Porównanie Denon PMA-60 vs NAD D7050

- Przedwzmacniacz. Przedwzmacniacze przeznaczone są do wstępnego przetwarzania słabego sygnału i jego wyjścia do poziomu wystarczającego do przesłania przez interfejs liniowy do wzmacniacza mocy (patrz poniżej). Takie modele są w stanie współpracować bezpośrednio z przetwornikami, mikrofonami i innymi podobnymi urządzeniami, mogą mieć dodatkowe funkcje korekcji dźwięku, pełnić rolę przełączników dla podłączonych źródeł sygnału itp., Jednak nie nadają się do wyprowadzenia dźwięku na głośniki pasywne lub słuchawki.

- Wzmacniacz mocy. Takie modele są zaprojektowane tak, aby odbierać sygnał przetwarzany przez przedwzmacniacz i wyprowadzać go do mocy wystarczającej do obsługi podłączonego zestawu głośnikowego. Mogą już współpracować z kolumnami pasywnymi, ale nie mogą obejść się bez przedwzmacniacza sygnału wejściowego. Warto jednak w tym miejscu zaznaczyć, że większość nowoczesnych gramofonów posiada wbudowane przedwzmacniacze i może współpracować bezpośrednio ze wzmacniaczami mocy.

- Wzmacniacz zintegrowany. Wzmacniacze łączące możliwości obu powyższych typów w jednym pakiecie. Główna zaleta takich modeli jest oczywista: zamiast dwóch specjalistycznych urządzeń można kupić jedno uniwersalne. Oszczędza to pieniądze, czas i miejsce na instalację, a także zmniejsza ryzyko zakłóceń - między przedwzmacniaczem a głównym wzmacniaczem nie ma zewnętrznych kabli połączeni...owych, a komponenty są zwykle optymalnie do siebie dopasowane. Z drugiej strony model zintegrowany daje mniej możliwości wyboru opcji do własnych upodobań: trzeba kupić urządzenie „takie, jakie jest”, bez możliwości osobnego doboru przedwzmacniacza i końcówki mocy.

- Wzmacniacz-procesor. Modele profesjonalne, zwykle przeznaczone do celów koncertowych, montowane w racku i często wykorzystujące złącza Euroblock jako wejścia główne (patrz poniżej). Pod względem ogólnego zastosowania procesory są podobne do końcówek mocy, jednak oprócz tych cech charakteryzują się również bogactwem ustawień, które ułatwiają pracę inżynierom dźwięku.

- Wzmacniacz do subwoofera. Specjalistyczne wzmacniacze mocy przeznaczone do głośników niskotonowych - subwooferów. W konstrukcji takich modeli zwrotnice są zwykle wyposażone w górną granicę dopuszczalnego zakresu na poziomie 150-200 Hz; Pozwala to na doprowadzenie do subwoofera tylko „natywnych” częstotliwości i ma pozytywny wpływ na jakość dźwięku. Ponadto wiele wzmacniaczy tego typu ma określone ustawienia, takie jak kontrola fazy.

Zakres częstotliwości dźwięku, z którymi wzmacniacz może pracować. Im szerszy ten zakres – im pełniejszy ogólny obraz dźwięku, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że zbyt wysokie lub niskie częstotliwości zostaną „obcięte” przez wzmacniacz na wyjściu. Należy jednak pamiętać, że zasięg dźwięku słyszanego przez osobę wynosi średnio od 16 Hz do 20 kHz; są pewne odstępstwa od tej normy, ale są one niewielkie. Jednocześnie nowoczesna technologia hi-fi i hi-end może mieć znacznie szerszy zasięg – najczęściej jest to swego rodzaju „efekt uboczny” high-endowych układów. Niektórzy producenci mogą wykorzystywać tę właściwość do celów reklamowych, ale sama w sobie nie ma ona praktycznej wartości.

Zwróć uwagę, że nawet w słyszalnym zakresie nie zawsze ma sens gonić za maksymalnym zasięgiem. Warto zastanowić się np. nad tym, że faktycznie słyszalny dźwięk nie może być lepszy, niż potrafią kolumny; dlatego w przypadku zestawu głośnikowego o niższym progu, powiedzmy 70 Hz, nie ma potrzeby szukania wzmacniacza z tym wskaźnikiem 16 Hz. Nie zapominaj też, że sam szeroki zakres częstotliwości wcale nie gwarantuje wysokiej jakości dźwięku - wiąże się to z ogromną liczbą innych czynników.

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez wzmacniacz na kanał podczas pracy z obciążeniem o impedancji dynamicznej (impedancji) 8 omów. W naszym katalogu parametr ten jest wskazany dla trybu, w którym wszystkie kanały wzmacniacza pracują pod obciążeniem (patrz „Liczba kanałów”); w obecności nieużywanych kanałów moc nominalna może być nieco wyższa, ale tego trybu nie można nazwać standardowym.

Moc znamionową można po prostu opisać jako najwyższą moc sygnału wyjściowego, przy której wzmacniacz jest w stanie pracować stabilnie przez długi czas (co najmniej godzinę) bez negatywnych konsekwencji. To są średnie liczby, ponieważ w praktyce sygnał audio jest z definicji niestabilny, a poszczególne skoki jego poziomu mogą znacznie przekroczyć moc nominalną. Jednak to ona jest główną podstawą oceny ogólnej głośności dźwięku.

Wskaźnik ten określa również, które głośniki można podłączyć do wzmacniacza: ich moc znamionowa nie powinna być niższa niż moc wzmacniacza.

Zgodnie z prawami elektrodynamiki, przy różnej rezystancji obciążenia dynamicznego, moc wyjściowa wzmacniacza również będzie inna. We współczesnych głośnik standardowe wartości to 8, 6, 4 i 2 omy, dla których wskazane są poziomy mocy.

Sam stosunek sygnału do szumu jest stosunkiem poziomu czystego dźwięku wytwarzanego przez wzmacniacz do poziomu szumu obcego, który występuje podczas jego działania. Parametr ten jest głównym wskaźnikiem ogólnej jakości dźwięku. uwzględnia praktycznie cały hałas, który wpływa na dźwięk w normalnych warunkach pracy. Poziom 70 - 80 dB we współczesnych wzmacniaczach można uznać za akceptowalny, 80 - 90 dB nie jest zły, a dla zaawansowanych urządzeń klasy audiofilskiej stosunek sygnału do szumu co najmniej 100 dB jest uważany za obowiązkowy.

Jeśli specyfikacje nie określają, dla którego wyjścia podawany jest stosunek sygnału do szumu, zwykle oznacza to jego wartość dla wejścia liniowego (patrz „RCA (par)”). To wystarczy, aby ocenić jakość urządzenia dla tego parametru. Jednak niektórzy producenci wskazują to również na inne wejścia – Main, Phono; zobacz poniżej szczegóły.

Stosunek sygnału do szumu, gdy wzmacniacz działa przez wejście główne. Aby uzyskać więcej informacji na temat wartości stosunku sygnału do szumu, patrz odpowiedni punkt powyżej, dla wejścia głównego — patrz „Wejście do wzmacniacza (główne)”.

Ilość wejść liniowych w konstrukcji wzmacniacza z wykorzystaniem interfejsu RCA. W przeciwieństwie do wejścia głównego (patrz wyżej), które może współpracować z tymi samymi złączami, po podłączeniu do liniowego RCA sygnał przechodzi przez wszystkie etapy przetwarzania przewidziane we wzmacniaczu - na przykład regulacja balansu lub częstotliwości (patrz "Regulacje") itp. .P.

Aby uzyskać więcej informacji na temat samego złącza, zobacz „Wejście wzmacniacza (główne)”. W tym miejscu zwracamy uwagę, że przy użyciu RCA jako interfejsu liniowego para takich złączy jest liczona jako jedno wejście. Wynika to z faktu, że jednym kablem koncentrycznym może być przesyłany tylko jeden kanał, więc do pracy z dźwiękiem stereo potrzebna jest para.

Liczba wejść sygnałowych (dowolnego typu) określa, ile źródeł sygnału może być jednocześnie podłączonych do wzmacniacza. W związku z tym warto wybrać model na podstawie liczby wejść, biorąc pod uwagę przewidywaną liczbę takich źródeł: w końcu łatwiej je wszystkie połączyć i wybrać za pomocą pilota lub panelu sterującego wzmacniacza niż zawracać sobie głowę ponowne łączenie za każdym razem.

Liczba wejść wyzwalających przewidziana w konstrukcji wzmacniacza.

Wejście wyzwalające służy do zarządzania energią i służy do budowy systemów audio, w których jeden z komponentów (na przykład odtwarzacz) pełni rolę urządzenia sterującego dla pozostałych, m.in. i wzmacniacz. Gdy takie urządzenie jest włączone, sygnał jest wysyłany do wejść wyzwalających „slave”, co również budzi je z trybu uśpienia. Dzięki temu użytkownik nie musi włączać każdego komponentu osobno.

- Przedwzmacniacz (przedwzmacniacz). Urządzenie posiada osobne wyjście dla sygnału z przedwzmacniacza. W typie wzmacniaczy o tej samej nazwie (patrz „Typ”) takie wyjście jest z definicji dostępne i jest głównym, a czasem jedynym. W modelach zintegrowanych (patrz ibid.) wyjście przedwzmacniacza umożliwia podłączenie zewnętrznego wzmacniacza mocy i użycie go zamiast wewnętrznego. Funkcja ta może być przydatna na przykład do podłączenia mocniejszego głośnika zamiast oryginalnego lub do pracy w trybie Bi-amping. Warto dodać, że wyjście z przedwzmacniacza można zamontować również we wzmacniaczach mocy, pełniąc rolę „rozgałęźnika”.

- Do subwoofera. Obecność oddzielnego wyjścia dla subwoofera w konstrukcji wzmacniacza. Z reguły takie wyjście wykorzystuje złącze RCA (patrz „Wejście do wzmacniacza (główne)”), a sama funkcja jest realizowana dzięki zwrotnicy, która oddziela zakres niskich częstotliwości w sygnale i przekierowuje go na subwoofer Wyjście „własne” znacznie ułatwia podłączenie subwoofera: Nie wymaga żadnego dodatkowego sprzętu, wystarczy sam wzmacniacz. Zwykle zapewnia to możliwość pracy z dowolnym typem subwoofer - zarówno pasywnym, jak i aktywnym; jednak w pierwszym przypadku potrzebny będzie dodatkowy wzmacniacz zewnętrzny.

- Koncentryczne S / P-DIF. Obecność w konstrukcji wzmacniacza wyjścia elektrycznego typu S/PDIF z transmisją sygnału po kablu koncentrycznym. Więcej informacji na t...emat tego interfejsu można znaleźć w odpowiednim akapicie w p. „Wejścia”.

- Optyczne. Obecność w konstrukcji wzmacniacza wyjścia do przesyłania cyfrowego sygnału audio za pomocą kabla światłowodowego TOSLINK. Więcej informacji na temat tego interfejsu można znaleźć w odpowiednim akapicie w p. „Wejścia”.

- Jack (6,35 mm). Obecność wyjść TRS w konstrukcji wzmacniacza. Wyjścia te to gniazda 6,35 mm i mogą wyglądać podobnie do odpowiedniego gniazda słuchawkowego (patrz poniżej). Jednak to podobieństwo jest mylące: TRS wytwarza dźwięk na zasadzie „jeden kanał na wtyczkę” (wzmacniacze informacyjne mogą być wyjątkiem). Ten typ aplikacji Jacka znajduje się głównie w profesjonalnych wzmacniaczach high-end.

- Speakon. Interfejs używany w profesjonalnym sprzęcie audio do podłączenia akustyki do wzmacniacza mocy. Jest szeroko stosowany w sprzęcie dużej mocy, w tym we wzmacniaczach koncertowych (patrz „Przeznaczenie”), ze względu na jego zwiększoną niezawodność i przydatność nawet do pracy z bardzo silnymi sygnałami audio. Ale w sprzęcie AGD jest rzadko używany.

- Wyjście sterujące (IR). Wyjście sterujące umożliwia używanie wbudowanego odbiornika podczerwieni wzmacniacza z pilotem do sterowania innymi komponentami systemu audio — na przykład odtwarzaczem DVD w innym pomieszczeniu, poza zasięgiem pilota. Przy takim schemacie działania wzmacniacz faktycznie pełni rolę czujnika zdalnego, odbierającego polecenia i przesyłającego je przez wyjście sterujące do innego urządzenia. Należy zauważyć, że sama obecność takich wejść i wyjść nie gwarantuje kompatybilności różnych urządzeń, zwłaszcza jeśli są produkowane przez różnych producentów; szczegóły udostępniania powinny być wyjaśnione w oficjalnej dokumentacji.

Rodzaj wtyczki używanej do podłączenia słuchawek do wzmacniacza.

- 3,5 mm (mini-jack). Najpopularniejsze złącze audio we współczesnej elektronice przenośnej, spotykane również wśród sprzętu stacjonarnego. Uważa się jednak, że nie jest tak odpowiedni dla dźwięku wysokiej jakości jak gniazdo 6,35 mm, ponieważ daje większą szansę na zakłócenia w punkcie połączenia. Z drugiej strony zdecydowana większość nowoczesnych słuchawek ze wszystkich kategorii cenowych jest produkowana pod tą wtyczką. Oznacza to, że obecność gniazda mini-Jack w większości przypadków pozwoli na podłączenie słuchawek bezpośrednio, bez użycia przejściówek – czyli w optymalny sposób.

- 6,35 mm (jack). Złącze to jest typowe głównie dla stacjonarnego sprzętu audio, m.in. profesjonalna ocena. Zapewnia lepszą jakość połączenia niż mini-Jack (w szczególności mniejszą rezystancję ze względu na większą powierzchnię styku), a także jest trwalszy i bardziej niezawodny. Jednocześnie warto zauważyć, że tylko niektóre modele słuchawek z wyższej półki wyposażone są w „natywną” wtyczkę pod takie złącze; a do podłączenia popularnego mini-jacka 3,5 mm wymagany jest adapter, który może mieć wpływ na jakość dźwięku.