Porównanie Grundfos UPS 25-40-180 3.8 m

1 1/2"

180 mm

vs Wilo Star-Z NOVA 0.9 m

1/2"

84 mm

Główne zastosowanie, do którego przeznaczona jest pompa.

- Do systemów grzewczych. Jak sama nazwa wskazuje, takie pompy są przeznaczone do cyrkulacji chłodziwa w systemie grzewczym. Pozwala to uniknąć stagnacji i zapewnia wydajną i równomierną wymianę ciepła; bez pompy szybkość cyrkulacji byłaby niewystarczająca ze względu na wysoką hydrooporność systemu. Obowiązkową cechą jednostek do tego celu jest możliwość pracy w wysokiej temperaturze pompowanej cieczy (patrz poniżej) - około 95 °C, a nawet więcej. Należy pamiętać, że pozwala to na stosowanie takich pomp również w systemach zaopatrzenia w zimną i ciepłą wodę (patrz poniżej), ale trudno to nazwać najlepszą opcją - modele do ogrzewania są zwykle droższe niż inne typy ze względu na ich wysoką odporność na temperaturę i wydajność , a punkty te znajdują się w obiegach CWU są zbędne.

- Do recyrkulacji CWU. Pompy, których zadaniem jest „napędzanie” wody wzdłuż obwodu dostarczania ciepłej wody. Takie jednostki są stosowane w autonomicznych systemach zaopatrzenia w ciepłą wodę - innymi słowy w domach i mieszkaniach z własnymi bojlerami. Stała cyrkulacja zapewnia równomierne rozprowadzanie wody w całym obwodzie; w praktyce oznacza to, że po odkręceniu odpowiedniego kranu nie trzeba czekać, aż ciepła woda dotrze do punktu analizy z grzałki – od razu będzie gorąca. Podobnie jak „ogrzewanie” (patrz wyżej), pompy CWU mogą pracować z wodą o wysokiej...temperaturze; jednak w przypadku większości modeli maksymalna temperatura (patrz poniżej) wynosi 60 - 65 °C, dlatego taka urządzenie nie może być zainstalowana w systemie grzewczym. Jednocześnie istnieją wyjątki, które mogą wytrzymać do 95 °C - różnią się one od pomp grzewczych raczej umownie, głównie ze względu na niższą wydajność (zwykle nie więcej niż 600 - 700 l/h). Przy zimnej wodzie modele do tego celu zwykle radzą sobie bez problemów.

- Aby zwiększyć ciśnienie zimnej wody. Pompy zaprojektowane w celu zapewnienia dodatkowego ciśnienia w obwodzie zasilania zimną wodą - na przykład, jeśli ciśnienie w dopływie wody spadnie lub jeśli główna pompa zasilająca system wodą „nie wyciąga” wymaganego ciśnienia. Kluczową różnicą tego typu od innych opisanych powyżej jest niska temperatura robocza (maksymalna - nie więcej niż 60 °C) i odpowiednio niemożność pracy z gorącą wodą.

Wiele modeli może być używanych w innych obszarach niż te opisane powyżej - na przykład modele do cyrkulacji CWU mogą być odpowiednie do pracy w systemach klimatyzacyjnych lub chłodniczych.

Wydajność pompy to ilość cieczy, którą jest w stanie przepompować przez określony czas.

Cechy wyboru najlepszej opcji wydajności zależą przede wszystkim od przeznaczenia pompy (patrz wyżej). Na przykład w przypadku modeli recyrkulacyjnych dla CWU ogólna zasada jest taka, że wydajność pompy nie powinna przekraczać wydajności podgrzewacza wody. Na przykład, jeśli kocioł jest w stanie dostarczyć 10 litrów na minutę do obwodu CWU, maksymalna wydajność pompy wyniesie 10 * 60=600 l/h. Podstawowy wzór do obliczania wydajności instalacji grzewczej uwzględnia moc grzałki i różnicę temperatur na wlocie i wylocie, a dla instalacji wody zimnej liczbę punktów poboru. Bardziej szczegółowe informacje na temat obliczeń dla każdego obszaru aplikacji można znaleźć w dedykowanych źródłach, a same obliczenia lepiej powierzyć profesjonalistom - zmniejszy to prawdopodobieństwo przeoczenia znaczących niuansów.

Głowicę można opisać jako maksymalną wysokość, na jaką pompa jest w stanie podnieść ciecz w pionowej rurze bez załamań lub rozgałęzień. Parametr ten jest bezpośrednio związany z ciśnieniem, jakie zapewnia pompa: 10 m wysokości odpowiada w przybliżeniu ciśnieniu 1 bara (nie mylić tego wskaźnika z ciśnieniem roboczym - więcej na ten temat poniżej).

Głowica jest jednym z kluczowych wskaźników większości pomp obiegowych. Tradycyjnie oblicza się ją na podstawie różnicy wysokości między lokalizacją pompy a najwyższym punktem systemu; jednak zasada ta dotyczy tylko jednostek, które zwiększają ciśnienie zimnej wody(patrz „Cel”). Modele cyrkulacyjne do ogrzewania i ciepłej wody użytkowej pracują z obiegami zamkniętymi, a dla nich optymalna wysokość podnoszenia zależy od całkowitego oporu hydraulicznego układu. Szczegółowe wzory obliczeniowe dla pierwszego i drugiego przypadku można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Najniższa temperatura płynu, przy której pompa może normalnie pracować.

Prawie wszystkie pompy, niezależnie od celu (patrz wyżej), są w stanie normalnie tolerować zimną wodę; dlatego w przypadku normalnego użytku domowego parametr ten nie jest krytyczny, a w przypadku niektórych modeli może w ogóle nie być wskazany. Ale jeśli potrzebujesz możliwości pracy z cieczami o temperaturze poniżej 15 °C, warto zwrócić szczególną uwagę na minimalną temperaturę. Niektóre modele, które można stosować z płynem niezamarzającym, mogą nawet tolerować temperatury poniżej zera; takie możliwości przydają się np. w przypadku budynków, które mogą „stać” w zimnych porach roku.

Najwyższa temperatura płynu, przy której pompa może normalnie pracować.

Możliwości wykorzystania urządzenia zależą bezpośrednio od tego wskaźnika (patrz „Przeznaczenie”): na przykład modele systemów grzewczych muszą wytrzymać temperatury co najmniej 95 °C, dla zaopatrzenia w ciepłą wodę - co najmniej 65 °C. Cóż, w każdym razie nie wolno przekraczać tego parametru: „przegrzana” pompa bardzo szybko ulegnie awarii, a konsekwencje tego mogą być bardzo nieprzyjemne.

- Prędkości pracy. Liczba prędkości przewidziana w konstrukcji pompy. Każda prędkość odpowiada własnej wartości wydajności (patrz powyżej). Opcje mogą być następujące:

• 1 prędkość. W takich modelach nie ma regulacji, pompa po włączeniu może działać tylko z jedną prędkością - maksymalną. Jest to najprostsza i najtańsza opcja ze względu na brak dodatkowych elementów (regulatorów) w konstrukcji. Oczywiście jest to wygodne tylko w tych przypadkach, gdy urządzenie musi pracować z pełną wydajnością za każdym razem, gdy jest włączane - jednak takie przypadki są dość powszechne w zakresie zastosowania pomp obiegowych.
• 2 prędkości. 2 prędkości dają użytkownikowi pewien wybór: pompa nie musi być włączana z pełną mocą - gdy nie jest to wymagane, agregat można uruchomić na zredukowanej, aby zaoszczędzić energię elektryczną i nie zużywać mechanizmów poza co jest potrzebne.
• 3 prędkości. Największa ilość regulacji spotykana we współczesnych pompach – nie ma sensu przewidywać większej ilości z wielu powodów. Daje jeszcze większe możliwości ustawienia parametrów pracy niż 2 prędkości.
• Płynna regulacja. Ta opcja zakłada możliwość ustawienia regulatora w dowolnej pozycji od minimum do maksimum (niektóre modele mogą również zapewniać stałe ustawienia, ale tylko jako opcja dodatkowa). Zapewnia to maksymalną swobodę i dokładność w wyborze trybu pracy, ale znacząco wpływa na cenę; a rzeczywista potrzeba płynnej regulacji jest rzadka.

- Automatyczny tryb pracy.... Istota tej funkcji różni się w zależności od przeznaczenia urządzenia (patrz wyżej). Tak więc w modelach do zwiększania ciśnienia zimnej wody automatyka włącza pompę po otwarciu kranu i wyłącza ją po zamknięciu - specjalny czujnik reaguje na ruch wody. W modelach do ogrzewania i CWU automatyka odpowiada za regulację parametrów pracy - np. przy dokręceniu zaworów i zmniejszeniu przepływu pompa może obniżyć ciśnienie - a także za funkcje dodatkowe, takie jak włączanie -wyłącznik czasowy. W każdym razie funkcja ta „ułatwia życie” użytkownikowi, eliminując konieczność wykonywania niektórych operacji ręcznie i dodawania nowych funkcji do pompy; ale konkretny zestaw tych możliwości zależy od modelu.

- Wyświetlacz. Na wyświetlaczu mogą być wyświetlane różne dodatkowe informacje: tryb pracy, ustawienia wydajności, temperatura wody, ustawione zegary, komunikaty o błędach i wiele innych. Dzięki temu sterowanie jest wygodniejsze i bardziej intuicyjne. Pompy zwykle używają najprostszego typu czarno-białych ekranów LCD, ale to wystarcza do powyższych celów.

- Panel sterowania. W tym przypadku panel sterowania oznacza panel, który posiada przełącznik z możliwością wyboru trybu pracy pomiędzy automatycznym (patrz wyżej) a ręcznym. W związku z tym obecność kilku trybów prawie koniecznie oznacza obecność panelu sterowania. Ale same przełączniki prędkości nie liczą się jako funkcja ta.

Moc elektryczna pobierana przez pompę podczas normalnej pracy i maksymalnej wydajności.

Wskaźnik ten bezpośrednio zależy od wydajności - w końcu do pompowania dużych ilości wody potrzebna jest odpowiednia ilość energii. Z kolei od samej mocy zależą dwa główne parametry - zużycie energii elektrycznej i obciążenie sieci energetycznej, które określa zasady połączenia. Na przykład pomp o mocy większej niż 5 kW nie można podłączyć do zwykłych gniazd domowych; bardziej szczegółowe zasady można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Materiał, z którego wykonany jest wał silnika w pompie.

- Spiekany metal. Materiał łączący metale i ich stopy z komponentami niemetalicznymi. We współczesnych pompach można stosować różne rodzaje cermetali, różniące się ceną i jakością; z reguły cechy w każdym konkretnym przypadku zależą bezpośrednio od półki cenowej jednostki. Jednak ogólnie uważa się, że ta opcja dobrze nadaje się do modeli domowych o stosunkowo niskiej wydajności, ale słabo nadaje się do użytku profesjonalnego. Dlatego w pompach o wydajności ponad 15 000 litrów na godzinę wały cermetalowe praktycznie nie są używane.

- Stal nierdzewna. Materiał ten jest bardzo trwały i niezawodny, dzięki czemu znajduje się w prawie wszystkich kategoriach pomp - od stosunkowo prostych po profesjonalne, których wydajność liczona jest w dziesiątkach tysięcy litrów na godzinę. Co prawda kosztuje trochę więcej niż cermetal.

Średnica przyłącza od strony wlotowej przewidziana w konstrukcji pompy. W przypadku gwintów hydraulicznych (patrz "Połączenie") średnica przyłącza jest tradycyjnie podawana w calach i ułamkach cala (1/2", 3/4", 1", 1 1/4", 1 1/2" lub 2"), dla kołnierzy stosuje się oznaczenia według średnicy nominalnej (DN) otworu przelotowego w milimetrach ( DN 32, DN 40, DN 50, DN 65, DN 80, DN 100, DN 125).

Parametr ten musi odpowiadać wymiarom mocowania na rurze, do której pompa ma być podłączona – w przeciwnym razie konieczne będzie użycie przejściówek, co jest mało wygodne, a czasami w ogóle nie jest zalecane.