Maks. obroty
Najwyższa prędkość obrotowa wału, jaką może rozwinąć silnik zaburtowy.
Teoretycznie prędkość obrotowa śmigła (lub turbiny - patrz „Typ silnika”) zależy od prędkości obrotowej silnika, a tym samym od prędkości, jaką łódź jest w stanie rozwinąć. Jednak oprócz tego wskaźnika na osiągi silnika wpływa również wiele innych punktów - moc silnika (patrz wyżej), przełożenie (patrz poniżej), konstrukcja śmigła itp. W rezultacie sytuacje są całkiem normalne, gdy mocniejszy a szybki silnik ma niższą prędkość niż słabszy. Dlatego parametr ten jest w rzeczywistości punktem odniesienia i nie ma prawie żadnej praktycznej wartości przy wyborze. Chyba że można zauważyć, że silniki szybkoobrotowe są bardziej podatne na hałas i wibracje niż silniki wolnoobrotowe; jednak nawet ten szczegół można zrekompensować różnymi sztuczkami technicznymi.
Objętość robocza
Objętość robocza silnika zaburtowego benzynowego (patrz „Typ silnika”). Termin ten zwykle odnosi się do całkowitego przemieszczenia cylindrów.
Im wyższa jest ta wartość, tym z reguły wyższa jest moc silnika (patrz odpowiedni punkt). Jednocześnie wraz ze wzrostem objętości roboczej wzrasta również zużycie paliwa, masa i wymiary jednostki; a moc zależy nie tylko od tego wskaźnika, ale także od wielu innych czynników - od liczby suwów (patrz "Cykl pracy silnika") lub obecności turbodoładowania (patrz poniżej) i kończąc na określonych cechach konstrukcyjnych. Dlatego nie wyklucza się sytuacji, w których mniejszy silnik będzie miał większą moc i na odwrót.
Skok roboczy
Skok roboczy to odległość między dwoma skrajnymi położeniami tłoka w silniku łodzi benzynowej (patrz „Typ silnika”). W większości przypadków parametr ten jest wyłącznie odniesieniem; Sytuacje, w których takie dane są naprawdę potrzebne, zdarzają się niezwykle rzadko – zwykle podczas naprawy lub konserwacji silnika.
Współczynnik przełożenia
Przełożenie opisuje, jak szybko obraca się śmigło silnika zaburtowego w stosunku do prędkości obrotowej jego wału. Na przykład przełożenie 2 oznacza, że na każdy obrót wału śruba z kolei wykonuje dwa obroty (to znaczy obraca się dwa razy szybciej). We współczesnych silnikach zaburtowych parametr ten jest w rzeczywistości wyłącznie odniesieniem, ponieważ praktyczne cechy jednostki (moc, ciąg itp.) zależą od wielu cech konstrukcyjnych i praktycznie nie są związane z przełożeniem.
Rodzaj rozruchu
Sposób rozruchu przewidziany w konstrukcji silnika zaburtowego benzynowego (patrz „Typ silnika”). W każdym takim silniku, aby uruchomić, należy obrócić wał; ten rozruch zapewnia pierwszą porcję paliwa i iskrę zapłonową, po czym silnik kontynuuje pracę samodzielnie. Systemy startowe różnią się w zależności od sposobu prowadzenia korby.
- Podręcznik. Jak sama nazwa wskazuje, początkowy impuls w takich systemach jest podawany przez samego operatora ręcznie. Najpopularniejszą opcją jest „wyrzutnia” z liną, szarpnięcie, za pomocą którego obraca się wał silnika; ale można przewidzieć inne metody wyjściowe. W każdym razie rozruch ręczny jest wygodny przede wszystkim ze względu na brak akumulatora i rozrusznika. Po pierwsze wpływa to pozytywnie na wagę i gabaryty, a po drugie daje gwarancję na nieprzyjemne sytuacje, gdy rozładowany akumulator nie pozwala na uruchomienie silnika. Z drugiej strony sam zabieg może wymagać znacznego wysiłku mięśniowego, a nawet doświadczenie z takimi systemami nie gwarantuje startu od pierwszego szarpnięcia. Ręczne „wyrzutnie” są typowe dla silników o małej mocy, które stosunkowo łatwo się obraca.
- Elektryczny. Przy tej metodzie rozruchu wymagany impuls dostarcza
rozrusznik - specjalny silnik elektryczny zasilany akumulatorem. Główną zaletą „wyrzutni” elektrycznych w porównaniu z ręcznymi jest wygoda – nie ma potrzeby ręcznego przekręcania silnika, wystarczy przekręcić kluczyk lub nacisnąć przyci
...sk. Z drugiej strony takie systemy są bardziej złożone, zajmują więcej miejsca i są znacznie droższe. Dodatkowo podczas pracy silnika musisz między innymi monitorować stan akumulatora – jeśli usiądzie, uruchomienie silnika stanie się niemożliwe i albo będziesz musiał wymienić/naładować akumulator, albo poszukać zewnętrznego źródła energii np. łódki startowej, w pobliżu mogą być poważne problemy z takim sprzętem). Dlatego w mocnych silnikach (od 100 KM) występuje czysto elektryczny rodzaj rozruchu, dla których procedura ręczna praktycznie nie ma zastosowania.
- Ręczny / elektryczny. Modele łączące obie opisane powyżej metody. Z reguły takie silniki są wyposażone we własne rozruszniki i są regularnie uruchamiane elektrycznie, a ręczny „wyrzutnia” działa jako zabezpieczenie w przypadku awarii w systemie głównym. Takie systemy łączą zalety obu opcji, ale są one dość rzadkie. Wynika to nie tylko z wysokiej ceny, ale także z faktu, że kombinowana metoda rozruchu jest odpowiednia dla dość specyficznej kategorii silników zaburtowych: wystarczająco duża, aby pomieścić rozrusznik z akumulatorem, a jednocześnie nie tak ciężka jak stwarzać problemy z ręcznym uruchamianiem... Dlatego ta opcja jest rzadka, głównie w modelach o mocy 20-40 KM.Waga
Całkowita waga silnika zaburtowego. Parametr ten jest z reguły wskazany tylko dla samej jednostki, bez uwzględnienia paliwa w zbiorniku i samego zbiornika (jeśli jest zewnętrzny - patrz „Zbiornik paliwa”), a także dodatkowego wyposażenia. Dane dotyczące masy silnika mogą być przydatne do oceny ogólnego wyważenia łodzi i zmiany jej ładowności.
