Porównanie Hyundai HY 65 EXPERT vs Berkut R17

Maksymalne ciśnienie dostarczane przez pompę lub kompresor — innymi słowy najwyższe ciśnienie w oponie, jakie można osiągnąć przy pomocy danego sprzętu.

W większości modeli wskaźnik ten wynosi od 2.5 do 10 atm, a w pompach mechanicznych (ręcznych i nożnych, patrz "Rodzaj") prawie w ogóle nie występuje ciśnienie większe niż 10 atm. Wynika to z faktu, że nawet w przypadku ciężkich samochodów ciężarowych optymalne ciśnienie w oponach wynosi zwykle około 5 - 9 atm (w zależności od wielu parametrów istnieją specjalne formuły i tabele do obliczeń); a w oponach samochodów osobowych niezwykle rzadko stosuje się ciśnienie powyżej 2,5 atm. Niemniej jednak istnieją kompresory o wyższych parametrach ciśnieniowych - 11-15 atm, 16-20 atm i nawet jeszcze wyższych. Taka specyfikacja ma sens głównie w odniesieniu do „rezerwy mocy”: wyższe ciśnienie robocze sprzyja szybszemu pompowaniu. Jednakże należy uważać, aby nie napompować zbyt mocno i nie uszkodzić opony.

Wydajność kompresora (patrz „Rodzaj”) to maksymalna ilość powietrza, jaką można wpompować do opony w minutę.

Wyższa wydajność skraca czas pompowania koła; z drugiej strony parametr ten bezpośrednio wpływa na rozmiar, wagę, pobór mocy i cenę kompresora. Warto więc wybierać w oparciu o wydajność, biorąc pod uwagę realne potrzeby. Tak więc do sporadycznego pompowania opon w samochodzie osobowym wystarcza kompresor o niskiej prędkości roboczej - do 20 l/min włącznie. A jeśli ważna jest dla Ciebie również prędkość pełnego pompowania (np. po wymianie koła), możesz wybrać jednostkę 21 - 40 l/min. Z kolei modele o bardziej solidnych właściwościach – 41 – 60 l/min i więcej – przeznaczone są głównie do ciężkich pojazdów takich jak SUV-y, ciężarówki, ciągniki itp.

Należy zauważyć, że parametr ten NIE nadaje się do obliczenia dokładnego czasu pompowania (nawet jeśli znana jest dokładna objętość powietrza w oponie). Faktem jest, że rzeczywista wydajność kompresora jest zawsze niższa niż deklarowana: liczby w charakterystyce są podawane dla wolnego wylotu powietrza, a podczas pompowania kół prędkość będzie nieuchronnie niższa ze względu na opór smoczka.

Ilość prądu pobieranego przez kompresor podczas pracy. W przypadku większości modeli przeznaczonych do użytku z samochodami osobowymi, wartość ta kształtuje się na poziomie 12-14 A. Z punktu widzenia oszczędności energii preferowane jest niewielkie zużycie prądu, lecz wydajność urządzenia w dużej mierze zależy od tego wskaźnika (patrz "Wydajność").

Sposoby podłączenia do zasilania, przewidzianego w konstrukcji kompresora (patrz „Rodzaj”).

- Zapalniczka samochodowa. Podłączenie do standardowego gniazda zapalniczki (lub osobnego gniazda samochodowego tego samego formatu). Ta metoda jest wygodna, ponieważ aby uruchomić kompresor nie trzeba otwierać maski. Z drugiej strony zapalniczki mają ograniczenia dotyczące mocy maksymalnej, a w różnych samochodach (a nawet w różnych gniazdach tego samego samochodu) ograniczenia te mogą się znacznie różnić. Aby uzyskać szczegółowe informacje, zobacz "Pobór mocy".

- „Krokodyle”. Bezpośrednie podłączenie do klem akumulatora za pomocą zacisków krokodylkowych. Ta metoda jest nieco bardziej skomplikowana niż praca z zapalniczki - musisz otworzyć maskę i pociągnąć przewody do baterii. Z drugiej strony pozwala ona na wykorzystanie pełnej mocy sieci pokładowej bez obaw o przeciążenia i integralność bezpieczników, dzięki czemu nadaje się do nawet najmocniejszych i najwydajniejszych kompresorów. Ponadto za pomocą „krokodyli” urządzenie można podłączyć nie tylko do sieci pokładowej, ale także do osobnego akumulatora; w niektórych przypadkach taka możliwość jest przydatna (na przykład, jeśli własna bateria samochodu już się wyczerpuje, lecz w pobliżu znajduje się „świeży” akumulator).

- Zapalniczka/"krokodyle". Możliwość użycia dowolnego z opisanych powyżej wari...antów podłączenia - według własnego uznania. Zapewnia to wygodę i pozwala wybrać optymalny format pracy w zależności od sytuacji. Na przykład do szybkiego pompowania jednego lub dwóch kół można użyć zapalniczki, lecz do długotrwałej pracy lepiej nadaje się zasilanie przez „krokodyle”.

- Wtyczka. Wtyczka do podłączenia do zwykłego gniazdka 230 V (patrz „Zasilanie”). Stosowana jest wyłącznie w kompresorach z tym typem zasilania.

- Zapalniczka/wtyczka. Odmiana spotykana w modelach z możliwością pracy zarówno z 12 V jak i 230 V; w pierwszym przypadku używa się zapalniczki, w drugim - wtyczki.

- Kabel (do akumulatora). Bezpośrednie podłączenie do akumulatora za pomocą kabli o płaskich stykach, które po podłączeniu zaciskane są w klemach baterii. Taka konstrukcja zapewnia ciaśniejszy kontakt niż opisane powyżej „krokodyle”, lecz jest mniej wygodna podczas podłączania i odłączania kompresora.

Długość kabla za pomocą którego kompresor jest podłączany do źródła zasilania - standardowego samochodowego gniazda DC 12V (tzw. zapalniczki) lub bezpośrednio do zacisków akumulatora. Uważa się, że długość kabla nie powinna być mniejsza niż dwa metry, aby uniknąć niedogodności w działaniu.

Długość węża, przez który pompowane jest powietrze do opony. Im jest większa, tym wygodniej jest korzystać z urządzenia. Natomiast rzadkością jest pozostawienie kompresora daleko od koła, zwłaszcza jeśli na urządzeniu znajduje się manometr, który się okresowo sprawdza. Do użytku domowego w samochodach wystarczy wąż o długości półtora metra. Mocne i wydajne modele mogą być wyposażone w wąż o długości 7 lub więcej metrów, lecz są to raczej rozwiązania do komercyjnego zastosowania w serwisach samochodowych.

Wiele pomp/kompresorów dostarczanych jest w specjalnych pokrowcach lub walizkach, które ułatwiają ich przechowywanie i transport. Przez pokrowiec z reguły rozumie się klasyczną torbę płócienną, w którą częściej wyposaża się pompy i która raczej chroni je przed brudem, kurzem itp. Jednakże kompresory często dostarczane są w walizkach plastikowych, są wygodne, niedrogie, nie podatne na rdzę i są wyposażone w wygodny uchwyt do przenoszenia. Plastik uważany jest za mniej trwały, lecz to wystarczy, aby zapewnić niezbędną ochronę.