Porównanie Elprom EBG 2500 vs Forte FG 2000

Moc znamionowa generatora to najwyższa moc, jaką agregat jest w stanie bezproblemowo dostarczać przez nieograniczony czas. W „najsłabszych” modelach liczba ta wynosi mniej niż 1 kW, w najmocniejszych — 50 — 100 kW, a nawet więcej; generatory z modułem spawalniczym (patrz poniżej) mają zwykle moc znamionową od 1 — 2 kW do 8 — 10 kW.

Główna zasada wyboru w tym przypadku jest następująca: moc znamionowa nie może być niższa niż całkowity pobór mocy całego podłączonego obciążenia. W przeciwnym razie generator po prostu nie będzie w stanie zapewnić wystarczającej ilości energii lub będzie działał z przeciążeniami. Jednak, aby wyjaśniać minimalną wymaganą moc generatora, nie wystarczy po prostu dodać liczbę watów wskazaną w charakterystyce każdego podłączonego urządzenia — metoda obliczeniowa jest nieco bardziej skomplikowana. Po pierwsze, należy pamiętać, że w watach zwykle wskazuje się tylko moc czynną różnych urządzeń; ponadto wiele urządzeń elektrycznych prądu przemiennego zużywa moc bierną („bezużyteczną” moc zużywaną przez cewki i kondensatory podczas pracy z tym prądem). Rzeczywiste obciążenie generatora zależy dokładnie od całkowitej mocy (czynnej i biernej), wskazywanej w woltoamperach. Do jej obliczania istnieją specjalne współczynniki i formuły.

Drugi niuans związany jest z zasilaniem ur...ządzeń, w których prąd rozruchowy (i odpowiednio pobór mocy w momencie włączenia) jest znacznie wyższy niż nominalny — głównie są to urządzenia z silnikami elektrycznymi, takie jak odkurzacze , lodówki, klimatyzatory, elektronarzędzia itp. Moc rozruchową można określić mnożąc moc znamionową przez tzw. współczynnik rozruchu. Dla urządzeń jednego typu jest on mniej więcej taki sam — np. 1,2 — 1,3 dla większości elektronarzędzi, 2 dla mikrofalówki, 3,5 dla klimatyzatora itp.; bardziej szczegółowe dane dostępne są w dedykowanych źródłach. Charakterystyki rozruchowe obciążenia są niezbędne przede wszystkim do oceny wymaganej maksymalnej mocy generatora (patrz niżej) — jednak moc ta nie zawsze jest podana w charakterystyce, często producent podaje tylko moc znamionową agregata. W takich przypadkach przy obliczaniu dla urządzeń o współczynniku rozruchu większym niż 1 warto zastosować moc rozruchową, a nie moc znamionową.

Należy również pamiętać, że w przypadku kilku gniazd określony podział całkowitej mocy na nie może być różny. Ten punkt należy doprecyzować osobno — w szczególności dla określonych typów gniazd (więcej szczegółów patrz „Gniazd 230 V”, „Gniazd 400 V”).

Maksymalna moc, jaką może dostarczyć generator.

Ta moc jest nieco wyższa niż znamionowa (patrz wyżej), jednak tryb maksymalnej wydajności może być utrzymany tylko przez bardzo krótki czas — w przeciwnym razie wystąpi przeciążenie. Dlatego praktycznym znaczeniem tej cechy jest głównie opisanie sprawności generatora podczas pracy ze zwiększonymi prądami rozruchowymi.

Przypomnijmy, że niektóre rodzaje urządzeń elektrycznych w momencie rozruchu zużywają kilkakrotnie więcej prądu (i odpowiednio mocy) niż w trybie normalnym; jest to typowe głównie dla urządzeń z silnikami elektrycznymi, takich jak elektronarzędzia, lodówki itp. Jednak zwiększona moc do takiego sprzętu jest potrzebna tylko na krótki czas, normalna praca przywracana jest w ciągu kilku sekund. Możesz oszacować charakterystykę rozruchową, mnożąc moc znamionową przez tak zwany współczynnik rozruchu. W przypadku sprzętu jednego typu jest mniej więcej taki sam (1,2 — 1,3 dla większości elektronarzędzi, 2 dla kuchenki mikrofalowej, 3,5 dla klimatyzatora itp.); bardziej szczegółowe dane dostępne są w dedykowanych źródłach.

W warunkach idealnych maksymalna moc generatora nie powinna być niższa niż całkowita moc szczytowa podłączonego obciążenia — to znaczy moc rozruchowa sprzętu o współczynniku rozruchu większym niż 1 plus moc znamionowa wszystkich innych urządzeń. Zminimalizuje to prawdopodobieństwo przeciążenia.

Rodzaj alternatora (prądnicy) zainstalowanego w agregacie.

Alternator jest częścią generatora, która jest bezpośrednio odpowiedzialna za wytwarzanie energii elektrycznej. Taki system działa na zasadzie ruchu przewodów (cewek) w polu magnetycznym, dzięki czemu generowany jest prąd elektryczny. Jednak cechy alternatora mogą być różne, na podstawie których dzieli się je na typy: asynchroniczne, synchroniczne, inwerterowe i Duplex. Oto główne cechy każdej opcji:

— Asynchroniczny. Najprostsza wersja alternatora. Wirnik (część obrotowa) w takich modelach, gdy się obraca, nieco wyprzedza ruch pola magnetycznego wytwarzanego przez stojan (część nieruchomą) — stąd nazwa. Praktyczne zalety alternatorów asynchronicznych to prostota, niski koszt, dobra ochrona przed wpływami zewnętrznymi oraz niewrażliwość na zwarcia i długotrwałe przeciążenia. Ta ostatnia cecha czyni je optymalnym wyborem do zasilania spawarek. Ogólnie rzecz biorąc, generatory asynchroniczne są przeznaczone głównie do obciążeń aktywnych: urządzeń oświetleniowych, komputerów, grzałek elektrycznych itp. W przypadku obciążeń biernych (z cewkami i kondensatorami) lepiej jest stosować urządzenia synchroniczne (patrz poniżej). Warto również zauważyć, że w alternatorze asynchronicznym napięcie i częstotliwość prądu wyjściowego zależą bezpośrednio od prędkości obrotowej; dla...tego takie urządzenia są szczególnie wymagające pod względem stabilności silnika napędowego.

— Synchroniczny. W tego typu alternatorach obroty wirnika i pola magnetycznego stojana się pokrywają (w przeciwieństwie do modeli asynchronicznych). Generatory synchroniczne są nieco bardziej złożone w konstrukcji i droższe, są bardziej wrażliwe na zwarcia i długotrwałe przeciążenia. Z drugiej strony takie urządzenie doskonale radzi sobie zarówno z obciążeniami czynnymi, jak i biernymi: przez krótki czas jest w stanie dostarczyć prąd wielokrotnie wyższy niż znamionowy, zapewniając tym samym niezbędny prąd rozruchowy dla obciążenia biernego. Ponadto konstrukcja generatorów synchronicznych obejmuje automatyczny regulator, który wytwarza stabilne napięcie i jest w stanie w pewnym stopniu skompensować wahania prędkości silnika napędowego. Jednak pod względem stabilności napięcia modele synchroniczne są nadal gorsze od modeli inwerterowych (patrz poniżej).

— Inwerterowy. Generator synchroniczny (patrz wyżej), wyposażony w dodatkową jednostkę elektroniczną — falownik. Jednostka ta zapewnia podwójną konwersję prądu: z AC na DC i z powrotem na AC. Takie urządzenia nie są tanie, ale jednocześnie mają szereg zalet. Po pierwsze, na wyjściu uzyskuje się bardzo stabilny prąd, praktycznie bez przepięć i wahań. Po drugie, generator jest w stanie regulować pracę silnika w zależności od obciążenia: na przykład, jeśli obciążenie wynosi połowę mocy wyjściowej, aktualna moc silnika zmniejsza się o połowę; skutkuje to znaczną oszczędnością paliwa. Po trzecie, modele inwerterowe są lżejsze i bardziej kompaktowe niż tradycyjne generatory i są mniej hałaśliwe. Jest to taki generator, który jest uważany za najlepszy wybór dla obciążenia wrażliwego na jakość prądu, takiego jak sprzęt audio czy telewizor. Jednocześnie urządzenia tego typu charakteryzują się stosunkowo małą mocą i nie są przeznaczone do długotrwałej pracy ani dużych obciążeń rozruchowych, w związku z czym są wykorzystywane jedynie jako rezerwowe źródła zasilania dla układów o stosunkowo małej mocy. Ponadto przy wyborze generatora inwerterowego warto doprecyzować kształt przebiegu sinusoidy: nie wszystkie modele dają idealną sinusoidę – są też agregaty z impulsem trapezowym, które nie nadają się do delikatnych urządzeń.

— Duplex. Rodzaj alternatorów opracowany przez firmę Endress i stosowany głównie w generatorach tej marki (choć są też urządzenia innych producentów). Według twórców taki alternator łączy w sobie zalety modeli synchronicznych i asynchronicznych. Tak więc, z jednej strony, jest w stanie wytrzymać wysokie prądy rozruchowe bez uszczerbku dla zasilania innych odbiorców, a konstrukcja zwykle ma automatyczny regulator napięcia wyjściowego; z drugiej strony — większość z tych generatorów może być również wykorzystywana do zasilania spawarek, a liczba harmonicznych o wysokiej częstotliwości na wyjściu jest bardzo niska. Wady „dupleksów”, oprócz wysokich kosztów, obejmują konieczność konfiguracji pod konkretny zestaw podłączonych urządzeń.

— Miedziane. Uzwojenie miedziane jest typowe dla zaawansowanych generatorów. Miedziany alternator charakteryzuje się wysoką przewodnością i niską rezystancją. Przewodność miedzi jest 1,7 razy większa niż przewodność aluminium, takie uzwojenie mniej się nagrzewa, a połączenia z tego metalu mogą wytrzymać spadki temperatury i obciążenia wibracyjne. Wśród wad miedzianego uzwojenia można tylko zauważyć wysoki koszt alternatora. Poza tym generatory z uzwojeniem miedzianym charakteryzują się wysoką niezawodnością i trwałością.

— Aluminiowe. Aluminiowe uzwojenie alternatora jest typowe dla niedrogich generatorów. Główne zalety aluminium to niewielka waga i niska cena, poza tym takie uzwojenie z reguły jest gorsze od analogów miedzianych. Na powierzchni aluminium tworzy się warstwa tlenkowa, która pojawia się wszędzie, nawet w miejscach lutowania stykowego. Warstwa tlenkowa zacieśnia styki i zapobiega pewnemu utrzymywaniu aluminiowych przewodów przez zewnętrzny oplot ochronny.

Moc robocza silnika zainstalowanego w generatorze. Tradycyjnie wskazywana jest w koniach mechanicznych; 1 KM w przybliżeniu równa się 735 W.

Od tego wskaźnika zależy bezpośrednio przede wszystkim moc znamionowa generatora (patrz wyżej): w zasadzie nie może być wyższa niż moc silnika, ponadto część mocy silnika jest zużywana na ciepło, tarcie i inne straty. Im mniejsza różnica między tymi mocami, tym wyższa sprawność generatora i tym on jest oszczędniejszy. Co prawda, wysoka sprawność wpływa na koszt, ale ta różnica może się opłacić przy regularnym użytkowaniu ze względu na oszczędność paliwa.

Pojemność zbiornika paliwa zainstalowanego w generatorze.

Znając zużycie paliwa (patrz wyżej) i pojemność zbiornika można obliczyć czas pracy przy jednym tankowaniu (jeśli nie jest to podane w specyfikacji). Jednak pojemniejszy zbiornik okazuje się bardziej nieporęczny. Dlatego producenci wybierają zbiorniki w oparciu o ogólny poziom i „obżarstwo” generatora — w celu zapewnienia akceptowalnego czasu pracy bez znacznego wzrostu rozmiarów i wagi. Tak więc, ogólnie rzecz biorąc, parametr ten ma raczej charakter odniesienia niż praktycznego znaczenia.

Jeśli chodzi o liczby, to w modelach o małej mocy instalowane są zbiorniki o pojemności 5 – 10 l, a nawet mniej; w ciężkim sprzęcie profesjonalnym wskaźnik ten może przekroczyć 50 l.

Wskaźnik, który pozwala monitorować pozostałe paliwo w zbiorniku generatora. Najprostsze takie wskaźniki są uruchamiane tylko wtedy, gdy poziom paliwa spadnie krytycznie, ostrzegając o konieczności tankowania; bardziej zaawansowane stale wyświetlają poziom pozostałego paliwa. Jednak w każdym przypadku funkcja ta ułatwia monitorowanie dopływu paliwa i zmniejsza ryzyko zatrzymania generatora z powodu zapomnienia o zatankowaniu.

Liczba gniazd o napięciu 230 V przewidziana w konstrukcji generatora, a także rodzaj złączy stosowanych w tych gniazdach.

Rodzaj złącza w tym przypadku jest wskazywany według maksymalnego prądu dozwolonego dla gniazda — na przykład „2 szt. na 16 A”. Najpopularniejsze opcje dla gniazd 230 V to 16 A, 32 A i 63 A. Podkreślamy, że ampery w tym oznaczeniu nie są rzeczywistym prądem, jaki może wydać generator, ale własnym ograniczeniem gniazda; rzeczywiste natężenie prądu jest zwykle zauważalnie niższe. Mówiąc prościej, jeśli na przykład generator ma gniazdo 32 A, prąd wyjściowy na nim nie osiągnie 32 A; konkretna liczba amperów będzie zależeć od mocy znamionowej i maksymalnej urządzenia (patrz powyżej). Jeśli więc dla naszego przykładu przyjmiemy moc znamionową 5 kW i moc maksymalną 6 kW, to do gniazda 230 V taki generator może dać nie więcej niż 5 kW / 230 V = 22,7 A nominalnie i 6 kW / 230 V = 27, 3 A szczytowo. Jeśli moc trzeba podzielić na kilka gniazd, to odpowiednio będzie jeszcze mniej.

Jeśli chodzi o poszczególne typy złączy, to im wyższy prąd dopuszczalny dla gniazda, tym wyższe wymagania dotyczące jego niezawodności i jakości ochrony. W związku z tym z reguły do gniazd o większej mocy można podłączać wtyczki o mniejszej mocy (bezpośrednio lub przez przejściówkę), ale nie odwrotnie. Jeśli gniazd jest kilka, to ze względu na ich rodzaj można z całą pewnością oszacować rozkład między n...imi całej mocy generatora: między dwoma identycznymi złączami moc ta jest zwykle dzielona równo, a na gniazdo o większej liczbie amperów więcej przypada i mocy. Jednak szczegółowe informacje w tej sprawie należy wyjaśniać w każdym przypadku oddzielnie; warto również rozważyć ewentualne gniazda 400 V (patrz poniżej).

Obecność w agregacie prądotwórczym wyjścia z prądem stałym i napięciem 12 V. Głównym przeznaczeniem tego wyjścia jest ładowanie akumulatorów samochodowych oraz zasilanie urządzeń pierwotnie dedykowanych do samochodów (standardowe napięcie pokładowe w samochodach osobowych to 12 V).

W agregatach prądotwórczych spotyka się następujące odmiany wyjść 12 V:

— Klemy. Klemy służą do bezpośredniego łączenia przewodów bez użycia wtyczek. Takie połączenie jest najbardziej niezawodne.

— Gniazdo. Gniazdo wtykowe z dwoma płaskimi bolcami, przeznaczone do podłączania urządzeń o napięciu 12 V. Otwory wtykowe występują w różnych układach, na co należy zwrócić szczególną uwagę.

— Zapalniczka samochodowa. Tak zwane gniazdo samochodowe, które w wielu samochodach łączone jest z gniazdem zapalniczki (stąd nazwa). Złącza takie służą do zasilania różnych urządzeń i akcesoriów motoryzacyjnych.