Liczba czujników
- Liczba czujników. Całkowita liczba czujników, które można połączyć ze stacją pogodową i przesyłać do niej zmierzone wartości. Obecność
kilku czujników pozwala określić warunki pogodowe w różnych strefach: mogą to być różne pomieszczenia tego samego budynku lub różne strony świata. Lokalizacja czujników względem budynku może znacząco zmienić odczyty, dlatego w celu uzyskania bardziej wiarygodnych wyników zwykle stosuje się 2 lub więcej zdalnych czujników.
Zasięg
Maksymalna odległość od jednostki głównej stacji pogodowej, w której może znajdować się czujnik zewnętrzny. W przypadku wersji przewodowych (patrz „Typ czujnika zewnętrznego”) wskaźnik ten odpowiada długości standardowego kabla; w przypadku komunikacji bezprzewodowej gwarantowany zasięg komunikacji radiowej jest zwykle wskazywany w zasięgu wzroku, pod warunkiem, że na drodze sygnału nie ma zakłóceń i ciał obcych. W każdym razie należy pamiętać, że w praktyce maksymalny zasięg instalacji jest zwykle mniejszy niż zasięg deklarowany. Wynika to z faktu, że drut rzadko można ułożyć ściśle w linii prostej, a na sygnał radiowy z kolei wpływają przeszkody i zakłócenia elektromagnetyczne. Dlatego warto wybrać stację pogodową dla tego parametru z pewnym marginesem.
Zakres pomiarowy wewnątrz
Zakres temperatur, w których wewnętrzny czujnik temperatury stacji pogodowej (patrz „Pomiary”) może normalnie pracować. Oczywiście przy normalnym użytkowaniu konieczne jest, aby temperatury w pomieszczeniu nie wykraczały poza określony zakres - w przeciwnym razie urządzenie w najlepszym przypadku ostrzeże o niemożności pomiarów, a w najgorszym całkowicie zawiedzie. Należy tu jednak zaznaczyć, że wahania temperatury wewnątrz budynków mieszkalnych i biurowych są stosunkowo niewielkie i nawet w najtańszych stacjach pogodowych zasięg działania odpowiednich czujników pokrywa się z tymi wahaniami z imponującym marginesem. Dlatego warto zwracać szczególną uwagę na temperaturę pomiaru w pomieszczeniu tylko w tych przypadkach, gdy urządzenie jest kupowane do niestandardowego użytku - na przykład instalacja w szklarni lub w magazynie o niskich temperaturach.
Zakres pomiarowy na zewnątrz
Zakres temperatury, dla którego przeznaczony jest czujnik temperatury zewnętrznej stacji pogodowej (patrz „Pomiary”). Parametr ten musi odpowiadać różnicom temperatur, na które ten czujnik może być narażony podczas pracy - w przeciwnym razie możliwe są usterki, a nawet awarie sprzętu. Oczywiście warto wybrać model oparty na temperaturze zewnętrznej biorąc pod uwagę klimat, w którym ma być użytkowany; w takim przypadku warto wziąć pewien margines zarówno po stronie dolnej, jak i górnej. To ostatnie wiąże się nie tylko z możliwością wahań klimatycznych, ale także z tym, że sprzęt zewnętrzny można ogrzewać od bezpośredniego lub odbitego światła słonecznego; należy tego oczywiście unikać w każdy możliwy sposób, ale nie zawsze jest możliwe znalezienie idealnego miejsca montażu czujnika.
Materiał obudowy
Podstawowy materiał obudowy stacji pogodowej (w modelach z czujnikiem zdalnym zwykle używa się tego samego materiału co do jednostki głównej).
-
Tworzywo sztuczne. Przy niskich kosztach materiał ten jest jednocześnie łatwy w obróbce, obojętny chemicznie (nie podlega korozji) i słabo przewodzi ciepło (co jest szczególnie ważne w przypadku czujników zewnętrznych, ponieważ zmniejsza ryzyko hipotermii lub przegrzania). Większość gatunków tworzyw sztucznych popularnych we współczesnej elektronice jest zauważalnie gorsza od metalu opisanego poniżej - jednak w tych warunkach, w których zwykle muszą pracować stacje pogodowe, jest to wystarczające. Dlatego ta opcja stała się powszechna, można ją znaleźć we wszystkich klasach stacji pogodowych - od niedrogich po profesjonalne.
-
Metal. Główną zaletą metalu jest jego wysoka wytrzymałość, znacznie przewyższająca właściwości innych materiałów. Dodatkowo taki korpus nadaje urządzeniu stylowy i solidny wygląd. Z drugiej strony ten materiał jest dość drogi. Dlatego jego zastosowanie jest typowe głównie dla wysokiej klasy profesjonalnych stacji pogodowych, gdzie liczy się maksymalna wytrzymałość i niezawodność. Metal można również zastosować w modelach analogowych (patrz Mechanizm) – jednak w takich przypadkach chodzi bardziej o estetykę niż o praktyczne korzyści.
-
Szkło. Kolejny materiał „designerski”, ob
...ok drewna, jest używany w modelach analogowych. Z praktycznego punktu widzenia gabloty szklane są niewygodne ze względu na ich wrażliwość na uderzenia i wstrząsy oraz są dość drogie. Dlatego ta opcja znajduje się tylko w urządzeniach, w których oryginalny design odgrywa kluczową rolę - a nawet wtedy jest to bardzo rzadkie.