Wysokość podnoszenia
Głowicę można opisać jako maksymalną wysokość, na jaką pompa jest w stanie podnieść ciecz w pionowej rurze bez załamań lub rozgałęzień. Parametr ten jest bezpośrednio związany z ciśnieniem, jakie zapewnia pompa: 10 m wysokości odpowiada w przybliżeniu ciśnieniu 1 bara (nie mylić tego wskaźnika z ciśnieniem roboczym - więcej na ten temat poniżej).
Głowica jest jednym z kluczowych wskaźników większości pomp obiegowych. Tradycyjnie oblicza się ją na podstawie różnicy wysokości między lokalizacją pompy a najwyższym punktem systemu; jednak zasada ta dotyczy tylko jednostek, które
zwiększają ciśnienie zimnej wody(patrz „Cel”). Modele cyrkulacyjne do ogrzewania i ciepłej wody użytkowej pracują z obiegami zamkniętymi, a dla nich optymalna wysokość podnoszenia zależy od całkowitego oporu hydraulicznego układu. Szczegółowe wzory obliczeniowe dla pierwszego i drugiego przypadku można znaleźć w dedykowanych źródłach.
Maks. pobór mocy
Moc elektryczna pobierana przez pompę podczas normalnej pracy i maksymalnej wydajności.
Wskaźnik ten bezpośrednio zależy od wydajności - w końcu do pompowania dużych ilości wody potrzebna jest odpowiednia ilość energii. Z kolei od samej mocy zależą dwa główne parametry - zużycie energii elektrycznej i obciążenie sieci energetycznej, które określa zasady połączenia. Na przykład pomp o mocy większej niż 5 kW nie można podłączyć do zwykłych gniazd domowych; bardziej szczegółowe zasady można znaleźć w dedykowanych źródłach.
Przyłącze od strony wlotowej
Średnica przyłącza od strony wlotowej przewidziana w konstrukcji pompy. W przypadku gwintów hydraulicznych (patrz "Połączenie") średnica przyłącza jest tradycyjnie podawana w calach i ułamkach cala (
1/2",
3/4",
1",
1 1/4",
1 1/2" lub
2"), dla kołnierzy stosuje się oznaczenia według średnicy nominalnej (DN) otworu przelotowego w milimetrach (
DN 32,
DN 40,
DN 50,
DN 65,
DN 80, DN 100,
DN 125).
Parametr ten musi odpowiadać wymiarom mocowania na rurze, do której pompa ma być podłączona – w przeciwnym razie konieczne będzie użycie przejściówek, co jest mało wygodne, a czasami w ogóle nie jest zalecane.
Przyłącze od strony wylotowej
Wielkość wylotu przewidziana w konstrukcji pompy. Wartość tego parametru jest całkowicie zbliżona do wielkości wlotu (patrz wyżej).
Klasa izolacji
Klasa odporności cieplnej materiałów izolacyjnych użytych do budowy pompy. Im wyższa odporność na ciepło, tym bardziej niezawodne urządzenie, tym mniejsze prawdopodobieństwo pożaru lub uszkodzenia izolacji w przypadku przeciążenia lub przegrzania. Ponadto potężne jednostki o wysokiej wydajności mogą się bardzo nagrzewać nawet podczas normalnej pracy.
We współczesnych pompach wyróżnia się głównie następujące klasy izolacji:
- B. Materiały o granicy grzania 130 °C. W rzeczywistości są najskromniejszą opcją według standardów pomp. Stosowane są spoiwa i impregnaty pochodzenia organicznego.
- F. Dla tej klasy granica grzania wynosi 155 °C - średnia dla pomp. Taka izolacja wykorzystuje głównie spoiwa syntetyczne.
- H. Materiały izolacyjne na bazie spoiw krzemoorganicznych / impregnatów. Dzięki temu ich odporność na ciepło sięga 180 °C.
Długość montażowa
Długość montażowa to odległość między wlotem a wylotem pompy, innymi słowy długość odcinka zajmowanego przez pompę w linii. Parametr ten pozwala oszacować ilość miejsca potrzebnego na jednostkę, a w przypadku wiązania pozwala również określić długość odcinka rury, który należy przyciąć.
