Najwyższa waga rowerzysty, z jaką rower może normalnie wytrzymać. Ten punkt jest bezpośrednio związany z grupą wiekową (patrz wyżej), jednak rowery z tymi samymi zaleceniami wiekowymi mogą różnić się maksymalnym obciążeniem.
Oczywiście nie można przekroczyć obciążenia wskazanego przez producenta: nawet jeśli wypadek nie wydarzy się od razu, może się zdarzyć w każdej chwili. A najlepiej wybrać rower z marginesem wagi – zarówno w sytuacjach awaryjnych, jak i biorąc pod uwagę fakt, że dziecko będzie rosło.
-
Pedał. Opcja stosowana głównie w modelach dwukołowych (patrz Typ). Aby zahamować, musisz nacisnąć pedały w przeciwnym kierunku; samo hamowanie zapewniają klocki wewnątrz tylnej piasty. Hamulce pedałowe są proste, niedrogie, bezobsługowe i dość niezawodne, że są niezwykle popularne w rowerach dziecięcych. Ich główną wadą jest to, że gdy łańcuch spada, rower traci tylny hamulec; jednak prawdopodobieństwo tego nie jest tak duże, aby ten szczegół był krytyczny.
- Obręcz mechaniczna. Hamulec w postaci pary klocków, które dociskane są do obręczy koła
poprzez naciśnięcie uchwytu (hamulec ręczny); wysiłek z uchwytu przenoszony jest przez trakcję mechaniczną w postaci kabla (stąd nazwa). Takie hamulce, w przeciwieństwie do opisanych powyżej pedałów, działają nawet przy luźnym łańcuchu. Jednocześnie są bardziej skomplikowane, droższe i wymagają okresowej konserwacji, przez co są rzadkością, głównie w dość zaawansowanych modelach starszej kategorii wiekowej.
-
Dysk. Hamulec ma postać pary klocków, które poprzez naciśnięcie uchwytu dociskane są do specjalnej tarczy przymocowanej do piasty koła. W tym przypadku siła z rączki na klocki jest przenoszona przez trakcję mechaniczną, jak w przypadku felg mechanicznych. Jednak hamulce tarczowe uważane są za bardziej zaawansowane – są mocniejsze, wydajniejsze, mniej wrażliwe na zabrudzenia i zniekształcenia obręczy. Z dru
...giej strony takie systemy są bardziej skomplikowane i droższe niż systemy obręczy, przez co stosuje się je niezwykle rzadko – głównie w wysokiej jakości dwukołowych rowerach starszej kategorii wiekowej.
- Rękaw spustowy. Rodzaj hamulców, które łączą w sobie cechy dwóch opisanych wyżej typów: klocki znajdują się wewnątrz bębna w tylnej piaście (jak w pedałach), jednak siła hamowania jest na nie przekazywana nie z pedałów poprzez łańcuch, ale z uchwytu na kierownicy przez linkę (jak w felgach mechanicznych). Dzięki temu takie hamulce mogą być montowane na rowerach biegowych (patrz „Rodzaj”), gdzie z definicji nie ma pedałów; są w rzeczywistości systemami tulei spustowych i zostały stworzone specjalnie dla rowerów biegowych.
- Pedał i obręcz. Rowery wyposażone w tylne hamulce pedałowe i obręczowe. Szczegółowe informacje na temat każdej z tych odmian można znaleźć powyżej; a ich kombinacja jest stosowana w celu poprawy skuteczności i bezpieczeństwa hamowania. Tak więc rower z takim wyposażeniem nie boi się latającego łańcucha: hamulec pedału zawiedzie, ale hamulec szczękowy pozostanie sprawny. Jednoczesne użycie dwóch hamulców może być przydatne do zatrzymania awaryjnego. Z drugiej strony takie połączenie znacząco wpływa na cenę roweru, choć w praktyce nie jest tak często konieczne. Dlatego ta opcja nie zyskała dużego rozpowszechnienia.
- Hamulec ręczny. Typ hamulca stosowany wyłącznie w pojazdach trójkołowych. Ma formę dźwigni, zwykle montowaną z boku siedziska; gdy ta dźwignia jest podniesiona, specjalne stopery są opuszczane na tylne koła. Zwróć uwagę, że trójkołowce nie są przeznaczone do dużych prędkości, a do hamowania w nich wystarczy spowolnić ruch nóg na pedałach. W związku z tym hamulec ręczny jest dostarczany „na wszelki wypadek”, a nie do regularnego użytku; w niektórych modelach może służyć jako parking.
- Rodzicielska. Wariant stosowany w najmłodszej grupie wiekowej trójkołowców wyposażonych w uchwyt dla rodziców (patrz niżej). Jak sama nazwa wskazuje, w takich modelach rodzic kierujący rowerem steruje hamulcami - np. wciskając specjalną dźwignię na rączce rodzica.-
Koła boczne. Dodatkowe podpory montowane po obu stronach roweru, zwykle wokół tylnej osi. Występuje wyłącznie w modelach dwukołowych (patrz „Rodzaj”). Ich głównym celem jest zapewnienie ubezpieczenia początkującym rowerzystom, którzy wciąż nie wiedzą, jak zachować równowagę: rower nawet na postoju nie przewraca się na bok, a można ćwiczyć jazdę bez obaw o „wypadki” i siniaki. W tym przypadku koła boczne są zwykle zdejmowane, dzięki czemu gdy dziecko nabędzie umiejętności jazdy w klasyczny sposób, można je zdemontować.
-
Skrzydła. Urządzenia ochronne w postaci zakrzywionych płyt nad kołami rowerowymi; używa się również nazwy „tarcze”. Głównym celem błotników jest ochrona rowerzysty i osób wokół niego przed zachlapaniem i brudem lecącym z kół podczas jazdy. Może to być bardzo przydatne, na przykład w deszczową pogodę po deszczu.
-
Bagażnik. Urządzenie do przewożenia różnych ładunków na rowerze, umieszczone za siodłem. W modelach trójkołowych (patrz „Rodzaj”) kufer to najczęściej plastikowa taca, w której można przewozić np. ulubione zabawki Twojego dziecka. W jednośladach zwykle do zabezpieczenia przewożonego ładunku stosuje się platformę z zaciskiem (choć zdarzają się wyjątki, aż do skrzyni zamkniętej). Warto zauważyć, że nie zaleca się używania bagażnika do transportu pasażerów: jest to niebezpieczne i obarczone awariami.
-
Koszyk na kierownicy. Podobnie jak bagażnik dachowy (patrz wyżej), kosz kierownicy jest przystosowany do przewożenia różnych ładunków. Różni się, oprócz umiejscowienia, również konstrukcją: jest dość głębokim pojemnikiem i może być wyposażony w pokrywkę. Występuje zarówno wśród pojazdów dwu-, jak i trójkołowych (patrz „Rodzaj”); w niektórych modelach kosze są wyjmowane.
- Uchwyt na kubek Stojak pozwalający bezpiecznie trzymać szklankę lub butelkę napoju - np. mleka dla dziecka lub wody dla samego rodzica. Oczywiście taki sprzęt jest odpowiedni dla wózków trójkołowych.
-
Torba do wózka. Obecność w konstrukcji roweru własnej torby do transportu drobnych przedmiotów. Główną różnicą w stosunku do bagażnika i kosza na kierownicy (patrz wyżej) jest konstrukcja: torba wykonana jest z miękkiej tkaniny i ma zapięcie. W modelach dwukołowych (patrz „Rodzaj”) zwykle znajduje się na kierownicy, a w modelach trójkołowych - na uchwycie rodzica (patrz wyżej).
- Barierka ochronna. Ochraniacz poręczy wokół siodełka: dziecko może chwycić zderzak rękoma, a funkcja ta znacznie zmniejsza ryzyko upadku z roweru. Instalowany wyłącznie w pojazdach trójkołowych (patrz „Rodzaj”).
- Pasy bezpieczeństwa. Ten element wyposażenia montowany jest na rowerkach trójkołowych (patrz „Rodzaj”), zaprojektowanych z myślą o najmniejszych: pasy bezpieczeństwa pewnie mocują dziecko na foteliku, zapobiegając jego wypadnięciu z roweru – co jest szczególnie ważne, jeśli samochód jest prowadzony dorosłego za uchwyt rodzica (patrz wyżej).
- Osłona ochronna. Urządzenie umieszczone nad głową dziecka i przeznaczone do ochrony przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych (aby uniknąć szoku termicznego), a w niektórych modelach również przed deszczem. Pasuje wyłącznie do rowerów trójkołowych (patrz „Rodzaj”). Konstrukcja daszka ochronnego może być inna: baldachim, parasol, a nawet składany daszek, jak te, które można znaleźć w wózkach.
-
Lusterka wsteczne. Specjalne lusterka zamontowane na kierownicy i pozwalające dziecku widzieć co dzieje się za jego plecami bez odwracania głowy. Może być jedno lub dwa takie lustra (standardowo montowane jest jedno lustro z lewej strony). Funkcja ta zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo jazdy i uczy dziecko ciągłego patrzenia „w lusterka” - umiejętność ta może być bardzo przydatna w przyszłości, podczas nauki jazdy „dorosłymi” pojazdami, takimi jak samochód czy motocykl.
-
Sygnał/zadzwoń. Wraz z rowerem dostarczany jest dzwonek lub inny dźwięk. Występuje we wszystkich typach maszyn (patrz wyżej), jednak specyficzne przeznaczenie w poszczególnych przypadkach jest różne. Na przykład w modelach dwukołowych sygnał jest często podawany w formie dzwonka i ma na celu ostrzeżenie innych, którzy w przeciwnym razie mogliby umknąć rowerzyście na czas. Ale w trójkołowcach zwykle instalowany jest klakson, który może również pełnić rolę dodatkowej rozrywki dla dziecka. W każdym razie, kupując model z dzwonkiem / sygnałem, zaoszczędzisz kłopotów z samodzielnym znalezieniem i zainstalowaniem.
-
Podnóżek. Dodatkowe wsparcie w postaci składanej „nogi”, stosowanej w rowerach dwukołowych. Otwierając taką podporę można postawić rower w pozycji pionowej, nie opierając go o otaczające przedmioty typu słupek, płot itp. A podczas jazdy podnóżek składa się kompaktowo i nie przeszkadza w ruchu.
-
Panel interaktywny. Jest używany w rowerach trójkołowych (patrz "Typ"). Głównym celem panelu gry jest zapewnienie dziecku dodatkowej rozrywki. Ale jego wykonanie może być inne: mogą to być zabawki umieszczane bezpośrednio na kierownicy, przyciski i przełączniki z sygnałami dźwiękowymi, strzałki symulujące deskę rozdzielczą motocykla itp.
