Charakterystyka kierunkowości
Charakterystyka kierunkowa mikrofonu jednokierunkowego (patrz wyżej). Istnieją modele z
przełączaniem DN.
Sam w sobie taki diagram jest wykresem czułości w funkcji kierunku, zbudowanym w tzw. biegunowy układ współrzędnych. W przypadku modeli jednokierunkowych istnieją trzy główne opcje kształtu linii na takim wykresie:
-
Kardioidalna. Wykres w kształcie symbolu odwróconego serca (stąd nazwa). Mikrofony o takich charakterystykach pokrywają dość duży obszar z przodu, co utrudnia odfiltrowanie obcych źródeł dźwięku, które znajdują się blisko głównego źródła. Jednocześnie są całkowicie niewrażliwe na dźwięk dochodzący z tyłu.
-
Superkardioidalna. Te mikrofony mają węższe przednie pokrycie niż „klasyczne” mikrofony kardioidalne, co ułatwia wychwytywanie dźwięku kierunkowego. Minusem tego jest pewna (choć raczej niska) wrażliwość na dźwięk dochodzący bezpośrednio z tyłu.
-
Hiperkardioidalna. Charakterystyka hiperkardioidalny dodatkowo zawęża strefę czułości mikrofonu z przodu (w porównaniu z wzorcem superkardioidalnym), jednak poszerza strefę tę z tyłu.
Pasmo przenoszenia
Zakres częstotliwości dźwięku, zwykle odbieranych i przetwarzanych przez mikrofon.
Im szerszy jest ten zakres, tym pełniejszy jest sygnał, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zbyt wysokie lub niskie częstotliwości zostaną pominięte z powodu niedoskonałego mikrofonu. Jednak w tym przypadku warto rozważyć kilka niuansów. Po pierwsze: szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie gwarantuje jeszcze wysokiej jakości dźwięku – wiele zależy też od rodzaju mikrofonu (patrz wyżej) i jego pasma przenoszenia, nie mówiąc już o jakości pozostałych elementów systemu audio. Ponadto duża szerokość również nie zawsze jest konieczna. Na przykład, dla normalnej transmisji mowy ludzkiej, za wystarczający uważa się zakres 500 Hz - 2 kHz, który jest znacznie węższy niż całkowity zakres odbierany przez ludzkie ucho. Ten ogólny zakres z kolei wynosi średnio od 16 Hz do 22 kHz, a także zawęża się z wiekiem. Nie zapominaj o osobliwościach sprzętu, do którego podłączony jest mikrofon: nie warto szukać konkretnie modelu o szerokim zakresie, jeśli np. wzmacniacz, do którego ma być podłączony, mocno „obcina” częstotliwości z góry i/lub z dołu.
Ciśnienie akustyczne
Maksymalne ciśnienie akustyczne odbierane przez mikrofon, przy którym współczynnik oscylacji harmonicznych nie przekracza 0,5% – czyli najwyższa głośność dźwięku, przy której nie ma zauważalnych zakłóceń.
Im wyższy jest wskaźnik ten, tym lepiej mikrofon nadaje się do pracy z głośnym dźwiękiem. Należy tutaj pamiętać, że decybel jest wielkością nieliniową; innymi słowy, wzrost głośności z 10 dB do 20 dB lub z 20 do 40 dB nie oznacza dwukrotnego wzrostu głośności. Dlatego przy ocenie najwygodniej jest odnieść się do tabel porównawczych poziomów hałasu. Oto kilka przykładów: 100 dB to mniej więcej tyle samo, co hałas silnika motocykla lub metra; 110 dB - helikopter; 120 dB - praca młota pneumatycznego; 130 dB, porównywalne z dźwiękiem odrzutowca podczas startu, jest uważane za próg bólu dla człowieka. Jednocześnie wiele wysoko jakościowych mikrofonów może normalnie pracować przy ciśnieniu akustycznym 140 - 150 dB - i jest to poziom hałasu, który może spowodować fizyczne obrażenia osoby.
