Porównanie Vitals GH-501 vs Master BLP 53 M

Najwyższa moc grzewcza zapewniana przez opalarkę.

Maksymalna powierzchnia, którą urządzenie jest w stanie efektywnie ogrzać bezpośrednio zależy od tego parametru (patrz poniżej). Nawet jeśli nie jest to wskazane w charakterystyce, można w przybliżeniu określić na podstawie obliczeń, że dla ogrzewania 1 m2. m pomieszczenia o standardowej wysokości sufitu 2,5 m i dobrej izolacji termicznej, potrzebne będzie 100 W mocy cieplnej. Jeśli wysokość sufitów znacznie się różni, moc potrzebną do ogrzewania można usunąć już z kubatury pomieszczenia - na każde 2,5 metra sześciennego. m objętości, wymagane będzie takie samo 100 W (a objętość jest obliczana przez pomnożenie powierzchni przez wysokość sufitu). Istnieją również bardziej złożone formuły do najdokładniejszych obliczeń, biorąc pod uwagę stopień izolacji termicznej, różnicę temperatur wewnątrz i na zewnątrz pomieszczenia itp.; można je znaleźć w dedykowanych źródłach.

Zwracamy również uwagę, że w modelach elektrycznych (patrz „Źródło zasilania”) maksymalna moc cieplna, oprócz wszystkich powyższych, określa również całkowite pobór mocy przez urządzenie: pobór mocy (patrz poniżej) nie może być mniejszy niż moc cieplna (z reguły jest nieco wyższa ze względu na kierowanie części energii na pracę wentylatora). A w urządzeniach z obiegiem wodnym (patrz ibid.) Rzeczywista moc cieplna zależy od temperatury chłodziwa na wlocie i wylocie. Dlatego cechy zwykle wskazują określoną wartość standardową, a w notatkach określa...się, dla których temperatur jest ona odpowiednia (na przykład 90 ° / 70 °).

Największa powierzchnia pomieszczenia, którą nagrzewnica może skutecznie ogrzać.

Przy określaniu maksymalnej powierzchni z reguły stosuje się uniwersalną formułę, która obowiązuje dla wszystkich grzejników: 1 kw. m powierzchni w pomieszczeniu o standardowej wysokości sufitu 2,5 m wymaga 100 W mocy cieplnej. Dlatego też, jeśli wysokość sufitu znacznie różni się od tego wskaźnika, należy ponownie obliczyć rzeczywistą powierzchnię ogrzewania; więcej szczegółów na temat konwersji, patrz „Maks. moc cieplna".

Natężenie prądu pobieranego przez opalarkę podczas normalnej pracy. Parametr ten jest przydatny przede wszystkim do oceny obciążenia sieci elektroenergetycznej występującego podczas pracy jednostki i zorganizowania odpowiedniego połączenia. W szczególności prąd znamionowy bezpiecznika zainstalowanego w obwodzie połączeniowym nie może być niższy niż całkowity prąd znamionowy podłączonego obciążenia, w przeciwnym razie bezpiecznik zadziała i zasilanie zostanie odcięte. Nagrzewnice (głównie elektryczne, patrz „Źródło zasilania”) są dość „żarłocznymi” konsumentami pod względem prądu.

Moc pobierana przez elementy elektryczne opalarki podczas pracy.

Parametr ten pozwala przede wszystkim ocenić obciążenie sieci i przydatność dostępnej mocy do normalnej pracy urządzenia: zbyt duża moc może „zatopić” sieć lub generator, a nawet przepalić bezpieczniki. Ten szczegół dotyczy wszystkich typów nowoczesnych opalarek (patrz „Źródło zasilania”). Należy jednak zauważyć, że w niektórych modelach elektrycznych pobór mocy jest wskazany dla trybu wentylacji. W tym trybie element grzejny nie jest zaangażowany, a pobór mocy jest wyjątkowo niskie - kilkadziesiąt watów. W takich przypadkach całkowitą moc można oszacować przez maksymalną moc cieplną (patrz wyżej) - w modelach elektrycznych parametry te praktycznie nie różnią się od siebie.

Maksymalna ilość powietrza, jaką nagrzewnica jest w stanie przepuścić przez siebie w danym czasie.

Parametr ten wiąże się ze wzrostem temperatury powietrza (patrz wyżej): przy stałej mocy wyższa wydajność z reguły odpowiada mniejszej różnicy temperatur. W związku z tym wydajniejsza nagrzewnica szybciej nagrzeje całą objętość pomieszczenia, ale temperatura nagrzewania będzie niższa. Warto więc wybierać według tego parametru, biorąc pod uwagę to, co dla Ciebie ważniejsze - dużą różnicę temperatur lub wysoką szybkość nagrzewania.

Sposób regulacji mocy grzewczej przewidzianej w konstrukcji opalarki.

- Wystąpił. Regulacja skokowa zakłada obecność kilku stałych wartości mocy, pomiędzy którymi w trakcie procesu strojenia następuje przełączanie. Dokładność tego ustawienia jest gorsza niż gładkiej (patrz poniżej), nawet w przypadkach, gdy istnieje kilka ustalonych wartości. Jednocześnie nie zawsze wymagana jest doskonała dokładność i łatwiej jest ustawić konkretny podział, niż wybrać położenie regulatora płynną regulacją.

- Gładko. Płynne układy sterowania obejmują układy sterowania, które nie mają stałych stopni i umożliwiają ustawienie wartości mocy w dowolnym zakresie od minimum do maksimum. To sprawia, że to ustawienie jest niezwykle dokładne, chociaż w niektórych przypadkach nie jest tak wygodne, jak opisane powyżej krokowe.

Ciśnienie gazu, dla którego przystosowana jest nagrzewnica gazowa (patrz „Zasilanie”).

Ciśnienie w przewodzie gazowym lub na wylocie butli, do której podłączona jest urządzenie, musi w jak największym stopniu odpowiadać temu parametrowi. Jeśli ciśnienie jest zbyt niskie, armata może albo nie wytwarzać wymaganej mocy, albo nawet „nie wystartować”, a zwiększone ciśnienie jest obarczone uszkodzeniem urządzenia, a nawet obrażeniami innych. Dopuszczalne odchylenia ciśnienia roboczego dla każdego modelu są różne, punkt ten należy wyjaśnić zgodnie z oficjalnymi danymi producenta.

Zużycie paliwa podczas pracy opalarki gazowej lub wysokoprężnej (patrz "Źródło zasilania") z maksymalną mocą.

Parametr ten określa wydajność jednostki; z drugiej strony duża moc nieuchronnie wiąże się z dużym zużyciem, dlatego tylko modele z jednym źródłem zasilania, które nie mają znaczących różnic w mocy, mogą być ze sobą porównywane pod względem „obżarstwa”. Dodatkowo znając pojemność zbiornika paliwa (patrz wyżej) lub butli z gazem, za pomocą tego parametru można obliczyć czas, w którym nagrzewnica będzie mogła pracować nieprzerwanie niezależnie od wybranej mocy (więcej szczegółów patrz “ Maksymalny czas pracy”). Pamiętaj, że ten czas jest zwykle krótszy niż maksymalny.

- Zabezpieczenie przed przegrzaniem. System bezpieczeństwa, który wyłącza urządzenie w przypadku krytycznego wzrostu temperatury. Cechy techniczne takiego systemu mogą być różne: na przykład w modelach elektrycznych (patrz "Zasilanie") monitoruje temperaturę nagrzewnicy, w modelach gazowych i wysokoprężnych (patrz ibid.) - temperaturę wewnątrz obudowy. Jednak w każdym przypadku taka ochrona zapobiega przegrzaniu i jego nieprzyjemnym skutkom - od awarii urządzenia, a skończywszy na pożarze w pomieszczeniu.

- Kontrola płomienia. System bezpieczeństwa stosowany w armatkach gazowych i dieslowskich: monitoruje obecność płomienia w komorze spalania, a gdy zgaśnie, odcina dopływ paliwa. Pomaga to nie tylko uniknąć niepotrzebnego zużycia paliwa, ale przede wszystkim zapobiega zapełnianiu pomieszczenia gazem, tworzeniu się kałuży łatwopalnej cieczy i innym niebezpiecznym skutkom.

- Opóźnione wyłączenie silnika. Funkcja ta zapewnia specyficzny tryb wyłączenia opalarki: gdy przełącznik jest ustawiony w odpowiedniej pozycji, silnik wentylatora nie jest wyłączany natychmiast, ale po upływie określonego czasu. Odbywa się to w celu schłodzenia elementów grzejnych - w przeciwnym razie ciepło resztkowe z nich (które po wyłączeniu wentylatora praktycznie nie jest usuwane) mogłoby doprowadzić do przegrzania, ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. Czujnik temperatu...ry zwykle odpowiada za wyłączenie silnika, a czas opóźnienia może sięgać kilku minut, w zależności od charakterystyki danej opalarki, a także temperatury powietrza dostarczanego przez wentylator.

- Ochrona układu zapłonowego. System bezpieczeństwa montowany głównie w opalarkach typu diesel. Z reguły przewiduje ograniczenie liczby prób zapalenia paliwa - na przykład nie więcej niż trzy. Zmniejsza to zużycie układu zapłonowego i zapobiega przedostawaniu się nadmiaru paliwa do komory spalania, co może prowadzić do różnych problemów.

- Odłączenie przy upadku. System bezpieczeństwa, który zapewnia automatyczne wyłączenie pistoletu podczas przewracania. Zdecydowana większość nowoczesnych jednostek nie jest zaprojektowana do pracy w pozycji „leżącej”, a w niektórych przypadkach taka pozycja może być niebezpieczna nawet przy zachowaniu normalnej pracy: na przykład podczas upadku do przodu zaburzona jest cyrkulacja powietrza, a powierzchnia pod urządzeniem jest bardzo gorąco. Odłączenie podczas upadku pomaga uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji.