Porównanie Stiga Combi 48 ES vs VIKING ME 545 V

Szerokość koszenia zapewniana przez urządzenie, innymi słowy — szerokość pasa ziemi pielęgnowanej w jednym przejeździe. W rzeczywistości rozmiar ten odpowiada szerokości narzędzia tnącego.

Duża szerokość koszenia jest wygodna podczas pracy na dużych otwartych przestrzeniach, ponieważ pozwala na zakończenie pracy w niewielkiej liczbie przejazdów. Natomiast do trudno dostępnych miejsc lepiej nadają się stosunkowo wąskie narzędzia, które mogą trafić tam, gdzie nie przejdzie szersze urządzenie. Ponadto szerokość narzędzia bezpośrednio wpływa na wagę i cenę.

Ogólnie sensowne jest porównywanie tylko urządzeń tego samego typu ze względu na szerokość roboczą (patrz wyżej). Warto jednak w tym miejscu zaznaczyć, że podkaszarki nie różnią się tak bardzo od siebie — większość modeli wychwytuje od 25 do 45 cm (szeroki pas zapewnia się przez ruch przystawki z boku na bok). Jeśli chodzi o pozostałe typy, w najskromniejszych modelach szerokość koszenia nie przekracza 40 cm, w najcięższych i najmocniejszych może wynosić 56 – 60 cm, a nawet więcej(w traktorkach ogrodowych – do 1,5 m).

Minimalna wysokość koszenia, jaką może zapewnić kosiarka do trawy, czyli najmniejsza wysokość trawy, która może pozostać po przejechaniu maszyny. Zwracanie uwagi na wskaźnik ten ma sens głównie w przypadkach, gdy planowane jest jak najkrótsze przycięcie trawnika. Ponadto im niższa wysokość minimalna (przy tym samym maksimum), tym szerszy zakres regulacji wysokości koszenia tego modelu.

Liczba regulacji wysokości koszenia przewidzianych dla kosiarki. Im więcej takich regulacji (przy tym samym zakresie regulacji), tym dokładniej możesz dobrać wysokość koszenia. Zwróć uwagę, że w niektórych robotach (patrz „Rodzaj”) liczba ta sięga 30 lub więcej w zakresie od 30 do 60 mm; innymi słowy, wysokość można regulować z milimetrową precyzją.

Powierzchnia obszaru, dla którego przeznaczona jest kosiarka. Nie można twierdzić, że parametr ten jest krytyczny przy wyborze urządzenia, są to tylko zalecenia producenta i są bardzo arbitralne. Są one jednak więcej niż uzasadnione i generalnie pokazują dostępny zakres pracy oparty na nagrzewaniu się silnika, pojemności zbiornika lub akumulatora oraz innych czynnikach wpływających na czas pracy.

Możliwość pracy kosiarki w trybie mulczowania.

Mulczowanie to siekanie i automatyczne rozrzucanie skoszonej trawy na obszarze. Jest to jeden z najwygodniejszych, a zarazem praktycznych sposobów użytkowania roślinności. Tak więc nie trzeba jej zbierać, a uzyskana ściółka spełnia szereg przydatnych funkcji: nawozi glebę, zmniejsza jej ogrzewanie i parowanie wilgoci w czasie upałów, a także utrzymuje luźną górną warstwę.

Zwróć uwagę, że niektóre kosiarki pozwalają na użycie oddzielnie zakupionej przystawki do mulczowania. Jednak takie modele nie znajdują się w tej kategorii: mulczowanie w naszym katalogu jest wskazywane tylko dla modeli obsługujących tę funkcję po wyjęciu z pudełka.

Rodzaj kosza używanego przez kosiarkę do zbierania skoszonej trawy.

— Twardy. Kosze (pojemniki) wykonane z twardego materiału, najczęściej z tworzywa sztucznego. Taki pojemnik jest wygodniejszy do rozładowania niż miękki, jest trwalszy i bardziej niezawodny, ale waży trochę więcej.

— Miękki. Zalety koszy z miękkiej tkaniny to przede wszystkim ich niska waga oraz możliwość zwijania gdy nie są używane, co może ułatwić przechowywanie. Ponadto stopień napełnienia takiego kosza można monitorować wzrokowo bez żadnych specjalnych wskaźników. Z drugiej strony, miękkie kosze są bardzo niewygodne w rozładunku.

— Kombinowany. Kosze, które łączą miękkie i twarde materiały w konstrukcji; twarda jest zwykle górna część. Takie połączenie ułatwia rozładowanie kosza, a jednocześnie pozwala na zwinięcie go dość kompaktowo w celu przechowywania.

— Brak. Brak kosza jest typowy dla niektórych typów kosiarek, w szczególności kosiarek listwowych i podkaszarek (patrz „Rodzaj”). W klasycznych kosiarkach zwykle oznacza to, że ten model nie zakłada zbierania trawy – cała skoszona roślinność pozostaje na ziemi. Jednocześnie większość tych modeli ma funkcję mulczowania (patrz wyżej), jednak są wyjątki.

Możliwość regulacji prędkości jazdy jednostki samojezdnej (patrz „Funkcje”). W przypadku braku tej funkcji należy zwrócić szczególną uwagę na maksymalną prędkość, ponieważ „nieregulowane” kosiarki mają w rzeczywistości dwa tryby — postój i pełną prędkość. Ale jeśli jest dostępna regulacja, możesz dostosować prędkość jazdy do specyfiki sytuacji. Na przykład powolny ruch będzie optymalny dla gęstej, długo niekoszonej trawy (lub jeśli operator z jakiegoś powodu nie może szybko podążać za kosiarką), a duża prędkość pozwoli szybko poradzić sobie z dużą ilością stosunkowo prostej pracy.

Moc silnika kosiarki wyrażona w watach. To oznaczenie jest używane dla absolutnie wszystkich modeli elektrycznych (patrz „Rodzaj silnika”), często występuje również w jednostkach benzynowych i wysokoprężnych wraz z mocą wyrażoną w koniach mechanicznych (jednostki te są wyraźnie powiązane, 1 KM to około 735 W).

Ogólnie rzecz biorąc, im mocniejszy silnik, tym wydajniejsza jest kosiarka i tym lepiej poradzi sobie z trudnymi zadaniami, takimi jak cięcie gęstej trawy, krzaków itp. Z drugiej strony duża moc ma odpowiedni wpływ na zużycie paliwa/energii elektrycznej, a także na wagę i cenę silnika. Ponadto należy pamiętać, że zapotrzebowanie na moc zależy od typu samej kosiarki i jej silnika (patrz oba powyżej). Na przykład dla większości robotów moc nie przekracza 500 W — biorąc pod uwagę specjalizację, większa moc nie jest wymagana, poza tym w przeciwnym razie urządzenia okazałyby się zbyt nieporęczne i ciężkie. Podkaszarki i kosiarki do trawy o podobnej mocy są tylko elektryczne, a limit mocy dla elektronarzędzi wynosi 2500 — 3000 W dla modeli zasilanych z sieci i 1500 — 2000 W dla modeli akumulatorowych. Ale w narzędziach benzynowych minimalna moc wynosi około 500 — 1000 W dla podkaszarek i 1000 — 1500 W dla kosiarek; maksymalna wartość może przekroczyć 4 kW.

Szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru kosiarki w zależności od jej typu i cech planowanej pracy można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Materiał, z którego wykonana jest obudowa zakrywająca element tnący kosiarki lub podkaszarki. We współczesnych kosiarkach występują następujące materiały:

— Tworzywo sztuczne. Najtańszy i jednocześnie najmniej wytrzymały materiał.

— Stop aluminium. Najbardziej zaawansowany materiał: takie obudowy są trwałe, lekkie i mało podatne na korozję, ale są dość drogie.

— Stal. Jest trwalsza niż stop aluminium i kosztuje mniej, ale jest cięższa i bardziej podatna na korozję.