowana wersja własnego systemu operacyjnego Lite OS, który zasila zegarki Huawei i inne urządzenia o niskiej wydajności.

— System operacyjny Fitbit. System operacyjny opracowany i stosowany wyłącznie w gadżetach naręcznych firmy Fitbit. Fitbit OS obsługuje instalację różnych aplikacji na smartwatchach, w systemie zaimplementowano sterowanie gestami, wydano dla niego wiele widżetów i tarcz. System operacyjny przewiduje także docelowe tryby ćwiczeń oraz możliwość płatności zbliżeniowych za zakupy w sklepach za pomocą chipa NFC zegarka oraz aplikacji Fitbit Pay.

— Moto Watch OS. Autorskie oprogramowanie dla smartwatchy Motorola z kategorii systemów czasu rzeczywistego. Moto Watch OS został zaprojektowany z myślą o dokładnym monitorowaniu stanu zdrowia, zbiera również informacje o aktywności użytkownika, obsługuje odbieranie powiadomień ze sparowanego smartfona i zapewnia maksymalny czas pracy baterii noszonego gadżetu. Należy pamiętać, że system operacyjny nie obsługuje instalacji aplikacji od postronnych deweloperów — będziesz musiał zadowolić się wstępnie zainstalowanymi narzędziami i aplikacjami.

— MagicOS. System operacyjny zaprojektowany specjalnie dla gadżetów naręcznych Honor i stosowany tylko w nich. Wyglądem i możliwościami jest bardzo podobny do powiązanego z nim systemu operacyjnego HarmonyOS, który można spotkać w urządzeniach przenośnych Huawei. Twierdzi się, że MagicOS ma własną filozofię i wektor rozwoju.

Typ karty SIM, dla której przeznaczony jest gadżet. Karty SIM są wymagane do mobilnych modułów komunikacyjnych, które znajdują się głównie w smartwatchach z funkcją telefonu i smartwatchach dla dzieci z GPS (patrz „Rodzaj”). Ich typy mogą być następujące:

- Micro-SIM. Mniejsza i ulepszona, w porównaniu z przestarzałą mini-SIM, odmiana kart SIM: wymiary zostały zmniejszone do 15x12 mm, podczas gdy pojemność pamięci wbudowanej i ogólna funkcjonalność chipa nieco się rozszerzyły.

- Nano-SIM. Najnowsza i najmniejsza odmiana wymiennych kart SIM: ma wymiary tylko 12x9 mm.

Warto zauważyć, że obecnie większość operatorów komórkowych sprzedaje karty SIM, które są kompatybilne ze wszystkimi trzema typami slotów jednocześnie: sam chip ma format nano-SIM, a taką kartę można zainstalować w slot micro-SIM lub mini-SIM za pomocą ramki adaptera. Warto więc zwrócić uwagę przede wszystkim na typ karty SIM, jeśli ma się już kartę SIM o ściśle określonym formacie i nie chce się jej zmieniać.

Osobny rodzaj to e-SIM (Embedded SIM) - niewymienne moduły, które trzeba zaprogramować dla konkretnego operatora komórkowego. Z jednej strony stwarza to pewne niedogodności: zmiana numeru karty SIM jest łatwiejsza niż zmiana konfiguracji e-SIM. Z drugiej strony e-SIM są bardziej kompaktowe i lepiej nadają się do gadżetów na rękę, a...przy zmianie numerów nie trzeba wydawać pieniędzy na zakup nowej karty. Osobno należy wyjaśnić kompatybilność takiego modułu z siecią danego operatora.

W tym bloku zgromadzono różne systemy nawigacji (GPS, Galileo) oraz funkcje pomocnicze do nich (aGPS, nawigacja po śladzie GPS, mapy, kompas, wysokościomierz, barometr). Więcej o nich:

— Moduł GPS. Moduł nawigacji satelitarnej GPS wbudowany bezpośrednio w smartwatch/smartband. Początkową funkcją takiego modułu jest określenie aktualnych współrzędnych geograficznych; ale sposób wykorzystania tych informacji zależy od konkretnego rodzaju i modelu gadżetu. Na przykład w niektórych urządzeniach GPS służy tylko do pomiaru przebytego dystansu i/lub prędkości, podczas gdy bardziej zaawansowane modele obsługują pełną nawigację i są wyposażone we wbudowane mapy. Ponadto funkcja ta jest prawie obowiązkowa w smartwatchach dla dzieci (patrz „Rodzaj”) - to GPS jest odpowiedzialny za określenie lokalizacji dziecka.

— aGPS. Funkcja pomocnicza przyspieszająca uruchomienie głównego odbiornika GPS. Aby działać zgodnie ze swoim głównym przeznaczeniem, taki odbiornik musi aktualizować dane o lokalizacji satelitów nawigacyjnych; uzyskanie tych danych w klasyczny sposób, bezpośrednio z samych satelitów, może zająć dość dużo czasu (do kilkunastu minut). Dotyczy to zwłaszcza tzw. „zimnego startu” – kiedy odbiornik uruchamia się po dłuższej prze...rwie w eksploatacji, a przechowywane w nim dane są już całkowicie nieaktualne. aGPS (Assisted GPS) pozwala na otrzymywanie aktualnych informacji serwisowych od operatora komórkowego – z najbliższej stacji bazowej (funkcja ta jest obecnie obsługiwana przez większość operatorów). Może to znacznie przyspieszyć proces uruchamiania.

— GLONASS. System ten jest rosyjską alternatywą dla amerykańskiego GPS. Co prawda, zapewnia nieco mniejszą dokładność, więc obsługa GLONASS jest zwykle zapewniana dodatkowo do modułu GPS. Jednoczesne użycie dwóch systemów podnosi z kolei dokładność pozycjonowania.

— Galileo. Europejski system nawigacji satelitarnej, stworzony jako alternatywa dla amerykańskiego GPS. Należy zauważyć, że znajduje się on pod kontrolą departamentów cywilnych, a nie wojskowych. Przy pełnej flocie składającej się z 24 aktywnych satelitów system zapewnia dokładność do 1 m w trybie publicznym oraz do 20 cm z serwisem GHA. Działając w połączeniu z GPS, system Galileo zapewnia dokładniejsze określanie lokalizacji, zwłaszcza w gęsto zaludnionych obszarach.

— Mapy. Funkcja wyświetlania na ekranie zegarka mapy topograficznej terenu z wysokościami, formami ukształtowania terenu i rodzajami roślinności. Zainstalowane mapy służą do wizualnej nawigacji GPS bez konieczności przywiązywania się do smartfona. Często możliwość wyświetlania map jest zaimplementowana w taktycznych smartwatchach z nastawieniem na turystykę.

— Nawigacja po śladzie GPS. Wiele zegarków z możliwością planowania trasy ma funkcję nawigacji po śladzie GPS. Gadżet do noszenia działa jako nawigator w okolicy, pokazując trasę na ekranie i podpowiadając, gdzie należy skręcić w tym czy innym kierunku. Niektóre smartwatche z wyraźnym nastawieniem turystycznym mają również program „Droga powrotna”, który pozwala wrócić na trasę, którą już przebyłeś. W trybie śledzenia GPS punkty śledzenia są zwykle rejestrowane automatycznie w oparciu o wybrany interwał ustalania pozycji. Można także ręcznie oznaczyć punkt na trasie w dowolnym momencie.

— Kompas. Klasyczny kompas to urządzenie wskazujące kierunek do punktów kardynalnych. Gadżety na rękę zwykle wykorzystują elektroniczny kompas - miniaturowy czujnik magnetyczny, z którego dane w razie potrzeby są wyświetlane na wyświetlaczu.

— Wysokościomierz. Funkcja pozwalająca określić aktualną wysokość, w której znajduje się użytkownik. Należy pamiętać, że zasada i format wysokościomierza mogą być różne. Niektóre modele wykorzystują dane z barometru do pomiarów wysokości, inne wykorzystują informacje z czujnika GPS; samą wysokość można określić w stosunku do poziomu morza, w stosunku do określonego punktu początkowego lub w dowolny z tych sposobów, według uznania użytkownika. Szczegóły te należy wyjaśnić osobno.

— Barometr. Funkcja, która pozwala wyjaśniać aktualne ciśnienie atmosferyczne. Jednym z zastosowań barometru jest prognozowanie pogody: na przykład gwałtowny spadek ciśnienia zwykle sygnalizuje nadejście złej pogody. Ponadto informacje z tego czujnika mogą być używane do obsługi wysokościomierza (patrz wyżej); a nawet jeśli gadżet nie ma wysokościomierza, różnicę wysokości między dwoma punktami na ziemi można łatwo obliczyć na podstawie różnicy ciśnień między nimi.

— TFT. Najprostszy rodzaj matryc ciekłokrystalicznych stosowanych w wyświetlaczach kolorowych. Zapewniają stosunkowo niską, ale generalnie wystarczającą jakość obrazu, a jednocześnie są znacznie tańsze niż bardziej zaawansowane technologie. Nie wymagają podświetlenie - a dokładniej, podświetlenie jest częścią samego ekranu i włącza się wraz z nim. Spośród jednoznacznych niedociągnięć warto zauważyć, że wiele matryc TFT ma raczej ograniczone kąty widzenia; jednakże wraz z poprawą technologii ta wada jest stopniowo eliminowana.

— IPS. Rodzaj matryc ciekłokrystalicznych zaprojektowany w celu wyeliminowania wad TFT. Istnieje wiele podgatunków matryc IPS, ale wszystkie wyróżniają się wysoką jakością odwzorowania barw, doskonałą jasnością i szerokimi kątami widzenia. Wadą tej opcji jest stosunkowo wysoki koszt.

— OLED. W tym przypadku ma się na myśli technologię stosowaną przy tworzeniu najprostszych wyświetlaczy monochromatycznych. Na takich ekranach każdy segment składający się na obraz to osobna dioda LED, co eliminuje potrzebę zewnętrznego podświetlenia. Kolor poświaty w różnych modelach może być różny, co pozwala nadać gadżetowi stylowy i oryginalny wygląd.

— AMOLED. Ekrany oparte na matrycy z aktywnych organicznych diod elektroluminescencyjnych. Podobnie jak w przypadku różnych typów TFT, technologia ta umożli...wia tworzenie kolorowych wyświetlaczy o wysokiej rozdzielczości. Jego kluczową cechą jest to, że ekran nie wymaga osobnego systemu podświetlenie - w matrycach AMOLED każdy piksel świeci samodzielnie, przez co pobór prądu jest nieco niższy. Jednocześnie takie ekrany wyróżniają się dobrą jakością odwzorowania barw, doskonałą jasnością i szerokimi kątami widzenia, są jednak znacznie droższe od TFT.

— Super AMOLED. Ulepszona wersja opisanej powyżej technologii AMOLED, zapewniająca bogatsze odwzorowanie barw i jasność, a także lepszą dokładność i szybkość reakcji na dotyk - wszystko z cieńszym wyświetlaczem i mniejszym zużyciem energii. Dodatkowo zmniejsza się stopień odbijania światła zewnętrznego, taka matryca daje mniej olśnienia i jest lepiej widoczna w świetle słonecznym.

— E-Ink (E-Paper). Wyświetlacze wykonane w technologii papieru elektronicznego; ponadto w tej kategorii znajdują się również ekrany typu Memory LCD. Klasyczny ekran E-Ink jest czarno-biały, nie jest wyposażony w podświetlenie (jednak można je osobno wbudować w gadżet), ma bardzo niską częstotliwość odświeżania i słabo sprawdza się nawet do stoperów, nie wspominając o filmach czy animowanych obrazkach. Z drugiej strony „papier elektroniczny” jest doskonale widoczny w jasnym świetle i ma bardzo niski pobór mocy: potrzebuje prądu tylko przy zmianie obrazu, a nieruchomy obraz pozostaje widoczny nawet po całkowitym wyłączeniu zasilania. Z kolei ekrany Memory LCD o tych samych zaletach prawie nie ustępują klasycznym matrycom LCD pod względem częstotliwości odświeżania, ale z wielu powodów nie otrzymały zbyt dużego rozpowszechnienia.

— Transflective. Specyficzny rodzaj matrycy LCD, zdolny do działania zarówno z własnym podświetleniem, jak i światłem odbitym. W jasnym świetle zewnętrznym (na przykład w słońcu) taki ekran skutecznie je odbija i nie wymaga osobnego podświetlenie - jednak wciąż jest w konstrukcji i włącza się przy słabym oświetleniu. Taki format pracy pozwala znacznie zmniejszyć zużycie energii w porównaniu do tradycyjnych ekranów LCD, gdzie obraz nie jest widoczny bez podświetlenie; ponadto ważną zaletą jest również dobra widoczność w jasnym świetle. Główną wadą tego typu matrycy jest jej wysoki koszt; ponadto są one w większości wykonane w postaci monochromatycznej.

— LTPO. Matryce OLED i AMOLED z adaptacyjną częstotliwością odświeżania, która zmienia się w szerokim zakresie w zależności od wykonywanych zadań. Przy renderowaniu dynamicznych treści ekrany z technologią LTPO automatycznie podnoszą częstotliwość odświeżania do maksymalnych wartości, przy oglądaniu statycznych obrazów automatycznie redukują ją do minimum. Sercem tej technologii jest podłoże LTPS z cienką warstwą tlenkową TFT nad podstawą tranzystorów cienkowarstwowych. Dynamiczna kontrola częstotliwości odświeżania jest zapewniona dzięki sterowaniu przepływem elektronów. Kluczową zaletą ekranów LTPO jest zmniejszone zużycie energii.

Przekątna wyświetlacza zainstalowanego w gadżecie; w przypadku ekranów okrągłych jest wskazywana średnica.

Większy ekran z jednej strony okazuje się wygodniejszy w użytkowaniu, z drugiej znacząco wpływa na wymiary całego urządzenia, co jest szczególnie istotne w przypadku gadżetów na nadgarstek. Dlatego producenci wybierają rozmiar wyświetlacza zgodnie z przeznaczeniem i funkcjonalnością każdego konkretnego modelu - tak, aby na ekranie było wystarczająco dużo miejsca, a samo urządzenie nie było zbyt nieporęczne.

Warto też wspomnieć, że ekrany o podobnej przekątnej mogą mieć różne proporcje. Na przykład tradycyjne smartwatche są zwykle wyposażone w kwadratowe lub okrągłe matryce, podczas gdy w smartbandach (bransoletkach fitness) ekrany są często wydłużane.

Rozmiar ekranu zegara w liniach (pikselach) w poziomie i w pionie. Generalnie jest to jeden ze wskaźników określających jakość obrazu: im wyższa rozdzielczość, tym wyraźniejszy i gładszy obraz na ekranie (przy tej samej przekątnej), tym mniej zauważalne są pojedyncze piksele. Z drugiej strony wzrost liczby pikseli wpływa na koszt wyświetlaczy, ich pobór mocy i wymagania stawiane platformie sprzętowej (wymagane jest mocniejsze „wypełnienie”, które samo w sobie będzie kosztować więcej). Ponadto specyfika korzystania z inteligentnych zegarków jest taka, że po prostu nie ma potrzeby instalowania w nich „fantazyjnych” ekranów o wysokiej rozdzielczości. Dlatego współczesne akcesoria na rękę wykorzystują wyświetlacze o stosunkowo niskiej rozdzielczości: na przykład 320x320 o przekątnej około 1,6 cala jest uważana za wystarczającą nawet w przypadku zegarków klasy premium.

Gęstość punktów na ekranie gadżetu, czyli liczba pikseli na cal matrycy w pionie lub poziomie.

Im wyższy PPI, tym wyższa szczegółowość ekranu, tym wyraźniejszy i gładszy obraz. Wskaźnik ten jednak ma odpowiedni wpływ na cenę. Dlatego im większa gęstość punktów, tym bardziej zaawansowany jest z reguły ten gadżet pod względem ogólnych możliwości. Jednak przy wyborze ekranu producenci biorą pod uwagę ogólny cel i funkcjonalność urządzenia; więc nawet niewielka liczba PPI zwykle nie przeszkadza w wygodnym użytkowaniu.