Miracast
Technologia bezprzewodowa, która umożliwia bezpośrednią transmisję sygnałów wideo i audio z jednego urządzenia do drugiego bezpośrednio przez połączenie Wi-Fi. Jednocześnie, w przeciwieństwie do AirPlay, transmisja nie wymaga routera i budowania sieci lokalnej – wystarczy, że odbiornik i nadajnik będą kompatybilne z Miracast. Jednym z najpopularniejszych sposobów wykorzystania tej technologii jest wyświetlanie obrazu z ekranu smartfona/tabletu na telewizor i odwrotnie.
Odtwarzacz multimedialny lub tuner TV z Miracast przydaje się, jeśli sam telewizor nie obsługuje tej funkcji.
Wyjście koncentryczne
W tym przypadku termin „
koncentryczne” odnosi się do odmiany złącza SP/DIF, która wykorzystuje kabel elektryczny z wtyczką RCA. Ten interfejs zapewnia transmisję dźwięku, m.in. wielokanałowego, w postaci cyfrowej; przy tym kabel elektryczny jest bardziej podatny na zakłócenia niż optyczny, jednak nie jest tak delikatny.
Wyjście optyczne
Rodzaj interfejsu audio S-P/DIF, wykorzystujący kabel światłowodowy TOSLINK. Podobnie jak złącze koaksjalne,
wyjście optyczne wykorzystuje cyfrowy format transmisji danych i może obsługiwać dźwięk wielokanałowy. Przy tym światłowód wymaga dość delikatnej obsługi, ale jest absolutnie niewrażliwy na zakłócenia elektryczne.
Częstotliwość taktowania procesora
Częstotliwość taktowania procesora zainstalowanego w odtwarzaczu multimedialnym.
Z technicznego punktu widzenia im wyższy jest wskaźnik ten, tym szybciej działa procesor i tym wyższa jest ogólna prędkość systemu. Jednocześnie prędkość układu zależy, oprócz rzeczywistej częstotliwości, od wielu czynników - architektury, liczby rdzeni, specjalnych cech konstrukcyjnych itp.; a rzeczywista prędkość całego systemu zależy od wydajności komponentów innych niż procesor. Ponadto producenci zazwyczaj dobierają procesory w taki sposób, aby ich moc obliczeniowa była gwarantowana dla wszystkich funkcji deklarowanych dla odtwarzacza multimedialnego. Dlatego w tym przypadku częstotliwość procesora jest bardziej parametrem referencyjnym (i częściowo wskaźnikiem reklamowym, pokazującym zaawansowane parametry urządzenia), a nie praktycznie znaczącym przy wyborze.
Obsługa Ultra HD 4K
Odtwarzanie wideo o rozdzielczości
UltraHD 4K na urządzeniu. Ten format obejmuje kilka opcji rozdzielczości, z których wszystkie mają około 4000 pikseli w poziomie. Jednak najpopularniejszy jest rozmiar klatki 3840x2160 - w szczególności jest to standardowa wartość dla ekranów telewizorów 4K; dlatego większość treści UltraHD jest udostępniana w tej rozdzielczości.
Klatka 3840x2160 zawiera 4 razy więcej pikseli niż popularny standard Full HD - w efekcie obraz jest wyraźniejszy i bardziej szczegółowy. Oczywiście do pełnego oglądania potrzebny jest telewizor (lub inny ekran) o odpowiedniej rozdzielczości; ale takie ekrany stają się coraz bardziej powszechne i dostępniejsze w naszych czasach.
Dekodery dźwięku
Zestaw kodeków audio obsługiwanych przez urządzenie.
Kodek – od wyrażenia „Coder-DECoder” – w tym przypadku odnosi się do formatu używanego do kodowania i kompresji dźwięku w postaci cyfrowej podczas przechowywania/transmisji i dekodowania – podczas odtwarzania (bez kodowania dźwięk cyfrowy jest w zasadzie niemożliwy, a kompresja pozwala zmniejszyć ilość danych zajmowanych przez te informacje). Dane dotyczące obsługiwanych kodeków są istotne przede wszystkim przy ocenie, czy odtwarzacz będzie w stanie pracować z dźwiękiem w określonym pliku wideo. Chodzi o to, że nawet w plikach wideo tego samego formatu (patrz poniżej) ścieżka dźwiękowa może być skompresowana przez różne kodeki; a jeśli odtwarzacz obsługuje format pliku, ale nie obsługuje kodeka, odtwarzanie dźwięku będzie niemożliwe.
Teoretycznie podobne zasady dotyczą również plików audio i transmisji online (wszystkich formatów - TV, wideo, audio). Jednak w praktyce podczas pracy z taką treścią można zignorować dane dotyczące kodeków. Tak więc dla każdego formatu pliku audio z reguły używany jest własny standardowy kodek, a obsługa typu pliku automatycznie oznacza obsługę kodeka. A transmisje zwykle używają ogólnie akceptowanych dekoderów dźwięku, takich jak MPEG-1 lub MPEG-2, które niemal na pewno będą obsługiwane przez każdy współczesny odtwarzacz zaprojektowany do takich transmisji.
Jeśli chodzi o konkretne kodeki, szczegółowe dane na ich temat można znaleźć w dedykowanych źródłach, jed...nak przy normalnym korzystaniu z urządzeń takie szczegóły zazwyczaj nie są potrzebne.