Rodzaj uchwytu
Typ uchwytu przewidzianego w wersji podkaszarki lub wielofunkcyjnej kosiarki (patrz „Typ”).
Wybór według tego parametru zależy przede wszystkim od osobistych preferencji użytkownika, jednak istnieją również dość obiektywne różnice między poszczególnymi typami. Same typy mogą wyglądać następująco:
—
Rowerowy. Uchwyt w postaci pary charakterystycznych „rogów” po obu stronach podkaszarki, przypominający, jak sama nazwa wskazuje, kierownicę rowerową. Taka konstrukcja pozwala wygodnie kosić trawę i wykonywać inne podobne prace; dobrze, że ręce użytkownika podczas trzymania narzędzia są w najbardziej naturalnej pozycji. Ponadto zauważamy, że uchwyty są wygodne zarówno dla praworęcznych, jak i leworęcznych. Wadami modeli z uchwytami rowerowymi są stosunkowo duża waga i wymiary, a także słaba przydatność do cięcia gałęzi i innych prac „na wysokości”. Jednak w przypadku podkaszarek taka potrzeba pojawia się niezwykle rzadko (zwłaszcza, że istnieją do tego specjalistyczne odmiany narzędzi ogrodniczych — nożyce do żywopłotu i piły na wysięgniku). Dlatego właśnie ta opcja zyskała największą popularność we współczesnych podkaszarkach.
—
W kształcie pętli. Uchwyt przypominający charakterystyczną pętlę, zwykle w kształcie litery D. Rolę drugiego uchwytu w takim narzędziu pełni zazwyczaj tył rury, tam też znajdują się elementy sterujące podkaszarką. Ogólnie rzecz biorąc, taka konstrukcja jest
...uważana za mniej wygodną niż rowerowa: użytkownik musi albo trzymać narzędzie z rurą z boku, albo mocno odciągnąć jedną rękę do tyłu. Z drugiej strony uchwyt w kształcie pętli zapewnia dobrą manewrowość w pionie i pozwala na pracę zarówno na poziomie gruntu, jak i znacznie wyżej, a także łatwą zmianę wysokości osprzętu. W rezultacie ta opcja, choć mniej popularna niż „rowerowa”, wciąż jest dość często spotykana, głównie na stosunkowo lekkich i energooszczędnych podkaszarkach.Średnica żyłki
Średnica żyłki dostarczanej z podkaszarką (dokładniej — ze szpulą, patrz „Przystawki”).
We współczesnych modelach parametr ten może wynosić od 1 do 4 mm. Jednocześnie grubsza żyłka lepiej radzi sobie z gęstymi zaroślami, ale pracuje bardziej szorstko, wypielęgnowany trawnik nie jest szczególnie gładki, a aby taka przystawka działała wydajnie, potrzebny jest dość potężny silnik. Natomiast cienka żyłka zapewnia czyste i zadbane cięcie, ale nie nadaje się do obfitej roślinności i dużych łodyg. W związku z tym w grubą żyłkę są zwykle wyposażone potężne jednostki przeznaczone do „zaniedbanych” trawników z dużą ilością grubych łodyg. Cienka występuje głównie w podkaszarkach elektrycznych o małej mocy z silnikiem na dole, przeznaczonych do zadbanych trawników z regularnie przycinaną trawą.
Pamiętaj też, że wiele podkaszarek ma możliwość zastąpienia standardowej szpuli inną, różniącą się grubością żyłki.
Moc silnika
Moc silnika kosiarki wyrażona w watach. To oznaczenie jest używane dla absolutnie wszystkich modeli elektrycznych (patrz „Rodzaj silnika”), często występuje również w jednostkach benzynowych i wysokoprężnych wraz z mocą wyrażoną w koniach mechanicznych (jednostki te są wyraźnie powiązane, 1 KM to około 735 W).
Ogólnie rzecz biorąc, im mocniejszy silnik, tym wydajniejsza jest kosiarka i tym lepiej poradzi sobie z trudnymi zadaniami, takimi jak cięcie gęstej trawy, krzaków itp. Z drugiej strony duża moc ma odpowiedni wpływ na zużycie paliwa/energii elektrycznej, a także na wagę i cenę silnika. Ponadto należy pamiętać, że zapotrzebowanie na moc zależy od typu samej kosiarki i jej silnika (patrz oba powyżej). Na przykład dla większości
robotów moc
nie przekracza 500 W — biorąc pod uwagę specjalizację, większa moc nie jest wymagana, poza tym w przeciwnym razie urządzenia okazałyby się zbyt nieporęczne i ciężkie. Podkaszarki i kosiarki do trawy o podobnej mocy są tylko elektryczne, a limit mocy dla elektronarzędzi wynosi
2500 — 3000 W dla modeli zasilanych z sieci i
1500 — 2000 W dla modeli akumulatorowych. Ale w narzędziach benzynowych minimalna moc wynosi około
500 — 1000 W dla podkaszarek i
1000 — 1500 W dla kosiarek; maksymalna wartość może przekroczyć
4 kW.
Szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru kosiarki w zależności od jej typu i cech planowanej pracy można znaleźć w dedykowanych źródłach.
Poziom hałasu
Poziom hałasu wytwarzanego przez urządzenie podczas pracy. Z reguły w charakterystyce wskazywany jest pewien średni wskaźnik — w standardowym trybie działania; jednak rzeczywiste wartości zwykle nie różnią się zbytnio od podanych.
Im niższy poziom hałasu, tym wygodniejsza jest obsługa maszyny i mniejsze zmęczenie operatora. W przypadku kosiarek jest to szczególnie ważne, ponieważ te urządzenia są dość głośne — nawet najcichsze modele (niektóre roboty koszące) dają około 47 — 48 dB, co jest porównywalne z mówieniem ze średnią głośnością. Należy zauważyć, że decybel jest wielkością nieliniową, a najłatwiejszym sposobem oszacowania rzeczywistej głośności jest wykorzystanie tabel porównawczych. Oto prosta tabela dla wartości występujących we współczesnych kosiarkach:
— 60 — 65 dB — rozmowa na podniesionych tonach w odległości około 1 m;
70 dB — głośna rozmowa kilku osób w tej samej odległości;
75 dB — głośny śmiech z odległości 1 m;
80 dB — silnik motocyklowy, odkurzacz o średniej mocy.
90 dB — głośne krzyki, wagon towarowy w odległości 7 — 10 m;
100 dB — pociąg metra lub głośny sygnał samochodowy w odległości 5 — 7 m, warsztat przemysłowy;
110 dB — silnik ciągnika w odległości około 1 m.
Oprócz subiektywnych odczuć istnieją określone normy sanitarne, które ograniczają narażenie na silny hałas. Tak więc, zgodnie z normami europejskimi, hałas o poziomie 85 dB można słuchać bez sprzętu ochronnego przez 8 h, 91 dB — 2...godziny, 97 dB — pół godziny, a 103 dB — tylko 7 minut. Dlatego przy wyborze jednostki warto wziąć pod uwagę czas pracy z nią – przy dużym poziomie hałasu mogą być potrzebne słuchawki ochronne.
