Porównanie Fila NRK Pro 2016 vs Fila Helix Men 2016

Ogólny styl jazdy, dla którego pierwotnie zaprojektowano wrotki. Parametr ten określa wiele cech konstrukcyjnych.

- Fitness (odpoczynek). Ta kategoria obejmuje najprostsze modele przeznaczone do stosunkowo spokojnego poruszania się po chodnikach, ścieżkach parkowych i innych podobnych miejscach i nieprzeznaczone do wykonywania skomplikowanych trików. Na tę kategorię powinni zwrócić uwagę ci, którzy kupują swoje pierwsze wrotki (lub pierwsze wrotki dla dziecka); również modele fitness są odpowiednie dla tych, którzy nie mają skłonności do ekstremalnych i zamierzają używać rolek wyłącznie do chodzenia. Sprzęt tej klasy charakteryzuje się średniej wielkości kołami, łożyskami o niskiej prędkości (aby niedoświadczony użytkownik nie przyspieszał do niebezpiecznych prędkości), obecnością hamulca (patrz poniżej), a także dość prostymi i niedrogimi materiałami - wystarczająco mocne do bezpiecznego użytkowania zgodnie z ich przeznaczeniem, ale generalnie niezbyt niezawodne. Ta ostatnia nie jest jednak wadą: dzięki tej konstrukcji same rolki fitness są niedrogie, a podczas normalnego użytkowania nie powstają na nich duże obciążenia.

- Zasób (akrobacje). Tego typu wrotki można też nazwać modelami slalomowymi – ich głównym przeznaczeniem jest „zakręcona” jazda po płaskiej powierzchni, np. „wężem” między przeszkodami ustawionymi w rzędzie. Takie modele z reguły nie posiadają hamulców, wyposażone są...w dość „szybkie” łożyska, a także w średniej wielkości koła, które praktycznie nie wystają poza przód i tył buta (to jedna z najbardziej oczywistych różnic zewnętrznych z rolek fitness opisanych powyżej). Dodatkowo rolki kaskaderskie charakteryzują się bardzo ciasnym podparciem nogi w celu zapewnienia dużej dokładności ruchu – jednak minusem tej cechy jest niski stopień komfortu, który wymaga bardzo dokładnego dopasowania w rozmiarze. Sytuację pogarsza fakt, że regulowane buty (patrz „Typ butów”) praktycznie nie są używane w tej kategorii. W związku z tym warto kupować takie rolki tylko wtedy, gdy masz pewne doświadczenie w jeździe i do ich przeznaczenia; teoretycznie są odpowiednie dla początkującego jeźdźca, ale mniej wygodne niż modele fitness.

- Aktywny (agresywna jazda). Wrotki tego typu przeznaczone są do jazdy akrobatycznej z przeskakiwaniem przez przeszkody, ślizganiem się po krawędzi i poręczami oraz innymi ekstremalnymi trikami. Mają odpowiednio wzmocnioną konstrukcję z solidnym butem wykonanym z solidnego materiału, ale to nie jedyna czy nawet najbardziej rzucająca się w oczy cecha tej klasy. Rolki „Agressive” wyróżniają się przede wszystkim kołami o małej średnicy; w niektórych modelach są tak zamknięte ramą, że są praktycznie niewidoczne i na pierwszy rzut oka ramę można pomylić z ostrzem zwykłego kalenicy. Podobnie jak wszystkie odmiany specjalistyczne, ten typ rolek słabo nadaje się do użytku poza placem budowy; w tym przypadku wynika to z faktu, że małe kółka nie „wypracowują” wybojów podczas normalnej jazdy, bez sztuczek. Dlatego nawet do prostego poruszania się na takich rolkach na asfalcie wymagane są pewne umiejętności.

- Przełajowe. Jak sama nazwa wskazuje, tego typu wrotki przeznaczone są do biegania – a raczej do poruszania się po płaskich powierzchniach z dużą prędkością. Charakterystyczne cechy sprzętu do biegania to długa rama, która wystaje znacznie poza bagażnik i czasami ma dużą liczbę kół (na przykład 5), a także duży rozmiar samych kół i oczywiście charakterystykę dużej prędkości łożyska. Rolki do biegania wymagają specjalnych technik jazdy i generalnie są dość trudne do kontrolowania; dlatego z reguły należą do kategorii sprzętu profesjonalnego i z zasady nie są odpowiednie dla początkujących użytkowników.

- Poza drogą. Rolki zaprojektowane specjalnie do pokonywania nierównych powierzchni. Są one podobne do „agresywnych” (patrz wyżej) w tym sensie, że nie zostały pierwotnie zaprojektowane do jazdy po gładkim asfalcie i innych podobnych nawierzchniach; jednak podstawowa różnica polega na tym, że rolki terenowe nie są przeznaczone do skakania, ale do wygodnego pokonywania nierówności. Kluczowymi cechami takich modeli są duże koła, których rozmiar może być nawet większy niż w przypadku opisanych powyżej bieżni; dodatkowo ramę można uzupełnić o amortyzatory (zwykle występuje to w rolkach ze sparowanymi kołami, patrz poniżej). Wszystko to pozwala na komfortową jazdę po nierównych płytkach, trawnikach zarośniętych trawą itp.

Pamiętaj, że niektóre źródła mogą wyróżniać inne rodzaje filmów; jednak w większości przypadków nie różnią się one zasadniczo od wyżej opisanych kategorii i z pewnymi zastrzeżeniami można je zaliczyć do jednej z tych kategorii.

— Stały rozmiar. Buty o najprostszej konstrukcji, posiadające jeden rozmiar i niepozwalające na regulację długości. Oprócz oczywistej wady polegającej na niemożności dopasowania rozmiaru, konstrukcja ta ma również zaletę - uważana jest za trwalszą i bardziej niezawodną od regulowanej, a przy właściwym dobraniu „stabilniej” leży na stopie, co sprawia, że takie buty bardziej odpowiednie do wykonywania różnych sztuczek. Generalnie rolki o stałym rozmiarze są odpowiednie zarówno dla dorosłego użytkownika, któremu noga już nie rośnie, jak i dla dziecka, jeśli mówimy o parze na jeden sezon.

— Regulowany rozmiar. Buty, które pozwalają na dopasowanie rozmiaru w określonym zakresie – zazwyczaj w granicach 3 – 5 rozmiarów, np. 36 – 39 czy 28 – 32. Zalety tej opcji są oczywiste: pozwala ona optymalnie dopasować but do rozmiaru stopy , z jednej pary rolek mogą korzystać na zmianę różne osoby, a w przypadku rolek kupowanych dla rosnącego dziecka regulacja rozmiaru to po prostu wybawienie: bez tego rolki trzeba by wymieniać co roku. Z drugiej strony regulacja komplikuje konstrukcję buta i zmniejsza jego wytrzymałość, dlatego konstrukcja ta nie jest rozpowszechniona w modelach profesjonalnych („agresywnych”, biegowych itp.).

Sztywność kółek dostarczanych z rolkami.

Im wyższa liczba podana w tym parametrze, tym twardsze materiały użyte do budowy kół i są one twardsze. Twarde koła „chętniej” toczą się po różnych nawierzchniach, łatwiej je rozpędzić, pozwalają dokładniej wyczuć nawierzchnię pod stopami i nie ścierają się tak szybko jak miękkie; z drugiej strony koła te mają mniejszą przyczepność, są bardziej podatne na wibracje i wstrząsy oraz wymagają szczególnej ostrożności podczas pokonywania zakrętów. Dlatego koła o dużej sztywności ( 83A i wyższe) są typowe głównie dla modeli profesjonalnych, a wersje miękkie polecane są początkującym rolkarzom.

Zauważ, że większość nowoczesnych rolek pozwala na wymianę kół; ta procedura jest obowiązkowa od czasu do czasu, ponieważ koła zużywają się, jednak w razie potrzeby można zmienić zestaw całkiem odpowiedni do jazdy - na twardszy lub odwrotnie, bardziej miękki.

Jednocześnie doświadczona osoba kupując nowe rolki może wstępnie wybrać żądaną sztywność koła spośród dostępnych na rynku: 78A, 80A, 81A, 82A, 83A, 84A, 85A, 86A, 88A, 90A, 94A

Klasa łożysk montowanych w wrotkach.

Istnieje kilka standardów, według których można oznaczyć parametr ten. Najpopularniejszym jest ABEC (Annular Bearing Engineering Committee), powszechne jest również oznaczenie ILQ (InLine Qualified). W każdym przypadku klasa łożyska jest wyrażona liczbą po skrócie: ABEC 1, ABEC 3, ABEC 5, ABEC 7, ABEC 9 lub ILQ 5, ILQ 7, ILQ 9. Im wyższa ta liczba, tym wyższa dokładność wykonania łożyska, tym wyższa jakość (i odpowiednio droższa). Znaczenie poszczególnych liczb w obu standardach jest właściwie takie samo. Łożyska klasy 1 i 3 są więc typowe głównie dla modeli dla dzieci i służą nie tyle do obniżenia kosztów, co w świetle faktu, że po prostu nie ma sensu montować lepszych części w takich rolki. Klasa 5 jest uważana za wystarczającą dla rolek fitness średniego poziomu i niedrogich rolek kaskaderskich (patrz „Styl jazdy”), a wyższe wartości są typowe głównie dla sprzętu profesjonalnego.

Oddzielnie zauważamy, że klasa łożysk nie jest związana z ich charakterystyką prędkości - mówimy wyłącznie o ogólnej jakości montażu. Ale ten szczegół ma zauważalny wpływ na żywotność: dokładne spasowanie części pomaga zmniejszyć ich zużycie i zwiększyć trwałość łożysk.

Typ buta przewidziany do rolek inline.

- Miękki. Buty te mają przypominać wysokie buty sportowe wykonane z miękkich materiałów, w razie potrzeby wzmocnionych twardymi materiałami (najczęściej plastikiem). Takie buty wygodnie i ciasno przylegają do stopy, zapewniają dobrą wentylację i są lekkie. Z jego praktycznych wad można tylko zauważyć, że jest nieco mniej wytrzymały niż twarde buty - jednak ten szczegół może być zauważalny tylko w trudnych trybach jazdy, z dużą ilością obciążeń (przede wszystkim bocznych). Ponadto miękka część buta nie zawsze jest zdejmowana, co może skomplikować jego czyszczenie (ale znowu te trudności nie są poważne). W związku z tym miękkie buty są bardzo popularne we wszystkich typach i kategoriach cenowych nowoczesnych rolek - z wyjątkiem modeli „agresywnych ” (patrz „Styl jeździecki”) zwykle mają miękką część tylko na górze i na pierwszy rzut oka nie różnią się znacznie od trudnych.

- Ciężko. But wykonany w całości z twardych materiałów i wyposażony w wyściełaną wkładkę ułatwiającą umieszczenie stopy w środku. Historycznie jest to pierwszy rodzaj butów do jazdy na rolkach, ale dziś jest znacznie mniej powszechny niż wersja miękka. Wynika to z szeregu niedogodności: twarde buty są mniej wentylowane, ważą więcej, a także wymagają większej uwagi przy wyborze – najmniejsza rozbieżność w kształcie nogi może powodować poważny dysko...mfort. Jednak momenty te łączą się w tym przypadku z dużą wytrzymałością i odpornością na obciążenia boczne. Dlatego sztywne buty są nadal używane w niektórych modelach rolek inline, zarówno do jazdy fitness, jak i trików (patrz Styl jazdy).

Główny materiał użyty do budowy buta. Zauważ, że ten materiał nie jest jedyny: miękkie rodzaje butów (patrz „Typ buta”) są koniecznie uzupełnione sztywną ramą, twardą, wręcz przeciwnie, miękką wkładką. Jednak właściwości buta zależą przede wszystkim od materiału bazowego.

- Nylon. Miękki materiał stosowany w rolkach z odpowiednim rodzajem buta. Materiał ten jest bardzo popularny w obuwiu sportowym, a w szczególności w wrotkach: jest niedrogi, wystarczająco mocny, może mieć dowolny kolor, poza tym na rynku jest wiele odmian nylonu, m.in. o dość zaawansowanych cechach (w praktyce jakość materiału jest z reguły bezpośrednio związana z kategorią cenową filmów). Dzięki temu nylon jest dziś głównym materiałem na miękkie buty na wszystkich poziomach, od najprostszych po profesjonalne.

- Skóra ekologiczna. Materiał imitujący wygląd prawdziwej skóry. Podobnie jak nylon, jest używany do miękkich butów i występuje w wielu odmianach różniących się jakością. Jednak z kilku powodów stosowanie ekoskóry jest typowe głównie dla dość zaawansowanych rolek, w tym modeli biegowych, a jakość tego materiału jest dość zgodna z klasą sprzętu.

- Mikrofibra. Inna opcja znaleziona w miękkich butach. Podstawą mikrofibry są polimerowe nici syntetyczne o niezwykle cienkiej grubości, dzięki czemu materiał ten posiada szereg przydatnych cech. W szczególności dobrze zatrzymuje ciepło, a jednocześnie zapewnia odprowadzanie wilgoci, pozwalają...c skórze „oddychać”, a jednocześnie szybko schnie, jest łatwa do czyszczenia i zmywania. Jednocześnie mikrofibra nie jest tania. W rezultacie w reklamach jest to w rzeczywistości profesjonalny materiał sportowy i znajduje się w modelach na odpowiednim poziomie (co jest dość rzadkie).

- Plastikowy. Ten materiał jest dla twardych butów rolkowych tym, czym nylon dla miękkich. Wyróżnia się połączeniem niskiego kosztu z bogactwem kolorów i dobrymi właściwościami wytrzymałościowymi, a także jest dostępny w wielu odmianach, wśród których można wybrać opcję na niemal każdą okazję - od niedrogich rolek dziecięcych po wytrzymałe modele profesjonalne. A fakt, że plastikowe buty są rzadkie, nie wynika z właściwości plastiku, ale z powszechnego występowania sztywnych butów w ogóle.

- Włókno węglowe. Wydłużony materiał z włókna węglowego. Stosowany w sztywnych butach i uważany za bardzo zaawansowany: przy mniejszej wadze niż plastik, włókno węglowe ma niezwykle wysoką wytrzymałość, porównywalną z charakterystyką stali. Jednocześnie w wrotkach, nawet profesjonalnych, taka wytrzymałość rzadko jest wymagana, a buty z tego materiału nie są tanie. Dlatego włókno węglowe nie stało się powszechne.

Rolki mają hamulec.

Należy pamiętać, że konstrukcja i funkcje użytkowe tego urządzenia zależą od położenia kół w rolkach (patrz wyżej). Tak więc w najpopularniejszych obecnie modelach jednorzędowych hamulec jest montowany z tyłu ramy, za kołami. Wygląda jak charakterystyczny występ, który przy dość lekkim odchyleniu stopy do tyłu styka się z podłożem, zapewniając tym samym łatwe, szybkie i bezpieczne hamowanie. Obecność takiego sprzętu w takich filmach jest uważana za prawie obowiązkową dla początkujących użytkowników. Z kolei w modelach dwurzędowych podobny występ znajduje się w przedniej części, a jego zadaniem jest nie tylko i nie tyle spowolnienie ruchu, ale zapewnienie możliwości bezpiecznego stania na palcach – np. gdy wykonując ruch taneczny.

W obu przypadkach hamulce to materiały eksploatacyjne: w kontakcie z asfaltem zużywają się i wymagają okresowej wymiany.

Sposób mocowania nogi przewidziany w konstrukcji rolek.

- Klamra. Używany jest również termin „klip”; a słowo „baklya” pochodzi od angielskiego „klamra”, co oznacza zapięcie klamrowe. Właściwie klamra o specjalnej konstrukcji jest jednym z elementów takiego zatrzasku. W tę sprzączkę wkręca się pasek (najczęściej gumowy lub plastikowy) ze specjalnymi nacięciami; gdy klips jest rozpięty, pasek może się swobodnie poruszać, a po zapięciu blokuje się, trzymając również nogę. Jednocześnie połączenie specjalnej konstrukcji zapięcia ze wspomnianymi nacięciami na pasku zapewnia pewne trzymanie, a klamrę można dość łatwo odpiąć.

- rzep. Zapięcie na pasek przytrzymywane klasycznym zapięciem na rzep. Działanie rzepu polega na zastosowaniu małych haczyków na jednej połowie zapięcia, które na drugiej połowie przylegają do filcowego podkładu. Takie zapięcia są niezwykle proste w obsłudze: połówki „sklejają się” ze sobą bez większego wysiłku ze strony użytkownika (stąd nazwa), a do rozpięcia wystarczy pociągnąć krawędź paska do góry, stopniowo rozpinając połówki . Dzięki temu nawet dzieci, które dopiero osiągnęły wiek do jazdy na rolkach, mogą bez problemu korzystać z rzepów. Z drugiej strony takie zaciski są uważane za mniej niezawodne niż klamry i praktycznie nie są używane samodzielnie.

- Sznurowanie. Klasyczne sznurowanie, podobne do tego używanego w zwykłych butach. Zwróć uwagę, że te...n rodzaj mocowania można stosować zarówno w miękkich, jak i twardych butach (patrz „Typ buta”) - w tym drugim przypadku sznurowadła zaciskają połówki buta w górnej części, dociskając go do podbicia stopy. Samodzielnie od rodzaju buta, to mocowanie jest bardzo skuteczne, ponieważ obejmuje dużą powierzchnię i zapewnia dobrą gęstość kontaktu. Jego wady to słaba przydatność dla najmłodszych rolkarzy, którzy mogą mieć trudności z ciasnym naciąganiem sznurowadeł.

Zwróć uwagę, że rolki z jednym rodzajem mocowania są dość rzadkie - z reguły stosuje się pewne kombinacje.

Typ paska na piętę przewidziany do rolek inline; a dokładniej rodzaj zapięcia przewidzianego dla takiego paska.

Pas piętowy to pas, który zakrywa nogę na poziomie stawu skokowego (czyli między podbiciem stopy a podudziem). Taka zapadka jest zwykle pod kątem około 45 ° do poziomu; jego zadaniem jest dociskanie pięty użytkownika, zapewniając niezbędną szczelność styku podeszwy ze stopą (stąd nazwa). Głównymi rodzajami zapięć stosowanych w paskach na pięty są klamra i rzep; ich cechy zostały szczegółowo opisane powyżej, w rozdziale „Mocowanie nóg” (w rzeczywistości pas ten odnosi się również do systemu takiego mocowania).