Moc znamionowa urządzenia - czyli najwyższa moc pobierana podczas normalnej pracy. Przy niskiej intensywności nagrzewania zużycie energii może być niższe, ale warto kierować się właśnie tym wskaźnikiem.
Im większa powierzchnia robocza grilla elektrycznego, tym więcej energii potrzeba do jego wydajnej pracy. Ponadto dla różnych zadań kulinarnych intensywność nagrzewania (i odpowiednio wymagana moc) również będzie inna. Dlatego według tego wskaźnika można porównywać tylko urządzenia tego samego typu (patrz wyżej) o podobnej wielkości powierzchni roboczej (patrz poniżej). I w takim porównaniu należy przyjąć, że większa moc zapewnia szybsze nagrzewanie i stabilniejszą temperaturę, ale znacząco wpływa na koszt urządzenia. Ponadto urządzenia o mocy
większej niż 2 kW mogą powodować problemy w przypadku starego, „słabego” okablowania.
Jednak ponad 2 kW to dość duża moc jak na nowoczesne grille elektryczne. W przypadku większości z nich pobór mocy wynosi
1,5 - 2 kW, sporo modeli mieści się w zakresie
1 - 1,5 kW, a w najmniejszych urządzeniach liczba ta w ogóle nie przekracza
1 kW. Jednocześnie należy osobno podkreślić, że mała moc sama w sobie nie oznacza niskiej wydajności - często okazuje się całkiem wystarczająca, biorąc pod uwagę rodzaj i pojemność grilla.
Główny materiał, z którego wykonana jest obudowa grilla.
- Metal. Najpopularniejszy materiał naszych czasów, stosowany we wszystkich rodzajach grilli (patrz wyżej) i kategoriach cenowych. Wynika to przede wszystkim z wysokiej niezawodności metalu: jest nie tylko trwały, ale także bardzo odporny na ciepło i ogień. Wśród zalet metalowych obudów można również zauważyć dość stylowy wygląd, odporność na zarysowania i łatwość czyszczenia. Ogólnie kosztują trochę więcej niż plastikowe, ale ta różnica nie jest tak znacząca i najczęściej rekompensowana jest opisanymi zaletami.
- Tworzywo sztuczne. Ta czy inna odmiana tworzywa sztucznego. Ogólnie rzecz biorąc, ten materiał jest nieco tańszy niż metal, ale jednocześnie jest mniej niezawodny. Po pierwsze, plastikowe obudowy są dość wrażliwe na zarysowania, a silne uderzenie może rozłupać taką obudowę (podczas gdy metal jest bardziej podatny na wygięcie). Po drugie, różne rodzaje tworzyw sztucznych mają różną odporność na ciepło; grille zwykle używają odmian żaroodpornych, ale nadal tolerują przegrzanie gorzej niż stopy metali. Te wady jednak nie są krytyczne w normalnym codziennym użytkowaniu. Dlatego, chociaż tworzywo sztuczne nadal stosuje się nieco rzadziej niż metal, to jednak w naszych czasach w takich obudowach produkuje się wiele grilli.
- Szkło. Obudowy całkowicie wykonane ze szkła byłyby zbyt drogie i kruche, więc ten materiał jest zwykle łączony z opisanym powyżej metalem lub tworzywem sztucznym
.... Występuje głównie w grillach do szaszłyków: wokół stojaka ze szpikulcami znajduje się ochronna obudowa ze szkła. Pozwala to kontrolować proces gotowania bez zdejmowania zabezpieczenia z urządzenia. Główną wadą obudów szklanych w porównaniu z metalowymi jest kruchość - przy czym szkło może pękać, a nawet się rozbić nie tylko pod wpływem silnego uderzenia, ale także zmian temperatury (np. podczas mycia nieschłodzonej obudowy zimną wodą). Oprócz grilli do szaszłyków, szkło może być stosowane w innych typach grilli, jednak w takich przypadkach materiał ten zwykle pełni jedynie rolę dekoracyjnej powłoki metalowej lub plastikowej obudowy.
- Drewno. Drewno nadaje urządzeniu przyjemny i oryginalny wygląd, ale z praktycznego punktu widzenia takie obudowy nie są tak wygodne, jak metalowe czy nawet plastikowe. Faktem jest, że drewno nie toleruje dobrze wysokich temperatur (może zwęglić się, a nawet zapalić), a w takich urządzeniach należy zwrócić większą uwagę na jakość izolacji termicznej. W efekcie ten materiał jest niezwykle rzadki - i to głównie w modelach designerskich, tworzonych z myślą o niecodziennym wyglądzie.
