Ogólne normy, które spełnia ta klasa oleju.
Najpopularniejszym standardem stosowanym do olejów do manualnych skrzyń biegów jest API. Zapewnia następujące klasy:
- API GL-1. Oleje o stosunkowo prostym składzie i minimum dodatków. Przeznaczony do stosunkowo nieskomplikowanych warunków pracy, przeznaczony do przekładni stożkowych i ślimakowych, a także skrzyń biegów samochodów ciężarowych i maszyn rolniczych nie posiadających synchronizatorów.
- API GL-2. Oleje do przekładni ślimakowych do średnich obciążeń. Posiadają większą ilość dodatków w porównaniu z GL-1, są stosowane głównie w maszynach rolniczych.
- API GL-3. Oleje przeznaczone głównie do samochodów ciężarowych (z wyjątkiem modeli z przekładniami hipoidalnymi). Przeznaczone do umiarkowanych warunków, zawierają różne dodatki (do 2,7%).
- API GL-4. Najpopularniejszy rodzaj olejów „mechanicznych”. Nadaje się do pracy w każdych warunkach, może być stosowany w przekładniach stożkowych i hipoidalnych, zsynchronizowanych i niezsynchronizowanych skrzyniach biegów, we wszystkich klasach pojazdów (choć specyficzne przeznaczenie jest różne dla różnych marek). Zawiera do 4% dodatków.
- API GL-5. Oleje do ciężkich i mocno obciążonych przekładni - głównie hipoidalnych, z dużym przesunięciem osi. Zawiera do 6,5% dodatków. Wiele gatunków nadaje się do manualnych skrzyń biegów z synchronizatorami i/lub mechanizmami różnicowymi o ograniczonym poślizgu (należy to wyraźnie określić
...w specyfikacji oleju).
- API GL-6. Oleje specjalnie opracowane do przekładni hipoidalnych pracujących przy dużych prędkościach, dużych obciążeniach i/lub wstrząsach. Różnią się od GL-5 jeszcze wyższą zawartością dodatków ekstremalnych.
- API MT-1. Specjalistyczne oleje do ciężkiego sprzętu z niezsynchronizowanymi manualnymi skrzyniami biegów - głównie samochodów ciężarowych i autobusów. Generalnie podobny do GL-5, ale bardziej odporny na wysokie temperatury.
Ponadto oleje do manualnych skrzyń biegów mogą być znakowane zgodnie ze standardem SAE opracowanym przez stowarzyszenie o tej samej nazwie. Zauważ, że w tym przypadku nie mówimy o całkowitej lepkości według SAE (patrz odpowiedni punkt), ale o specjalnych standardach. Najpopularniejsza zgodność ze standardem SAE J2360. Przewiduje, że olej „przekracza wymagania API GL-5” (patrz wyżej) i jest przeznaczony do stosowania w przekładniach hipoidalnych pracujących przy zwiększonych obciążeniach (w tym przy dużej prędkości lub dużym ciągu przy niskiej prędkości) i mających dużą liczbę stykających się powierzchni z poślizgiem.
Z kolei oleje przekładniowe do automatycznych skrzyń biegów wykorzystują własne standardy. Najpopularniejszym jest Dexron, opracowany przez General Motors; historycznie jest to pierwszy standard i większość producentów samochodów w USA i Europie od dawna się nim kieruje. Oto opcje znalezione we współczesnych markach „automatycznych” olejów:
- Dexron II / IID / IIE. Najwcześniejszy obecnie używany standard Dexron. Oryginalny Dexron II (próbka 1972) praktycznie nie występuje dziś w czystej postaci, ponieważ niektóre składniki takich olejów przyspieszają korozję części skrzyni biegów. Preparaty Dexron IID zawierają dodatek antykorozyjny, ale te oleje są higroskopijne. W Dexronie IIE z kolei ta wada jest wyeliminowana, a wydajność w niskich temperaturach również zauważalnie wzrasta.
- Dexron III/IIIF/IIIG/IIIH. Oryginalny Dexron III (znany również jako Dexron IIIF) został wprowadzony w 1993 roku jako bardziej zaawansowana alternatywa dla Dexron II, ale z nim wstecznie kompatybilny (z rzadkimi wyjątkami). Jednocześnie oleje tego standardu wykazywały niewystarczająco wysoką trwałość i odporność na zużycie, co doprowadziło do pojawienia się dodatkowych modyfikacji. Tak więc Dexron IIIG (1997) wyróżnia się wysoką wydajnością w niskich temperaturach, a Dexron IIIH, który zastąpił go w 2003 roku, ma zwiększoną odporność na utlenianie, ulepszone właściwości ekstremalnego ciśnienia i dłuższą żywotność. Wszystkie licencje Dexron III wygasły w 2006 roku; oleje zgodne z tymi normami są nadal produkowane, ale bez żadnej kontroli General Motors.
- Dexron VI. Standard, który pojawił się w 2005 roku jako następca Dexron III; od 2006 roku jest to jedyny standard oficjalnie obsługiwany przez General Motors. Zapewnia niższą początkową lepkość oleju niż poprzednie normy, co pozytywnie wpływa na ogólną jakość przekładni, a także ma zawężone tolerancje w zakresie zmniejszania lepkości wraz ze zużyciem i, odpowiednio, lepsze charakterystyki ekstremalnych ciśnień.
Innym popularnym standardem „automatycznym” opracowanym i utrzymywanym przez Forda jest Mercon. Jest mniej zróżnicowany pod względem liczby specyfikacji: najpopularniejsze warianty to oryginalny Mercon opracowany w 1987 roku, Mercon IV (1997), Mercon V (2001) i Mercon LV (2009). Jednocześnie każdy kolejny standard jest doskonalszy i wstecznie zgodny z poprzednimi. Trochę w tej serii jest Mercon SP, opracowany dla skrzyni biegów Forda 6R stosowanej w silnikach wzdłużnych. Warto również zauważyć, że wymagania tej normy są podobne do wymagań Dexronu, a oleje zgodne z Mercon są zwykle certyfikowane przez Dexron.
Nieco mniej powszechne jest znakowanie olejów „automatycznych” zgodnie ze standardem JASO stosowanym przez japońskich producentów samochodów. Automatyczne skrzynie biegów produkcji japońskiej mają swoje własne cechy i specyficzne wymagania dla olejów, dlatego stosuje się dla nich osobny standard. Wybierając taki olej, należy skupić się przede wszystkim na wymaganiach określonych w dokumentacji samochodu.
