Porównanie Edu-Toys MS008 vs Sigeta Bio Five 35x-400x

Ogólne przeznaczenie mikroskopu.

Obecnie dostępne są 4 główne opcje zastosowania: mikroskop dziecięcy, edukacyjny, laboratoryjny i specjalistyczny. Jednocześnie różne opcje (przynajmniej z trzech pierwszych) można z powodzeniem łączyć w jednym modelu - np. najprostsze i najtańsze mikroskopy edukacyjne można z powodzeniem pozycjonować jako mikroskopy dziecięce, a te najbardziej zaawansowane także jako laboratoryjne . A oto szczegółowy opis różnych opcji docelowych:

- Dziecięce. Najprostsze i najtańsze mikroskopy, przeznaczone przede wszystkim dla dzieci stawiających pierwsze kroki w naukach przyrodniczych (a także dla innych niewymagających użytkowników, którzy nie potrzebują szczególnie zaawansowanej funkcjonalności). W związku z tym w takich urządzeniach brakuje zaawansowanych funkcji, takich jak blokada ostrości, oświetlenie według metody Koehlera, wyjścia wideo (dla modeli cyfrowych i opto-cyfrowych), trinokular z możliwością podłączenia kamery itp. Dodatkowo korpus może być wykonany w jasnych kolorach , a plastik jest zwykle używany jako materiał na korpus. Niemniej jednak wiele mikroskopów dziecięcych jest wyposażonych w obrotowe głowice umożliwiające szybką regulację powiększenia, a całkowite powiększenie może znacznie przekroczyć 600x „po wyjęciu z pudełka” i 1000x w konfiguracjach z najwyższej półki.

- Ed...ukacyjny. Mikroskopy dobrze nadające się do użytku edukacyjnego; czasami takie spotkanie jest nawet bezpośrednio wskazane przez producenta. Specyficzna funkcjonalność takich modeli jest dość zróżnicowana, typ może być również różny (zarówno biologiczny, jak i stereoskopowy). Ogólnie rzecz biorąc, urządzenia tej specjalizacji zajmują pozycję pośrednią między prostymi i niedrogimi mikroskopami dziecięcymi a zaawansowanym sprzętem laboratoryjnym. Jednocześnie istnieje wiele modeli, które mają wspólny cel - „dziecięcy/edukacyjny” lub „edukacyjny/laboratoryjny”. Pierwszy typ jest prosty i niedrogi, do celów edukacyjnych nadaje się głównie do szkoły; z kolei druga opcja może się przydać nawet na uniwersyteckim wydziale nauk przyrodniczych.

- Laboratorium. Najbardziej zaawansowany typ nowoczesnych mikroskopów, przeznaczony do pełnoprawnych badań laboratoryjnych i innych poważnych zadań. W związku z tym takie modele nie są tanie, ale dają obraz wysokiej jakości i ogólnie mają najszerszą funkcjonalność (choć konkretny zestaw możliwości oczywiście może być inny). Wśród możliwości spotykanych w mikroskopach laboratoryjnych są ruchome stoliki, montaż filtrów świetlnych, 2 rodzaje oświetlenia (dolne i górne), oświetlenie Według metody Koehlera, przydatność do specjalnych metod mikroskopowych (fluorescencyjne, kontrast fazowy) itp.

- Specjalistyczne. Mikroskopy o określonej konstrukcji i przeznaczeniu, w taki czy inny sposób różniące się od bardziej tradycyjnych modeli. Te różnice mogą być różne; w związku z tym konkretna specjalizacja również się różni. Tak więc ostatnio dość dużą popularność zyskały przenośne modele do smartfonów: za pomocą specjalnego spinacza do bielizny takie urządzenie jest przymocowane bezpośrednio do gadżetu naprzeciwko głównego aparatu, a ekran smartfona pełni rolę okularu. Innym popularnym typem są kompaktowe mikroskopy cyfrowe bez własnych ekranów, które są podłączane do komputerów PC lub laptopów przez USB, a nawet do smartfonów przez Wi-Fi (w tym przez Internet). Obejmuje to również profesjonalny sprzęt o dość wąskiej specjalizacji: stereoskopy ze specjalnymi mocowaniami do protetyki dentystycznej, do lutowania mikroukładów itp .; mikroskopy do badań metalurgicznych; urządzenia na statywie z przedłużaczem, przeznaczone do kontroli poszczególnych obszarów na dużych obiektach; mikroskopy porównawcze do badań balistycznych i śladowych w kryminalistyce; itd.

Zakres powiększeń zapewnianych przez urządzenie wynosi od minimalnego do maksymalnego.

Powiększenie mikroskopu oblicza się według wzoru „powiększenie okularu pomnożone przez powiększenie obiektywu”. Na przykład obiektyw 20x z okularem 10x da powiększenie 10 * 20 = 200x. Nowoczesne mikroskopy mogą być wyposażone w wieloobiektywowe głowice obrotowe, obiektywy zmiennoogniskowe (patrz poniżej) oraz wymienne okulary - dzięki czemu w większości modeli można regulować powiększenie. Pozwala to na dostosowanie urządzenia do różnych sytuacji: gdy trzeba zobaczyć drobne szczegóły, stosuje się duży stopień powiększenia, ale aby poszerzyć pole widzenia, należy je zmniejszyć.

Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnych krotności dla różnych zadań można znaleźć w dedykowanych źródłach. Tutaj zauważamy, że wielu producentów podchodzi do sztuczki i wskazuje maksymalną wartość powiększenia pod względem stopnia powiększenia uzyskanego z dodatkową soczewką Barlowa. Taki obiektyw może naprawdę poważnie zwiększyć powiększenie, ale nie jest faktem, że obraz okaże się wysokiej jakości; aby uzyskać więcej informacji, patrz „Zawartość opakowania”.

- Obiektyw zmiennoogniskowy. Obiektyw o zmiennym powiększeniu. Taka optyka pozwala na płynną zmianę ogólnego powiększenia mikroskopu w określonych granicach, bez zmiany obiektywu/okularu i nawet bez odrywania się od obserwacji. Z drugiej strony obiektywy zmiennoogniskowe są bardziej skomplikowane i droższe niż optyka o stałym powiększeniu. W związku z tym stosuje się je głównie w mikroskopach stereoskopowych (patrz „Typ”): podczas napraw, montażu i innych zadań, do których takie urządzenia są wykorzystywane, niezwykle przydatna jest możliwość płynnej regulacji powiększenia.

- Wielość powiększenia. Współczynnik powiększenia zapewniany przez obiektyw. Parametr ten wraz z powiększeniem okularu wpływa na ogólne powiększenie instrumentu (patrz wyżej). Większość mikroskopów biologicznych (patrz „Typ”) jest wyposażona w kilka obiektywów o różnym powiększeniu na głowicy obrotowej; pozwala to na dostosowanie powiększenia zgodnie z życzeniem użytkownika. Standardowe opcje powiększenia takich obiektywów to 4x, 10x, 40x, 100x.

- Achromatyczny. Jeden z rodzajów korekcji kolorów stosowanych w soczewkach. Konieczność korekcji barw wynika z tego, że światło o różnych kolorach jest różnie załamywane przez soczewki, a bez dodatkowych środków obraz w mikroskopie rozmazałby się z tęczowymi plamami. Achromatyczna to jeden z najprostszych rodzajów korekcji kolorów, w takiej optyce korygowane są zniekształcenia kolorów w kolorze żółtym i zielony...m. Obiektywy-achromaty wyróżniają się prostotą konstrukcji i niskim kosztem. Co prawda jakość obrazu w nich jest daleka od ideału: taki obiektyw daje wyraźny obraz tylko w środku obrazu, szerokość pola ostrości wynosi około jednej trzeciej całkowitej szerokości pola widzenia, a czerwony - na krawędziach obrazu mogą pojawić się niebieskie plamy. Jest to jednak wystarczające do ogólnej znajomości, wstępnego szkolenia, a często do poważniejszych zadań.

- Planachromat. Ulepszona i dopracowana różnorodność obiektywów achromatycznych (patrz wyżej). W planachromatach przewidziana jest dodatkowa korekcja krzywizny pola, dzięki której obszar wyraźnie widocznego obrazu w takich soczewkach wynosi co najmniej 2/3 całkowitej szerokości pola widzenia, a często nawet więcej. Są to soczewki, które są zalecane do poważnych badań i profesjonalnego użytku.

- Średnica osadzenia. Rozmiar gwintu używanego do mocowania obiektywu. Większy otwór zwykle oznacza szerszą soczewkę obiektywu, co oznacza wyższą aperturę i lepszą jakość obrazu. Z drugiej strony duży rozmiar wpływa na wymiary, wagę i koszt optyki. We współczesnych mikroskopach spotyka się głównie średnice od 20 do 35 mm. Znając rozmiar gwintu, możesz zakupić soczewki zamienne lub zamienne do urządzenia.

- Monokular. Okular jednosoczewkowy, który można oglądać tylko jednym okiem. Z oczywistych względów jest używany tylko w mikroskopach biologicznych (patrz Typ). Zaletami monokularów są przede wszystkim mniejsze rozmiary i koszt niż inne odmiany; ponadto nie wymagają dopasowania między źrenicami. Z drugiej strony ciągłe patrzenie przez okular jednym okiem jest męczące, więc ta opcja słabo sprawdza się w sytuacjach, w których trzeba często i długo zaglądać w mikroskop.

- Lornetka. Podwójny okular, który można oglądać obydwoma oczami jednocześnie. Należy zauważyć, że taka optyka jest używana nie tylko w mikroskopach stereoskopowych, pierwotnie przeznaczonych do oglądania obiektu przez dwa obiektywy (patrz „Typ”), ale także w mikroskopach biologicznych z jednym obiektywem. Faktem jest, że o wiele wygodniej jest zajrzeć do urządzenia optycznego dwojgiem oczu niż jednym, oczy są mniej obciążone, a zmęczenie nie pojawia się tak szybko. Dlatego do poważnych zadań związanych z częstym używaniem mikroskopu najlepszą opcją są lornetki (lub trinokulary, patrz poniżej). Taka optyka jest droższa niż jednookularowa, ale rekompensuje to łatwość obsługi.

- Trinokularowy. Różnorodne lornetki (patrz odpowiedni punkt), uzupełnione o trzeci kanał optyczny dla specjalnej kamery wideo okularowej. Taka kamera jest zwykle podłączona do komputera PC lub laptopa; instalując go w gni...eździe na trzeci okular można wykonywać zdjęcia i filmy, a także wyświetlać obraz w czasie rzeczywistym na ekranie komputera. Jednocześnie możesz normalnie patrzeć przez mikroskop. Urządzenia trinokularowe są wysoce funkcjonalne i wszechstronne, ale złożone i drogie.

- Wyświetlacz LCD. Mikroskop posiada ekran LCD, który zastępuje tradycyjny okular. Nie trzeba za każdym razem pochylać się nad takim urządzeniem, aby obejrzeć obraz, co jest bardzo wygodne, jeśli obserwacje trzeba połączyć z robieniem notatek i innymi podobnymi czynnościami. Mikroskopy tej konstrukcji mają zwykle funkcję fotografowania i nagrywania wideo, a także różne wbudowane narzędzia - na przykład siatkę skali do oceny wielkości widocznych obiektów, wyświetlanych bezpośrednio na ekranie. Ponadto obraz na ekranie może zobaczyć nie tylko bezpośredni użytkownik, ale także każdy, kto znajduje się w pobliżu; takie możliwości są niezbędne podczas szkoleń, konsultacji, prezentacji itp. Z drugiej strony takie mikroskopy są nieporęczne i drogie.

- Wielość powiększenia. Powiększenie zapewniane przez okular. Parametr ten, wraz z powiększeniem obiektywu, wpływa na ogólne powiększenie urządzenia (patrz wyżej). Klasyczna opcja dla okularów w mikroskopach to 10x, ale zdarzają się też wyższe wartości. W zestawie może znajdować się kilka okularów o różnym powiększeniu - w celu zmiany ogólnego stopnia powiększenia. Istnieje oznaczenie wielokrotności z indeksem alfabetycznym, na przykład WF10x. Oznacza to, że okular ma rozszerzone pole widzenia (WF - szerokie, EWF - extra-wide, UWF - ultraszeroki).

- Nachylenie okularu. Odchylenie okularu determinuje pozycję głowy obserwatora podczas patrzenia przez mikroskop oraz ogólną łatwość obsługi. Według tego wskaźnika można wyróżnić trzy główne opcje: stały kąt, regulowany kąt, brak pochylenia. Stały kąt to najczęściej 30 ° lub 45 ° w stosunku do poziomu, wartości te są uważane za najwygodniejsze. W mikroskopach o regulowanym kącie cały statyw wraz z tubusem i stolikiem mocowany jest do podstawy za pomocą obrotowego mocowania. Jest to najwygodniejsza opcja, pozwalająca dostosować pochylenie do własnych preferencji, ale z czasem montaż ma tendencję do luzowania, dlatego rzadko jest używany w profesjonalnych mikroskopach. Trzeci typ - mikroskopy pionowe, bez nachylenia - nie otrzymały zbyt dużego rozmieszczenia: ta konstrukcja jest używany w niektórych modelach stereoskopowych (patrz "Typ"), aby utrzymać scenę ściśle poziomą (jest to ważne przy niektórych pracach z przedmiotami mikroskopowymi).

- Średnica osadzenia. Średnica nominalna okularu zastosowanego w mikroskopie oraz średnica osadzenia w tubusie do montażu okularu. Nowoczesne mikroskopy wykorzystują kilka standardowych średnic, w szczególności 23 i 27 mm. W praktyce parametr ten jest niezbędny przede wszystkim w przypadku, gdy planowany jest zakup zapasowych lub wymiennych okularów do mikroskopu, lub jeśli „gospodarstwo” ma już okular i należy ocenić jego kompatybilność z tym modelem.

- Korekcja dioptrii. Zakres regulacji dioptrii przewidziany w okularze. Ta korekcja jest stosowana, aby osoba krótkowzroczna lub dalekowzroczna mogła patrzeć przez mikroskop bez okularów lub soczewek kontaktowych. W większości modeli z tą funkcją zakres korekcji wynosi około 5 dioptrii w obie strony; pozwala to na użycie mikroskopu w przypadkach łagodnej do umiarkowanej krótkowzroczności/nadwzroczności.

Typ i/lub rozmiar stolika przedmiotowego, zamontowanego w mikroskopie. Przypomnijmy, że stolik przedmiotowy to powierzchnia, na której umieszczony jest badany preparat.

- Stacjonarny. Stolik przedmiotowy, zamocowany nieruchomo; ustawianie ostrości w takich mikroskopach odbywa się poprzez poruszanie w górę i w dół tubusu z obiektywem i okularem. Takie układy są proste i niedrogie, jednak ustawianie ostrości przy patrzeniu przez ciągle poruszający się okular nie jest zbyt wygodne. Ponadto w przypadku zaawansowanych mikroskopów biologicznych (patrz „Rodzaj”) z binokularem i trinokularem (patrz „Okular”) ten wariant również nie jest odpowiedni z powodu pewnych względów konstrukcyjnych. Natomiast zdecydowana większość mikroskopów stereoskopowych wyposażona jest w stoliki stacjonarne – jest to najrozsądniejsza konstrukcja, biorąc pod uwagę specyfikę zastosowania.

- Ruchomy. W tego typu mikroskopach cały układ optyczny jest sztywno zamocowany na statywie, a stolik przedmiotowy można przesuwać w górę i w dół dla ustawiania ostrości optyki. Taka konstrukcja może występować wyłącznie w mikroskopach biologicznych (patrz „Rodzaj”). Jest nieco bardziej złożona i droższa niż konstrukcja z nieruchomym stolikiem, ale równocześnie jest znacznie wygodniejsza: przy ustawianiu ostrości okular nie porusza się, co pozwala wygodnie regulować obraz bez patrzenia w górę. Ponadto to właśnie ruchomy stolik najbardziej nadaje się do zaawansowan...ych urządzeń z binokularami i trinokularami (patrz „Okular”), prawie wszystkie takie mikroskopy posiadają takie wyposażenie.

Jeśli chodzi o wymiary stolika przedmiotowego, mogą się one wahać od 75x75 mm do 240x200 mm, a nawet więcej. Tutaj przy wyborze warto wziąć pod uwagę planowane wymiary badanych preparatów.

Rodzaje ogniskowania (fokusowania) przewidziane w mikroskopie. Ogniskowanie odbywa się poprzez zmianę odległości między rozważanym obiektem a soczewką; jego typy mogą być następujące:

- Szorstki. Metoda ta oznacza obecność jednego regulatora obrotowego, który odpowiada za poruszanie obiektywem lub stolikiem. Zaletami tego projektu są prostota i niski koszt. Jednocześnie ustawianie ostrości przy dużych powiększeniach w takich mikroskopach jest dość trudnym zadaniem: trzeba przekręcić gałkę strojenia dosłownie o ułamki milimetra.

- Szorstki / precyzyjny. Ogniskowanie za pomocą dwóch mechanicznych elementów sterujących - do wstępnego ustawiania ostrości i końcowego dostrajania. Takie ustawienie jest samo w sobie wygodniejsze niż tylko surowe (patrz wyżej), a przy dużych powiększeniach jest po prostu niezastąpione. Z drugiej strony obecność dodatkowego regulatora komplikuje i zwiększa koszt projektu, dlatego ta opcja występuje głównie w mikroskopach półprofesjonalnych i profesjonalnych.

- Podręcznik. Metoda, która zakłada brak mechanizmu ogniskowania jako takiego. Celowanie w tego typu urządzeniach odbywa się dzięki temu, że użytkownik ręcznie porusza obiektywem – np. przesuwając go w górę i w dół na pionowym statywie i ustalając w żądanej pozycji za pomocą docisku, lub przechylając go tam i z powrotem na uchwyt obrotowy. Ta opcja jest odpowiednia tylko dla modeli o małym powiększeniu, które nie wymagają specjalnej d...okładności ogniskowania; występuje głównie w mikroskopach cyfrowych bez własnego ekranu (patrz „Zasada działania”), a także w modelach przenośnych (patrz odpowiedni punkt).

Rodzaj oświetlenia scenicznego stosowanego w mikroskopie.

- LED (LED). Najbardziej zaawansowany rodzaj podświetlenie do tej pory. Diody LED wytwarzają jasne, białe światło o chłodnym zabarwieniu, które jest optymalne do pracy z przezroczystymi próbkami. Takie źródła światła mogą być wyposażone w ściemniacze. Ponadto podświetlenie LED jest niezwykle energooszczędne i prawie nie generuje niepotrzebnego ciepła. Wszystko to sprawia, że ta opcja jest odpowiednia nawet dla najbardziej zaawansowanych mikroskopów.

- Halogen. Przed pojawieniem się diod LED takie oświetlenie było główną opcją stosowaną w mikroskopach biologicznych (patrz Typ) na poziomach pośrednich i profesjonalnych. Lampy halogenowe zapewniają potężny strumień światła, a jasność podświetlenie jest zazwyczaj regulowana; widmo luminescencji okazuje się dość wygodne do obserwacji, a nagrzewanie jest stosunkowo niskie (choć więcej niż w diodach LED). Pod względem energooszczędności takie oświetlenie jest gorsze od oświetlenia LED, ale przewyższa żarówki.

- Lampa żarowa. Najprostszy i najtańszy rodzaj podświetlenie. Właściwie to niski koszt jest główną zaletą takich systemów. Ale żarówki mają wiele wad. Po pierwsze, dają ciepły blask, który zniekształca odwzorowanie kolorów; dla prostych zadań nie jest to krytyczne, ale w poważnych badaniach jest nie do przyjęcia. Po drugie, lampa bardzo się nagrzewa, co może niekorzystnie wpłynąć na lek. Po trzecie, takie oświetlenie zużywa dużo energii. W r...ezultacie żarówki żarowe można znaleźć wyłącznie w tanich mikroskopach klasy podstawowej, a nawet wśród nich stopniowo stają się przestarzałe.

- Lustro. Oświetlenie za pomocą lustra odbijającego światło z okna, lampy sufitowej lub innego zewnętrznego źródła światła. Zaletami tej opcji są prostota, niski koszt, kompaktowość i całkowita niezależność od źródeł energii. Z drugiej strony taki mikroskop zależy od światła otoczenia, a ustawienie lustra wymaga pewnych umiejętności i z przyzwyczajenia może być dość trudne. Dlatego stosunkowo rzadko stosuje się czyste systemy luster, ale lustro może być dostarczone jako dodatek do innego źródła oświetlenia, na przykład lampy halogenowej.

Rodzaj diafragmy zamontowanej w mikroskopie.

Diafragma częściowo blokuje strumień światła z układu oświetlenia mikroskopu. Służy głównie do regulacji oświetlenia, a także do niektórych bardziej szczegółowych zadań (w szczególności zmiany głębi ostrości). Przy regulacji diafragmy zmienia się średnica jej otworu roboczego i tym samym rzeczywista przepuszczalność światła; a różne typy diafragm (irysowe lub obrotowe) różnią się między sobą cechami regulacji:

— Irysowa. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego tęczówkę oka. Diafragma irysowa składa się z zestawu płatków o specjalnie dobranym kształcie (tzw. lamelek). Przy zamykaniu płatki te przesuwają się od krawędzi otworu roboczego do środka, zmniejszając jego średnicę; przy otwieraniu przesuwają się na zewnątrz. Diafragmy irysowe są bardziej skomplikowane i droższe diafragm obrotowych, jednak mają nad nimi szereg istotnych zalet. Przede wszystkim przepuszczalność światła w całym zakresie roboczym takich urządzeń zmienia się płynnie, co pozwala na jak najdokładniejszy dobór ustawień. Możesz zarządzać ustawieniami nie przerywając obserwacji preparatu; dodatkowo diafragmy irysowe są tak kompaktowe i lekkie, jak to tylko możliwe. W rezultacie to właśnie ta odmiana diafragmy jest najbardziej popularna w mikroskopach klasy średniej i wyżej, a także często spotykana nawet w prostszych modelach.

— Obrotowa. Diafragma tego typ...u to tarcza z otworami różnej wielkości; obracając tarczę można umieszczać różne otwory w polu widzenia mikroskopu i tym samym zmieniać przepuszczalność światła. Głównymi zaletami takich urządzeń są: prostota konstrukcji, niski koszt, niezawodność i łatwość naprawy. Z drugiej strony diafragmy obrotowe są mniej praktyczne niż irysowe — w szczególności są bardzo masywne i nie pozwalają na płynną regulację. W związku z tym, opcja ta jest stosowana głównie wśród mikroskopów klasy podstawowej, gdzie zaawansowane funkcje nie są wymagane — a wręcz przeciwnie, kluczowa jest przystępna cena.

Dodatkowe wyposażenie, dostarczane z mikroskopem.

— Kamera. W danym przypadku chodzi o zdejmowaną kamerę montowaną albo na podstawowym kanale optycznym (aby wykorzystać ekran zewnętrzny jako okular), albo na trzecim dodatkowym kanale trinokularu (patrz „Okular”). Ponadto istnieją również wbudowane kamery (patrz odpowiedni punkt). Niektóre modele, dostarczane bez kamery, pozwalają na dokupienie jej osobno, lecz dany wariant wyposażenia jest ogólnie wygodniejszy.

— Adapter do smartfona. Przyrząd pozwalający na zainstalowanie smartfona na mikroskopie, dzięki czemu kamera aparatu „widzi” obraz w okularze. W ten sposób możesz wykonywać zdjęcia i nagrywać wideo swoim smartfonem, a także wykorzystać jego ekran jako okular - na przykład, jeśli chcesz pokazać obraz kilku osobom na raz.

— Zestaw akcesoriów i preparatów. Zestaw akcesoriów do pracy z mikroskopem. Taki zestaw zawiera zwykle co najmniej szkiełka preparatowe i nakrywkowe; oprócz nich do zestawu mogą być dołączone narzędzia preparacyjne, różne mieszanki pomocnicze (żywica do klejenia, olejki i płyny do obiektywów immersyjnych), a także gotowe preparaty do badania możliwości mikroskopu i wstępnego szkolenia w zakresie pracy z nim.

— Soczewka Barlowa. Dodatkowa soczewka, która jest montowana przed okularem i zmienia ogólną krotność powiększenia - zwykle w kierunku podwyższenia, a...le może być też odwrotnie. Aby obliczyć całkowity stopień powiększenia przy użyciu takiej optyki, należy pomnożyć początkowe powiększenie przyrządu przez powiększenie soczewki: na przykład mikroskop 200x z soczewką Barlowa 1,6x da powiększenie 200*1,6 = 320x. Częściowo dlatego soczewki Barlowa mają bardzo małą krotność - nawet ona zapewnia znaczny wzrost powiększenia. Drugim powodem jest to, że sensowne jest podwyższenie ogólnego powiększenia tylko do pewnego limitu - powyżej tego limitu optyka tylko rozciągnie obraz bez zwiększania szczegółów. Właściwie właśnie to dzieje się w wielu mikroskopach, gdy ustawisz przyrząd na maksymalne powiększenie i zainstalujesz soczewkę Barlowa. Dlatego dany przyrząd powinien być traktowany bardziej jako narzędzie do regulacji powiększenia przy średnich krotnościach, a nie jako sposób na zwiększenie maksymalnej krotności.

— Pokrowiec/walizka. Walizka do przechowywania i transportu mikroskopu. Pokrowce nazywane są miękkimi futerałami, są one przeznaczone głównie do ochrony przed zanieczyszczeniami; walizki wykonywane są z twardych materiałów, są bardziej masywne, lecz są w stanie ochronić urządzenie przed uderzeniami i wstrząsami.