Porównanie Slinex ML-16HR vs Slinex ML-16

Sposób montażu panelu zewnętrznego.

- na zawiasach. Montaż poprzez zawieszenie na oprawach umieszczonych na ścianie, ościeżnicy lub w innym odpowiednim miejscu. Ta metoda jest dość prosta, a także umożliwia stosunkowo łatwą zmianę lokalizacji urządzenia. Z drugiej strony jest mniej niezawodny niż wbudowany, a chuligani lub złodzieje łatwiej wyrwać taki panel z miejsca mocowania.

- Wbudowany. Montaż we wnęce w ścianie lub innej powierzchni - tak, aby na zewnątrz znajdowała się tylko przednia strona urządzenia Taka instalacja jest znacznie bardziej skomplikowana i droższa niż na zawiasach, ponadto nie nadaje się do każdej sytuacji; a każdy ruch urządzenia jest również obarczony poważnymi trudnościami. Niemniej jednak ma to również zalety: wyjęcie stacji bramowej z niszy bez specjalnego narzędzia jest prawie niemożliwe, a nawet przy użyciu narzędzi to zadanie wymaga czasu i wysiłku.

- Zawieszony / wbudowany. Ta kategoria obejmuje panele zewnętrzne, które umożliwiają obie powyższe opcje instalacji. Dzięki temu użytkownik może samodzielnie wybrać metodę w zależności od tego, co w tym przypadku jest ważniejsze: łatwość instalacji czy jej niezawodność.

Sposób podłączenia panelu zewnętrznego do domofonu (lub domofonu). Opcje z 2, 3 lub 4 przewodami dotyczą tylko modeli o niskim abonencie (patrz „Liczba abonentów”). Ale interfejs RJ-45 może być również używany w urządzeniach do budynków mieszkalnych.

- 2-przewodowy. Takie połączenie jest proste i niedrogie, ale ogranicza możliwości systemu. Dlatego jest używany dość rzadko i głównie w panelach audio (patrz „Typ”).

- 3-przewodowy. Takie połączenie daje więcej możliwości niż opisane powyżej dwuprzewodowe, ale słabo nadaje się do paneli dla kilku abonentów, nie mówiąc już o wielopunktowych. Jego głównym obszarem zastosowania są panele wideo z jednym przyciskiem.

- 4-przewodowy. Połączenie 4-przewodowe zapewnia dość szeroką funkcjonalność, dzięki czemu znajduje szerokie zastosowanie we współczesnych panelach zewnętrznych.

- RJ-45. Połączenie za pomocą kabla sieciowego Ethernet („skrętka”). Opcja ta zazwyczaj polega na podłączeniu panelu zewnętrznego do zewnętrznego przełącznika sterującego adresowaniem połączeń lub do lokalnej sieci komputerowej.

- Wi-Fi. Domofony, których połączenie zapewnia Wi-Fi. Takie modele można łatwo zainstalować nawet po naprawie. A wśród ważnych punktów funkcjonalnych warto zwrócić uwagę na P2P (patrz sekcja „Zaawansowane”) i ła...twość użytkowania.

Typ matrycy umieszczonej w kamerze panelu wideo (patrz „Rodzaj”).

- CMOS. Relatywnie niedrogie matryce, które jednak zapewniają dobrą szybkość przetwarzania obrazu przy niskim poborze mocy, a także zajmują mało miejsca (co jest bardzo ważne w przypadku kamer miniaturowych). Ich główną wadą jest zwiększona skłonność do pojawiania się szumów w obrazie, przez co CMOS ustępuje nieco jakości CCD.

- CCD. Takie matryce są nieco droższe niż CMOS ze względu na złożoność konstrukcji, a ich rozmiar jest nieco większy. Jednocześnie mają bardziej równomierną charakterystykę i są mniej podatne na nagrzewanie się podczas pracy, co redukuje szumy i pozytywnie wpływa na jakość obrazu – zwłaszcza przy niewielkiej ilości światła.

Przekątna matrycy kamery monitorującej. Parametr ten jest tradycyjnie podawany w calach i ułamkach cala.

Przy tym samym typie (patrz wyżej) i liczbie megapikseli (patrz poniżej) większe czujniki są uważane za bardziej zaawansowane. Wynika to z faktu, że duży rozmiar sensora oznacza duży obszar każdego pojedynczego piksela – a to z kolei zwiększa ilość światła padającego na każdy piksel, wpływa pozytywnie na światłoczułość i redukuje szumy. Duże czujniki są szczególnie ważne przy pracy w warunkach słabego oświetlenia, m.in. z oświetleniem IR (patrz „Konstrukcja i funkcje”). Jednak w przypadku paneli wywoływanych macierze są zazwyczaj ograniczone do rozmiarów 1/4" i 1/3". Inne opcje są znacznie mniej powszechne.

Rozdzielczość obrazu wytwarzanego przez kamerę panelu wideo (patrz „Rodzaj”). W takich kamerach stosowany jest format transmisji sygnału analogowego, a rozdzielczość jest zwykle oznaczana nie w pikselach w poziomie i pionie, ale w liniach TVL - TV. Wynika to z faktu, że obraz w analogowych systemach kolorów PAL i NTSC ma zawsze ten sam rozmiar w pionie - 625 linii. Dlatego aby wskazać różnice pomiędzy "obrazkami" o różnych rozdzielczościach, wystarczy znać rozmiar poziomy - czyli tzw. Liczba linii.

W praktyce parametr ten opisuje jakość obrazu, który jest wyświetlany bezpośrednio na ekranie podłączonym do kamery. Im wyższa rozdzielczość w TVL, tym bardziej szczegółowy obraz zostanie wyprodukowany przez kamerę; jest to szczególnie ważne w przypadku modeli o szerokim kącie widzenia (patrz poniżej). Z drugiej strony, aby wykorzystać wszystkie możliwości aparatu z dużą liczbą linii telewizyjnych, potrzebny będzie również ekran, który odpowiada tym możliwościom; Więcej informacji na temat zgodności ekranu można znaleźć w wyspecjalizowanych źródłach.

Poziomy rozmiar panelu wideo pokrytego przez kamerę (patrz „Rodzaj”); najwygodniej jest wskazać ten rozmiar za pomocą kąta między liniami łączącymi obiektyw aparatu z lewą i prawą krawędzią oglądanej sceny.

Teoretycznie im szerszy kąt widzenia, tym więcej miejsca może pokryć aparat i tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że niektóre szczegóły pozostaną poza kadrem. Jednocześnie, biorąc pod uwagę specyfikę zastosowania paneli zewnętrznych, zwykle nie ma potrzeby wyposażania ich w kamery szerokokątne; ponadto taka optyka byłaby niewygodna ze względu na efekt zniekształceń i redukcji. Dlatego większość modeli ma poziome kąty widzenia w zakresie 60 - 80 ° - to wystarczy do zamierzonego użytku.

Pionowy rozmiar panelu wideo pokrytego przez kamerę (patrz „Rodzaj”), innymi słowy, kąt między dwiema liniami łączącymi obiektyw z górną i dolną krawędzią oglądanej sceny. Znaczenie kątów widzenia opisano szczegółowo powyżej w p. „Kąty widzenia w poziomie”; zauważamy tylko, że są one zwykle mniejsze w pionie niż w poziomie, a w wielu modelach parametr ten nie jest w ogóle wskazywany ze względu na jego drugorzędną wartość.

Najniższy poziom oświetlenia obserwowanej przestrzeni, przy którym kamera panelu wideo (patrz „Rodzaj”) jest w stanie „zbadać” otaczające obiekty bez dodatkowego oświetlenia. Parametr ten jest wyrażony w luksach, a dzięki specjalnym tabelom można oszacować, jakiemu rzeczywistemu poziomowi oświetlenia odpowiada ta lub inna wartość (na przykład 0,01 luksa - pogodna noc z ćwiartką księżyca itp.).

Im niższa liczba, tym bardziej kamera jest ogólnie lepiej przystosowana do warunków słabego oświetlenia i do ciemniejszego otoczenia, w którym można jej używać bez podświetlenia.