Porównanie Hisense DH-25K4HDL vs Ballu BDH-25L

Od rodzaju zależą ogólny zakres użytkowania osuszacza oraz związane z nim cechy konstrukcyjne i funkcjonalne.

— Do domu. Osuszacze te są również nazywane osuszaczami domowymi. Z reguły są to stosunkowo kompaktowe urządzenia, z których wiele zaprojektowano z myślą o łatwości przemieszczania się z miejsca na miejsce, w tym samym mieszkaniu, biurze itp. (chociaż są też modele do montażu na ścianie, patrz poniżej). Wydajność większości osuszaczy domowych jest stosunkowo niska, ale do celów, do których są używane (osuszanie powietrza w pomieszczeniach mieszkalnych) jest to w zupełności wystarczające. Takie modele charakteryzują się dość zgrabną konstrukcją, która pozwala z powodzeniem wpasować je w ogólny design wspomnianych pomieszczeń.

— Basenowe. Specjalistyczny rodzaj osuszaczy przeznaczony do stosowania na basenach krytych, gdzie konieczna jest ciągła praca z dużymi ilościami powietrza o dużej wilgotności. Jednak wydajność tego typu osuszaczy może być różna – w końcu baseny mogą mieć różne rozmiary. Ale system stałego odprowadzania kondensatu (patrz „Funkcje”) jest obowiązkowy dla wszystkich takich urządzeń — wynika to ze specyfiki pracy (ponieważ wilgoć odparowuje z powierzchni basenu stale). Różnica między takimi osuszaczami a opisanymi poniżej systemami kanałowymi polega na tym, że są instalowane bezpośrednio w pomieszczeniu basenowym.

— Pr...ofesjonalne. Rodzaj osuszaczy, przeznaczony przede wszystkim do użytku w zakładach produkcyjnych, w pomieszczeniach gospodarczych itp. Wszystkie modele profesjonalne wyróżniają się dwiema kluczowymi cechami. Pierwsza — to dość wysoka wydajność; są oczywiście wyjątki, ale bardzo rzadkie. Po drugie, w profesjonalnych osuszaczach minimalną uwagę przywiązuje się do wyglądu. Wynika to z faktu, że takie urządzenia mają być stosowane w lokalach niemieszkalnych, gdzie kluczową rolę odgrywa wyłącznie funkcjonalność sprzętu, a jego estetyka w zasadzie nie jest istotna.

— Kanałowe. Specyficzny rodzaj osuszaczy stosowany w pomieszczeniach basenowych. Ten typ różni się od modeli basenowych (patrz wyżej) przede wszystkim tym, że urządzenie kanałowe jest instalowane w oddzielnym pomieszczeniu, do którego rury doprowadzane są z pomieszczenia głównego. W ten sposób osuszacz nie wpływa na design pomieszczenia; ponadto taka instalacja pozwala na zastosowanie bardzo potężnych i wydajnych (a zatem dużych) jednostek, które mają znacznie lepsze możliwości niż „zwykłe” osuszacze, ale nie nadają się do instalacji w tym samym pomieszczeniu. Modele kanałowe przeznaczone są przede wszystkim do basenów publicznych, parków wodnych i innych dużych przestrzeni.

Pobór mocy przez osuszacz podczas normalnej pracy.

Z praktycznego punktu widzenia ta cecha jest drugorzędna – producenci dobierają moc w taki sposób, aby zapewnić wymagane parametry pracy (wydajność, przepływ powietrza itp.), a przy wyborze warto skupić się przede wszystkim na tych parametrach. Niemniej jednak od zużycia energii zależą również pewne praktyczne kwestie. Po pierwsze, tylko modele o mocy nie większej niż 3 – 3,5 kW można podłączyć do zwykłych domowych gniazdek; wyższy pobór mocy wymaga albo zasilania 400 V (patrz „Typ podłączenia”), albo bezpośredniego podłączenia do rozdzielnicy. Jednak we współczesnych osuszaczach rzadko spotyka się moc nawet większą niż 2 kW – dla większości tych urządzeń pobór mocy mieści się w przedziale od 500 do 1000 W lub od 1000 do 2000 W, a w najskromniejszych modelach w ogóle nie przekracza 500 W. Po drugie, dane dotyczące mocy mogą być wymagane do obliczenia obciążenia sieci. Taka potrzeba pojawia się głównie przy doborze dodatkowego wyposażenia – wyłączników, stabilizatorów, zasilaczy awaryjnych itp.

Należy również pamiętać, że modele o podobnych parametrach mogą różnić się zużyciem energii. Oszczędniejszy osuszacz jest często droższy, ale przy regularnym użytkowaniu ta różnica procentuje niższymi kosztami energii.

Powierzchnia pomieszczenia, dla którego przeznaczone jest urządzenie. W rzeczywistości ten punkt wskazuje maksymalną powierzchnię, którą ten model może skutecznie obsłużyć: użycie w mniejszych pomieszczeniach jest całkiem możliwe, ale dla większej przestrzeni urządzenie po prostu nie ma wystarczającej wydajności. Należy również pamiętać, że powierzchnia jest wskazana na podstawie wysokości sufitu 2,5 – 3 m – standardowa wartość dla pomieszczeń mieszkalnych; przy większej wysokości sufitu powierzchnia efektywna maleje, można ją przeliczyć za pomocą specjalnych wzorów.

Wybierając według powierzchni pomieszczenia, warto wziąć pewien margines, ale nie powinien on być zbyt duży – w przeciwnym razie urządzenie okaże się niepotrzebnie mocne, nieporęczne i drogie.

Rodzaj sterowania przewidziany w konstrukcji osuszacza.

Rodzaj sterowania określa, w jaki sposób zewnętrzne elementy sterujące (przyciski, pokrętła, suwaki) współdziałają z „wypełnieniem” urządzenia. Możliwe są tutaj dwie opcje:

— Mechaniczne. Systemy, w których elementy sterujące działają bezpośrednio na poszczególne jednostki osuszacza. Na przykład sterowanie prędkością wentylatora (patrz „Funkcje”) w takich systemach można przeprowadzić za pomocą suwaka, który bezpośrednio zmienia rezystancję rezystora w obwodzie zasilania wentylatora; wyłącznik czasowy (patrz ibid.) to pokrętło z mechanizmem zegarowym itp. Sterowanie mechaniczne jest niezwykle proste i niezawodne, nadaje się do wszystkich podstawowych funkcji osuszacza i jest niedrogie. Z drugiej strony pod względem dokładności takie systemy są gorsze od elektronicznych, co więcej — nie pozwalają na implementację wielu dodatkowych funkcji (pilot, wyświetlacz itp.). Dlatego chociaż ten rodzaj sterowania można spotkać we wszystkich kategoriach osuszaczy, to generalnie na współczesnym rynku jest mniej takich modeli niż elektronicznych.

— Elektroniczne. Sterowanie realizowane przez specjalny obwód elektroniczny: każda czynność użytkownika (naciśnięcie przycisku, przekręcenie pokrętła itp.) jest przetwarzana przez ten obwód, a z niego sygnały sterujące są wysyłane do elementów roboczych osuszacza. Takie systemy są bardziej funk...cjonalne i zaawansowane niż systemy mechaniczne. Pozwalają więc na korzystanie z różnych dodatkowych funkcji, które znacząco „ułatwiają życie” użytkownikowi – na przykład z wyświetlaczy i pilotów; poszczególne parametry można kontrolować z bardzo dużą precyzją i małymi skokami regulacji. Za wady systemów elektronicznych uważa się wyższy koszt i niższa niezawodność niż systemów mechanicznych, a także złożoność naprawy. Jednocześnie te niedociągnięcia nie są tak często krytyczne: na przykład różnice w kosztach są zwykle prawie niezauważalne na tle całkowitej ceny urządzeń, a prawdopodobieństwo awarii we współczesnej elektronice jest nadal bardzo niskie. Jest to więc obecnie najpopularniejszy rodzaj sterowania wśród osuszaczy wszystkich kategorii. Może ono być realizowane przy pomocy przycisków lub panelu dotykowego. To drugie nadaje urządzeniu elegancji.

Maksymalna ilość powietrza, którą osuszacz może przetworzyć w ciągu godziny.

Wybór według tego parametru zależy od wielkości pomieszczenia. Uważa się, że w celu efektywnego działania osuszacz musi przepuścić przez siebie ilość powietrza w ciągu godziny, która przekracza powierzchnię pomieszczenia 3 – 4 razy; możesz określić powierzchnię pomieszczenia, mnożąc powierzchnię przez wysokość sufitu. Na przykład pomieszczenie o powierzchni 12 m2 z sufitami o wysokości 2,5 m pomieści 12*2,5 = 30 m3 powietrza; odpowiednio do wydajnej pracy w takim pomieszczeniu wymagany jest osuszacz o wydajności 30*3 = 90 m3/h, a najlepiej 30*4 = 120 m3/h. Całkiem możliwe jest wybranie urządzenia z marginesem przepływu powietrza — chyba że trzeba liczyć się z tym, że wzrost wydajności wpływa na cenę i zużycie energii. Jednak zbyt niska wartość tego parametru jest niepożądana: taki osuszacz po prostu nie radzi sobie skutecznie ze swoim zadaniem.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, modele o stosunkowo niskiej mocy przetwarzają do 250 m3/h, urządzenia o wydajności 251 – 500 m3/h i 501 – 750 m3/h można uznać za należące do średniego poziomu, a wiele urządzeń jest w stanie przetworzyć więcej niż 750 m3/h.

Zakres wilgotności względnej (Rh — relative humidity) otaczającego powietrza, przy której osuszacz na pewno poradzi sobie ze swoim zadaniem, a jednocześnie zapewni wydajność na poziomie deklarowanym przez producenta.

Im szerszy zakres, tym bardziej wszechstronne urządzenie, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że znajdzie się w niestandardowych warunkach. Jednocześnie przy wyborze warto wziąć pod uwagę specyfikę zastosowania osuszacza. Tak więc osuszacze są początkowo projektowane z myślą o wysokiej wilgotności powietrza, ale nie zawsze wymagana jest zdolność do działania przy 100% wilgotności względnej. Na przykład w zimnych porach powietrze napływające z ulicy jest samoczynnie „osuszane” podczas nagrzewania w pomieszczeniu (ze względu na wzrost temperatury wilgotność względna spada, chociaż rzeczywista ilość wilgoci w powietrzu nie ulega zmianie), a nawet przy deszczowej pogodzie osuszacz o zakresie 80 – 90% może wystarczyć. Dolna granica wilgotności zależy bezpośrednio od zadań stojących przed urządzeniem. Jeśli mówimy o pomieszczeniach mieszkalnych, biurach i innych miejscach, w których konieczne jest stworzenie przyjemnych warunków dla ludzi, należy wziąć pod uwagę, że najbardziej komfortowe wartości dla osoby w stosunku do wilgotności wynoszą 40 – 70%. Dlatego w takich warunkach nie ma sensu szukać konkretnie urządzenia z dolną granicą mniejszą niż 40%. Ale do zadań specjalnych, takich jak suszenie pomieszczeń podczas remontu, przechowywanie w magazynie itp. mogą...być również potrzebne niższe wskaźniki wilgotności.

Należy pamiętać, że wyjście poza zakres roboczy nie zawsze jest sytuacją awaryjną, obarczoną awariami i innymi problemami: wiele modeli jest w stanie pracować w takich warunkach, chyba że wydajność pracy może się zmniejszyć. Jednak ten punkt warto wyjaśnić zgodnie z oficjalną dokumentacją.

Maksymalny poziom hałasu wytwarzanego przez osuszacz podczas pracy. Im niższy wskaźnik ten, tym wygodniejsze będzie korzystanie z urządzenia; dotyczy to zwłaszcza pomieszczeń mieszkalnych. W warsztatach produkcyjnych, magazynach i innych podobnych miejscach poziom hałasu nie jest tak krytyczny — tego typu urządzenia klimatyzacyjne są często instalowane w miejscach, w których ludzie rzadko bywają, lub w pobliżu takich hałaśliwych urządzeń, na tle których hałas z osuszacza może po prostu zaniknąć. Niemniej jednak, nawet w przypadku pomieszczeń niemieszkalnych, dane dotyczące „głośności pracy” mogą być przydatne – na przykład w celu oceny konieczności zastosowania specjalnej ochrony słuchu i innych środków ochrony pracy.

Zauważ, że wskaźnik ten jest mierzony w decybelach i jest to wartość nieliniowa: na przykład zmiana o 3 dB odpowiada w przybliżeniu dwukrotnemu wzrostowi/zmniejszeniu mocy, 10 dB — 10 razy itd. Dlatego najłatwiejszym sposobem oceny poziomu hałasu są tabele porównawcze. Oto uproszczona tabela dla zakresu, do którego należy większość nowoczesnych osuszaczy.

35 dB — rozmowa w wyciszonych tonach;
40 dB — cicha rozmowa; maksymalny poziom hałasu dozwolony w pomieszczeniach mieszkalnych w ciągu dnia;
45 — 50 dB — mówienie normalnym tonem;
55 dB — tło akustyczne w biurze bez specjalnych źródeł hałasu;
60 dB — głośna rozmowa;
65 dB — ulica miejska o średnim natężeniu ruchu;
70 dB — rozmowa kilku osób w podniesionych tonach.

Rodzaj czynnika chłodniczego zastosowanego w osuszaczu.

Czynnikiem chłodniczym nazywany jest specjalna substancja (najczęściej freon), która krąży po obwodzie chłodzenia w osuszaczach działających na zasadzie kondensacji (a są to wszystkie odmiany, z wyjątkiem adsorpcyjnych - patrz „Rodzaj”). Substancja ta zapewnia usuwanie nadmiaru ciepła powstającego podczas kondensacji wilgoci. Rodzaj czynnika chłodniczego zależy przede wszystkim od technicznych cech jego zastosowania, takich jak możliwość częściowej wymiany oraz wymagania dotyczące wytrzymałości obwodu chłodniczego.

We współczesnych osuszaczach można znaleźć głównie takie marki czynników chłodniczych, jak R22, R407C, R410A, R134A, R290 i R32. Oto ich ogólny opis:

— R22. „ Najstarszy” z czynników chłodniczych spotykanych w naszych czasach. Wyróżnia się niskim kosztem, niskim ciśnieniem roboczym (co pozytywnie wpływa na niezawodność i cenę samych obwodów chłodniczych) oraz jednorodnym składem, co pozwala nie zmieniać całego czynnika chłodniczego w przypadku jego wycieku, ale po prostu uzupełnić system wymaganą ilością płynu. Jednak R22 jest niebezpieczny dla środowiska (głównie dla warstwy ozonowej), dlatego obecnie jest stopniowo zastępowany przez bardziej zaawansowane substancje.

...— R32. Dość zaawansowany czynnik chłodniczy, który łączy w sobie trzy kluczowe zalety: wydajność, bezpieczeństwo środowiskowe i jednorodność. Osuszacze z R32 mogą być jednocześnie kompaktowe i wydajne; substancja ta nie zubaża warstwy ozonowej i nie wpływa znacząco na globalne ocieplenie. Główną wadą modeli z tego rodzaju czynnikiem chłodniczym jest wysoka cena.

— R407C. Czynnik chłodniczy zaprojektowany jako bezpieczna alternatywa dla R22; nie ma wpływu na warstwę ozonową. Jednocześnie taka substancja jest znacznie droższa; jej ciśnienie robocze jest nieco wyższe, dlatego wymagana jest większa wytrzymałość obwodu chłodzącego (choć nie tak duża jak dla R410A); olej poliestrowy używany z R407C ma tendencję do wchłaniania wilgoci i utraty swoich właściwości. Ponadto ten czynnik chłodniczy jest zeotropowy (niejednorodny w składzie): jego składniki mają różne temperatury wrzenia i różne szybkości parowania. W rezultacie nawet przy niewielkim wycieku skład czynnika chłodniczego i jego właściwości zmieniają się, a sytuację można poprawić tylko poprzez całkowitą wymianę freonu.

— R410A. Kolejna „zielona” alternatywa dla R22. W przeciwieństwie do R407C jest czynnik ten azeotropowy — składa się ze składników o takich samych właściwościach parowania; tak, że w przypadku wycieku stosunek tych składników nie zmienia się, a w tym przypadku dozwolone jest uzupełnienie obwodu zamiast całkowitej wymiany freonu. Z drugiej strony R410A ma wysokie ciśnienie robocze, co stawia poważne wymagania co do wytrzymałości i niezawodności obwodu chłodzącego i zwiększa jego koszt; ponadto sam czynnik chłodniczy jest dość drogi.

— R454C. Czynnik chłodniczy na bazie hydrofiliny jest uważany za przyjazny i bezpieczny dla środowiska i stanowi kolejną opcję zastępującą przestarzały R22 i alternatywę dla R407C. Skład jest mieszaniną R32 i R1234YF.

— R134A. Jeden z nowoczesnych freonów o zaawansowanych właściwościach. Jest całkowicie jednorodny, podobnie jak R22, ale jednocześnie jest całkowicie bezpieczny dla warstwy ozonowej i charakteryzuje się niskim współczynnikiem wpływu na globalne ocieplenie. Wadą tego czynnika chłodniczego jest tradycyjnie wysoki koszt; ponadto wykorzystuje olej poliestrowy, który ma tendencję do wchłaniania wilgoci.

— R290. Skroplony propan używany jako czynnik chłodniczy. Posiada szereg zalet: nietoksyczny, przyjazny dla środowiska (zerowy wpływ na warstwę ozonową, minimalny wpływ na globalne ocieplenie), jednorodny (czyli nie wymaga całkowitej wymiany w przypadku wycieku, wystarczy uzupełnienie brakującej ilości), stosuje się go z olejem mineralnym niewrażliwym na wilgoć. Ponadto propan ma niskie ciśnienie robocze, co upraszcza projekt obwodu i obniża koszty, a także niskie temperatury wylotowe kompresora zwiększające wydajność. Ten czynnik chłodniczy ma dwie wady: łatwopalność i wysokie wymagania dotyczące mocy kompresora, więc takie urządzenia są dość ciężkie i nieporęczne. Dlatego pomimo wszystkich zalet R290 jest rzadko używany.

— Higrostat. Automatyczny regulator, który pozwala utrzymać określoną wilgotność w pomieszczeniu. Taki regulator stale monitoruje poziom wilgoci w powietrzu i włącza osuszacz, jeśli ten poziom przekroczy ustawioną wartość, a gdy wilgotność spadnie do pożądanej wartości, wyłącza urządzenie. Higrostat jest szczególnie wygodny w przypadkach, gdy nie trzeba maksymalnie osuszać powietrza, jednak po prostu obniżyć wilgotność do określonego poziomu. Ponieważ osuszacze najczęściej wykorzystywane są właśnie do takich zadań, funkcja ta jest w nich również bardzo popularna – jest dostępna w większości modeli, niezależnie od przeznaczenia.

— Regulacja prędkości wentylatora. Regulator, który pozwala na zmianę prędkości wentylatora wbudowanego w osuszacz — i odpowiednio rzeczywistą wartość przepływu powietrza (patrz wyżej). Funkcja ta umożliwia dostosowanie wartości przepływu powietrza – a tym samym wydajności urządzenia – do konkretnej sytuacji. Na przykład, gdy w pomieszczeniu jest dużo osób, sensowne jest zwiększenie prędkości (ludzkie ciało jest dodatkowym źródłem wilgoci w powietrzu); jeśli jest niewiele osób lub wcale nie ma, można zmniejszyć prędkość wentylatora, zmniejszając zużycie energii i zużycie urządzenia.

— Tryb nocny. Specjalny tryb pracy obliczony na noc. Z reguły w tym trybie urządzenie zmniejsza prędkość wentylatora, redukując w ten sposób hałas. — Jonizator.... Jony to elektrycznie naładowane cząsteczki. Uważa się, że obecność ujemnie naładowanych jonów w powietrzu ma korzystny wpływ na zdrowie i ogólne samopoczucie człowieka. Aby nasycić powietrze takimi jonami, w osuszaczach powietrza stosuje się jonizatory.

— Automatyczne wyłączanie. Obecność w osuszaczu timera, który wyłącza urządzenie po określonym przez użytkownika czasie. Funkcja ta pozwala pozostawić osuszacz włączony bez obaw o jego terminowe wyłączenie — nastąpi to automatycznie po upływie określonego czasu. Timer jest niezbędny w przypadkach, gdy trzeba opuścić pomieszczenie, jednak może nie być możliwości powrotu i ręcznego wyłączenia osuszacza — na przykład, gdy trzeba zamknąć basen na noc, a wilgotność powietrza jest wciąż zbyt wysoka.

— Automatyczne odszranianie. Funkcja zapobiegająca nadmiernemu wychłodzeniu części osuszacza i tworzeniu się na nich dużej ilości szronu. Przypomnijmy, że wszystkie nowoczesne osuszacze (oprócz adsorpcyjnych, patrz „Rodzaj”) posiadają systemy chłodnicze – do usuwania nadmiaru ciepła powstającego podczas koncentracji wilgoci. W niektórych przypadkach poszczególne elementy takich systemów mogą silnie się wychłodzić (do ujemnych temperatur), co jest niepożądane zarówno samo w sobie, jak i ze względu na powstawanie szronu. Aby tego uniknąć, system automatycznego odszraniania stale monitoruje stan parownika i, jeśli to konieczne, włącza ogrzewanie, zapobiegając krytycznemu spadkowi temperatury i usuwając powstały szron.

— Suszenie ubrań (tryb turbo). Tryb intensywnego osuszania powietrza z maksymalną wydajnością pracy urządzenia przyda się przy suszeniu ubrań i bielizny. Pomaga usunąć nadmiar wilgoci przy częstych praniach. Przy tym zapewnia się osuszanie bez konieczności kontrolowania poziomu wilgotności za pomocą higrostatu (patrz odpowiedni punkt).

— Filtr powietrza. Wbudowany filtr powietrza, dzięki któremu osuszacz jest w stanie podczas pracy dodatkowo oczyszczać powietrze. Należy pamiętać, że skuteczność takich filtrów może być różna — od najprostszych systemów wychwytywania kurzu i innych zanieczyszczeń mechanicznych po elementy węglowe, które radzą sobie nawet z obcymi zapachami. Ten niuans, a także możliwości konserwacji filtra, należy wyjaśnić osobno.

— Wskaźnik zużycia filtra. Wskaźnik sygnalizujący konieczność wymiany elementu roboczego w filtrze powietrza. Bez terminowej wymiany materiałów eksploatacyjnych filtr w najlepszym przypadku traci swoją wydajność, w najgorszym — zwiększa obciążenie osuszacza, a nawet zaczyna uwalniać obce substancje do powietrza zamiast je zatrzymywać. Wskaźniki wymiany mogą różnić się funkcjonalnością, jednak w każdym przypadku funkcja ta znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo przeoczenia kolejnego okresu konserwacji filtra.

— Wskaźnik napełnienia zbiornika. Wskaźnik pokazujący ilość wody w zbiorniku na skropliny. Najprostszą wersją takiego wskaźnika jest przezroczysta wkładka w ściance zbiornika, która pozwala monitorować poziom wody bez otwierania zbiornika; istnieją również bardziej zaawansowane systemy, aż do czujników elektronicznych z odczytami na wyświetlaczu. Jednak w każdym przypadku wskaźnik napełnienia znacznie ułatwia śledzenie ilości wody i zmniejsza prawdopodobieństwo pominięcia krytycznego poziomu napełnienia.

— Wyłączenie po napełnieniu zbiornika. System monitorujący ilość wody w zbiorniku na skropliny i automatycznie wyłączający osuszacz, gdy ta ilość osiągnie wartość krytyczną. Pozwala to uniknąć zarówno powodzi, jak i awarii samego urządzenia.

— Odprowadzanie skroplin. Możliwość stałego odprowadzania wilgoci „odciągniętej” z powietrza na zewnątrz urządzenia (np. bezpośrednio na ulicę przez specjalny wężyk). Pozwala uprościć czyszczenie zbiornika na skroploną wodę lub zrezygnować z niego w ogóle, co ma pozytywny wpływ na wymiary i wagę osuszacza. Ponadto umożliwia pracę niemalże ciągłą, bez przerw na opróżnianie zbiornika z nagromadzoną wodą, co jest szczególnie ważne w przypadku modeli stosowanych na basenach (patrz „Rodzaj”).

— Pompka skroplin. Pompka do wymuszonego odprowadzania skroplin ze zbiornika. Często obecność pompki jest uzasadniona w osuszaczach przemysłowych, gdy konieczne jest zorganizowanie na bieżąco odprowadzania wody (w tym w razie potrzeby jej odprowadzania na wysokość do kilku metrów).