Porównanie Hikvision DS-2CD2732F-IS vs Hikvision DS-2CD2542FWD-IS

Zasięg oświetlenia (patrz „Konstrukcja i możliwości”) zainstalowanego w kamerze IP. Termin ten zwykle oznacza maksymalną odległość kamery od obserwowanego obiektu, przy której jest ona w stanie zapewnić stosunkowo wysokiej jakości i czytelny obraz przy całkowitym braku innych źródeł światła. Oczywiście rzeczywisty zasięg oświetlenia może różnić się od deklarowanego, a różnice te najczęściej są narastające (np. ze względu na obecność tych samych dodatkowych źródeł światła). Jeśli jednak ważna jest dla Ciebie możliwość nagrywania z podświetleniem, warto skupić się na deklarowanym zasięgu.

Rozdzielczość przetwornika kamery w megapikselach (milionach pikseli).

Im wyższa rozdzielczość przetwornika, tym wyższa może być rozdzielczość wideo (patrz poniżej), tym bardziej szczegółowy obraz może dostarczyć kamera. Jednocześnie należy pamiętać, że wraz ze wzrostem liczby megapikseli (bez zmiany rozmiaru przetwornika) rozmiar każdego pojedynczego piksela maleje, co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia szumów i pogorszenia ogólnej jakości obrazu. Dlatego wysoka rozdzielczość sama w sobie niekoniecznie jest oznaką wysokiej jakości – wiele zależy od innych parametrów, na przykład od wielkości przetwornika (patrz wyżej).

Jeśli chodzi o konkretne wartości, to w najskromniejszych przetwornikach nie przekracza 1,3 Mpx, co odpowiada maksymalnie rozdzielczości HD. Sensory 2 Mpx pozwalają zapewnić już rozdzielczość Full HD (zwykle 1920x1080 lub 1600x1200), 3 Mpx, 4 Mpx, 5 Mpx i 6 Mpx są w stanie zapewnić lepszą rozdzielczość, ale nadal nie osiągają 4K, która charakteryzuje się 8 Mpx.

Maksymalna rozdzielczość wideo, jaką może przechwycić kamera.

Im wyższa rozdzielczość wideo, im więcej szczegółów na nim zobaczysz, tym mniej szczegółów będzie rozmazanych. Z drugiej strony wysoka rozdzielczość oznacza duże rozmiary plików wideo, co odpowiednio wymaga pojemnych nośników pamięci i szybkich kanałów komunikacyjnych do nadawania wideo w czasie rzeczywistym. Wskaźnik ten również zauważalnie wpływa na koszt kamery.

Najmniejszy stopień oświetlenia nagrywanej sceny, przy którym kamera jest w stanie zapewnić normalną widoczność. Z reguły ten punkt określa wartości dla pracy w dzień (w trybie nocnym minimalne oświetlenie w wielu modelach może w ogóle wynosić zero, ponieważ w takich przypadkach włącza się oświetlacz IR , patrz „Konstrukcja i możliwości”). Jeśli kamera jest w stanie nagrywać w kolorze, oznacza to zwykle najniższe oświetlenie wymagane do uzyskania kolorowego obrazu.

Im niższy jest wskaźnik ten, tym lepiej kamera pracuje w warunkach słabego oświetlenia, tym jaśniejszy i wyraźniej widoczny obraz jest w stanie zapewnić w takich warunkach. Jednocześnie należy pamiętać, że przy słabym oświetleniu często preferowany jest tryb nocny, a w obecności wspomnianego oświetlacza IR należy raczej skupić się na zasięgu jego działania (patrz wyżej).

Istnieją tabele porównawcze, które pozwalają ocenić stopień oświetlenia podany w specyfikacji z praktycznego punktu widzenia: na przykład wskaźnik 0,2 luksa odpowiada pogodnej nocy w pełni księżyca.

Stosunek sygnału do szumu, któremu odpowiada kamera IP.

Wskaźnik ten opisuje stosunek poziomu sygnału użytecznego (rzeczywistego obrazu wysyłanego przez kamerę do urządzenia zewnętrznego) do poziomu zewnętrznego szumu, który nieuchronnie powstaje podczas pracy obwodów elektronicznych. Im wyższy stosunek sygnału do szumu, tym mniej szumów na ekranie, tym wyraźniejszy i wyższej jakości obraz i mniejsza pojemność nagranych plików wideo. Uważa się, że szumy widzialne praktycznie zanikają w stosunku co najmniej 45 dB. Jednak wśród nowoczesnych kamer są też wyższe wartości.

Rodzaj obiektywu kamery według ogniskowej. Wyróżnia się tutaj następujące opcje:

— Stała. Obiektywy stałoogniskowe mają stały kąt widzenia — innymi słowy pracują ze stałym stopniem powiększenia i nie mogą go zmienić (jedyną opcją dostępną dla takich kamer jest powiększenie elektroniczne). Zaletami kamer CCTV o stałej ogniskowej są prostota, niezawodność, praktycznie zerowy pobór mocy, niewielkie wymiary i niski koszt. Główną wadą jest niemożność pracy z zoomem optycznym (patrz poniżej), a wspomniane powiększenie elektroniczne jest mniej zaawansowane, ponieważ podczas przybliżania klarowność obrazu maleje.

— Zmienna (kamery zmiennoogniskowe). Obiektywy o zmiennej ogniskowej (z zoomem) są bardziej złożone niż obiektywy stałoogniskowe, są większe, uważane za nieco mniej niezawodne i znacznie droższe. Jednak ten typ optyki ma ważną zaletę: tylko ona jest w stanie zapewnić powiększenie optyczne (patrz niżej), co pozwala na „przybliżenie” obrazu bez pogorszenia jego jakości.

Ogniskowa obiektywu kamery.

Ogniskowa to odległość od obiektywu do matrycy, przy której na matrycy uzyskuje się wyraźny obraz (gdy obiektyw jest zogniskowany na nieskończoność). Od tego wskaźnika zależą przede wszystkim kąty widzenia obiektywu (patrz poniżej): im jest on mniejszy, tym szersze kąty widzenia i mniejsze obiekty w kadrze (i odwrotnie). Jednocześnie należy zaznaczyć, że o rzeczywistym kącie widzenia decyduje nie tylko ogniskowa, ale także wielkość matrycy (patrz wyżej). W praktyce oznacza to, że przy różnych rozmiarach matryc obiektywy o tej samej ogniskowej będą miały różne kąty widzenia. Dlatego według tego wskaźnika mogą być ze sobą porównywane tylko kamery o tej samej wielkości matrycy. Popularne wśród kamer CCTV są obiektywy o ogniskowych 2,8 mm, 3,6 mm, 4 mm i 6 mm.

W modelach ze zmienną ogniskową (patrz wyżej) w tym przypadku wskazywany jest zakres od minimalnej do maksymalnej odległości. Ponadto na podstawie tych danych można wywnioskować współczynnik powiększenia optycznego takiego obiektywu: w tym celu wartość maksymalną należy podzielić przez minimalną (więcej szczegółów poniżej).

Poziomy kąt widzenia kamery monitorującej. W przypadku modeli ze zmienną wartością podawana jest wartość maksymalna, gdyż ważna jest szerokość obrazu, a przy powiększaniu współczynnik powiększenia jest ważniejszy niż kąt. W tym punkcie podawany jest również ogólny kąt widzenia dla modeli z okrągłym polem widzenia — w szczególności kamer z obiektywem typu rybie oko (patrz wyżej).

Im szerszy kąt widzenia, tym więcej miejsca rejestruje kamera, a jednocześnie mniejsze są obrazy poszczególnych obiektów w kadrze. Dlatego wybierając według tego parametru, warto zdecydować, co jest ważniejsze — możliwość oglądania rozległej sceny czy widoczność drobnych szczegółów w stosunkowo wąskim polu widzenia. Zwracamy również uwagę, że przy szerokim polu widzenia (100° i więcej) na krawędziach kadru można zaobserwować charakterystyczne zniekształcenia, a im szerszy kąt, tym są one wyraźniejsze. Zjawisko to można wyeliminować dzięki ujęciu panoramicznym (patrz „Konstrukcja i możliwości”), ale funkcja ta z kolei komplikuje i zwiększa koszt kamery.

We współczesnych kamerach do monitoringu może się zapewniać dwa rodzaje powiększenia — optyczne i elektroniczne. W pierwszym przypadku „przybliżenie” obrazu odbywa się dzięki działaniu obiektywu; w drugim — na matrycy zaznacza się osobny obszar, a obraz z niego „rozciąga się” po całej klatce, tworząc efekt powiększenia. Tym samym zoom optyczny jest bardziej zaawansowany: pozwala wykorzystać cały obszar sensora nawet podczas przybliżania.

Zoom optyczny jest dostępny tylko wtedy, gdy obiektyw kamery ma zmienną ogniskową (patrz „Ogniskowa”). Stopień powiększenia będzie odpowiadał stosunkowi maksymalnej i minimalnej ogniskowej: na przykład dla modelu o zakresie 3 – 15 mm będzie to 15/3 = 5x. Nie chodzi więc o to, jak bardzo kamera powiększa obraz w stosunku do tego, jak jest on widoczny gołym okiem, ale o to, na ile obraz na maksymalnej ogniskowej jest większy niż na minimalnej.

Wady systemów powiększenia optycznego są bezpośrednio związane z wadami zmiennej ogniskowej: obiektywy są większe, droższe i mniej niezawodne niż elektroniczne. Ponadto możliwości tego formatu pracy są ograniczone: zbyt duże powiększenia wymagałyby zbyt masywnych i drogich układów optycznych. Dlatego producenci często stosują opcję kompromisową, uzupełniając zoom optyczny o elektroniczny: pierwsza opcja stosowana jest przy małych powiększeniach, druga włączana przy wyczerpaniu możliwości optyki.