Porównanie Weima WM192FE vs Weima WM188FB

Moc znamionowa silnika w koniach mechanicznych (w rzeczywistości maksymalna moc, jaką urządzenie może wydać podczas normalnej pracy, bez przeciążania). Pomimo popularności oznaczenia watów (patrz poniżej), moc (KM) jest nadal powszechnie używana do wskazywania mocy silników spalinowych. 1 km wynosi około 735 watów.

Ogólnie rzecz biorąc, im mocniejszy silnik, tym większą prędkość i siłę pociągową jest w stanie rozwinąć. Z drugiej strony wskaźnik ten bezpośrednio wpływa na wagę, wymiary, a co najważniejsze na koszt urządzenia, podczas gdy realne zapotrzebowanie na dużą moc jest stosunkowo rzadkie. Dlatego warto wybierać według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę specyfikę planowanej aplikacji; szczegółowe zalecenia dotyczące doboru silnika do określonej techniki i zadań można znaleźć w dedykowanych źródłach. Zauważamy tylko, że modele o tej samej mocy mogą różnić się prędkością i „ciągiem”; patrz „Prędkość wału”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

Ogólnie wskaźniki do 8 KM uważane są za niskie, do 13 KM. - średnia, ponad 13 KM - wysoki.

Moc znamionowa silnika (najwyższa przez niego moc w trybie normalnym) w kilowatach. Początkowo moc silników spalinowych (ICE) była zwykle oznaczana w koniach mechanicznych, ale teraz często występuje również w watach / kilowatach; ułatwia to w szczególności porównanie mocy silników spalinowych i elektrycznych. Niektóre jednostki można zamienić na inne: 1 hp. w przybliżeniu równa 0,735 kW.

Ogólnie rzecz biorąc, im mocniejszy silnik, tym większą prędkość i siłę pociągową jest w stanie rozwinąć. Z drugiej strony wskaźnik ten bezpośrednio wpływa na wagę, wymiary, a co najważniejsze na koszt urządzenia, podczas gdy realne zapotrzebowanie na dużą moc jest stosunkowo rzadkie. Dlatego warto wybierać według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę specyfikę planowanej aplikacji; szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru silnika do określonej techniki i zadań można znaleźć w dedykowanych źródłach. Zauważamy tylko, że modele o tej samej mocy mogą różnić się prędkością i „ciągiem”; patrz „Prędkość wału”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

Typ wału, a dokładniej - rodzaj mocowania pod piastą, przewidziany na chwycie wału.

Przypomnij sobie, że piasta to część z otworem zakładanym na wał; to przez tę część obrót przekazywany jest do mechanizmu, z którym używany jest silnik. Generalną zasadą w tym przypadku jest to, że rodzaj wału musi odpowiadać rodzajowi mocowania na piaście, w przeciwnym razie normalna praca będzie niemożliwa. Obecnie istnieją zespoły z wałkami na klucz, na szczelinę, na stożek i na gwint. Oto bardziej szczegółowy opis każdej wariantów:

- Klucz. Połączenie za pomocą klucza - wydłużona część umieszczona w specjalnym podłużnym rowku. Dokładniej, są dwa rowki: jeden znajduje się na wale, drugi na piaście, a klucz jest ciasno osadzony w przestrzeni utworzonej przez rowki i łączy wał z piastą. Takie połączenia są proste, a jednocześnie dość funkcjonalne, dzięki czemu są szeroko rozpowszechnione i znajdują się w silnikach wszystkich kategorii cenowych i „masowych”. Z drugiej strony połączenie wpustowe jest mniej niezawodne niż połączenie wielowypustowe i jest mniej odpowiednie do wysokich obrotów i/lub dużych obciążeń.

- Sloty. Połączenie oparte jest na splajnach - szczelinach podłużnych. Najczęściej na wale jest ich sześć, a gniazdo na piaście ma odpowiedni kształt – w postaci charakterystycznej zębatki. Połączenie wielowypustowe jest b...ardziej skomplikowane i droższe niż połączenie wpustowe, a duża liczba szczelin zmniejsza wytrzymałość wału i musi być grubsza. Jednak samo połączenie okazuje się bardzo niezawodne, ponieważ równomiernie rozkłada obciążenie podczas obrotu. Dlatego właśnie wielowypusty są zalecane do pracy z dużymi obciążeniami.

- Stożek. Wał z trzpieniem w kształcie stożka (zbieżny do końca), w środku którego znajduje się otwór z gwintem wewnętrznym. Stosuje się go dość rzadko, głównie na dość mocnych jednostkach - od 7 KM. i wyżej.

- Rzeźba. Chwyt cylindryczny z gwintem zewnętrznym. Dość specyficzna opcja, która nie była zbyt szeroko rozpowszechniona - w szczególności ze względu na fakt, że gwint ma tendencję do słabnięcia pod wpływem wibracji podczas użytkowania, a połączenie i rozłączenie trzpienia i piasty może wymagać znacznych wysiłków.

Kierunek obrotu wału silnika. Z reguły wskazuje na to kierunek, w którym obraca się wał, patrząc od strony koła zamachowego (od strony silnika, z którego wykonywana jest przystawka odbioru mocy). Klasyczną opcją jest obrót w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, ale znajduje się również kierunek przeciwny. W każdym razie głównym kryterium wyboru według tego parametru jest kierunek, dla którego projektowany jest samochód, dla którego kupowany jest silnik.

Objętość robocza wszystkich cylindrów silnika. Z reguły, przy wszystkich innych rzeczach, większa objętość pozwala na większą moc, ale zwiększa zużycie paliwa i wpływa na gabaryty jednostki.

Średnica tłoka silnika jest parametrem referencyjnym – w praktyce dane te są bardzo rzadko potrzebne, z reguły przy naprawach i innych konkretnych zadaniach, z którymi zwykły użytkownik zwykle nie ma do czynienia.

Zużycie jednostkowe w tym przypadku można opisać jako ilość paliwa zużywanego przez silnik na godzinę na 1 kW generowanej mocy. Im niższy wskaźnik ten, tym wyższa sprawność silnika i tym bardziej ekonomiczny. Dane o zużyciu jednostkowym są szczególnie przydatne do porównywania jednostek o różnej mocy.

Regularny sposób uruchamiania silnika. Aby uruchomić silnik spalinowy, wymagany jest obrót wału korbowego, a różne rodzaje rozruchu różnią się w zależności od sposobu zapewnienia tego obrotu:

- Podręcznik. Rozruch mięśniowy operatora: Zazwyczaj, aby obrócić wał, należy pociągnąć linę, chociaż możliwe są inne opcje (np. uchwyt rozrusznika). Systemy ręczne nie wymagają akumulatora i ogólnie są proste, kompaktowe, niedrogie i niezawodne; w rzeczywistości, z wyjątkiem osoby, nic nie jest wymagane do uruchomienia. Z drugiej strony procedura okazuje się niezbyt wygodna dla samego użytkownika: trzeba dość mocno i ostro pociągnąć linkę, co może być trudne, zwłaszcza jeśli nie jesteś do tego przyzwyczajony. Zauważamy również, że ta metoda jest mało przydatna w przypadku potężnych ciężkich silników.

- Rozrusznik elektryczny. Rozruch z oddzielnym silnikiem elektrycznym (rozrusznikiem) obracającym wał. Silnik zasilany jest specjalną baterią. Ta metoda jest znacznie wygodniejsza niż ręczna, ponieważ użytkownik w rzeczywistości musi tylko nacisnąć przycisk; jednak nadaje się nawet do najbardziej „solidnych” silników. Jednocześnie rozrusznik i akumulator znacząco wpływają na cenę, wagę i gabaryty silnika, a po wyczerpaniu akumulatora cały system staje się bezużyteczny (jednak w tym przypadku można zapewnić „awaryjny” rozruch ręczny ).