Porównanie Garrett ACE 400i vs Garrett GTI 2500

Konstrukcja cewki (cewek) wykrywacza metali.

- Koncentryczny. Nazwa tego typu wynika z faktu, że taka cewka zawiera dwa oddzielne uzwojenia - odbiorcze i nadawcze - z których jedno znajduje się wewnątrz drugiego. Jest stosowany w wykrywaczach metali wykorzystujących zasady VLF i VLFEX (patrz wyżej). Pole z cewki koncentrycznej ma niewielką szerokość, co prowadziło zarówno do jego zalet, jak i wad: z jednej strony dzięki temu możliwe jest określenie lokalizacji pojedynczego znaleziska z dużą dokładnością, z drugiej strony trzeba poświęcić dużo czasu i wysiłku na dokładne zbadanie rozległych terytoriów. Wadę tę można częściowo skompensować eliptycznym kształtem (patrz poniżej). Należy również zauważyć, że modele koncentryczne są dość wrażliwe na gleby zmineralizowane.

- Mononukleoza. Najprostszy typ cewek z tylko jednym uzwojeniem. Ta opcja jest używana w urządzeniach PI, OR i RF, a w tym drugim przypadku należy zainstalować dwie cewki mono. Główne zalety i wady tego typu są podobne do opisanych powyżej koncentrycznych.

- DD. Znany również jako Double-D. Cewki takie mają parę uzwojeń w kształcie litery D, skręconych w różnych kierunkach i sciągniętych z powrotem tak, że tworzą koło lub elipsę. Pod względem zastosowania DD są podobne do opisanych powyżej koncentrycznych cewek, ale różnią się kształtem generowanego pola: jest to wąska płaszczyzna skierowana wzdłuż linii styku uzwojeń.... Pozwala to na pokrycie w jednym przejściu dość szerokiego pasa, a także zmniejsza wrażliwość na zakłócenia od gleb zmineralizowanych. Wśród wad, w porównaniu z koncentrycznymi, warto zwrócić uwagę na wysoki koszt i niższą dokładność w lokalizacji poszczególnych znalezisk (może to jednak zrekompensować umiejętnościami i doświadczeniem operatora).

- Super-D. Cewki o specyficznej konstrukcji, składające się z trzech uzwojeń - centralnego pełniącego rolę nadajnika i dwóch zewnętrznych, pracujących na odbiór. Zostały opracowane specjalnie dla wykrywaczy metali ZVT (patrz „Zasada działania”), biorąc pod uwagę specyfikę ich pracy.

Kształt cewki (ramki) wykrywacza metali.

- Okrągły. Tradycyjna forma stosowana w prawie wszystkich typach naziemnych i podwodnych wykrywaczy metali (patrz „Typ”); jedynymi wyjątkami są modele działające zgodnie z metodą RF (patrz „Jak to działa”). W przypadku korzystania z cewek koncentrycznych (patrz „Typ cewki”) opcja ta umożliwia utworzenie pola w kształcie stożka, co jest wygodne do dokładnego lokalizowania znaleziska, jednak zmniejsza zakryty obszar i utrudnia wyszukiwanie na dużym obszarze ; modele z cewkami DD nie mają tej wady.

- Eliptyczny. Kształt w postaci podłużnie wydłużonej elipsy umożliwia nieco „rozciągnięcie” pola wytworzonego przez wykrywacz metalu na długość. Dotyczy to zwłaszcza cewek koncentrycznych - jednak takie rozszerzenie nieco zmniejsza dokładność pozycjonowania poszczególnych znalezisk. Jednak w przypadku cewek DD, gdzie dokładność jest z definicji niska, wybór między kształtem okrągłym a eliptycznym często nie jest fundamentalny.

- Prostokątny. Specyficzny kształt stosowany w przyrządach RF lub PI. Ze względów technicznych uważany jest za optymalny dla takich urządzeń, ale praktycznie nie występuje w innych typach wykrywaczy metali.

- Motyl. Inna opcja stosowana w cewkach DD wraz z elipsą (patrz wyżej). W rzeczywistości składa się z dwóch eliptycznych uzwojeń, częściowo wyró...wnanych i przypominających kształtem skrzydła motyla - stąd nazwa. Ta opcja jest typowa głównie dla dużych cewek DD, przy dużej szerokości jest uważana za bardziej optymalną niż elipsa.

Rozmiar standardowej cewki (ramki) wykrywacza metali. Teoretycznie im jest większy, tym głębiej urządzenie jest w stanie „widzieć” i im więcej miejsca przechwytuje w jednym przejściu, jednak tym gorzej nadaje się do wyszukiwania małych obiektów i tym mniejsza dokładność z jaką je lokalizuje. Jednocześnie cechy te zależą od tak wielu innych czynników, że w praktyce sam rozmiar cewki ma na nie bardzo niewielki wpływ.

Zwróć uwagę, że dla cewek eliptycznych (ram) można określić tylko jeden rozmiar - długość.

Częstotliwość robocza (lub zakres częstotliwości) wykrywacza metali. To jeden z najważniejszych parametrów przy wyborze urządzenia, ponieważ optymalna częstotliwość dla różnych przypadków będzie różna - w zależności od rozmiaru i materiału poszukiwanych elementów, charakterystyki gleby i innych czynników. Szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru częstotliwości dla każdej konkretnej sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach; i na podstawie tych informacji warto wybrać konkretny model.

Należy pamiętać, że rzeczywista częstotliwość, z jaką będzie działał wykrywacz metalu, zależy również od zainstalowanej cewki - z reguły są one wykonane na określoną częstotliwość. Dlatego, aby wykorzystać wszystkie możliwości urządzenia z możliwością regulacji tego parametru, mogą być potrzebne wymienne cewki.

Najgłębsza głębokość, na której wykrywacz jest w stanie wykryć małe monety i inne obiekty o podobnej wielkości. Wielu użytkowników kupuje urządzenie właśnie z zamiarem „polowania” na metalowe drobiazgi, dlatego producenci często wskazują parametr ten osobno w charakterystyce. Ze względu na mały rozmiar monet ich głębokość wykrywania jest zwykle znacznie mniejsza niż całkowita maksymalna głębokość wykrywania (patrz powyżej).

Liczba indywidualnych programów dyskryminacji przewidzianych w konstrukcji wykrywacza metalu. Dyskryminacja w tym przypadku oznacza filtrowanie wykrytych obiektów za pomocą dyskryminatora (patrz wyżej), tak aby urządzenie nie uruchamiało się na niepożądanych obiektach, takich jak kawałki folii, kapsle itp. Możesz skonfigurować taki filtr całkowicie ręcznie, ale może to wymagać specjalnej wiedzy i powodować trudności dla niedoświadczonych użytkowników. Aby tego uniknąć, w niektórych modelach zamiast ustawień ręcznych mogą być dostępne preinstalowane programy. Dzięki takim programom wystarczy wybrać z listy, na jakie obiekty ma reagować wykrywacz metali, a wszystkie niezbędne ustawienia ustawi elektronika urządzenia.

Metoda balansu gruntu przewidziana w konstrukcji wykrywacza metalu. Samo wyważanie jest dostosowaniem parametrów pracy do cech konkretnego gruntu – wszak w zależności od jego mineralizacji, wilgotności itp. gleba wpływa na sygnał poszukiwany w różny sposób, a elektronika urządzenia musi uwzględniać ten wpływ w celu wysokiej jakości przetwarzania takiego sygnału. Dzięki prawidłowemu wyważeniu zapewniona jest detekcja pożądanych obiektów, a jednocześnie zminimalizowane jest prawdopodobieństwo fałszywych alarmów; i można to przeprowadzić w następujący sposób:

- Automatyczne. Najwygodniejszy rodzaj wyważania, który nie wymaga od użytkownika ręcznej regulacji urządzenia. Z reguły strojenie wymaga trochę czasu na poruszanie cewką w górę i w dół nad ziemią, aż automatyka ustawi niezbędne parametry. Istnieją dwa rodzaje automatycznego dostrajania: ustawienie wstępne i śledzenie. Pierwsza opcja polega na wyważeniu wykrywacza metalu dla określonego rodzaju gruntu przed rozpoczęciem pracy, po czym urządzenie używa tych samych parametrów aż do następnego ustawienia. Taki schemat jest niedrogi i może być stosowany nawet w dość prostych modelach, ale nie jest bardzo niezawodny: nawet niewielka zmiana rodzaju gleby pod cewką prowadzi do zmniejszenia skutecznej głębokości wykrywania i zwiększenia prawdopodobieństwa fałszywe alarmy. Równoważenie ze śledzeniem nie ma tej wady: urządzenia z tą funkcją stale monitorują charakterystykę gleby i dokonują...niezbędnych korekt parametrów roboczych bezpośrednio w procesie. Zwiększa to skuteczność wyszukiwania, jednak cena takich urządzeń jest bardzo wysoka.

- Podręcznik. Jak sama nazwa wskazuje, przy takim wyważeniu niezbędne parametry musi ustawić sam użytkownik. Ta opcja jest uważana za najbardziej niezawodną, ponieważ nawet najbardziej zaawansowane systemy automatyczne nie zawsze działają idealnie; a takie ustawienie jest niedrogie. Z drugiej strony wymaga od operatora pewnych umiejętności i może być słabo przystosowany dla niedoświadczonych użytkowników.

- Ręczny / automatyczny. Wariant łączący oba opisane powyżej rodzaje wyważania; w takich modelach użytkownik może wybrać sposób, w jaki chce skonfigurować.

Standardowe programy do wyszukiwania wykrywaczy metali obejmują wykrywanie monet, wszystkich metali, biżuterii i relikwii. W niektórych modelach listę tę można rozszerzyć o programy plażowe, niestandardowy tryb wykrywania (użytkownika) itp.

- Tryb Pin-Point(oznaczenie celu). Urządzenie może pracować w tzw tryb statyczny, gdy dokładność detekcji znacznie wzrasta (ze względu na zmniejszenie zasięgu i zdolność do rozróżniania). Zwróć uwagę, że funkcja ta nie znajduje się w pinpointerach (patrz „Rodzaj”), pomimo podobieństwa nazw - takie urządzenia są bardzo dokładne i nie mają specjalnych trybów. A wśród klasycznych wykrywaczy min tryb Pin-Point jest używany tylko w modelach działających na zasadzie VLF lub VFLEX (patrz wyżej) - dla innych zasad działania funkcja ta jest z tego czy innego powodu nieistotna. Tak czy inaczej, funkcja ta może być bardzo przydatna przy dokładnym wyszukiwaniu małych przedmiotów. Faktem jest, że klasyczny wykrywacz metali VLF/VFLEX jest w stanie „widzieć” obiekty tylko wtedy, gdy cewka porusza się nad ziemią – upraszcza to dyskryminację, ale znacznie zmniejsza dokładność. W trybie statycznym urządzenie pracuje nawet w pozycji stacjonarnej, a cewkę można przesuwać bardzo wolno, co znacznie zwiększa dokładność wyszukiwania.

- Ustawienie czułości. Możliwość zmiany czułości wykrywacza metalu. Wysoka czułość zapewnia możliwość wyszukiwania na dużych głębokościach, ale jednocześnie zmniejsza odporność na zakłócenia, zwiększa prawdopodobieństwo fałszywych alarmów i nie pozwala na dokładne określenie lokalizacji poszczególnych znalezisk w miejscach, gdzie sygnały są gęsto rozmieszczone (urządzenie reaguje do grupy obie...któw jako całości i nie może odróżnić). I dostrojenie do gruntu (patrz wyżej) jest powiązane, w tym. i z wrażliwością. Dlatego parametr ten jest bardzo ważny przy konfigurowaniu wykrywacza metalu do konkretnej sytuacji.

- Tło progowe. Tło progowe (ton) nazywane jest cichym monotonnym buczeniem, które głośnik lub słuchawki wykrywacza metalu emitują w trybie „neutralnym”, w przypadku braku alarmów. Funkcja ta ma kilka zastosowań. Tak więc tło może służyć jako wskaźnik, że urządzenie jest włączone i działa normalnie; dotyczy to zwłaszcza modeli, które nie są wyposażone w wyświetlacze. Wysokość dźwięku może ulec zmianie, gdy zmieni się charakterystyka powierzchni pod cewką – np. przy przejściu na grunt o różnym stopniu mineralizacji, lub gdy zostaną znalezione obiekty, które „nie osiągają” progu wyzwalania ze względu na ich małe rozmiar lub głęboki pochówek; zaawansowani użytkownicy wiedzą, jak wykorzystać te zmiany tonów do celów biznesowych.

- Odstrajanie od szumu elektrycznego. Obecność tej funkcji w wykrywaczu metalu pozwala zneutralizować wpływ zakłóceń elektromagnetycznych i zapobiec zarówno „zamazaniu” sygnału, jak i fałszywym alarmom. Takie zakłócenia mogą wystąpić z różnych powodów: od bliskości linii energetycznych, nadajników radiowych lub lokalizatorów, podczas pracy w pobliżu pojazdów z silnikami na lub w pobliżu innych wykrywaczy metalu itp.

- Identyfikacja tonalna. Funkcja ta zakłada, że po uruchomieniu wykrywacz metalu emituje sygnały o różnych wysokościach - w zależności od zamierzonego materiału i wielkości znaleziska, jego głębokości itp. Funkcja ta jest szczególnie ważna w przypadku modeli bez wyświetlacza. Do identyfikacji tonalnej trzeba się trochę przyzwyczaić, ale zwykle nawet niedoświadczeni użytkownicy nie mają z tym problemów.

- Identyfikacja VDI / Target ID. Funkcja wykrywacza metali, która pomaga dokładniej określić rodzaj metalu. Na podstawie wyświetlania wartości liczbowej właściwej dla określonej klasy metalu. Dzięki stolikowi możesz znacznie zawęzić zakres możliwych do znalezienia przedmiotów.

- Określenie głębokości celu. Funkcja urządzenia pomagająca określić głębokość celu. Polega na wyświetlaniu wartości liczbowych określonych jednostek miary długości lub podświetlaniu segmentów skali głębokości.

- Wibracje zwrotne. Obecność systemu reakcji na wibracje w konstrukcji wykrywacza metalu. Taki system pozwala urządzeniu na generowanie sygnału w wyniku wibracji obudowy (podobnie jak to się dzieje np. w telefonach komórkowych). W niektórych przypadkach taki sygnał jest wygodniejszy i bardziej odpowiedni niż sygnalizacja dźwiękowa lub wizualna. Na przykład podczas korzystania z uziemionego wykrywacza metali wibracje urządzenia w dłoni prawie jednoznacznie wskazują działanie, podczas gdy dźwięk może „zagubić się” w otaczającym hałasie, a wskaźnik wizualny może być w odpowiednim momencie poza zasięgiem wzroku . A w pinpointerze inspekcyjnym (patrz „Rodzaj”) reakcja na wibracje może być również przydatna jako „ciche ostrzeżenie” – dzięki czemu sygnał nie jest słyszany przez kontrolowanego, a jednocześnie niezawodnie ostrzega operatora.

- Regulacja głośności. Obecność regulatora w konstrukcji, który pozwala na zmianę głośności sygnału dźwiękowego z głośników lub słuchawek. Taki regulator może znajdować się na jednostce sterującej, na uchwycie, na słuchawkach itp .; jednak we wszystkich przypadkach jego zasada działania i przeznaczenie są takie same.

- Wskaźnik niskiego poziomu baterii. Obecność systemu alarmowego w wykrywaczu metalu, który ostrzega o niskim poziomie naładowania baterii. Funkcja ta z wyprzedzeniem informuje o konieczności zadbania o świeże źródło zasilania i zapobiega sytuacjom, w których akumulator nagle „wyczerpie się” w najbardziej nieodpowiednim momencie. Należy pamiętać, że konkretna implementacja wskaźnika może być inna: sygnał może być wizualny lub dźwiękowy, a w niektórych modelach dane o stanie baterii są wyświetlane tylko na polecenie użytkownika.