Rozdzielczość wideo
Maksymalna rozdzielczość wideo, jaką może przechwycić kamera.
Im wyższa rozdzielczość wideo, im więcej szczegółów na nim zobaczysz, tym mniej szczegółów będzie rozmazanych. Z drugiej strony wysoka rozdzielczość oznacza duże rozmiary plików wideo, co odpowiednio wymaga pojemnych nośników pamięci i szybkich kanałów komunikacyjnych do nadawania wideo w czasie rzeczywistym. Wskaźnik ten również zauważalnie wpływa na koszt kamery.
Kąt widzenia w pionie
Pionowy kąt widzenia kamery monitorującej. W modelach o zmiennej wartości dla kompletności obrazu podawana jest maksymalna wartość, a kąt przy przybliżeniu nie jest tak ważny.
Im szerszy kąt widzenia, tym więcej miejsca rejestruje kamera, a jednocześnie mniejsze są obrazy poszczególnych obiektów w kadrze. Dlatego wybierając według tego parametru, warto zdecydować, co jest ważniejsze – możliwość oglądania rozległej sceny czy widoczność drobnych szczegółów w stosunkowo wąskim polu widzenia.
Standard kompresji wideo
Standard kompresji wideo używany przez kamerę.
Kompresja służy do zmniejszania rozmiarów nagranych plików wideo; można do tego wykorzystać różne technologie — tak zwane kodeki, ich lista znajduje się w tym punkcie. Z praktycznego punktu widzenia od obsługiwanych kodeków zależy przede wszystkim kompatybilność z zewnętrznymi urządzeniami nagrywającymi i odtwarzającymi. Jeśli jako rejestratora/odtwarzacza planujesz używać komputera, możesz zignorować tę listę: współczesne komputery stacjonarne i laptopy zazwyczaj obsługują bardzo obszerną listę formatów, a w skrajnych przypadkach brakujące kodeki można zainstalować osobno. Ale jeśli mówimy o wyspecjalizowanych rejestratorach, pojedynczych odtwarzaczach (jak domowe centra multimedialne) itp., to kompatybilność kodeków powinna zostać doprecyzowana. Tak więc, jeśli zaawansowany, nowoczesny standard
H.265 jest obecnie bardzo szeroko wspierany, to bardziej specyficzny
H.265+, pierwotnie stworzony dla systemów do monitoringu, jest znacznie mniej powszechny nawet w specjalistycznym sprzęcie.
Temperatura pracy
Zakres temperatury otoczenia, w którym kamera może normalnie pracować.
Wszystkie nowoczesne kamery monitorujące normalnie tolerują temperatury typowe dla domów/mieszkań, biur i innych pomieszczeń o podobnie łagodnych warunkach. Dlatego warto zwrócić uwagę na parametr ten przede wszystkim, jeśli urządzenie ma być użytkowane na zewnątrz lub w pomieszczeniu, w którym temperatura nie odbiega zbytnio od temperatury na ulicy lub ze względów technicznych powinna być niska (chłodnia, pociąg chłodniczy itp.). W takich przypadkach szczególnie ważny jest dolny próg temperatury: na przykład prawie wszystkie kamery zewnętrzne mają możliwość pracy
w niskich temperaturach poniżej 0°, ale wśród modeli wewnętrznych takie możliwości są znacznie mniej powszechne. Jednak
urządzenia mrozoodporne (o dopuszczalnej temperaturze -40 °C i poniżej) można znaleźć nie tylko wśród kamer zewnętrznych, ale także wśród kamer wewnętrznych.
Jeśli chodzi o górną granicę temperatury, to zwykle nie jest ona niższa niż +40 °C, co w zupełności wystarcza do korzystania z kamery w klimacie umiarkowanym. W niektórych modelach granica ta sięga +50 °C, a nawet +60 °C, dzięki czemu nadają się nawet do gorących krajów. Należy jednak pamiętać, że mówimy wyłącznie o użytkowaniu w cieniu; możliwość pracy w bezpośrednim świetle słonecznym należy wyjaśnić osobno.
Maksymalna wilgotność pracy
Najwyższa wilgotność względna, przy której kamera może pracować normalnie, bez awarii, przez nieograniczony czas.
Nowoczesna elektronika dobrze znosi niską wilgotność, ale wysokie wskaźniki mają na nią negatywny wpływ — jeśli urządzenie przebywa w takiej atmosferze przez dłuższy czas, może się pojawić kondensacja wilgoci na niektórych częściach konstrukcji i różne nieprzyjemne konsekwencje, od korozji po zwarcia i pożary. Dlatego z kamery można korzystać skutecznie i bezpiecznie tylko w warunkach, w których wilgotność nie przekracza maksymalnej zalecanej wartości określonej w specyfikacji. Jednocześnie zauważamy, że wiele urządzeń jest w stanie tolerować bez konsekwencji krótkotrwałe (do kilku godzin) przebywanie w warunkach wysokiej wilgotności.
Materiał obudowy
Główny materiał użyty w konstrukcji obudowy kamery.
— Plastik. Niedrogi i jednocześnie całkiem praktyczny materiał. Plastik jest lekki, dość mocny (nie tak mocny jak metal, ale w większości przypadków całkiem wystarczająco), chemicznie obojętny (co oznacza, że nie podlega korozji i niewrażliwe na wilgoć), a także ma stosunkowo niską przewodność cieplną (co zapewnia dodatkową ochronę w przypadku nagłych zmian temperatury). Z tego powodu materiał ten jest bardzo popularny w kamerach wewnętrznych (patrz „Zastosowanie”). Jednocześnie nieco mniej nadaje się do pracy na zewnątrz.
— Metal. Główną zaletą metalu, w porównaniu z plastikiem, w przypadku kamer CCTV jest wysoka wytrzymałość i niezawodność. Dzięki temu można go używać nawet w modelach zewnętrznych, które działają w trudnych warunkach i muszą mieć pewną odporność na wandalizm (przynajmniej nie od razu „poddawać się” przy próbie rozbicia lub stłuczenia). Jednocześnie taki materiał kosztuje znacznie więcej i dlatego jest mniej powszechny.
