Porównanie Momax Selfie Hero 100 vs Momax Selfie Pro Bluetooth 90cm

Długość złożonego monopodu. Wygoda w transporcie zależy przede wszystkim od tego parametru, chociaż w pełni złożoną konstrukcję można wykorzystać do filmowania. Należy również powiedzieć, że krótsza długość po złożeniu (przy tej samej długości maksymalnej) może oznaczać więcej odcinków, co komplikuje konstrukcję, zwiększa jej koszt i nieco zmniejsza niezawodność.

Najbardziej kompaktowe nowoczesne kijki do selfie po złożeniu zajmują mniej niż 15 cm, w największych minimalna długość może przekroczyć 30 cm(jest to nieunikniona konsekwencja dużej długości całkowitej).

Najdłuższa długość, na jaką można rozłożyć monopod.

Dłuższa długość pozwala umieścić aparat dalej od użytkownika i zmieścić więcej przestrzeni w kadrze. Może być również przydatna przy fotografowaniu/filmowaniu w trudno dostępnych miejscach, do których nie da się dosięgnąć ręką. Ponadto, przy tej samej długości minimalnej, większa długość maksymalna oznacza szerszy zakres odległości dostępnych dla danego statywu. Z drugiej strony rozmiar roboczy konstrukcji znacząco wpływa na jej wagę i cenę.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to najkrótsze współczesne kijki do selfie mają długość do 50 cm. Wartość 51 – 75 cm jest uważana za średnią, 76 – 100 cm to więcej niż średnia, a najdłuższe modele mogą się wysuwać do 1 m lub więcej.

Rodzaj głowicy statywu zależy od rodzaju mechanizmu, który obraca i przechyla głowicę.

- 2D. Konstrukcje, w których przewidziano dwie oddzielne osie - do obracania głowicy w prawo-lewo oraz do przechylania w przód i w tył. Takie głowice są bardziej skomplikowane i droższe niż głowice kulowe, jednak są znacznie bardziej niezawodne, mniej podatne na spontaniczne ruchy. A w modelach z możliwością przekształcenia się w statyw (patrz wyżej) głowice 2D zapewniają jeszcze jedną zaletę - umożliwiają fotografowanie poprzez poruszanie aparatem ściśle w pionie lub ściśle w poziomie.

- Piłka. Platforma w takich głowicach jest przymocowana do kuli zaciśniętej w specjalnym uchwycie (stąd nazwa); poluzowując mocowanie, możesz dowolnie zmienić położenie kamery wzdłuż dowolnej osi. Głowice kulowe są uważane za opcję budżetową: są niedrogie i łatwe w użyciu, ale są gorsze od mechanizmów 2D pod względem niezawodności trzymania.

Sposób montażu kamery sportowej, przewidziany na statywie o odpowiednim przeznaczeniu (patrz wyżej).

- Zacisk. Montaż w specjalnym klipsie do kamery sportowej. Należy zauważyć, że takie urządzenie znacznie różni się od tradycyjnego uchwytu do smartfona, w którym zastosowano ruchome szczęki. Ten typ klipsa ma dwa gniazda, w które wkłada się specjalne „uszy”, znajdujące się na pudełku lub korpusie kamery sportowej. „Uszy” mają specjalne otwory, przez które wkręca się śrubę, mocując je w szczelinach. Dzięki takiej konstrukcji mocowanie jest bardzo niezawodne - co jest ważne, biorąc pod uwagę specyfikę zastosowania kamer akcji.

- Rzeźba. Element ustalający opiera się na gwintowanym kołku wkręcanym w otwór w korpusie kamery. Ta opcja nie jest gorsza od opisanego powyżej zacisku pod względem niezawodności, jednak aby z niej skorzystać, kamery sportowe muszą mieć odpowiednie gniazdo na szpilkę do włosów; nie jest dostępny we wszystkich modelach, a jeśli jest dostępny, nie zaszkodzi wyjaśnienie kompatybilności. Z kolei selfie sticki najczęściej wykorzystują standardowy gwint statywowy 1/4”, na którym można zamontować nie tylko aparaty akcji, ale także aparaty do tradycyjnych celów (w niektórych modelach nawet lustrzanki).

- Gwint i zacisk. Modele łączące jednocześnie dwa opisane powyżej rodzaje zapięć. Ta kombinacja zwykle wygląda tak: w zacisku można zainstalować samą kamerę sportową lu...b platformę z kołkiem do montażu kamery na gwincie. Jest to najbardziej wszechstronna opcja i zapewnia kompatybilność z prawie każdą kamerą sportową. Z drugiej strony taki sprzęt zwiększa koszt konstrukcji i nieco zmniejsza jej niezawodność przy użyciu gwintu, a różnorodność mocowań jest wymagana bardzo rzadko - w końcu zwykle do konkretnego aparatu kupowany jest monopod z dobrze- zdefiniowany typ mocowania. Dlatego ta opcja jest mniej powszechna niż jeden rodzaj załącznika.

Głównym materiałem użytym do budowy statywu są, a dokładniej pręty statywowe (na rączkę i głowicę można zastosować inne materiały, np. plastikową lub skórzaną podkładkę na metalowym pręcie).

- Metal. Metal znajdujący się w statywach do selfie może mieć różne składy i właściwości: na przykład stal kosztuje stosunkowo niewiele, ale jest ciężka, aluminium jest lekkie, ale drogie itp. W każdym razie przewagą tej opcji nad plastikiem jest jej wysoka wytrzymałość, która umożliwia tworzenie konstrukcji dla niemal każdej wagi aparatu (do kilku kilogramów).

- Plastikowe. Niedrogi i dość lekki materiał, tworzywo sztuczne ma dość dobrą wytrzymałość, ale jest zauważalnie gorszy od metali pod względem niezawodności. Dlatego ta opcja jest nieco mniej powszechna, głównie w statywach o małym maksymalnym obciążeniu.