Porównanie E.C.A. 22 500x600 vs Roda NSR Bimetal NSR 040/80 1

Ogólny typ grzejnika determinuje przede wszystkim podstawowe cechy konstrukcyjne.

W naszych czasach najbardziej rozpowszechnione są modele panelowe, popularne są również grzejniki sekcyjne i specjalny rodzaj grzejników - konwektory. Produkty typu rurkowego są niezwykle rzadkie, ale nadal nie są nieużywane. Oto bardziej szczegółowy opis każdej odmiany:

- Płyta. W grzejnikach tego typu powierzchnia czołowa to jeden ciągły panel; generalnie często stosuje się kilka paneli, można je uzupełnić o elementy konwektorowe (więcej szczegółów patrz "Typ panelu"). W każdym razie takie produkty mają wiele zalet: dobrą wydajność wymiany ciepła, niski koszt, raczej schludny wygląd i łatwość sprzątania (ze względu na minimum wystających części i odosobnionych „zakamarków”). Z wad grzejników płytowych można zauważyć tylko stały rozmiar konstrukcji - nie można ich regulować na szerokość, jak w przypadku grzejników segmentowych (patrz poniżej). Jednak ten szczegół nie jest krytyczny.

- Przekrój. Grzejniki składające się z oddzielnych sekcji pionowych. We współczesnych modelach sekcje te mają zwykle płaski front, pod którym ukryty jest zestaw specjalnych kanałów, aby stworzyć efekt konwekcji. Kluczową zaletą tej konstrukcji jest możliwość złożenia grzejnika z niemal dowolnej liczby sekcji według własnego uznania; a pod względem wydaj...ności takie produkty nie są gorsze od opisanych powyżej paneli. Z drugiej strony są trudniejsze, droższe i trudniejsze do sprzątania: w kanałach gromadzi się kurz, który jest raczej trudny do sprzątania.
Specjalnym rodzajem grzejników sekcyjnych są modele zewnętrznie podobne do rurowych (patrz poniżej) i różnią się tylko składaną konstrukcją.

- Konwektor. Grzejniki stacjonarne, które zapewniają ogrzewanie głównie (jeśli nie wyłącznie) konwekcyjnie – w przeciwieństwie do tradycyjnych grzejników, w których ważną rolę odgrywa również promieniowanie cieplne. Konstrukcja konwektora najczęściej przewiduje wydrążony korpus, wewnątrz którego umieszczone są elementy grzejne w postaci zestawu cienkich pionowych płyt, zwykle metalowych; W obudowie wykonane są otwory w postaci szczelin, które zapewniają cyrkulację powietrza. Większość z tych modeli ma niewielką wysokość i są przeznaczone do wbudowania w podłogę lub niski parapet okienny. W związku z tym jednym z obszarów ich zastosowania są warunki, w których nie można zainstalować pełnowymiarowego grzejnika. Ponadto takie urządzenia dobrze sprawdzają się w połączeniu z wysokimi oknami: konwektor tworzy kurtynę termiczną, która zapobiega odpływowi ciepła przez takie okno. Z drugiej strony grzejniki tego typu ustępują grzejnikom tradycyjnym pod względem wydajności i równomierności grzania.

- Rurowy. Grzejniki w postaci zestawu rur łączących górny i dolny kolektor; mają jednoczęściową konstrukcję (w przeciwieństwie do opisanych modeli przekrojowych, które mogą być również wykonane z rur). Kiedyś takie produkty były dość popularne, ale obecnie są używane niezwykle rzadko - głównie ze względów konstrukcyjnych. Wynika to z kilku punktów jednocześnie: stosunkowo niskiej wydajności, specyficznego wyglądu, a także trudności w czyszczeniu (ze względu na skomplikowany kształt).

Kraj pochodzenia marki, pod którą produkt jest sprzedawany.

W większości przypadków jako kraj pochodzenia wskazuje się „dom” marki lub lokalizację siedziby producenta. Zakłady produkcyjne mogą być zlokalizowane w innym kraju. Warto tu jednak zaznaczyć, że większość stereotypów narodowych w dzisiejszych czasach nie ma podstaw – jakość produktów zależy nie tyle od położenia geograficznego, ile od specyfiki organizacji procesu produkcyjnego w konkretnym przedsiębiorstwie. Tak więc z tego punktu widzenia przy wyborze należy skupić się przede wszystkim na reputacji konkretnego producenta. Warto zwrócić uwagę na kraj pochodzenia marki, jeśli zasadniczo chcesz (lub nie chcesz) wspierać firmę z określonego kraju.

Obecnie grzejniki produkowane są głównie przez firmy z następujących krajów: Anglia, Białoruś, Belgia, Niemcy, Holandia, Hiszpania, Włochy, Chiny, Norwegia, Polska, Rosja, Turcja, Ukraina, Finlandia, Czechy.

Główny materiał użyty do budowy grzejnika.

W dzisiejszych czasach największą popularnością cieszą się wyroby stalowe. Aluminium jest również dość powszechne, w tym w połączeniu z miedzią; materiał ten jest używany głównie w konwektorach (patrz „Rodzaj”), chociaż znajduje się również wśród tradycyjnych grzejników. Rzadsze opcje to bimetal i żeliwo. Oto bardziej szczegółowy opis każdego z tych materiałów:

- Stal. Stosunkowo niedrogi, ale jednocześnie dość praktyczny materiał, który jest odporny na korozję i ma dobrą przewodność cieplną. Główną wadą grzejników stalowych jest niskie ciśnienie robocze i wrażliwość na uderzenie wodne - wynika to z obecności słabych punktów w postaci spawanych szwów. To prawda, że specyficzna niezawodność takich produktów może być różna, w zależności od jakości i specjalnych rozwiązań zastosowanych w konstrukcji; jednak ogólnie takie modele są naprawdę gorsze od aluminium, a jeszcze bardziej bimetaliczne pod względem wytrzymałości. Dlatego głównym obszarem ich zastosowania są systemy wolnostojące o niskim ciśnieniu, a także budynki wysokościowe do 9 pięter. Ponadto produkty stalowe są nieco cięższe niż aluminiowe; jednak ten punkt rzadko jest krytyczny.

- Aluminium. Materiał o doskonałych właściwościach praktycznych - w szczególności charakteryzuje się bardzo niską bezwładnością cieplną...i niską wagą. Ponadto takie grzejniki są uważane za mniej wrażliwe na uderzenia wodne niż stalowe i lepiej nadają się do wysokociśnieniowych systemów grzewczych stosowanych w budynkach mieszkalnych. Jeśli chodzi o wady, oprócz stosunkowo wysokiego kosztu, warto wspomnieć o dokładności do jakości płynu chłodzącego: musi mieć neutralne pH, w przeciwnym razie możliwa jest reakcja z uwolnieniem wodoru (co niekorzystnie wpływa na chłodnicę i może prowadzić do jej zatkania). Należy również pamiętać, że nie wszystkie produkty aluminiowe są przeznaczone do pracy pod wysokim ciśnieniem; ten punkt nie zaszkodzi wyjaśnić osobno.

- Miedź/aluminium. Kombinacja stosowana wyłącznie w konwektorach: rurki miedziane na czynnik grzewczy, uzupełnione płytami aluminiowymi (i najczęściej korpusem aluminiowym). Miedź charakteryzuje się wysoką niezawodnością, w tym odpornością na spadki ciśnienia, a także dobrą przewodnością cieplną; a zastosowanie aluminium pozwala na zmniejszenie kosztów i ciężaru konstrukcji bez poświęcania praktycznej wydajności.

- Bimetal. Połączenie aluminium z innym metalem - stalą, sporadycznie miedzią. W takich produktach powłoka zewnętrzna jest wykonana z aluminium, a rury wewnętrzne ze stali. Taka konstrukcja pozwala na doskonałą wydajność w połączeniu z wysoką wytrzymałością i niezawodnością; to grzejniki bimetaliczne są uważane za najlepszą opcję dla systemów grzewczych w budynkach mieszkalnych, gdzie prawdopodobieństwo uderzenia hydraulicznego jest wysokie, a standardowe ciśnienie robocze takich produktów jest zwykle dość wysokie.
Główną wadą bimetalu jest jego dość znaczny koszt. W związku z tym w sprzedaży można znaleźć tak zwane grzejniki pseudobimetaliczne (półbimetaliczne) - w nich wykonane są tylko pionowe kanały, łączące górną i dolną rurę. Pozwala to obniżyć cenę, jednak negatywnie wpływa na niezawodność - pod względem cech operacyjnych takie produkty są bliższe aluminiowym (patrz wyżej).

- Żeliwo. Tradycyjny materiał do ogrzewania grzejników, co jednak w naszych czasach jest rzadkością. Wynika to zarówno z dużej wagi i puszystości tego materiału, jak i znacznej bezwładności cieplnej, która nie pozwala na szybkie dostosowanie intensywności ogrzewania. Ponadto żeliwo jest dość kruche i nie toleruje dobrze uderzenia wodnego. Z drugiej strony materiał ten jest odporny na korozję, a wspomniana bezwładność w niektórych przypadkach okazuje się zaletą: dzięki temu nawet po wyłączeniu ogrzewania akumulatory długo pozostają ciepłe. A niektóre produkty żeliwne mają oryginalny wygląd, który idealnie pasuje do wnętrz w stylu „retro”.

Typ, do którego należy radiator płytowy (patrz „Typ grzejnika”).

Typ oznaczony jest liczbą opisującą ilość paneli grzewczych i konwektorów w danym modelu. Panele zajmują całą wysokość i szerokość grzejnika; a konwektory to specjalne struktury zygzakowate między panelami, które poprawiają przenoszenie ciepła. Jeśli chodzi o samo oznaczenie, pierwsza liczba w nim odpowiada liczbie paneli, druga liczbie konwektorów. Np. popularny typ 22 zapewnia 2 panele i 2 konwektory pomiędzy nimi (konwektory znajdują się wewnątrz grzejnika, każdy jest dołączony do własnego panelu), a w mniej popularnym typie 21 występuje tylko jeden wspólny oba panele. Istnieją opcje bez konwektorów - na przykład najprostszy typ 10, z tylko jednym panelem. A jednym z najbardziej zaawansowanych obecnie jest typ 33, większa liczba konwektorów / paneli jest niezwykle rzadka.

Ogólnie rzecz biorąc, większa liczba elementów (dla tej samej wielkości urządzenia w szerokości i wysokości) poprawia ogólną wydajność grzejnika, ale wpływa na cenę, grubość i wagę.

Liczba poszczególnych sekcji przewidzianych dla grzejnika o odpowiedniej konstrukcji (patrz „Rodzaj”). W rzeczywistości w tym przypadku mówimy o zestawie dostawczym: cały radiator składa się z oddzielnych sekcji i nie ma nawet potrzeby używania ich wszystkich.

Sama liczba sekcji nie wpływa na wydajność produktu, ale ta informacja może być przydatna podczas montażu grzejnika o określonej mocy cieplnej (patrz „Rozpraszanie ciepła”). Czyli dzieląc całkowity transfer ciepła danego modelu przez liczbę sekcji można określić charakterystykę jednej sekcji i obliczyć ile z nich jest potrzebnych do uzyskania pożądanej mocy cieplnej. Jednak dość duża ilość nowoczesnych grzejników sprzedawana jest początkowo w jednym dziale – licząc tylko na to, że użytkownik może zmontować baterię według własnego uznania. W przypadku gotowych produktów 2-5 sekcji uważa się za dość skromny wskaźnik, 6-10 szt. - średnio, 11-15 szt. - powyżej średniej, a modele z 16-20 sekcjami lub więcej mogą mieć układ poziomy i pionowy (w tym ostatnim przypadku sekcje ułożone jedna na drugiej, jak podłogi wieży).

Odległość między przyłączami zasilania i powrotu grzejnika lub jego pojedynczego żeberka.

Wymiary i możliwość montażu grzejnika w określonych warunkach, z uwzględnieniem specyfiki doprowadzenia rur, zależą bezpośrednio od tej wartości. Parametr ten podawany jest głównie dla modeli o tradycyjnej konstrukcji — z dwiema poziomymi rurami u góry i u dołu, pomiędzy którymi ułożone są pionowe kanały czynnika grzewczego. Rozstaw przyłączy określa co najmniej całkowitą wysokość grzejnika, a w grzejnikach z podłączeniem bocznym (patrz odpowiedni rozdział) określa również cechy tego podłączenia.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, najczęściej spotykane obecnie modele mają następujące rozstawy 250 mm, 350 mm, 450 mm, 550 mm i 850 mm. Rzadziej spotykane są modele o rozstawie 150 mm, 400 mm, 500 mm i 700 mm.

Znamionowa moc cieplna grzejnika to ilość ciepła uwalnianego do powietrza podczas normalnej pracy.

Przy wyborze według tego parametru należy pamiętać, że w praktyce moc cieplna będzie zależeć od różnicy temperatur na wlocie i wylocie do grzejnika, a także od temperatury otoczenia. Im większa różnica temperatur i im jest zimniej, tym intensywniejsze będzie ogrzewanie. Dlatego w charakterystyce zwyczajowo wskazuje się przenoszenie ciepła w pewnych standardowych warunkach. W szczególności bardzo popularne jest oznaczenie zgodne z europejską normą EN-442, która zakłada temperaturę chłodziwa odpowiednio +75°C i +65°C na wlocie i wylocie, a także temperaturę powietrza +20° DO. Rzeczywiste warunki i rzeczywista moc promiennika mogą się różnić zarówno w jednym, jak i w drugim kierunku; dlatego przy wyborze najlepiej wybrać model z pewnym marginesem i zrekompensować nadmiar mocy jednym lub drugim regulatorem. Jeśli chodzi o wartości rzeczywiste, to w najskromniejszych modelach transfer ciepła nie przekracza 750 W, a nawet 500 W, a w największych wskaźnik ten może osiągnąć 3,5 - 4 kW lub więcej.

Wybór tego wskaźnika zależy przede wszystkim od wielkości i charakterystyki ogrzewanej przestrzeni. Najprostszy wzór obliczeniowy jest następujący: 1 m2 powierzchni wymaga co najmniej 100 W mocy cieplnej. Ta formuła jest odpowiednia dla stan...dardowych pomieszczeń mieszkalnych / biurowych o stropach 2,5 - 3 m, bez problemów z izolacją termiczną; dla bardziej szczegółowych warunków istnieją bardziej szczegółowe metody obliczeń, można je znaleźć w dedykowanych źródłach.

Wysokość grzejnika. Obecnie najbardziej rozpowszechnione są standardowe rozmiary na wysokość: 30 cm, 40 cm, 50 cm, 60 cm i 90 cm. Oprócz tego mogą występować inne warianty (choć znacznie rzadziej) - 20 cm, 45 cm, 55 cm, 70 cm, 75 cm i 80 cm.

Wysokość wyrobu określa przede wszystkim rozmiar przestrzeni potrzebnej do montażu. W przypadku modeli umieszczanych w niszy (patrz „Montaż”) wymiar ten faktycznie odpowiada wymaganej głębokości tej niszy. W innych przypadkach warto wziąć pewien zapas wysokości - grzejnika nie można montować blisko podłogi i parapetu (lub innych podobnych przedmiotów). A modele z dolnym podłączeniem (patrz wyżej) będą również wymagały dodatkowej przestrzeni na doprowadzenie rur.

Druga kwestia, związana z tym rozmiarem to wymiana ciepła: przy pozostałych warunkach równych (w tym rozmiar w szerokości), wyższy grzejnik będzie miał większą powierzchnię roboczą i wyższą moc cieplną (dotyczy to również wymienników ciepła w konwektorach). W związku z tym współczesne grzejniki są tradycyjnie wypuszczane nie jako oddzielne modele, lecz jako linie składające się jednorodnych u...rządzeń, różniących się wyłącznie wymiarami i mocą cieplną.

Rozmiar grzejnika w szerokości.

We współczesnych modelach rozmiar ten może wynosić od 10 cm lub nawet mniej(w sprzedawanych osobno sekcjach od grzejników sekcyjnych, patrz „Rodzaj”) do 2,5 m lub więcej(w największych produktach panelowych i konwektorach). Jednocześnie projekt wykorzystuje głównie standardowe szerokości - ich lista jest bardzo obszerna, zawiera głównie opcje z krokiem 10 cm: 30 cm, 40 cm, 50 cm, 60 cm, 70 cm 80 cm, 90 cm, 100 cm, 110 cm, 120 cm, 130 cm, 140 cm, 150 cm itd. Rzeczywiste wymiary mogą nieznacznie różnić się od standardowych, ale różnica ta nie przekracza 1 cm: np. kategoria „60 cm” obejmuje modele o szerokości od 590 do 610 mm.

Szerokość określa jednocześnie dwie cechy grzejnika: wielkość przestrzeni potrzebnej do instalacji, a także wymianę ciepła. W pierwszym przypadku wszystko jest dość oczywiste; zauważamy tylko, że radiator, radiator powinien być umieszczony blisko otaczających obiektów, więc nie zaszkodzi wziąć pewien mar...gines szerokości (a jeśli rury są połączone z boku, warto wziąć pod uwagę wymaganą przestrzeń dla nich). Jeśli chodzi o wymianę ciepła, przy wszystkich pozostałych parametrach, szersze urządzenie będzie miało większą powierzchnię roboczą i wyższą moc cieplną (dotyczy to również wymienników ciepła w konwektorach). W związku z tym nowoczesne grzejniki są tradycyjnie produkowane nie przez oddzielne modele, ale przez linie tego samego typu urządzeń, różniących się wyłącznie wielkością i mocą cieplną.