Maks. średnica cięcia
Największa średnica (grubość) gałęzi, jaką może obsłużyć narzędzie.
Im większa maksymalna średnica cięcia, im mocniejszy jest ten model, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że dana gałąź będzie zbyt twarda dla narzędzia. Jednocześnie należy pamiętać, że do zapewnienia dużej mocy potrzebne są długie rękojeści i mocne ostrza, co odpowiednio wpływa na rozmiar, wagę i cenę. Dlatego warto wybierać według tego parametru z pewną marżą, ale jednocześnie zapas ten nie powinien być zbyt duży.
Jeśli chodzi o konkretne liczby, maksymalna średnica
20 mm lub mniej jest uważana za stosunkowo małą, ale często wystarcza do prostej pracy.
21 - 30 mm to średnia,
31 - 40 mm powyżej średniej, a maksymalna grubość w gałęziach może
przekroczyć 40 mm.
Obrotowa rękojeść
Cecha ta sprawia, że jedna z rękojeści narzędzia może obracać się wokół osi podłużnej. Tylko sekatory jednoręczne (patrz „Typ”) wyposażone są w
rękojeść obrotową, a celem takiego urządzenia jest optymalizacja położenia rękojeści przy pracy. Faktem jest, że przy pracy jedną ręką palce użytkownika nie tylko ściskają uchwyty, ale tak naprawdę próbują obrócić jedną z nich; aby rękojeść, którą można obracać, nie ślizgała się pod palcami. Zapewnia to dodatkową wygodę i minimalizuje ryzyko powstawania pęcherzy.
Mechanizm zapadkowy
Obecność
w instrumencie mechanizmu zapadkowego – urządzenia znanego w potocznym języku jako „grzechotka”. Zasada działania takiego mechanizmu jest następująca: ostrza narzędzia mogą poruszać się przy ściskaniu, jednak ruch wsteczny (do otwierania) jest blokowany za pomocą koła zębatego z zapadką zatrzymującą. Ułatwia to cięcie grubych, twardych gałęzi: cięcie można przeprowadzić w kilku etapach, na każdym dociskając ostrza o kilka milimetrów bez obawy, że cofną się. Ten sposób pracy docenią szczególnie użytkownicy, którzy nie są zbyt silni w swoich rękach. Aby otworzyć ostrza po cięciu, musisz albo siłą odpiąć uchwyty, albo odwrotnie, ścisnąć je do końca.
Materiał nakładek
Materiał, z którego wykonane są dodatkowe nakładki na rękojeść narzędzia. Najczęściej ten materiał różni się od materiału samego uchwytu (patrz wyżej), ale zdarzają się wyjątki - na przykład dodatkowe plastikowe osłony na plastikowym uchwycie. Tak czy inaczej, najpopularniejsze rodzaje materiałów to:
- Gumowe. Wygodny, praktyczny i niedrogi, a przez to niezwykle popularny materiał. Niezawodny w trzymaniu, a przy tym stosunkowo miękki, dzięki czemu doskonale sprawdza się zarówno w plastikowych, jak i metalowych rękojeściach: gumowe podkładki nie ślizgają się w dłoni, nie chłodzą skóry w chłodne dni i zapewniają dodatkowy komfort dzięki swojej miękkości. Wady gumy to słaba odporność na zarysowania i nieco wyższy koszt niż inna popularna opcja - tworzywo sztuczne. Ogólnie jednak tych niedociągnięć nie można nazwać krytycznymi.
- Plastikowy. Kolejny dość popularny materiał, szeroko stosowany przede wszystkim przy klamkach stalowych i aluminiowych. Tworzywo sztuczne zapewnia pewny chwyt, nie ślizga się w dłoni tak bardzo jak metal; ponadto takie okładziny nie boją się wilgoci i mogą również pełnić rolę dodatkowej ochrony przed korozją. Co prawda tworzywo sztuczne jest twardszy niż gumowe i nieco mniej niezawodny i trwały; z drugiej strony i kosztuje znacznie mniej.
- Drewno. Rzadko używany materiał, najczęściej z metalowymi (stalowymi) uchwytami. Drzewko jest bardzo atrakcyjne z punktu widzenia wygody: jest przyjemne w dotyku, nie chłodzi dłoni i praw...ie się nie ślizga. Z drugiej strony takie podkładki są mniej niezawodne niż gumowe czy plastikowe, nie tolerują zbyt dobrze wilgoci (materiał może pęcznieć i wypaczać się) oraz kontaktu z ostrymi przedmiotami (mogą tworzyć się odpryski grożące odpryskami). Dlatego warto przede wszystkim szukać drewnianych uchwytów, jeśli jesteś fundamentalnym zwolennikiem klasyki.
- Korek. Korek nie ślizga się w dłoniach i doskonale wchłania wilgoć, dzięki czemu pewnie trzyma się w dłoniach. Ponadto materiał ten jest miękki i sprężysty, co zapewnia dodatkowy komfort i wygodę. Jednocześnie korek w porównaniu z tą samą gumą jest mniej wytrzymały: stosunkowo łatwo ulega uszkodzeniu i bez szczególnej pielęgnacji szybko wchłania brud, przez co może stracić swoją „prezentację”, a następnie swoje właściwości użytkowe. W efekcie okładziny z korka są niezwykle rzadkie – w niektórych modelach narzędzi ogrodniczych.
