Porównanie Blauberg VENTO Expert A50-1 Pro vs VENTS TwinFresh Comfo RA-50

Średnica otworów do podłączenia kanałów powietrznych do centrali wentylacyjnej. Im sprawniejsza instalacja, tym więcej powietrza musi przejść przez kanały powietrzne i z reguły większe otwory montażowe. A w przypadku modeli z montażem ściennym (patrz powyżej) parametr ten określa rozmiar kanału, który należy wywiercić w ścianie, aby umieścić urządzenie.

Najmniejsza wydajność, z jaką może pracować przepływowa jednostka wyciągowa.

Ogólne informacje o wydajności, patrz „Maksymalny przepływ”. W tym miejscu zauważamy, że wskazanie minimalnego natężenia przepływu ma sens tylko w tych przypadkach, w których można regulować ilość przepuszczanego powietrza (patrz „Prędkości wentylatora”). I nawet wtedy, w praktyce, nawet dla takich modeli, parametr ten nie zawsze jest podawany.

Najwyższa wydajność centrali wentylacyjnej; lub, jeśli w konstrukcji nie przewidziano regulacji natężenia przepływu, standardową wydajność urządzenia.

W tym przypadku wydajność oznacza ilość powietrza, którą instalacja jest w stanie przepuścić przez siebie w ciągu godziny. Optymalną wartość wydajności dla każdego pomieszczenia oblicza się według wzoru „kubatura pomieszczenia pomnożona przez kurs wymiany powietrza”; kanał nie może być niższy niż wskaźnik ten, w przeciwnym razie nie można mówić o skutecznej wentylacji. Objętość łatwo obliczyć, mnożąc powierzchnię pomieszczenia przez wysokość sufitów, a krotność oznacza, ile razy na godzinę powietrze w wentylowanej przestrzeni musi być odnawiane. Zależy to od rodzaju i przeznaczenia pomieszczenia: na przykład dla mieszkania mieszkalnego wystarczy wielokrotność 1, a dla puli wymagane jest co najmniej 4 (istnieją specjalne tabele, za pomocą których można określić wielokrotność dla każdego typu pokojowy). Tak więc na przykład w mieszkaniu o powierzchni mieszkalnej 70 m2, wysokości sufitu 2,5 m i kuchni 9 m2 (kurs wymiany powietrza co najmniej 2), kanał co najmniej 70 * 2,5 * 1 + 9 * 2,5 * 2 będzie wymagane=220 m3 (z wyłączeniem łazienki i toalety, mają własne wymagania dotyczące wielokrotności).

Należy pamiętać, że pewien margines na ścieżce przepływu (około 10 - 15%) nie będzie zbyteczny, ale nie ma sensu dążyć do wyższej wydajności - w końcu wydajność wymaga odpowiedniej mocy,...co z kolei wpływa na wymiary, cenę i zużycie energii przez instalację.

Poziom hałasu wytwarzanego przez centralę wentylacyjną podczas normalnej pracy.

Parametr ten jest podawany w decybelach, podczas gdy decybel jest jednostką nieliniową: na przykład wzrost o 10 dB powoduje 100-krotny wzrost poziomu ciśnienia akustycznego. Dlatego najlepiej oszacować rzeczywisty poziom hałasu według specjalnych tabel.

Najcichsze nowoczesne centrale wentylacyjne dają około 27 - 30 dB - jest to porównywalne z tykaniem zegara ściennego i pozwala bez ograniczeń korzystać z takiego sprzętu nawet w pomieszczeniach mieszkalnych (hałas ten nie przekracza odpowiednich norm sanitarnych). 40 dB to ograniczenie hałasu w pomieszczeniach mieszkalnych w ciągu dnia, poziom ten jest porównywalny ze średnią głośnością mowy. 55 - 60 dB - norma dla biur, odpowiada poziomowi głośnej mowy lub tła dźwiękowego na drugorzędnej ulicy miasta bez dużego natężenia ruchu. A najgłośniej wydają 75 - 80 dB, co jest porównywalne z głośnym krzykiem lub hałasem silnika ciężarówki. Istnieją również bardziej szczegółowe tabele porównawcze.

Wybierając zgodnie z poziomem hałasu, należy pamiętać, że hałas z ruchu powietrza przez kanały można dodać do „objętości” samej jednostki wentylacyjnej. Dotyczy to zwłaszcza systemów scentralizowanych (patrz „Typ systemu”), w których długość kanałów może być dość znaczna.

Sprawność wymiennika ciepła zastosowanego w rekuperatorze układu nawiewno-wywiewnego (patrz „Funkcje”).

Wydajność definiuje się zwykle jako stosunek pracy użytecznej do zużytej energii. W tym przypadku parametr ten wskazuje, ile ciepła pobranego z powietrza wywiewanego jest oddawane przez rekuperator do powietrza nawiewanego. Sprawność oblicza się ze stosunku różnic temperatur: należy wyznaczyć różnicę między powietrzem zewnętrznym a nawiewanym za rekuperatorem, różnicę między powietrzem zewnętrznym a wywiewanym i podzielić pierwszą liczbę przez drugą. Np. jeżeli przy temperaturze zewnętrznej 0°C temperatura w pomieszczeniu wynosi 25°C, a rekuperator dostarcza powietrze o temperaturze 20°C, to sprawność wymiennika ciepła wyniesie (25 - 0)/(20 - 0) = 25/20 = 80% ... W związku z tym znając sprawność można oszacować temperaturę na wylocie wymiennika ciepła: różnicę temperatur wewnątrz i na zewnątrz należy pomnożyć przez sprawność, a następnie otrzymaną liczbę dodać do temperatury zewnętrznej. Np. dla tych samych 80% przy temperaturze zewnętrznej -10°C i temperaturze wewnętrznej 20°C temperatura dopływu za rekuperatorem wyniesie (20 - -10) * 0,8 + -10 = 30 * 0,8 - 10 = 24 - 10 = 14 °C.

Im wyższa sprawność, tym więcej ciepła wróci do pomieszczenia i tym większe będą oszczędności na ogrzewaniu. Jednocześnie wysokowydajny wymiennik ciepła jest zwykle drogi. Zwracamy również uwagę, że wydajność może się nieco różnić dla pewnych wartości temperatury zewnętrznej i w...ewnętrznej, natomiast producenci skłaniają się do wskazania maksymalnej wartości tego parametru - w praktyce może więc okazać się ona niższa od deklarowanej .

Najniższa temperatura powietrza zewnętrznego, przy której centrala może być bezpiecznie używana, a dokładniej minimalna temperatura na wlocie powietrza, przy której centrala może pracować normalnie, bez awarii, przez nieograniczony czas.

Warto wybrać według tego parametru, biorąc pod uwagę klimat, w którym planowane jest użytkowanie urządzenia: pożądane jest, aby urządzenie normalnie tolerowało co najmniej średnią zimową temperaturę, a najlepiej mieć pewien margines w przypadku surowa zima. Jednak wiele nowoczesnych modeli pozwala na pracę w temperaturze -10 °C i poniżej, a w najbardziej odpornych na zimno minimalna temperatura może osiągnąć -35 °C. Tak więc wybór jednostki do klimatu umiarkowanego zwykle nie stanowi problemu. Zwracamy również uwagę, że jeśli instalacja, która jest idealnie dopasowana do wszystkich innych parametrów, jest zbyt „termofilna”, sytuację można skorygować, stosując dodatkową grzałkę na wlocie systemu wentylacyjnego.

Należy pamiętać, że jeśli minimalna temperatura nie jest wskazana w charakterystyce, najlepiej wyjść z faktu, że ten model wymaga temperatury co najmniej 0 °C. Innymi słowy, tylko technika, dla której ta możliwość jest bezpośrednio podana, jest warta stosowania w chłodne dni.

Moc elektryczna pobierana przez centralę wentylacyjną podczas normalnej pracy (dla modeli z regulacją wydajności - przy maksymalnej prędkości). Znając tę moc, można określić wymagania dotyczące podłączenia urządzenia, a także oszacować, jak kosztowna będzie jego eksploatacja w świetle rachunków za prąd. Należy wziąć pod uwagę, że w przypadku modeli z nagrzewnicą elektryczną (patrz „Typ nagrzewnicy”) w tym przypadku mówimy wyłącznie o mocy układu wentylacyjnego, a moc nagrzewnicy podana jest osobno (patrz wyżej) ; zatem całkowity pobór mocy podczas pracy w pełnym formacie będzie odpowiadał sumie tych mocy.

Ponadto na podstawie zużycia energii można w pewnym stopniu ocenić wydajność instalacji: jednostki „żarłoczne” zwykle zapewniają odpowiedni przepływ.

Najmniejsza grubość ścianki, na której można zawiesić centralę wentylacyjną z możliwością montażu naściennego.

Parametr ten jest wskazany dla modeli montowanych bezpośrednio w otworze w ścianie - więcej szczegółów patrz "Instalacja". Długość instalacyjną (długość rury między okładzinami) można zwykle dostosować do określonej grubości ściany. Jeśli jednak ta grubość będzie zbyt mała, to wystawi z niej nawet skrajnie skrócona rura, nie pozwalając na pewne zamocowanie całej konstrukcji. To jest powód tego ograniczenia. Teoretycznie sytuację można skorygować – na przykład poprzez wybudowanie ściany w miejscu instalacji – ale w praktyce jest mało prawdopodobne, aby takie opcje były poważnie rozważane. Jednak w większości modeli ograniczenie to nie przekracza 300 mm i bardzo rzadko konieczne jest instalowanie urządzeń wentylacyjnych na cieńszych ścianach.

Największa grubość ściany, na której można zawiesić centralę wentylacyjną z możliwością montażu naściennego (patrz „Instalacja”).

Parametr ten jest wskazany dla modeli montowanych bezpośrednio w otworze w ścianie - więcej szczegółów patrz "Instalacja". Długość instalacyjną (długość rury między okładzinami) można zwykle dostosować do określonej grubości ściany. Jeśli jednak ściana będzie zbyt gruba, rura po prostu nie wyjdzie na zewnątrz, a montaż będzie niemożliwy. Dlatego trzeba zwracać szczególną uwagę na parametr ten – szczególnie jeśli chodzi o budynki o grubych ścianach, na przykład stare domy.