Porównanie Sturm SG9612 vs MEGA MK 4040

Pobór mocy podczas pracy z elektronarzędziem (patrz „Typ”).

Większość nowoczesnych pistoletów natryskowych, nawet produktywnych, ma dość niską moc: na przykład modele o mocy powyżej 1 kW są niezwykle rzadkie, a w większości przypadków pobór mocy nie przekracza 500 W. Więc przy podłączaniu takiego sprzętu do gniazdek zwykle nie ma problemów; tylko pojedyncze jednostki o wysokiej wydajności, wymagające 3,5 kW lub więcej, muszą być podłączone zgodnie ze specjalnymi zasadami (bezpośrednio do rozdzielnicy). W innych przypadkach dane o zużyciu energii najczęściej nie są potrzebne w normalnym użytkowaniu i mogą być wymagane tylko do określonych zadań - na przykład do obliczenia obciążenia autonomicznego generatora.

Nominalne ciśnienie powietrza w pistolecie.

Ogólne znaczenie tego parametru zależy od rodzaju instrumentu (patrz wyżej). Na przykład w modelach pneumatycznych dane dotyczące ciśnienia nominalnego są wymagane do podłączenia do zewnętrznej sprężarki. Jest to ciśnienie, które ta sprężarka powinna wytworzyć na wlocie do opryskiwacza; zbyt niskie wartości doprowadzą do spadku wydajności, zbyt wysokie są obarczone awariami, a nawet wypadkami z obrażeniami innych.

Z kolei w przypadku modeli elektrycznych ciśnienie nominalne to ciśnienie powietrza wytwarzane przez własną sprężarkę urządzenia; kompletny opryskiwacz został pierwotnie zaprojektowany dla tego samego ciśnienia. Tak więc w tym przypadku parametr ten ma raczej charakter odniesienia niż praktycznego znaczenia; może być przydatny tylko do podłączenia wymiennych dysz do sprężarki (lub odwrotnie, w przypadku użycia istniejącej dyszy natryskowej ze sprężarką innej firmy).

Konkretne wartości ciśnienia są określane przede wszystkim przez system natryskowy (patrz poniżej). Różnorodność jest tu dość duża: najskromniejsze jednostki wytwarzają nie więcej niż 2 bary, dość popularne są sprężarki na 2-5 barów, modele na 5-10 barów są stosunkowo rzadkie, a w niektórych rozwiązaniach o dużej mocy ciśnienie 100 bar lub więcej jest pod warunkiem.

Zużycie farby lub innego materiału (np. zaprawy tynkarskiej) podczas normalnej pracy pistoletu natryskowego.

Im wyższe zużycie, tym więcej materiału może nanieść narzędzie w jednostce czasu, tym lepiej nadaje się do obróbki dużych powierzchni i nakładania grubych powłok. Z drugiej strony nie wszystkie rodzaje prac wymagają wysokiej wydajności, a czasami relatywnie niskie zużycie jest optymalne. Szczegółowe zalecenia w tej sprawie dla różnych sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Maksymalna lepkość farby lub innego materiału roboczego, przy której pistolet natryskowy może normalnie pracować. Określone w jednostkach DIN; pewna liczba DIN to w tym przypadku liczba sekund, w których standardowa objętość farby (zwykle 100 ml) wyleje się z lejka o ściśle określonej średnicy otworu wlewowego (zwykle około 4 mm). Taki lejek (wiskozymetr) może być dostarczony z pistoletem natryskowym, ale w razie potrzeby można go dokupić osobno.

Zatem im więcej DIN, tym bardziej lepka jest kompozycja. A im większa liczba wskazana w charakterystyce pistoletu natryskowego, tym szersze jego możliwości, tym gęstsze płyny można do niego wlewać bez obawy o blokady i awarie. Jednocześnie należy pamiętać, że w praktyce często nie trzeba pracować z gęstymi cieczami - wręcz przeciwnie, nadmierna lepkość pogarsza jakość powłoki, prowadzi do powstawania smug i wydłuża czas schnięcia. Np. większość emalii i farb olejnych stosuje się przy lepkości ok. 20 DIN, farby lateksowe - do 45 DIN itd. Ogólne zalecenia w tym zakresie można znaleźć w dedykowanych źródłach, a konkretne - na opakowaniu konkretnego marka farby lub inny skład.

Metoda natrysku używana przez pistolet natryskowy.

- Pneumatyczny. Narzędzia z natryskiem pneumatycznym (powietrznym) działają na zasadzie pistoletu natryskowego: cząsteczki farby są wychwytywane przez strumień powietrza wypływający z dyszy i przenoszone na malowaną powierzchnię. Ta metoda jest standardowa dla narzędzi pneumatycznych, ale jest również powszechna w innych typach (patrz wyżej). Zaletami pneumatyki jest doskonała równomierność nakładania i estetyczny wygląd powstałej powłoki, a także wszechstronność - może być stosowana zarówno do małych prac, jak i na dużych powierzchniach, do obiektów o dowolnej złożoności i z niemal każdym rodzajem materiałów malarskich i lakierniczych . A sprzęt jest stosunkowo prosty i niedrogi. Głównymi wadami tej metody są wysokie zamglenie (co wymaga dobrej wentylacji i sprzętu ochronnego, a także zwiększa zużycie materiału) oraz konieczność rozcieńczenia materiału do konsystencji roboczej (co z kolei wpływa na zużycie rozpuszczalników).

- bezpowietrzne. Natrysk bezpowietrzny polega na wtryskiwaniu materiału farby i lakieru za pomocą specjalnej pompy wysokociśnieniowej; z grubsza mówiąc, pistolet natryskowy „wypluwa” farbę przez dyszę, która rozpyla ją w strumieniu o pożądanym kształcie. Kluczowe przewagi tej metody nad pneumatyczną to po pierwsze wysoka wydajność (m.in. dzięki wyższej wydajności i mniejszym stratom materiału), a po drugie absolutne minimum zamglenia. Warto również zw...rócić uwagę na niskie zużycie rozpuszczalników oraz wyraźną granicę krawędzi leczonego obszaru. Jednocześnie równomierność i wygląd powłoki podczas takich prac jest znacznie gorsza niż przy natrysku powietrznym, równomierność jest niższa, a sprzęt okazuje się kosztowny i trudny zarówno sam w sobie, jak i w utrzymaniu. Dlatego natrysk bezpowietrzny jest zalecany na dużych powierzchniach, gdzie wydajność jest ważniejsza niż jakość. Ponadto ta opcja jest wskazana dla rolek (patrz „Widok”): w nich technologia różni się nieco od opisanej, ale nie oznacza również dostarczania sprężonego powietrza.

Całkowita pojemność zbiornika na farbę dostarczanego z pistoletem natryskowym. Duży zbiornik z jednej strony pozwala „naładować” sporą ilość materiału i pracować przez długi czas. Z drugiej strony zwiększa rozmiar i wagę urządzenia; a duża ilość farby również będzie odpowiednio ważyć (chociaż w przypadku modeli z oddzielną lokalizacją zbiornika - patrz wyżej - nie jest to krytyczne). Dlatego im cieńsza i delikatniejsza praca, do której przeznaczony jest pistolet, tym z reguły mniejsza jest pojemność zbiornika: na przykład w aerografach (patrz „Widok”) rzadko przekracza 50 ml, a w modele gipsowe z kolei można mierzyć litry.