Porównanie Sony HT-CT390 vs Sony HT-CT380

Możliwość wyprowadzenia przez projektor sygnału wideo w formacie 3D – czyli obrazu „wolumetrycznego” posiadającego trzy pełne wymiary (w tym głębokość). Ponieważ 3D służy do dzielenia obrazu na dwie części (dla lewego i prawego oka), format takiego sygnału różni się od zwykłego dwuwymiarowego i nie każdy model jest w stanie z nim pracować. Należy również pamiętać, że oglądanie treści 3D wymaga nie tylko projektora, ale także telewizora (lub innego urządzenia odtwarzającego) z odpowiednimi możliwościami ekranu.

Funkcja ta zakłada, że projektor ma co najmniej jedno wyjście HDMI (patrz poniżej). W tym przypadku źródłem sygnału wideo może być albo urządzenie zewnętrzne, albo sam projektor działający w formacie odtwarzacza multimedialnego (np. model z możliwością bezpośredniego odtwarzania z nośnika USB).

Możliwość wyprowadzenia przez projektor sygnału wideo w rozdzielczości Ultra HD (4K) — 3840x2160. To najwyższa rozdzielczość stosowana w dzisiejszym konsumenckim sprzęcie wideo – 4 razy wyższa niż Full HD. Należy jednak pamiętać, że funkcja ta znacząco wpływa na cenę projektora, a do oglądania takiego sygnału wideo wymagany jest odpowiedni ekran. Dlatego sensowne jest szukanie urządzenia UltraHD tylko wtedy, gdy początkowo planujesz podłączyć je do ekranu o odpowiedniej rozdzielczości.

Funkcja ta zakłada, że projektor ma co najmniej jedno wyjście HDMI (patrz poniżej). W tym przypadku źródłem sygnału wideo może być albo urządzenie zewnętrzne, albo sam projektor działający w formacie odtwarzacza multimedialnego (np. model z możliwością bezpośredniego odtwarzania z nośnika USB).

Dekoder można ogólnie określić jako standard, w którym nagrywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku urządzenie musi obsługiwać odpowiedni dekoder. Pierwszymi jaskółkami dekodowania wielokanałowego były Dolby Digital i DTS, stopniowo ulepszane i uzupełniane o nowe funkcje. Ostatnie w 2020 roku to dekodery Dolby Atmos i DTS X.

— Dolby Atmos. Dekoder, który wykorzystuje nie sztywny podział dźwięku na kanały, ale przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być używany z prawie dowolną liczbą kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanałami tak, aby każdy obiekt audio był słyszalny jak najbliżej zamierzonego miejsca. W przypadku Dolby Atmos głośniki sufitowe (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za wysoce pożądane. Jednak w ostateczności można się bez nich obejść.

— DTS X. Analog do Dolby Atmos opisanego powyżej, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informacje o tym, gdzie (zgodnie z intencją reżysera) powinien znajdować się słyszalny przez użytkownika obiekt i w jaki sposób powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza te informacje i określa, jak dokładnie dźwięk ma być rozłożony na dostępne kanały w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przywiązany do określonej liczby kanałów dźw...iękowych – może ich być tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Zwróć też uwagę, że ten dekoder umożliwia oddzielną regulację głośności okien dialogowych. Osobnym wariantem DTS X jest dekoder DTS Virtual:X, który zapewnia dźwięk przestrzenny bez konieczności stosowania dodatkowych głośników skierowanych do góry w soundbarze. Aby osiągnąć pożądany efekt, DTS Virtual:X może posługiwać się tylko na dwoma kanałami i oddzielnym subwooferem. br>
— IMAX Enhanced. Certyfikat i IMAX Enhanced jest przyznawany urządzeniom, które spełniają wymagania jakości dźwięku firmy IMAX Corporation. W połączeniu z technologią audio DTS zapewnia ona autorską jakość dźwięku jak w kinie IMAX. Najbardziej dokładne odtwarzanie takiego dźwięku jest możliwe w urządzeniach z dużą liczbą kanałów (5.1 lub więcej). Należy pamiętać, że aby uzyskać w pełni wciągające wrażenia, certyfikacja IMAX Enhanced musi obejmować także urządzeń wideo do odtwarzania treści (telewizor, projektor itp.).

— USB A. W tym przypadku chodzi o złącze USB, które umożliwia podłączenie zewnętrznych urządzeń pamięci masowej (pendrive'ów, dysków twardych) do projektora i bezpośrednie odtwarzanie z nich treści. Jednocześnie modele z wyjściami wideo (patrz poniżej) często mogą pełnić funkcję odtwarzacza multimedialnego, wysyłając sygnał wideo do telewizora lub innego zewnętrznego ekranu.

— mini-Jack (3,5 mm). Samo złącze 3,5 mm może być używane w różnych typach interfejsów; w tym przypadku chodzi o wejście liniowe audio z gniazdem mini-Jack. Wejście to służy głównie do podłączenia przenośnego sprzętu audio (odtwarzaczy, smartfonów) do projektora dźwięku.

— RCA. Technicznie rzecz biorąc, RCA (potocznie „cinch”) to rodzaj złącza, które można stosować w różnych interfejsach. Jednak termin „wejście RCA” zwykle odnosi się tylko do wejść liniowych do podłączenia sygnału analogowego w formacie stereo. Zauważ, że to wejście składa się z dwóch gniazd dla kabli RCA, gdyż jednym kablem można przesyłać tylko jeden kanał audio.

— Optyczne. Złącze do podłączenia cyfrowego sygnału audio za pomocą kabla światłowodowego TOSLINK. Interfejs ten umożliwia wielokanałową transmisję dźwięku i jest praktycznie odporny na zakłócenia elektryczne; jego wadą jest kruchość kabla.

— Koaksjalne S/P-DIF. Złącze d...o podłączenia cyfrowego sygnału audio kablem elektrycznym z wtyczką RCA (nie mylić z opisanym powyżej liniowym RCA). Podobne do wejścia optycznego opisanego powyżej, w szczególności możliwością przesyłania dźwięku wielokanałowego przez pojedyncze złącze. Jednocześnie kabel koaksjalny, z jednej strony, nie jest tak delikatny, a z drugiej - jest wrażliwy na zakłócenia elektryczne (dlatego do takiego połączenia wskazane jest zastosowanie specjalnego przewodu ekranowanego).

— Kompozytowe. W tym przypadku chodzi nie o pełnoformatowy kompozytowy interfejs z trzema złączami, który umożliwia przesyłanie sygnałów audio i wideo, ale tylko o jedno złącze do pracy z wideo. A ponieważ projektory dźwięku nie odtwarzają obrazu, wejście kompozytowe służy do przesyłania sygnału wideo przez projektor do innego urządzenia, takiego jak telewizor. Kompozytowy interfejs wideo nie pozwala na pracę z HD i nie jest wysokiej jakości; jednak jest szeroko rozpowszechniony i może być używany nawet do pracy z przestarzałym sprzętem wideo. Zazwyczaj to wejście wykorzystuje żółtą wtyczkę RCA.

— Komponentowe. Wejście przeznaczone do odbioru analogowego sygnału wideo w celu dalszej transmisji do innego urządzenia - telewizora, projektora wideo itp. Połączenie to wykorzystuje zwykle trzy złącza RCA, z których każde zawiera własny komponent sygnału wideo (stąd nazwa). Dzięki temu interfejs komponentowy ma dobrą przepustowość i jakość obrazu, pozwala na pracę z HD i jest uważany za najbardziej zaawansowany współczesny standard analogowego wideo.

— Wejście sterowania podczerwienią. Złącze do podłaczenia zewnętrznego odbiornika pilota na podczerwień. Odpowiednio umieszczony, taki odbiornik pozwoli na korzystanie z pilota nawet w miejscach, gdzie sygnał z pilota nie może dotrzeć do głównego (wbudowanego) czujnika - np. w innym pomieszczeniu. Zwróć uwagę, że rolę odbiornika może pełnić nie tylko wyspecjalizowane urządzenie, ale także inny element systemu audio - na przykład wzmacniacz z wyjściem sterowania podczerwienią.

Liczba wejść HDMI w konstrukcji projektora dźwięku.

HDMI to najpopularniejszy współcześnie interfejs do pracy z treściami HD, umożliwia przesyłanie wideo w wysokiej rozdzielczości wraz z wielokanałowym dźwiękiem za pomocą jednego kabla. Dostępność wielu wejść umożliwia jednoczesne podłączenie kilku źródeł sygnału do projektora i wybór źródła z pilota bez konieczności ponownego podłączania przewodów.

Możliwości sterowania soundbarem, oprócz standardowego przycisku z obudowy urządzenia, obejmują również sterowanie z pilota, pilota do telewizora, do którego podłączone są głośniki, poprzez aplikację ze smartfona lub tabletu oraz w niektórych przypadkach za pomocą asystenta głosowego. Bardziej szczegółowo o każdym z nich:

- Pilot. Obecność w zestawie klasycznego pilota na czujnikach podczerwieni, podobnie jak te stosowane w telewizorach. Może zawierać znacznie więcej funkcji ustawień niż elementy sterujące na obudowie urządzenia i naturalnie pozwala uprościć kontrolę nad soundbarem.

- Pilot do telewizora (HDMI-CEC). Podłączenie soundbara przez port HDMI umożliwia sterowanie nim za pomocą pilota do telewizora za pośrednictwem protokołu HDMI-CEC. Takie rozwiązanie zmniejszy liczbę pilotów w pomieszczeniu i ułatwi ich ustawienia. Funkcjonalność pilota „nienatywnego” może być jednak ograniczona. W takim przypadku kompatybilność telewizora i soundbara można osiągnąć przy użyciu innych protokołów (niekoniecznie HDMI-CEC).

- Sterowanie ze smartfona. Możliwość sterowania soundbarem poprzez aplikację. Ułatwia to „odnalezienie” pilota, bo telefon jest zawsze pod ręką. Aplikacja posiada również rozbudowane opcje ustawień i takie sterowanie z dużym prawdopodobieństwem może być obsługiwane przez telewizor, co pozwala na wyk...onywanie absolutnie dowolnych poleceń ze smartfona dla komfortowego spędzania czasu przed telewizorem.

- Asystent głosowy. Nie chodzi tu o asystenta wbudowanego w sam soundbar, ale o kompatybilność z urządzeniami zewnętrznymi, które mają tę funkcję (np. ze smartfonem lub tabletem). Ale nawet ta kompatybilność pozwala na wydawanie poleceń do projektora głosowego - jest to często wygodniejsze niż bardziej tradycyjne metody sterowania. Konkretny zestaw obsługiwanych poleceń i języków może się różnić w zależności od asystenta głosowego i jego konkretnej wersji. Do najpopularniejszych dziś należą Google Assistant, Apple Siri, Amazon Alexa.

Całkowity pobór mocy całego systemu - zarówno samego projektora dźwięku, jak i zewnętrznego subwoofera (jeśli występuje). Zwykle wskaźnik ten jest wskazywana przez średnie pobór mocy przy maksymalnej głośności. Należy pamiętać, że przy poszczególnych skokach sygnału rzeczywisty pobór mocy może przekroczyć zadeklarowany; w niektórych przypadkach (na przykład podczas łączenia przez stabilizator napięcia) należy to wziąć pod uwagę.