Porównanie DWT BH-14-32 BMC vs Dnipro-M PE-2698PS

Moc dostarczana przez młotowiertarkę bezpośrednio na świder lub inny osprzęt roboczy. Wskaźnik ten jest nieuchronnie niższy niż pobór mocy (patrz poniżej) ze względu na straty energii w mechanizmach narzędzia.

Ogólnie rzecz biorąc, wyższa moc użyteczna oznacza większą wydajność i skuteczność; natomiast drugą stroną medalu jest zwiększenie ceny, energochłonności, wymiarów i masy (zresztą to ostatnie nie zawsze jest wadą młotowiertarek). Ponadto należy pamiętać, że narzędzia o podobnych wartościach mocy użytkowej mogą różnić się stosunkiem prędkości dłutowania do siły udarów: przypomnijmy, że wyższa częstotliwość oznacza mniej energii na każdy udar i odwrotnie. Tak duże liczby w tym punkcie mogą oznaczać zarówno wysoką wydajność podczas pracy z twardymi, niepodatnymi materiałami, jak i dobrą wydajność przy stosunkowo prostych zadaniach; te cechy należy wyjaśnić osobno.

Ponadto, na podstawie stosunku mocy użytecznej i zużytej, można ocenić sprawność narzędzia pod względem zużycia energii: im niższy pobór mocy (przy tej samej mocy użytecznej), tym bardziej wydajny jest dany model. Minusem efektywności energetycznej jest często zwiększony koszt, jednak może się to dość szybko zwrócić dzięki oszczędzaniu energii elektrycznej - zwłaszcza jeśli musisz dużo i często pracować.

Moc znamionowa pobierana przez młotowiertarkę podczas pracy. Z reguły moc znamionową przyjmuje się jako maksymalny pobór mocy w zwykłym trybie pracy.

Ogólnie rzecz biorąc, im wyższy wskaźnik ten, tym cięższa i wydajniejsza młotowiertarka, tym bardziej zaawansowana jest jej specyfikacja robocza. Z drugiej strony pobór mocy elektrycznej przez takie narzędzia jest wysokie. Ponadto należy pamiętać, że przy tym samym poborze mocy rzeczywisty zestaw indywidualnych cech może różnić się w zależności od narzędzia. Na przykład częstotliwość i energia udarów są odwrotnie proporcjonalne, a przy tym samym poborze mocy wyższa częstotliwość zwykle oznacza mniejszą energię udaru. Tak więc, za pomocą tego parametru należy oceniać tylko ogólny poziom narzędzia; w celu dokładnego doboru do konkretnych zadań należy zwrócić uwagę na bardziej szczegółowe cechy.

Zwracamy również uwagę, że dane dotyczące zużycia energii mogą być przydatne w przypadku niektórych zadań związanych z organizacją zasilania – np. gdy obiekt budowlany jest zasilany przez autonomiczny generator i trzeba oszacować obciążenie tego źródła energii.

Energia przekazywana przez młotowiertarkę na obrabiany materiał podczas udaru; im wyższy wskaźnik ten, tym silniejszy i mocniejszy każdy pojedynczy udar.

Przede wszystkim należy zauważyć, że energia udarów jest bezpośrednio związana z ich częstotliwością: wzrost częstotliwości prowadzi do spadku energii. Dlatego w przypadku modeli, w których można regulować liczbę udarów, w tym punkcie zwykle podaje się maksymalną energię, osiągniętą przy minimalnej prędkości roboczej.

Ogólnie rzecz biorąc, wyższa energia udaru poprawia wydajność podczas pracy z twardymi, niepodatnymi materiałami, jednak wymaga większej mocy silnika (szczególnie w połączeniu z wysoką częstotliwością). Dlatego warto wybierać według tego parametru biorąc pod uwagę konkretne zadania. Tak więc, do okresowego użytku w życiu codziennym wystarcza energia 2 J lub mniej, w przypadku prac remontowych w domu o średniej intensywności pożądane jest co najmniej 3 J; moc 4 J lub więcej jest już uważana za wysoką; a w niektórych młotowiertarkach klasy przemysłowej liczba ta może sięgać 30 J.

Liczba uderzeń na minutę zapewniana przez młotowiertarkę. W przypadku modeli, w których można regulować częstotliwość udarów, w danym punkcie określa się cały zakres regulacji, na przykład „1600 - 3000”.

Wysoka częstotliwość udarów z jednej strony zwiększa produktywność narzędzia i może znacznie skrócić czas pracy. Z drugiej strony, przy tej samej mocy silnika, wzrost liczby udarów na minutę prowadzi do spadku energii każdego udaru. Dlatego wśród ciężkich urządzeń produkcyjnych często występuje niska częstotliwość - do 2500 udarów na minutę, a nawet mniej. A możliwość regulacji częstotliwości udarów pozwala dostosować pracę młotowiertarki do konkretnej sytuacji, w zależności od tego, co jest ważniejsze – wydajność czy umiejętność radzenia sobie z twardym, upartym materiałem. Na przykład w przypadku starej kruszącej się cegły można ustawić wyższą prędkość, a przy pracy z kamieniem lub gęstym betonem lepiej zmniejszyć częstotliwość udarów, kierując moc silnika tak, aby zwiększyć energię każdego udaru.

Reasumując można powiedzieć: wybierając młotowiertarkę, należy skupić się zarówno na liczbie udarów, jak i ich energii. Szczegółowe zalecenia na ten temat dla konkretnych sytuacji można znaleźć w specjalnych źródłach.

Prędkość obrotowa osprzętu roboczego zapewniana przez młotowiertarkę. Zazwyczaj jest to prędkość na biegu jałowym, bez obciążenia; prędkość obciążenia znamionowego można ponadto określić w charakterystyce (patrz poniżej), jednak zdarza się to rzadko i parametr ten jest nadal uważany za główną charakterystykę. Należy również powiedzieć, że przy obecności regulatora prędkości (patrz „Funkcje”), tutaj podaje się maksymalną wartość prędkości.

Podczas pracy w trybie głównym - wiercenie z udarem - obrót osprzętu służy głównie do usuwania odpadów z otworu, a obroty tutaj nie mają fundamentalnego znaczenia (mogą być bardzo niskie). Dlatego warto zwrócić uwagę na wskaźnik ten głównie w przypadkach, gdy planuje się częste używanie młotowiertarki do wiercenia konwencjonalnego, bez udaru. Tutaj warto wychodzić z założenia, że wysokie obroty zwiększają produktywność i sprzyjają dokładności podczas pracy z niektórymi materiałami, jednak zmniejszają moment obrotowy (w porównaniu do narzędzi o tej samej mocy silnika). Tak więc, do ciężkich prac z twardymi, upartymi materiałami ogólnie lepiej nadają się stosunkowo „wolne” narzędzia.

Należy również zauważyć, że wiercenie nie jest głównym zadaniem młotowiertarek; dlatego ich prędkość obrotowa jest zauważalnie niższa niż wspomnianych wcześniej wiertarek. Z drugiej strony, w danym przypadku niskie obroty są często kompensowane mocnymi silnikami i wysokim momentem o...brotowym, co pozwala na efektywne wiercenie otworów o dość dużej średnicy – w tym z zastosowaniem koronek.

Zmiana kierunku obrotów końcówki roboczej. Określa się tutaj również rodzaj przełącznika odpowiedzialnego za zmianę kierunku obrotów (bieg wsteczny). Warianty przełączników mogą być następujące:

— Przełącznik suwakowy. Przełącznik w postaci suwaka z dwoma pozycjami roboczymi (plus pozycja neutralna pomiędzy nimi, przy której narzędzie w ogóle się nie włącza). Z reguły jest w stanie poruszać się w kierunku przód-tył - ta odmiana jest uważana za najbardziej praktyczną. Przełączniki suwakowe są dość proste, a jednocześnie wygodne i intuicyjne.

— Dźwignia. Przełącznik w postaci dźwigni, zwykle umieszczany nad przyciskiem start i obracany w prawo/lewo. Jedną z zalet dźwigni jest to, że jest ona dostępna na wyciągnięcie ręki i można ją przełączać prawie „bez zbędnych ruchów” (co nie zawsze jest dostępne dla przełącznika suwakowego).

— Szczotkotrzymacz (na silniku). Różni się od dwóch opisanych powyżej odmian nie tyle konstrukcją przełącznika, ile zasadą działania: zmienia kierunek obrotów nie poprzez sterowanie prądem na uzwojeniach silnika elektrycznego, lecz za pomocą specjalnego ruchomego szczotkotrzymacza tego silnika. Pozwala to na uzyskanie maksymalnej mocy przy dowolnym kierunku obrotów (co nie zawsze jest dostępne przy sterowaniu elektronicznym), a także zmniejsza zużycie poszczególnych elementów silnika. Wad...ami tej odmiany są złożoność i wysoki koszt.

— Przekładnia. Dosyć specyficzna odmiana: przełączanie kierunku poprzez ustawienia przekładni (mechanizm przenoszący obrót z silnika na uchwyt). Tutaj można przeprowadzić analogię z włączeniem biegu wstecznego w samochodzie: włączenie biegu wstecznego wpływa tylko na uchwyt z osprzętem, silnik narzędzia nadal obraca się w tym samym kierunku. Pozwala to na wykorzystanie pełnej mocy silnika przy dowolnym kierunku obrotów; a brak zbędnych przełączników ma pozytywny wpływ na niezawodność elementów elektrycznych narzędzia. Z drugiej strony przekładnie z funkcją zmiany kierunku obrotów są skomplikowane i drogie, dlatego rzadko można je spotkać — głównie w niektórych młotowiertarkach klasy profesjonalnej.

Rozmieszczenie silnika młotowiertarki jest określane w stosunku do jej standardowej pozycji roboczej - gdy świder jest skierowany poziomo.

- Poziome. Takie umiejscowienie również można nazwać podłużnym, ponieważ silnik znajduje się wzdłuż korpusu młotowiertarki. To sprawia, że takie narzędzie jest bardziej kompaktowe niż urządzenia z silnikiem pionowym. Z drugiej strony silniki poziome podlegają większym obciążeniom, co utrudnia stosowanie tego układu w młotowiertarkach o dużej mocy. Wskutek tego, narzędzia tego typu charakteryzują się stosunkowo niską mocą i wydajnością, większość z nich przeznaczona jest do stosunkowo prostych rodzajów pracy.

- Pionowo: Pozycja pionowa zakłada, że silnik jest rozmieszczony prostopadle do osprzętu roboczego. To znacząco wpływa na wymiary jednostki. Z drugiej strony w młotowiertarkach pionowych stosuje się reduktory, aby zmniejszyć obciążenie silnika, co daje możliwość tworzyć potężne i wydajne narzędzia. Dlatego większość profesjonalnych modeli, przeznaczonych do intensywnego użytkowania w trudnych warunkach, wykorzystuje pionowe umiejscowienie silnika. Natomiast przeważająca część z nich jest nie ma rewersu.

Rodzaj naboju używanego w młotach obrotowych do trzymania narzędzia roboczego.

— SD+. Skrót do tego. „Steck-Dreh-Sitzt” - „wstawka-obrotowa”. Najpopularniejszy obecnie uchwyt do młotów obrotowych, stosowany w modelach o małej i średniej mocy. Ma trzonek o średnicy 10 mm z 4 gniazdami i akceptuje narzędzia o średnicy od 4 do 26 mm i długości od 110 mm do 1000 mm. Zaletami SDS+ są niezawodność mocowania oraz wygoda przy zmianie narzędzi - nie wymaga dodatkowych urządzeń typu klucze. Główną wadą jest znaczne bicie narzędzia przy obrotu, przez co taki nabój bardzo słabo nadaje się do wiercenia.

— SDS maks. Modyfikacja wkładu SDS+ (patrz wyżej), przeznaczona do użytku w mocnych modelach profesjonalnych. Posiada średnicę trzpienia 18 mm i umożliwia stosowanie narzędzi o średnicy do 55 mm; poza tym podobny do SDS +.

— SDS-Szybki. Odmiana wkładu SDS (patrz wyżej), w trzonku, pod którym zastosowano występy zamiast rowków. W takim uchwycie można również zamontować narzędzia z chwytem sześciokątnym 1/4". Najczęściej spotykana średnica narzędzia dla SDS-Quick to 4-10 mm. Uchwyt ten jest używany stosunkowo rzadko.

- Szybkie wydanie. Uchwyt do mocowania wierteł i innych narzędzi służących do wiercenia otworów. Konstrukcja jest zbliżona do stosowanych w wiertarkach elektrycznych - posiada 3 krzywki, jest przystoso...wana do narzędzia z cylindrycznym chwytem bez rowków, a do założenia/zdjęcia narzędzia wystarczy siła ręki. Taka wkładka pozbawiona jest głównej wady SDS - bije przy obrotu; pozwala to na użycie młotowiertarki do wiercenia z dobrą jakością. Z drugiej strony jest znacznie gorszy do dłutowania niż SDS. Dlatego uchwyty szybkozaciskowe są zwykle dostarczane jako wyposażenie dodatkowe i instalowane zamiast standardowego uchwytu SDS.

- Klucz. Obecność specjalnego wkładu klucza w zestawie dostawy dziurkacza, zwykle oprócz zwykłej karty charakterystyki (patrz wyżej). Pod względem konstrukcji mocowania ten uchwyt jest podobny do szybkozaciskowego uchwytu wiertniczego (patrz wyżej) i jest również przeznaczony do wiercenia. Główna różnica polega na sposobie instalowania / usuwania narzędzia: nie możesz tego zrobić gołymi rękami, musisz użyć specjalnego klucza do kompresji / dekompresji krzywek. Taki system jest nieco bardziej niezawodny niż system szybkiego mocowania, jednak znacznie mniej wygodny: zmiana narzędzia zajmuje dużo czasu, a klucz można zgubić.

Możliwość szybkiej wymiany uchwytu młotowiertarki - zwykle ze standardowego SDS na uchwyt bezkluczowy (więcej szczegółów patrz "Rodzaj uchwytu"). Taka wymiana odbywa się w kilka sekund i nie wymaga dodatkowych narzędzi.