Porównanie Forte BG2145 150 mm / 450 W

230 V

vs DWT DS-350 GS 200 mm / 350 W

230 V

Wzajemne rozmieszczenie modułów obrotowych w modelach, w których jest więcej niż jeden taki moduł (patrz wyżej).

- Współosiowy. Moduły obrotowe umieszczone na tej samej osi - z reguły po różnych stronach obudowy z silnikiem. Najprostsza i zarazem niezawodna opcja, stosowana w większości nowoczesnych obrabiarek.

- Pod właściwymi kątami. W takich maszynach (zwykle odnoszą się do szlifierek, patrz „Maszyna”) oś jednego z modułów obrotowych znajduje się jak w opisanych powyżej współosiowych, a drugi moduł jest obrócony o 90 ° - czyli płaszczyzna obrotu dysku znajduje się z przodu (lub z tyłu) od obudowy. Ta opcja pozwala na zastosowanie większych dysków niż w modelach współosiowych, a także wyposażenie ich w mokre wanny do obróbki bez żadnych szczególnych trudności (patrz niżej). Z drugiej strony pozycjonowanie pod kątem komplikuje i zwiększa koszt projektu.

Moc znamionowa silnika elektrycznego maszyny. Im mocniejszy silnik, tym wyższa prędkość i intensywność obróbki, tym większe tarcze można stosować z maszyną i tym lepiej nadaje się do pracy z twardymi, opornymi materiałami. Z drugiej strony potężny silnik zużywa dużo energii (co może wymagać specjalnego podłączenia - patrz "Moc") i znacząco wpływa na gabaryty, wagę i cenę całego urządzenia. Dlatego producenci wybierają parametr ten w oparciu o typ (patrz „Maszyna”) i pożądane cechy prędkości, wydajności itp. W praktyce oznacza to, że moc silnika jest raczej drugorzędnym parametrem, a przy wyborze warto zwrócić uwagę na bardziej praktyczne punkty – średnica tarczy, prędkość obrotowa/ruchowa itp.

Średnica nominalna tarczy (patrz „Element roboczy”) używanej przez maszynę w obróbce na sucho (patrz wyżej). Przy pracach szlifierskich i polerskich z reguły mówimy o maksymalnej średnicy tarczy, jaką można zamontować na narzędziu - większa dysza albo będzie nieskuteczna, albo w ogóle nie zmieści się w wymiarach gniazda, ale tarczę o mniejszej średnicy montuje się zwykle bez problemów (oczywiście, jeśli średnica otworu się zgadza – patrz niżej). W przypadku szlifierek średnica tarczy odpowiada średnicy talerza szlifierskiego wymaganej do pełnego wykorzystania tarczy.

Im większy standardowy dysk - im z reguły cięższa i mocniejsza maszyna, tym lepiej radzi sobie ze złożoną pracą o dużej objętości. Jednocześnie do drobnych codziennych zadań, takich jak okresowe ostrzenie noży czy dłut, wystarczy mały krążek.

Średnica otworu dla suchych ostrzy (patrz wyżej) używanych przez maszynę. Aby dysza mogła być normalnie używana z maszyną, musi odpowiadać jej nie tylko pod względem średnicy i grubości (patrz odpowiednie punkty), ale także wielkości otworu.

Grubość tarczy „na sucho” (patrz „Suche”), dla której przeznaczona jest maszyna. Z reguły mówimy o maksymalnej grubości tarczy, która może zmieścić się na siodle – większość modeli pozwala na zastosowanie cieńszych dysz.

Należy pamiętać, że parametr ten zależy od rodzaju ostrzenia (patrz wyżej): praca z łańcuchami i brzeszczotami zakłada niewielką grubość tarcz, ostrzenie uniwersalne - wręcz przeciwnie. A w przypadku modeli szlifierskich grubość tarczy na ogół nie ma znaczenia, nawet jeśli tarcza jest przewidziana w konstrukcji; patrz "Maszyna" w celu uzyskania szczegółowych informacji.

Obróbka na mokro obejmuje dostarczanie wody lub innej cieczy do elementu roboczego podczas pracy. Ten tryb występuje wyłącznie w modelach z funkcją szlifowania (patrz "Maszyna"). W tym przypadku dysk obraca się ze stosunkowo małą prędkością. Dzięki połączeniu chłodzenia wodą i niskiej prędkości ryzyko przegrzania i zepsucia obrabianego narzędzia jest zredukowane prawie do zera; w niektórych przypadkach (np. podczas ostrzenia ostrzy ze stali węglowej) jest to szczególnie ważne. Ponadto ostrzenie „na mokro” jest dokładniejsze, marnotrawstwo procesu nie jest tak bardzo rozproszone. Z drugiej strony niska prędkość obrotowa dysku nakłada własne ograniczenia na zastosowanie tej metody, a maszyny są też cięższe, nieporęczne i drogie niż całkowicie „suche” odpowiedniki.

Średnica nominalna tarczy (patrz „Element roboczy”) używanej przez maszynę w obróbce na mokro. W przeciwieństwie do ostrzenia na sucho, w tym przypadku parametr ten najczęściej opisuje nie maksymalną, ale optymalną średnicę dyszy dla danej maszyny: zbyt mała tarcza może po prostu nie dosięgnąć cieczy wlewanej do kąpieli roboczej.

Jeśli maszyna jest kupowana do rzadkiego codziennego użytku, możesz zignorować parametr ten; ale w przypadku dużych nakładów pracy zaleca się stosowanie większych płyt.

Średnica otworu mokrych tarcz używanych przez maszynę. Aby dysza mogła być normalnie używana z maszyną, musi odpowiadać jej nie tylko pod względem średnicy i grubości (patrz odpowiednie punkty), ale także wielkości otworu.

Grubość tarczy „mokrej”, dla której przeznaczona jest maszyna. Z reguły mówimy o maksymalnej grubości tarczy, która może zmieścić się na siodle – większość modeli pozwala na zastosowanie cieńszych dysz. Jednak metodą mokrą zwykle przeprowadza się klasyczne ostrzenie uniwersalne(patrz „Ostrzenie”), a krążek do niego musi być dość gruby; dlatego najlepiej jest założyć, że tutaj podana jest optymalna grubość dysku.