Porównanie kamer cofania

Kierunek, w którym powinna być skierowana kamera przy zamontowaniu w standardowy sposób. Głównym przeznaczeniem każdej kamery jest zapewnienie widoczności w "martwych punktach", które są niedostępne, gdy patrzy się na nie z fotela kierowcy bezpośrednio lub za pomocą lusterek. Jednak każdy typ widoczności ma swoje własne cechy:

— Kamera tylna. Tylne kamery są dodatkiem do lusterka wstecznego, a czasem całkowicie je zastępują. Dlatego warunkiem koniecznym dla tego typu modelu jest możliwość pracy w trybie odbicia lustrzanego (patrz niżej). Również w naszym katalogu ta kategoria obejmuje modele uniwersalne, które obsługują zarówno tryb bezpośredni, jak i lustrzany, i mogą pracować zarówno z tyłu, jak i przodu.

— Kamera przednia. Cechą charakterystyczną tego wariantu jest praca w trybie bezpośredniego obrazu (patrz niżej).

– Kamera do konkretnego rejestratora. Dodatkowe kamery do konkretnego typu rejestratorów samochodowych (określony model lub rodzina urządzeń do nagrywania tego, co dzieje się na drodze). Takie kamery przydadzą się do poszerzenia kątów widzenia rejestratora, skład zestawu których nie przewiduje obecności pomocniczych modułów podglądu, lecz realizowana jest techniczna możliwość ich podłączenia.

— System widoku dookólnego. Pomocniczy aktywny system bezpieczeństwa wspomagający kierowcę...podczas manewrowania w ciasnych warunkach. Takie systemy składają się z kilku kamer zapewniających widoczność dookoła (co najmniej cztery) oraz modułu przetwarzania danych. Z reguły wideo ze wszystkich kamer jest łączone w jeden obraz panoramiczny, a kierowcy wyświetlany jest widok samochodu z góry. Obowiązkowym atrybutem systemów widoku dookólnego jest obecność w kabinie samochodu ekranu multimedialnego do wyświetlania obrazów z kamer i projekcji widoku z góry.

Modele samochodów, dla których dana kamera jest standardem.

Kamery cofania mogą być tworzone zarówno w postaci urządzeń uniwersalnych, jak i dla konkretnych marek samochodów. Kluczową zaletą drugiego wariantu jest łatwość montażu: kamera jest obliczona do konkretnego miejsca (np. uchwyty bagażnika, lampka oświetlenia tablicy rejestracyjnej itp. – patrz „Typ montażu”) i nie wymaga żadnych specjalnych umiejętności montażowych. A podłączenie „oka” i wyświetlacza do sieci pokładowej również z reguły nie stanowi problemu. Jednocześnie takie urządzenia są zwykle produkowane pod jeden model samochodu, w najlepszym wypadku - pod 3-4 podobnych modeli; montaż na samochodzie "nierodzimym" jest często nawet trudniejszy niż montaż kamery uniwersalnej. Warto też zauważyć, że asortyment standardowych kamer do każdego konkretnego samochodu jest dość niewielki – zdecydowanie mniejszy niż w przypadku modeli uniwersalnych. Dlatego istnieje duże prawdopodobieństwo, że wygodna w montażu kamera tego typu nie będzie odpowiednia pod względem któregoś z parametrów (np. rozdzielczości).

Obecnie na rynku dostępne są kamery cofania do takich marek samochodów jak: Audi, BMW, Chevrolet, Chrysler, Citroen, Dodge, Fiat, Ford..., Honda, Hyundai, Jeep, KIA, Land Rover, Lexus, Mazda, Mercedes-Benz, Mitsubishi, Nissan, Opel, Peugeot, Porsche, Renault, Seat, Skoda, Subaru, Suzuki, SsangYong, Toyota, Volkswagen, Volvo.

Standardowy sposób i miejsce montażu przewidziane w konstrukcji kamery.

- Faktura. Ten sposób montażu można umownie nazwać „zewnętrznym” – kamera stoi na statywie przykręconym do określonej powierzchni, a korpus jest całkowicie na zewnątrz. Ta opcja jest ogólnie określana jako uniwersalna i może być używana niezależnie od marki samochodu, chociaż istnieją standardowe kamery (patrz niżej) z taką instalacją.

- Wpuszczany. Kamery zainstalowane w specjalnie dla nich stworzonych gniazdach. Zwykle mają okrągły kształt, a do montażu wystarczy wywiercić w karoserii otwór o odpowiedniej średnicy. Są również ogólnie wszechstronne.

- Śruba. Kamery przeznaczone do montażu na śruby (stąd nazwa). Są dość proste i wygodne w montażu - wystarczy zrobić otwór na śrubę w obudowie, a wymagana średnica otworu okazuje się zauważalnie mniejsza niż w modelach wpuszczanych. Najczęściej są uniwersalne.

- Ramka tablicy rejestracyjnej. Ramki do tablic rejestracyjnych z wbudowanymi kamerami cofania. Są wygodne, ponieważ nie wymagają specjalnych prac instalacyjnych - konstrukcję po prostu umieszcza się zamiast standardowej ramy, na tych samych mocowaniach. Jednocześnie należy pamiętać, że ramki z numerami mogą mieć inny format, a zatem rozmiar i konfigurację mocowań; ten punkt należy wyjaśnić przed zakupem.

- W plafonie ta...blicy rejestracyjnej. Kamery zamontowane w oświetleniu tablicy rejestracyjnej. Często mają w konstrukcji nie tylko kamerę, ale także lampę do oświetlania pomieszczeń. Lampy tablicy rejestracyjnej w różnych samochodach mają inną konstrukcję, odpowiednio modele tego typu są wykonane w większości standardowo (patrz poniżej).

- W klamce bagażnika. Modele reprezentujące uchwyt bagażnika z zainstalowaną w nim kamerą i zamontowaną zamiast kompletnego uchwytu. Są wykonywane tylko regularnie (patrz poniżej).

- W godło. Modele tego typu mogą przedstawiać zarówno oddzielne kamery, do zabudowy w „tablicę znamionową”, jak i emblematy, uzupełnione kamerami i zamontowane zamiast fabrycznego logo. Z definicji są one tylko regularne (patrz poniżej).

- Do osłony chłodnicy. W przeważającej większości samochodów silnik i odpowiednio chłodnica znajdują się z przodu; w związku z tym opcja ta jest typowa dla kamer patrzących w przód (patrz „Typ widoku”). Większość z tych modeli jest standardowa (patrz poniżej).

- W świetle hamowania. Optyka wykonana jest w formie światła hamowania. Z reguły takie kamery są produkowane pod konkretną markę i model samochodu. Samo urządzenie jest instalowane w miejscu jednego ze standardowych świateł hamowania (prawego, lewego lub środkowego). Jednocześnie podczas montażu nie trzeba przebijać elementów nadwozia ani wyłączać oświetlenia tablicy rejestracyjnej. Kamera w obudowie światła hamowania nie narusza integralności surowego designu, zwięźle wtapiając się w obraz zewnętrzny.

Technologia, dzięki której wykonana jest matryca, to światłoczuły element aparatu.

- CMOS. Znany również jako CMOS; oba te wpisy są skrótami tego samego terminu, tylko w różnych językach (angielski i rosyjski). Nie wchodząc w szczegóły należy powiedzieć, że matryce CMOS wyróżnia niski koszt, kompaktowość, dobra szybkość przetwarzania obrazu oraz niski pobór mocy, jednak ze względu na cechy konstrukcyjne są podatne na pojawianie się szumów na obrazie, i dlatego są nieco gorsze od CCD pod względem jakości obrazu.

- CCD. Matryce CCD (CCD) są nieco bardziej skomplikowane i droższe niż CMOS, ale zapewniają lepszą jakość obrazu, m.in. w warunkach słabego oświetlenia - w szczególności ze względu na niski poziom hałasu. Wynika to zarówno z niskiego poziomu nagrzewania się podczas pracy, jak i równomiernej światłoczułości każdego piksela (podczas gdy w CMOS może trochę "chodzić").

- HCCD. Odmiana opisanej powyżej technologii CCD z poprawioną czułością i jeszcze lepszą jakością „obrazu” przy słabym oświetleniu.

Rozdzielczość kadru rejestrowanego przez kamerę w trybie wideo w pikselach - innymi słowy wielkość obrazu w pikselach w poziomie (pierwsza cyfra) i w pionie (druga cyfra). Należy tutaj pamiętać, że w przypadku kamer cofania zapis w pikselach opisuje jedynie kadr na samej matrycy kamery; aby opisać "obraz" docierający do podłączonego ekranu, użyj oznaczenia w liniach telewizyjnych (TVL). Wynika to z faktu, że sygnał wideo jest przesyłany w formacie analogowym; aby uzyskać więcej informacji, zobacz sekcję „Rozdzielczość wideo” poniżej. Tutaj zauważamy, że przy tej samej rozdzielczości TVL i tych samych kątach widzenia kamera o wyższej rozdzielczości pikseli zapewni wyraźniejszy, bardziej szczegółowy obraz. Ale kamery cofania HD i jeszcze więcej jednostek Full HD.

Chociaż w nowoczesnej elektronice przeważają standardy cyfrowe, samochodowe kamery cofania nadal wykorzystują format transmisji sygnału analogowego. Wynika to z wymagań dotyczących kompatybilności: taki film pozwala na użycie dość prostych ekranów. I choć jego jakość jest gorsza od cyfrowej, to w zupełności wystarcza do większości zadań stojących przed tą klasą elektroniki samochodowej.

Analogowy sygnał wideo jest wymiarowany w punktach poziomo i pionowo. Ale ponieważ liczba punktów pionowych ma ściśle określoną liczbę 625 (w systemie kolorów PAL i NTSC), rozdzielczość jest zwykle oznaczana tylko liczbą punktów poziomych (linie telewizyjne).

W praktyce parametr ten opisuje jakość obrazu, który jest wyświetlany bezpośrednio na ekranie podłączonym do kamery. Istnieją modele o wartości 480, 500, 520, 540, 560 TVL, a nawet z wyższą rozdzielczością w TVL. Jest to ważne w przypadku modeli z szerokimi kątami widzenia (patrz poniżej). Z drugiej strony, aby wykorzystać wszystkie możliwości aparatu z dużą liczbą linii telewizyjnych, potrzebny jest ekran, który odpowiada tym możliwościom; Więcej informacji na temat zgodności ekranu można znaleźć w wyspecjalizowanych źródłach.

Kąt widzenia charakteryzuje, jak szeroki obszar przestrzeni jest uchwycony przez obiektyw kamery: im są większe, im szersze pole widzenia, tym więcej miejsca pojawia się w kadrze. W większości nowoczesnych modeli waha się od 120° do 170°; pozwala to na dobrą widoczność prawie całej tylnej półkuli. Istnieje 180 ° i więcej kamer; przydadzą się, jeśli ważny jest dla Ciebie widok nie tylko z tyłu, ale także z boków. Należy jednak pamiętać, że niektórzy producenci wskazują kąt w poziomie, a inni po przekątnej.

Jednocześnie nie zawsze ma sens pogoń za szerokimi narożnikami. Należy pamiętać, że im większy kąt widzenia – im bardziej odległy, zmniejszony obraz, tym większe zniekształcenia pojawiają się na jego krawędziach. Ponadto szerokie kąty widzenia wymagają wysokiej rozdzielczości, co ma odpowiedni wpływ na cenę aparatu; jeśli rozdzielczość jest niska, obraz może wyglądać na rozmazany i małe szczegóły zostaną na nim utracone.

System kolorów odnosi się do formatu przesyłania informacji o kolorze w analogowym sygnale wideo. We współczesnych kamerach cofania najczęściej stosowany jest europejski system PAL lub amerykański system NTSC. Nie ma sensu ich szczegółowo opisywać - wystarczy powiedzieć, że do normalnej pracy kamery potrzebny jest radio samochodowe (lub inne urządzenie z ekranem, na którym wyświetlany jest obraz) obsługujący ten sam system kolorów. Jednak niezgodność w tym parametrze nie jest fatalna - przy takim połączeniu obraz zmieni się tylko z kolorowego na czarno-biały (w skrajnych przypadkach jego ogólna jakość nieco się pogorszy).

Najniższy poziom światła otoczenia, przy którym kamera jest w stanie zapewnić normalny obraz bez dodatkowego oświetlenia. We współczesnych modelach wskaźnik ten waha się średnio od 0,01 luksa (czysta noc z ćwiartką księżyca) do 3 luksów (głęboki zmierzch).

Im niższe minimalne oświetlenie, tym lepiej urządzenie radzi sobie przy słabym oświetleniu. Należy jednak pamiętać, że w zdecydowanej większości przypadków kamery samochodowe po zmroku są używane razem z oświetleniem samochodowym: przód (patrz „Typ widoku”) – ze światłami głównymi, tył – ze światłami cofania. Dlatego parametr ten jest raczej ogólnym odniesieniem, a nawet informacją reklamową, niż naprawdę istotną cechą.