Porównanie Cooper&Hunter CH-V118E vs Cooper&Hunter MYL15S-35S

Rodzaje wody, które urządzenie może dozować. Większość modeli ma kilka wariantów zgłoszenia do różnych sytuacji.

- Gorąca. Woda podgrzana do wysokiej temperatury - zwykle około 90 - 95°C. Ta temperatura jest uważana za optymalną do zaparzania większości rodzajów herbaty i jest więcej niż wystarczająca do napojów instant i innych produktów (na przykład „szybkich” zup). Co prawda woda z chłodziarki słabo nadaje się do kawy mielonej – efektywne zaparzenie takiego napoju następuje w wyższych temperaturach, około 100°C. Z drugiej strony istnieją specjalistyczne urządzenia gospodarstwa domowego do parzonej kawy.

- Zimna. Woda schładzana do temperatury zauważalnie niższej od temperatury pokojowej – ok. 8 – 10°C, a czasem nawet niższej. Taka woda może być przydatna do rozcieńczania innych napojów (soki, herbata itp.) i obniżania ich temperatury, a także jako samodzielny napój w czasie upałów. Jednak w tym drugim przypadku należy zachować ostrożność: obfity zimny napój obfituje w przeziębienia.

- Pokojowa. W tym przypadku zwykle oznacza to bezpośrednie doprowadzenie wody, bez żadnego chłodzenia czy ogrzewania. W ten sposób temperatura wody na wylocie będzie taka sama jak w butelce lub w dopływie wody. Oprócz tego, że ta opcja pozwala zaoszczędzić energię, często jest to wygodna z czysto praktycznego punktu widzenia - na przykład dla wielu wygodniej...jest pić czystą wodę nieschłodzoną, a mianowicie w temperaturze pokojowej, a dla przygotowywanie niektórych napojów instant, rozcieńczanie leków itp. .P. ta opcja jest optymalna. Należy pamiętać, że niektóre modele mogą zapewniać możliwość podgrzania lub schłodzenia doprowadzanej wody do temperatury pokojowej, jeśli jej początkowa temperatura bardzo różni się od tego wskaźnika.

Rodzaj chłodzenia przewidziany w konstrukcji urządzenia z możliwością doprowadzenia zimnej wody (patrz wyżej).

- Kompresor. Takie systemy chłodzenia są zasadniczo podobne do lodówek: wykorzystują obieg zamknięty z czynnikiem chłodniczym (zwykle freon) i sprężarką do cyrkulacji czynnika chłodniczego. Obwód składa się z parownika, grzejnika i rur łączących. System ten działa w następujący sposób: po pierwsze freon, odparowując, usuwa ciepło ze ścianek parownika i stykającą się z nimi wodę, chłodząc ją; następnie dostaje się do grzejnika, skrapla się i oddaje nadmiar ciepła, które dzięki specjalnej konstrukcji grzejnika jest szybko rozpraszane w otaczającym powietrzu. Systemy sprężarkowe są nieco bardziej skomplikowane i droższe niż systemy elektroniczne ( termoelektryczne), a w przypadku uszkodzenia obwodu mogą być wymagane kompleksowe naprawy z wymianą czynnika chłodniczego. Z drugiej strony takie chłodzenie ma wysoką sprawność i wydajność i jest praktycznie niezależne od temperatury otoczenia: w czasie upałów zużycie energii może nieznacznie wzrosnąć, ale temperatura wody wyjściowej pozostanie niezmieniona. Należy również pamiętać, że kompresor pozwala uzupełnić urządzenie o prawdziwą lodówkę (patrz „Szafa”).

- Termoelektryczny (Peltier). W tym przypadku elektroniczne układy chłodzenia zbudowane na elementach Peltiera – specjalnego rodzaju przetworników, które wyglądają jak charakterys...tyczne płytki. Kiedy prąd przepływa przez taki konwerter, jedna strona płyty jest chłodzona, a druga jest podgrzewana. Z reguły woda nie styka się bezpośrednio z takim konwerterem, chłodzenie odbywa się za pomocą strumienia zimnego powietrza wytwarzanego przez specjalny wentylator. W porównaniu do lodówek kompresorowych systemy elektroniczne są znacznie prostsze, bardziej niezawodne, bardziej kompaktowe i tańsze. Z drugiej strony przy wyższym zużyciu energii mają niższą wydajność. A sprawność elementów Peltiera nie jest bardzo wysoka - w szczególności schładzają wodę nie do określonej temperatury, ale o określoną liczbę stopni w stosunku do temperatury otoczenia (zwykle o 10-15 °C). Utrudnia to uzyskanie zimnej wody w czasie upałów.

Innymi słowy, wydajność systemu chłodzenia zainstalowanego w urządzeniu to ilość wody, którą można schłodzić w ciągu godziny. W chłodziarkach jest to zwykle wskazane dla wody o temperaturze pokojowej - około 20 °C, w modelach z podłączeniem do wody (patrz "Załadunek wody") - dla 15 °C (jest to średnia temperatura zimnej wody). W związku z tym, przy odchyleniu od tych wskaźników, rzeczywista wydajność może być nieco mniej więcej (jednak takie odchylenia muszą być bardzo znaczące, aby było to zauważalne).

Parametr ten definiuje dwa główne punkty. Przede wszystkim charakteryzuje maksymalny przepływ zimnej wody, z jakim urządzenie może sobie poradzić, oraz zalecane przerwy pomiędzy użytkowaniem. Np. jeśli użytkownik musi narysować 2 standardowe 200-gramowe kubki, a specyfikacje chłodnicy deklarują wydajność chłodniczą 2 l/h, oznacza to, że 400 g (0,4 l) wody dostanie się do zbiornika zamiast nalewanej. schłodzić chłodnicę przez 0 , 4/2 = 0,2 godziny, czyli około 12 minut. Jednak w praktyce potrzeba takich obliczeń wynika głównie z dużego zużycia wody, które jest bardzo zbliżone do deklarowanej wydajności.

Znając szybkość chłodzenia i pojemność zbiornika zimnej wody (patrz wyżej), możesz określić, ile czasu zajmie schłodzenie zbiornika całkowicie napełnionego wodą o temperaturze pokojowej. Takie sytuacje pojawiają się podczas pierwszego użycia urządzenia, a także podczas opróżniania całej objętości „zimnego” zbiornika. Jeśli więc w powyższym przykładzie poj...emność zbiornika wynosi 3 litry, to na jego schłodzenie spędzimy 3/2 = 1,5 godziny. Możesz jednak użyć wody wcześniej, jeśli lekko podwyższona temperatura nie jest krytyczna.

Moc pobierana przez urządzenie w trybie podgrzewania wody. Zasadniczo jest to moc robocza elementu grzejnego.

Parametr ten jest bezpośrednio związany z wydajnością grzewczą (patrz wyżej): wysoka szybkość nagrzewania nieuchronnie wymaga odpowiedniej mocy. Od tego wskaźnika zależy również zużycie energii przez urządzenie. Warto jednak tutaj zaznaczyć, że po zakończeniu nagrzewania urządzenie przechodzi w tryb utrzymywania temperatury, a zużywa znacznie mniej energii. Innymi słowy, grzałka nie zużywa stale określonej mocy, ale sporadycznie, w razie potrzeby.

Warto również powiedzieć, że w modelach, które działają tylko do ogrzewania, wskaźnik ten opisuje również maksymalny pobór mocy całego urządzenia. A w obecności dwóch trybów (ogrzewanie i chłodzenie) całkowite maksymalne zużycie energii odpowiada sumie mocy obu trybów.

Moc pobierana przez urządzenie w trybie chłodzenia wodą. Innymi słowy jest to moc potrzebna do działania wszystkich elementów układu chłodzenia - sprężarki lub przetwornicy z wentylatorem (w zależności od rodzaju chłodzenia, patrz wyżej).

Parametr ten jest bezpośrednio związany z wydajnością chłodzenia (patrz wyżej): wysoka szybkość chłodzenia nieuchronnie wymaga odpowiedniej mocy. Co prawda przy tej samej mocy systemy sprężarkowe są bardziej wydajne niż elektroniczne. Tak więc pod względem mocy można porównywać tylko modele z chłodnicami tego samego typu.

Zauważamy również, że system chłodzenia nie zużywa tej mocy w sposób ciągły, ale tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Czyli przy temperaturze pokojowej wody w „zimnym” zbiorniku włącza się z pełną wydajnością, a po osiągnięciu żądanej temperatury przechodzi w tryb jej utrzymywania, co wymaga znacznie mniej energii.

W modelach tylko chłodzących wskaźnik ten faktycznie opisuje maksymalny pobór mocy całego urządzenia. A w obecności dwóch trybów (ogrzewanie i chłodzenie) całkowite maksymalne zużycie energii odpowiada sumie mocy obu trybów.

Sposób sterowania dopływem wody zapewnionym w urządzeniu; innymi słowy konstrukcja przełącznika odpowiedzialnego za włączanie i wyłączanie zasilania.

- Popchnięcie dźwigni kubkiem. System, który włącza wodę, gdy do kranu zostanie przyłożona szklanka lub inny pojemnik. Korpus sterujący w takich systemach jest zwykle specjalną dźwignią sprężynową, która zakrywa nos po bokach i na dole w sposób przypominający ramę. Gdy użytkownik zbliża pojemnik do dziobka, jego krawędź naciska tę dźwignię, włączając dopływ wody; aby przerwać dozowanie wystarczy lekko przesunąć pojemnik „do siebie” przestawiając dźwignię do pozycji neutralnej. Ta metoda jest niezwykle prosta i intuicyjna, dzięki czemu jest łatwa w użyciu. Jedyną wadą takich systemów jest niedogodność podczas nalewania dużych ilości wody - trzymanie ramy wciśniętej przez długi czas może być nużące. Jednocześnie w wielu modelach ta wada jest eliminowana dzięki obecności alternatywnego trybu, gdy woda jest włączana poprzez podniesienie dźwigni do siebie: w tej pozycji dźwignia pozostaje do momentu ręcznego jej obniżenia przez użytkownika, co eliminuje konieczność trzymania pojemnika mocno dociśniętego...

- Przyciski. Sterowanie dopływem wody za pomocą przycisków lub klawiszy na korpusie urządzenia. Takie sterowanie może mieć inną konstrukcję i sposób działania: na przykład w niektórych modelach woda płynie tak długo, jak długo przycisk pozos...taje wciśnięty, w innych można go naprawić w stanie włączonym. Należy również pamiętać, że przyciski, w przeciwieństwie do opisanych powyżej systemów dociskania szkła, nie są bezpośrednio połączone z kranami. Pozwala to na tworzenie urządzeń wielotrybowych (patrz „Zaopatrzenie w wodę”), w których przez jedną wylewkę przepływa zarówno ciepła, jak i zimna woda - w zależności od tego, który przycisk zostanie naciśnięty. Dzięki temu można nieco zmniejszyć wymiary obudowy. Jednak większość urządzeń tego typu nadal ma osobne krany dla każdego rodzaju wody.

- Dźwignie. Sterowanie dopływem wody za pomocą dźwigni, zwykle instalowanej bezpośrednio na kranie, od góry. Sterowanie to jest pod wieloma względami podobne do opisanego powyżej wciskania szybą, z tą zmianą, że „przełącznik” trzeba wciskać nie krawędzią szyby, a ręką. W niektórych sytuacjach taki schemat pracy jest wygodniejszy - na przykład, jeśli trzeba wciągać wodę do pojemnika z wąską szyjką, co byłoby niewygodne, aby nacisnąć dźwignię pod kranem.

Obecność uchwytu na kubek w urządzeniu - specjalny stojak lub komora do przechowywania okularów. Należy pamiętać, że prawie wszystkie chłodziarki i oczyszczacze mają możliwość zamontowania uchwytu na kubek, ale tutaj chodzi o to, że takie urządzenie jest oryginalnie dostarczone w zestawie lub konstrukcji urządzenia - eliminuje to konieczność osobnego zakupu uchwytu na kubek.

Standardowo uchwyty na kubki przeznaczone są do klasycznych jednorazowych kubków plastikowych o pojemności około 200 ml. W takim przypadku uchwyt z reguły może pomieścić cały stos takich naczyń - około dwóch tuzinów, a nawet więcej. Wygoda tej funkcji polega przede wszystkim na tym, że kubki są zawsze blisko urządzenia, a użytkownik nie musi martwić się o to, do którego pojemnika nalewać wodę i nosić ze sobą kubki lub inne naczynia. Najważniejsze, aby nie zapomnieć o uzupełnieniu zapasów kubków na czas.