Porównanie Salmo Ice M1020 vs D.A.M. Fighter Pro 120RD

- wędkarstwo muchowe. Najprostszym typem kołowrotka w konstrukcji jest w rzeczywistości bęben (szpula) na linkę z urządzeniem hamującym i uchwytem przymocowanym z jednej strony do obracania. Dzięki tej konstrukcji przełożenie (patrz niżej) takich cewek jest z definicji równe jeden, a oś obrotu bębna pokrywa się z osią obrotu rączki. Podczas rzutu z rozwijaniem żyłki szpula obraca się, zapewniając hamowanie zestawu dzięki własnej bezwładności (z tego powodu ten typ kołowrotka nazywany jest również bezwładnością, ale nie jest to do końca prawdą - odmiany bezwładnościowe wyróżnia się oddzielny typ, patrz poniżej). Główną zaletą modeli muchowych jest prostota konstrukcji, która w praktyce zapewnia kilka punktów jednocześnie. Po pierwsze, ze względu na brak mechanizmów transmisyjnych rybak dokładniej „wyczuwa sprzęt”; po drugie, z tego samego powodu cewki są bardzo łatwe w utrzymaniu, niezawodne i jednocześnie niedrogie; po trzecie, niskie przełożenie (patrz niżej) zapewnia dobrą siłę podczas nawijania linki. Z drugiej strony, ze względu na hamujące działanie bębna, zasięg rzutu w takich kołowrotkach jest mniejszy niż w przypadku bezwładności, a przy zbyt mocnym podkręceniu może pojawić się „broda”. W związku z tym udana obsada wymaga dużej otwartej przestrzeni i pewnego doświadczenia.

- Bezwładność. Kołowrotki charakterystycznego typu, ze szpulą, której oś jest skiero...wana prostopadle do osi obrotu rękojeści (równolegle do wędziska). Nazwa wynika z faktu, że podczas odlewania z rozwijaniem żyłki bęben nie obraca się - dzięki temu bezwładność układu jest minimalna, a żyłka zsuwa się niemal swobodnie. Zapewnia to dużą odległość wyrzutu i minimalną szansę zaplątania się w „brodę”, co sprawia, że kołowrotki te są bardzo łatwe w użyciu i odpowiednie nawet dla początkujących. Ponadto modele bezwładnościowe mogą mieć różne przełożenia i odpowiednią specjalizację - pod względem prędkości lub siły ciągnącej; a obecność hamulca ciernego zmniejsza ryzyko zerwania linii w przypadku nagłych szarpnięć ofiary. Jednocześnie koszt takich kołowrotków jest znacznie wyższy niż w przypadku kołowrotków muchowych, obfitość mechanizmów nieco obniża niezawodność, a dość wysokie przełożenia wpływają na przyczepność (choć wyspecjalizowane kołowrotki „mocowe” zazwyczaj bez problemu radzą sobie ze swoim zadaniem) .

- Multiplikatorowy. Ten typ kołowrotka łączy w sobie cechy obu opisanych powyżej opcji. W takich modelach, jak w wędkarstwie muchowym, oś obrotu szpuli skierowana jest w tym samym kierunku co oś obrotu korbki, ale sama szpula nie jest bezpośrednio połączona z korbką, ale poprzez mechanizm o stosunkowo niskich przełożeniach (najczęściej przy poziom „mocy” kołowrotków spinningowych). Podczas rzutu z rozwijaniem żyłki kołowrotek takiego kołowrotka kręci się, ale jego bezwładność nie jest tak duża jak w modelach muchowych, co zapewnia dłuższą odległość rzutu i mniejsze ryzyko zaplątania. A obecność mechanizmu przekładni umożliwiła zapewnienie pewnych specjalnych funkcji w konstrukcji, takich jak hamulec cierny, urządzenie leśne itp .; jednocześnie modele mnożnikowe przewyższają modele bezwładnościowe pod względem niezawodności, czułości i siły pociągowej. To właśnie te kołowrotki są często używane do połowów morskich, gdzie mamy do czynienia z dużą zdobyczą.

- Inercja. Zgodnie z ogólną zasadą konstrukcyjną takie kołowrotki są podobne do kołowrotków muchowych (patrz wyżej): w szczególności nie wykorzystują dodatkowych mechanizmów do przenoszenia obrotów, rękojeść montowana jest bezpośrednio na szpuli. Kluczową różnicą jest to, że modele inercyjne są zauważalnie mocniejsze i cięższe, co pozwala na ich stosowanie do dużych obciążeń i pracę z grubymi liniami, a w niektórych przypadkach nawet z drutami stalowymi. Ponadto większość tych modeli jest przeznaczona do łowienia z dna.

Typ sprzęgła opisuje położenie mechanizmu hamulca ciernego znajdującego się w bębnie i odpowiednio pokrętło do jego regulacji.

Sam hamulec cierny odpowiada za osłabienie kołowrotka przy krytycznej sile: gdy obciążenie znacznie wzrośnie, prawidłowo ustawione sprzęgło cierne zwalnia część linki, zapobiegając jej zerwaniu. Ale specyficzna siła uruchamiania może się różnić: niektórzy wędkarze wolą maksymalnie poluzować hamulec, pozwalając na ślizganie się linki z dość słabymi szarpnięciami, podczas gdy inni, przeciwnie, napinają ją, umożliwiając uruchomienie tylko wtedy, gdy siła zrywająca jest niebezpiecznie blisko . A w niektórych sytuacjach musisz zmienić ustawienia już w trakcie gry. Wygoda takiej regulacji jest jednym z czynników wpływających na rodzaj sprzęgła. Ponadto cechy konstrukcyjne mogą wynikać z przeznaczenia cewki. Konkretne opcje mogą być następujące:

- Przód. Sprzęgło umieszczone bezpośrednio w bębnie z pokrętłem regulacyjnym z przodu kołowrotka. Jest stosowany w modelach bezwładnościowych (patrz „Typ”). Jest nieco lżejszy i prostszy w konstrukcji niż tylny, dzięki czemu dobrze nadaje się do lekkiego sprzętu (na przykład podczas łowienia na zapałkę). Ale regulacja takiego hamulca z jednej strony jest płynniejsza i dokładniejsza niż tylnego, z drugiej strony nie jest tak wygodna przy regulacji „w locie” i wymaga pewnych umiejętności. Ponadto przednie sprzęgło jest bardziej...wrażliwe na zabrudzenia.

- Tył. Kolejna opcja umieszczania sprzęgła w modelach bezwładnościowych. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że sprzęgło znajduje się za szpulą, a pokrętło regulacji znajduje się z tyłu szpuli. Takie kołowrotki pozwalają na łatwą regulację hamulca już w trakcie gry, a ich wyważenie jest nieco wygodniejsze niż kołowrotków z napędem na przednie koła, ponieważ konstrukcja nie ma charakterystycznej „przewagi” do przodu. Z drugiej strony regulacja w tym przypadku jest mniej dokładna, a same kołowrotki są nieco większe i cięższe, przez co słabo nadają się do ultralekkiego sprzętu.

- Bok. Takie umieszczenie sprzęgła jest typowe dla cewek castingowych - nie ma sensu stosować innych opcji w podobnych modelach, a także umieszczać sprzęgła bocznego w modelu bezinercyjnym.

Przełożenie opisuje różnicę w prędkości obrotowej szpuli i rączki. W charakterystyce kołowrotków często zapisuje się to w postaci stosunku postaci x:1, gdzie jeden oznacza 1 obrót rączki, a „x” to liczba zwojów szpuli w jednym takim obrocie. Aby uprościć notację, w naszym katalogu wskazana jest tylko pierwsza liczba - na przykład oznaczenie 5.2 odpowiada przełożeniu 5,2: 1.

Stosunek prędkości do „siły uciągu” kołowrotka zależy przede wszystkim od tego parametru. Tak więc wysokie przełożenia pozwalają szybko ciągnąć linkę, co jest ważne przy szybkim prowadzeniu - ale moc takich kołowrotków będzie niska, aby wyciągnąć dużą zdobycz, wymagane będą znaczne wysiłki na rączce. I odwrotnie, przy niskich wartościach prędkość linii będzie niewielka, ale nie będziesz musiał wkładać dużego wysiłku, aby ją przesunąć. W modelach typu bezwładnościowego (patrz wyżej) przełożenia rzędu 6 - 7 oznaczają tzw. Cewki "szybkie", 4 - 4,5 - "moc", a wartości pośrednie - uniwersalne. Modele multiplikatorów, ze względu na swoją specyfikę, mają zazwyczaj niskie przełożenia, a duża moc kołowrotków muchowych wynika z tego, że w nich wędkarz bezpośrednio obraca bęben, a przełożenie wynosi 1.

Pojemność szpuli głównej (bębna) szpuli. Parametr ten bezpośrednio wpływa na wagę kołowrotka i jego odporność na naprężenia. Używa symbolu w tysiącach; aby nie wchodzić w niepotrzebne szczegóły można powiedzieć, że im większa liczba w tym oznaczeniu, tym większy i cięższy bęben. Różne rozmiary są optymalne do różnych celów. Tak więc szpule na 2500 - 3000 są uważane za uniwersalne, mogą być używane do łowienia spławikowego i do łowienia z spinningiem w prostych warunkach. Mniejszy rozmiar jest zalecany do lekkiego sprzętu, w tym. kategoria ultralekka, a sprzęt do dużych i ciężkich połowów (na przykład podczas łowienia karpi) może zapewnić cewki za 4500 - 5000, a nawet więcej.

Ilość żyłki, która może się zmieścić na głównej szpuli szpuli przy normalnym nawinięciu. Jest on określany jako stosunek dwóch liczb, z których pierwsza odpowiada długości nawijanej linii w metrach, a druga grubości w milimetrach: na przykład liczby 200 / 0,45 wskazują, że do 200 m żyłka o grubości 0,45 mm zmieści się na rolce.

Dla różnych rodzajów połowów istnieją zalecenia dotyczące optymalnej wartości tego parametru; można je znaleźć w dedykowanych źródłach. Tutaj zauważamy, że pojemność szpuli jest wskazana wyłącznie dla gładkiej linii; w przypadku korzystania z plecionego przewodu rzeczywista wydajność może się znacznie różnić.

Całkowita waga kołowrotka (tylko samo urządzenie, bez linki). Parametr ten jest ważny przede wszystkim dla tych, którzy kupują sprzęt klasy „ultralekki” - w takim sprzęcie walka toczy się, jak mówią, o każdy dodatkowy gram. W innych przypadkach nie można zwracać szczególnej uwagi na wagę.