Porównanie AKG P220 vs Behringer C-1

— Dynamiczny. „Zwykły” lub cewkowymikrofony dynamiczne wykorzystują system z membrany cewki, która jest umieszczona w polu magnetycznym. Z drgań dźwięku membrana wraz z cewką zaczynają się poruszać, a w cewce generowany jest sygnał elektryczny. Takie modele są stosunkowo niedrogie, trwałe i niezawodne, a ponadto dobrze radzą sobie nawet z bardzo głośnymi i ostrymi dźwiękami; ponadto są bardziej kompaktowe i lżejsze niż inny typ mikrofonu dynamicznego – mikrofony wstęgowe (patrz poniżej). Ich główną wadą jest niska wydajność przy wysokich częstotliwościach.

— Dynamiczny (wstęgowy). Rodzaj opisanych powyżej mikrofonów dynamicznych, w których membrana jest połączona nie z cewką, a z cienką (w kilka mikronów) metalową taśmą, stąd nazwa. Historycznie jest to pierwszy typ mikrofonu z dynamiczną zasadą działania, jednak przez szereg niedociągnięć stopniowo tracił popularność, ustępując miejsca wersjom cewkowym. Takimi wadami są przede wszystkim duże gabaryty i duża masa, złożoność i wysoki koszt wykonania, a także bardzo niska impedancja wyjściowa, która komplikuje pracę ze wzmacniaczami. Jednocześnie modele wstęgowe charakteryzują się niezwykle wysoką dokładnością przenoszenia dźwięku w całym zakresie częstotliwości, co pozwala na użytek ich w studiach nagraniowych, na koncertach wysokiej klasy itp. Większość nowoczesnych modeli tego typu to modele profesjonalne, w szczególności studyjne (patrz „Przeznac...zenie”).

— Pojemnościowy. Mikrofon w którym rolę jednej z płytek pełni czuła membrana (najczęściej wykonana z metalizowanego polimeru). Z powodu wibracji membrany (pod wpływem wibracji dźwiękowych) zmienia się odległość między płytami i odpowiednio pojemność kondensatora - te wibracje pojemności zapewniają sygnał elektryczny. Mikrofony pojemnościowe charakteryzują się równomierną transmisją dźwięku w całym zakresie częstotliwości, przy minimalnych zniekształceniach, dzięki czemu technologia ta znalazła szerokie użytek w profesjonalnym sprzęcie audio. Należy pamiętać, że do działania takiego urządzenia wymagana jest dodatkowa moc - tzw. „fantomowa” (standardowe napięcie - 48 V). Nie można tego jednak nazwać jednoznaczną wadą, ponieważ wzmacniacze, amplitunery i inne urządzenia wysokiej klasy często są tworzone z myślą o tym wymaganiu. Ale wśród oczywistych niedociągnięć można wymienić wysoką cenę, wrażliwość na wstrząsy i surowe wymagania dotyczące temperatury i wilgotności; ta ostatnia sprawia, że mikrofony pojemnościowe słabo nadają się do użytku na zewnątrz.

— Pojemnościowy (lampowy). Specyficzna odmiana mikrofonów pojemnościowych opisanych powyżej. Wykorzystują tę samą zasadę produkcji dźwięku (ze wszystkimi zaletami i wadami), jednak element wzmacniający w takich modelach, zgodnie z nazwą, zbudowany jest na lampach próżniowych. Technicznie taki wzmacniacz wprowadza do sygnału więcej zniekształceń, jednak te zniekształcenia nadają dźwiękowi charakterystyczne podbarwienie, miłe wielu słuchaczom. Mówiąc najprościej, okazuje się, że jest to „ciepłe, lampowe brzmienie”; jednocześnie uzyskanie takiego efektu przy użyciu mikrofonu jest tańsze niż przy użyciu wzmacniacza lampowego, a z wielu względów technicznych opcja ta często jest optymalna. Prawie wszystkie mikrofony lampowe są przeznaczone do użytku studyjnego (patrz wyżej). Ich główną wadą jest wysoka cena (kilkakrotnie wyższa niż w przypadku „zwykłych” kondensatorowych analogów). Ponadto takie modele mają swoje własne cechy zasilania; do zasilania zwykle w zestawie dostarczany jest specjalny adapter, który odpowiada również za sterowanie dodatkowymi funkcjami, takimi jak zmiana charakterystyki promieniowania.

— Elektretowy. Konstrukcja mikrofonów tych jest podobna do mikrofonów pojemnościowych opisanych powyżej, jednak w ich konstrukcji uwzględniono płytkę wykonaną z tzw. elektretu - substancji o specjalnych właściwościach elektrycznych. Daje to szereg korzyści: mikrofony elektretowe mogą być używane na zewnątrz bez żadnych szczególnych trudności, mogą być bardziej kompaktowe, a takie modele są tańsze w produkcji; jednocześnie jakość transmisji dźwięku może być dość porównywalna z jakością kondensatorowych. W rezultacie technologię tę można znaleźć w różnych modelach - od miniaturowych lavalierów i najprostszych komputerowych po studyjne (patrz „Przeznaczenie”). Zwróć też uwagę, że mikrofony elektretowe również wymagają zewnętrznego zasilania, jednak nie zawsze jest to fantomowe 48 V – w przypadku niektórych wersji wystarcza niewielka ilość zasilania, którą może zapewnić kompaktowy akumulator lub zasilanie za pomocą kabla mini-Jack 3,5 mm.

Rezystancja elektryczna mikrofonu; parametr ten jest również nazywany „impedancją”. Jest to jedna z najważniejszych cech, decydujących o kompatybilności ze wzmacniaczem lub innym urządzeniem, do którego podłączony jest mikrofon: jeśli impedancja nie jest optymalna, może nastąpić utrata mocy sygnału. Ma swoje własne cechy, w zależności od przeznaczenia konkretnego modelu (patrz wyżej). Tak więc w przypadku mikrofonów używanych z komputerami, laptopami, dyktafonami i telefonami/tabletami impedancja może w ogóle nie być wskazana - charakterystyka takich modeli jest dobierana w taki sposób, aby zagwarantować normalną kompatybilność z odpowiednimi urządzeniami. Ale w profesjonalnym sprzęcie audio do wyboru stosuje się specjalne zasady; więcej szczegółów można znaleźć w specjalnych źródłach.

Zakres częstotliwości dźwięku, zwykle odbieranych i przetwarzanych przez mikrofon.

Im szerszy jest ten zakres, tym pełniejszy jest sygnał, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zbyt wysokie lub niskie częstotliwości zostaną pominięte z powodu niedoskonałego mikrofonu. Jednak w tym przypadku warto rozważyć kilka niuansów. Po pierwsze: szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie gwarantuje jeszcze wysokiej jakości dźwięku – wiele zależy też od rodzaju mikrofonu (patrz wyżej) i jego pasma przenoszenia, nie mówiąc już o jakości pozostałych elementów systemu audio. Ponadto duża szerokość również nie zawsze jest konieczna. Na przykład, dla normalnej transmisji mowy ludzkiej, za wystarczający uważa się zakres 500 Hz - 2 kHz, który jest znacznie węższy niż całkowity zakres odbierany przez ludzkie ucho. Ten ogólny zakres z kolei wynosi średnio od 16 Hz do 22 kHz, a także zawęża się z wiekiem. Nie zapominaj o osobliwościach sprzętu, do którego podłączony jest mikrofon: nie warto szukać konkretnie modelu o szerokim zakresie, jeśli np. wzmacniacz, do którego ma być podłączony, mocno „obcina” częstotliwości z góry i/lub z dołu.

Czułość opisuje siłę sygnału na wyjściu mikrofonu, gdy przetwarza on dźwięk o określonej głośności. W tym przypadku czułość odnosi się do stosunku napięcia wyjściowego do ciśnienia akustycznego na membranie, wyrażonego w decybelach. Im wyższa jest liczba, tym wyższa jest czułość. Zwróć uwagę, że z reguły wartości w decybelach są ujemne, więc możemy powiedzieć tak: im bliżej zera, tym bardziej czuły jest mikrofon. Na przykład model o -38 dB jest lepszy od modelu o -54 dB według tego parametru.

Należy pamiętać, że wysoka czułość sama w sobie nie oznacza wysokiej jakości transmisji dźwięku – po prostu pozwala urządzeniu „usłyszeć” słabszy dźwięk. I odwrotnie, niska czułość nie jest wyraźnym wskaźnikiem słabego mikrofonu. Wybór według tego parametru zależy od funkcji aplikacji: czułe urządzenie przydaje się do pracy z niskimi dźwiękami oraz w tych przypadkach, gdy trzeba uchwycić najmniejsze niuanse tego, co się dzieje, a „słaby” mikrofon będzie wygodny przy dużej głośności lub, jeśli to konieczne, odfiltruje obce, słabe dźwięki. Istnieją modele z regulacją czułości(a dla modeli z wyjściem słuchawkowym można zapewnić regulację głośności słuchawek).

Maksymalne ciśnienie akustyczne odbierane przez mikrofon, przy którym współczynnik oscylacji harmonicznych nie przekracza 0,5% – czyli najwyższa głośność dźwięku, przy której nie ma zauważalnych zakłóceń.

Im wyższy jest wskaźnik ten, tym lepiej mikrofon nadaje się do pracy z głośnym dźwiękiem. Należy tutaj pamiętać, że decybel jest wielkością nieliniową; innymi słowy, wzrost głośności z 10 dB do 20 dB lub z 20 do 40 dB nie oznacza dwukrotnego wzrostu głośności. Dlatego przy ocenie najwygodniej jest odnieść się do tabel porównawczych poziomów hałasu. Oto kilka przykładów: 100 dB to mniej więcej tyle samo, co hałas silnika motocykla lub metra; 110 dB - helikopter; 120 dB - praca młota pneumatycznego; 130 dB, porównywalne z dźwiękiem odrzutowca podczas startu, jest uważane za próg bólu dla człowieka. Jednocześnie wiele wysoko jakościowych mikrofonów może normalnie pracować przy ciśnieniu akustycznym 140 - 150 dB - i jest to poziom hałasu, który może spowodować fizyczne obrażenia osoby.

Parametr, opisujący zależność między poziomem sygnału użytecznego a poziomem hałasu wytwarzanego przez mikrofon. Zwróć uwagę, że rzeczywisty stosunek sygnału do szumu zmienia się w zależności od ciśnienia akustycznego odbieranego przez mikrofon. Dlatego w charakterystyce zwykle wskazuje się opcję dla standardowej sytuacji - przy ciśnieniu akustycznym 94 dB. Pozwala to porównywać ze sobą różne modele.

Ogólnie rzecz biorąc, wskaźnik ten dość wyraźnie charakteryzuje jakość pracy konkretnego modelu, ponieważ uwzględnia prawie wszystkie znaczące hałasy zewnętrzne, które występują podczas pracy. Im większy jest ten stosunek, tym wyraźniejszy jest dźwięk, tym mniej jest zakłóceń. Wartości 64 - 66 dB są uważane za całkiem przyzwoite, a wysokiej klasy mikrofony zapewniają 72 dB lub więcej.

— Połączenie bezprzewodowe. Funkcja ta jest podawana dla tzw. mikrofonów radiowych - modeli, w których sygnał transmitowany jest bezprzewodowo. Należy pamiętać, że zestaw mikrofonów radiowych zwykle wymaga odbiornika, który jest podłączony do wzmacniacza (lub innego urządzenia do przetwarzania dźwięku) w klasyczny sposób przewodowy (patrz „Złącza podłączeniowe”). Natomiast sam mikrofon jest podłączony do odbiornika drogą radiową.

— Nagrywanie stereo. Możliwość wykorzystania mikrofonu do nagrywania dźwięku w stereo. Ten format zakłada obecność dwóch kanałów, a dla każdego z nich dźwięk musi być przechwytywany osobno; ale wsparcie techniczne takiego nagrania może się różnić w różnych przypadkach. Najpopularniejszą opcją są mikrofony dwukierunkowe. Jednak kategoria ta obejmuje również zestawy sparowane, dla których funkcja nagrywania stereo jest wyraźnie zadeklarowana.

— LPF (Roll-off). Obecność filtra dolnoprzepustowego w konstrukcji mikrofonu (Roll-off - to alternatywna nazwa tej funkcji). Funkcja ta pozwala na zmniejszenie poziomu niskich częstotliwości w sygnale wytwarzanym przez mikrofon. Potrzeba ta może wynikać z dwóch przyczyn. Po pierwsze, wiele obcych dźwięków - odgłos wiatru, pukanie w obudowę urządzenia, otaczające tło itp. - są precyzyjnie prezentowane w niskich częstotliwościach; tłumiąc ten zakres można znacznie obniżyć poziom obcych dźwięk...ów „słyszalnych” przez mikrofon. Po drugie, LPF przydaje się do pracy z tzw. „Efektem przybliżenia”. Efekt ten polega na tym, że przy zbliżaniu się do źródła dźwięku wiele modeli ma tendencję do zwiększania głośności basu, a przy oddalaniu się, przeciwnie, zawodzi „bas”. Włączając Roll-off przy zbliżaniu się do źródła dźwięku i wyłączając go podczas oddalania się, można ten efekt do pewnego stopnia wygładzić. Z wielu powodów technicznych funkcja ta jest używana głównie w mikrofonach pojemnościowych i elektretowych (patrz Typ). Zwróć uwagę, że w zaawansowanych modelach filtr dolnoprzepustowy można dostroić i uzupełnić dodatkowym filtrem ultra dolnoprzepustowym.

— Tłumik. Obecność tłumika w konstrukcji mikrofonu - urządzenie, które stopniowo tłumi poziom sygnału na wyjściu (swego rodzaju przeciwieństwo wzmacniacza). Funkcja ta jest przydatna podczas pracy z głośnym dźwiękiem: obniżając poziom sygnału, można uniknąć przeciążenia systemu.

— Regulacja czułości. Obecność własnego regulatora czułości w konstrukcji mikrofonu. Funkcja ta umożliwia regulację poziomu sygnału bez używania elementów sterujących w innych elementach systemu audio - na przykład, zmianę głośności "w locie"; jest to bardzo wygodne, ponieważ mikrofon jest zwykle pod ręką, a ustawienia można zmieniać bardzo szybko i bez zbędnych kłopotów.

— Regulacja głośności słuchawek. Oddzielny regulator do regulacji głośności podłączonych słuchawek (patrz „Wyjście słuchawkowe”). W zależności od modelu można go umieścić zarówno na samym mikrofonie, jak i na odbiorniku w celu połączenia bezprzewodowego. W każdym razie funkcja ta sprawia, że regulacja głośności jest wygodniejsza: sterowanie jest pod ręką, a użytkownik nie musi sięgać po inne urządzenia ani zagłębiać się w ustawienia oprogramowania.

— Wyłączenie mikrofonu. Obecność własnego przełącznika w konstrukcji mikrofonu. W niektórych przypadkach często zdarza się, że mikrofon jest stale włączany i wyłączany. Na przykład, podczas koncertu liczba wykonawców może się zmienić i lepiej wyłączyć nieużywane mikrofony; komunikując się przez Skype przez komputer, czasami musisz rozpraszać się rozmowami z innymi, których rozmówca „komputerowy” nie musi słyszeć i tak dalej. Z reguły, wyłączenie mikrofonu jest możliwe poprzez ustawienia lub panel sterowania urządzenia, do którego jest podłączony; jednak korzystanie z własnego przełącznika jest zwykle łatwiejsze i szybsze, zwłaszcza jeśli musisz często wyłączać / włączać dźwięk.

— Wbudowana pamięć. Obecność wbudowanej pamięci w mikrofonie eliminuje potrzebę stosowania zewnętrznych nośników danych do nagrywania dźwięku. Wbudowaną pamięć znajdziemy w niektórych modelach zaawansowanych mikrofonów krawatowych, mikrofonów do kamer wideo i dyktafonów – m.in. w rozwiązaniach przenośnych zaprojektowanych z myślą o komfortowej pracy w terenie.

— Przełączanie CK. CK oznacza w tym przypadku „charakterystykę kierunkową”, ale funkcja ta może oznaczać przełączanie nie tylko między opcjami dla mikrofonu jednokierunkowego (patrz „Charakterystyka kierunkowa”), ale także między działaniem jednokierunkowym, dwukierunkowym i wielokierunkowym (patrz „Mikrofon kierunkowy”). Dlatego konkretne cechy przełączania i dostępne opcje powinny być wyjaśnione dla każdego modelu osobno.

— Odbiornik. Odbiornik, używany w modelach bezprzewodowych (patrz „Funkcje/Możliwości”). Odbiornik w rzeczywistości pełni rolę adaptera radiowego: jest podłączony do wzmacniacza lub innego sprzętu audio w klasyczny przewodowy sposób i przekazuje sygnał z mikrofonu do tego sprzętu. Więcej informacji na temat dołączonego odbiornika, patrz „System radiowy”,

— Nadajnik. Nadajnik stosowany jest w systemach z połączeniem bezprzewodowym (patrz „Funkcje/Możliwości”), a dokładniej – nadajnik, który jest samodzielnym urządzeniem. Mikrofony miniaturowe (przede wszystkim lavalier i mikrofony nagłowne) mają taką konstrukcję, w której wymiary obudowy nie pozwalają na wbudowanie nadajnika bezpośrednio w urządzenie: mikrofon jest podłączony do zewnętrznego nadajnika za pomocą przewodu, natomiast ten ostatni jest zwykle zawieszony na pasku. Osobny nadajnik zwykle jest cechą kompaktowego mikrofonu; a jedną z praktycznych zalet tej konstrukcji jest to, że mikrofon można odłączyć i podłączyć do innego sprzętu (niekoniecznie nadajnika).

— Mocowanie na monitor. Urządzenie do mocowania mikrofonu do monitora komputerowego. Z oczywistych względów jest używany tylko w modelach komputerowych (patrz „Cel”). Funkcja ta jest szczególnie przydatna w przypadkach, gdy na biurku, na którym znajduje się komputer, jest bardzo mało wolnego miejsca lub mikrofon nie można umieścić na stole w optymalnym miejscu. Uchwyt może przydać się również do pracy z lapto...pem, choć zwykle dedykowane mikrofony są wygodniejsze.

— Uchwyt na stojak. Mocowanie, przeznaczone do umieszczania mikrofonu na stojaku, statywie lub innym urządzeniu. Wykorzystywany jest głównie przy modelach wokalnych i instrumentalnych (patrz „Przeznaczenie”), pozwala na szybkie wyjęcie i zamontowanie mikrofonu na statywie – co jest przydatne w szczególności podczas koncertów i innych występów publicznych. Uchwyty sprzedawane są osobno, jednak zakup modelu z kompletnym mocowaniem często jest wygodniejszy - takie mocowanie jest optymalnie kompatybilne z mikrofonem i nie wymaga czasochłonnego poszukiwania i wyboru.

— Zawieszenie antywstrząsowe („ pająk ”). Specjalne zawieszenie antywstrząsowe, używane z mikrofonami studyjnymi (patrz „Cel”); slangowa nazwa „pająk” pojawiła się ze względu na charakterystyczny kształt. Konieczność zastosowania takiego zawieszenia wynika z faktu, że na konwencjonalnym statywie mikrofon może doświadczać różnych wstrząsów i wibracji (od pracy znajdującego się w pobliżu sprzętu, od spadających przedmiotów na podłogę, a nawet od kroków ludzi), które zakłócają dźwięk. „Pająk” kompensuje takie wstrząsy i zmniejsza zakłócenia prawie do zera; jednak zawieszenie z zestawu jest wygodniejsze niż zawieszenie zakupione osobno ze względu na fakt, że z definicji jest kompatybilne z mikrofonem.

— Pop filtr. Taki filtr — to płytka, zwykle okrągła, montowana przed mikrofonem podczas pracy z głosem – najczęściej podczas nagrywania; w związku z tym, funkcja ta jest używana głównie z mikrofonami studyjnymi (patrz „Cel”). Ekran ochronny dobrze przepuszcza dźwięk, jednak zatrzymuje przepływ powietrza, występujący podczas oddychania – dzięki temu zapobiega „wydychaniu do mikrofonu” charakterystycznych zakłóceń. Kolejnym celem pop-filtrów jest ochrona przed drobnymi rozpryskami śliny, które mogą powodować korozję i niekorzystnie wpływać na trwałość mikrofonu.

— Ochrona przed wiatrem. Ochrona przed wiatrem - to najczęściej charakterystyczna „końcówka”, zwykle piankowa, zakładana na mikrofon; jednocześnie w modelach miniaturowych (na przykład, modele nagłowne, patrz „Przeznaczenie”) design może być różny. W każdym razie przeznaczenie takich urządzeń jest zgodne z nazwą: ochrona mikrofonu przed skutkami intensywnych prądów powietrza, które mogą powodować zakłócenia. Zwróć uwagę, że sprawa nie ogranicza się do wiatru - oddech osoby może również stać się źródłem zakłóceń, jeśli mikrofon znajduje się blisko ust.

— Odłączany kabel. Możliwość odłączenia kabla od mikrofonu nie tylko ułatwia przechowywanie i transport, jednak także umożliwia wymianę całego kabla na inny, jeśli wymagają tego okoliczności (np. podłączenie przez inny interfejs, patrz wyżej).

— Statyw. Przenośny statyw przeznaczony jest do umieszczania mikrofonu na stole lub innej podobnej powierzchni. Eliminuje to konieczność trzymania urządzenia w ręku czy organizowania stoiska „z podręcznych przedmiotów”. Statywy są sprzedawane osobno, jednak zakup zestawu zwykle jest wygodniejszy; patrz „Uchwyt do stojaka”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

— Zasilacz. Urządzenie pozwalające na zasilanie mikrofonu pojemnościowego lub elektretowego (patrz wyżej) z zasilaniem fantomowym wymaganym do działania ze zwykłego domowego gniazdka 230 V. Umożliwia to podłączenie mikrofonu nawet do tych wzmacniaczy (odbiorniki, odtwarzacze). itp.), które nie mają wejść z fantomowym zasilaniem.

— Etui / pokrowiec. Etui zwykle nazywany jest pojemnik, wykonany z twardych materiałów, podczas gdy pokrowiec jest zwykle miękki. Jedyną kluczową różnicą między nimi jest stopień ochrony – etui są bardziej odporne na wstrząsy. Ale podstawowy cel jest ten sam: znacznie wygodniej jest przechowywać i transportować mikrofon w etui/pokrowcu niż bez takiego przedmiotu (szczególnie, że dodatkowe kompletne akcesoria zazwyczaj można również umieścić w środku).

— Etui z ładowarką. Etui wykonane z twardego materiału, które jednocześnie pełni funkcję ładowarki. Ta funkcja jest bardzo popularna w modelach bezprzewodowych. Takie etui zwykle posiada baterię, z której z kolei ładowane są mikrofon (transmiter) i odbiornik; konstrukcja ta zapewnia dodatkową wygodę z kilku powodów. Po pierwsze, obudowa służy również jako powerbank; pojemność takiego „powerbanku” może być różna, ale zazwyczaj wystarcza jej na kilka pełnych ładowań. Po drugie, możliwość ładowania małych mikrofonów bezpośrednio poprzez etui zmniejsza ryzyko ich zgubienia. Po trzecie, sama procedura ładowania jest dość wygodna – wystarczy podłączyć kabel do etui.

Zwróć uwagę, że oprócz powyższych, producenci mogą dołączyć do zestawu inne akcesoria – np. osobne klipsy do mocowania mikrofonów krawatowych, ładowarki akumulatorów, chusteczki czyszczące itp.