Klasa lepkości oleju określona przez międzynarodową normę SAE. Lepkość to jedna z kluczowych właściwości fizycznych oleju, która decyduje o jego kompatybilności z konkretnym silnikiem. Większość nowoczesnych marek olejów jest całoroczna i przeznaczona do użytku, m.in. w niskich temperaturach. Dlatego indeks SAE dla nich zawiera informacje nie tylko o właściwościach lepkości w rozgrzanym silniku, lecz także o mrozoodporności.
Taki indeks jest zwykle zapisywany w postaci dwóch cyfr oddzielonych literą w:
0w-8,
0w-12,
0w-15,
0w-16,
0w-20,
0w-30,
0w-40,
0w-50,
5w-20,
5w-30,
5w-40,
5w-50,
5w-60,
10w-30,
10w-40,
10w-50,
10w-60,
15w-40,
15w-50,
15w-60,
20w-20,
20w-50,
20w-60,
25w-40. Istnieje również format
SAE 10w,
SAE 20,
SAE 30,
SAE 40 i
SAE 50. Pierwsza liczba opisuje wyłącznie odporność oleju na zimno i nie odnosi się do jego właściwości, gdy silnik jest rozgrzany. Jeśli od tej liczby odejmie się 35, otrzyma się minimalną temperaturę, przy której silnik może się uruchomić. W naszym przykładzie ta temperatura będzie wynosić 15-35 = -20 °C. Oczywiście takie wartości są raczej arbitralne, ponieważ w praktyce należy brać pod uwagę inne czynniki. Na przykład, jeśli akumulator jest prawie rozładowany (co nie jest rzadkością w chłodne dni), zimny rozruch może powodować trudności nawet w wyższej temperaturze niż wynika to z charakterystyki oleju.
Druga liczba określa charakterystykę oleju w ciepłym silniku przy normalnej pracy, w standardowych temperaturach roboczych. To właśnie wskaźnik ten jest głównym czynnikiem wyboru marki smaru do konkretnego samochodu - konieczne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń producenta. Faktem jest, że każdy silnik projektowany jest w oparciu o ściśle określone wartości lepkości. Zbyt lepki olej pozostanie w ruchomych częściach w dużych ilościach, a zbyt płynny pozostawi je bez żadnego smarowania; w obu przypadkach moc spada, a zużycie wzrasta. Dlatego przede wszystkim przy wyborze według SAE należy wziąć pod uwagę drugą liczbę i jej zgodność z charakterystyką silnika.
Norma jakości oleju silnikowego, którą koncern VAG uważa za obowiązkową do prawidłowego działania przy wykorzystaniu w silniku swoich samochodów. Dla różnych silników (i odpowiednio marek samochodowych), przewidziano własną normę, wśród których są
500.00,
501.01,
502.00,
503.00,
503.01,
504.00,
505.00,
505.01,
506.00,
506.01,
507.00,
508.00,
509.00 i
511.00.
Norma jakości oleju silnikowego, którą producent BMW uważa za niezbędną do prawidłowego działania przy wykorzystaniu w silnikach swoich samochodów. Dla różnych silników (i odpowiednio marek samochodów) przewidziano własną normę, wśród których są
Longlife-98,
Longlife-01,
Longlife-04,
Longlife-12 FE,
Longlife-14 FE + i
Longlife-17 FE +.
Norma jakości oleju silnikowego, którą producent Mercedes-Benz uważa za obowiązkową do prawidłowego działania przy wykorzystaniu w silniku swoich samochodów. Dla różnych silników (i odpowiednio marek samochodowych), przewidziano własną normę, wśród których są
226,5,
226,51,
226,9,
228,1,
228,3,
228,31,
228,5,
228,51,
229,1,
229,3,
229,31,
229,5,
229,51,
229,52,
229,71,
235,27 i
235,28.
Norma jakości oleju silnikowego, którą koncern PSA Group uważa za niezbędną do prawidłowego działania przy wykorzystaniu w silnikach swoich samochodów. Dla różnych silników (i odpowiednio marek samochodów) przewidziano własną normę, wśród których są
B71 2290,
B71 2294,
B71 2295,
B71 2296,
B71 2297,
B71 2300 i
B71 2312.
