Porównanie parownic do ubrań

- Ręczna parownica do ubrań. Przenośna odmiana parownic do ubrań opisanych powyżej. Konstrukcja takich urządzeń obejmuje dyszę wylotową pary (czasami w połączeniu z mini żelazkiem, patrz "Wyposażenie"), miniaturową jednostkę wytwarzania pary i zbiornik o małej pojemności; wszystko to łączy się w jednym korpusie. Oczywiście pod względem wydajności i efektywności ręczne parownice do ubrań są gorsze od stacjonarnych odpowiedników - jednak są w stanie poradzić sobie z wyrobami, które nie wymagają specjalnej intensywności obróbki. Osobno zauważamy, że takie modele są bardzo wygodne w podróży: urządzenie nie zajmuje dużo miejsca w bagażu, a za jego pomocą można łatwo doprowadzić do porządku przywiezione ze sobą ubrania.

- Stojąca parownica do ubrań. Jednostki, przeznaczone głównie do parowania pionowego, czyli obróbki ubrań zawieszonych pionowo strumieniem gorącej pary pod ciśnieniem. W związku z tym obowiązkowym elementem konstrukcji w takich modelach jest stojak z wieszakiem. Pionowe parowanie pozwala skutecznie wygładzić zagniecenia - również na ubraniach, do których konwencjonalne żelazko nie jest odpowiednie, takich jak kurtki i płaszcze z grubej tkaniny, a także produkty z dużą ilością ozdobnych elementów (cyrkonie, cekiny itp.). Przy tym procedura okazuje się łagodniejsza niż klasyczne prasowanie – dzięki temu, że dysza nie miażdży włókien tkaniny, a temperatura oddziaływania nie przekracza 100 °C...nawet przy intensywnej obróbce. Początkowo parowanie pionowe stosowano głównie do wyrobów ramiennych - koszul, sukienek itp.; jednak obecnie można znaleźć wiele parownic do ubrań z zaciskami do spodni (patrz "Wyposażenie"), a nawet specjalne nasadki do formowania kantów. A niektóre modele z tej kategorii są wyposażone w mini-żelazka, a nawet pełnowartościowe żelazka i mogą być również używane do tradycyjnego prasowania (często obejmuje to również własną deskę do prasowania, jednak funkcja ta nie jest bezwzględnie wymagana).

Moc znamionowa, pobierana przez parownicę do ubrań w podczas pracy. Z reguły, wskazuje na to maksymalny pobór mocy przy użytkowaniu w trybie normalnym, bez nietypowych sytuacji.

Generalnie parametr ten jest drugorzędny przy wyborze: producenci dobierają moc w taki sposób, aby zapewnić niezbędne wskaźniki wydajności, ciśnienia itp. Z mocą wiążą się jednak pewne praktyczne kwestie. Tak więc, przy tej samej wydajności (patrz „Intensywność pary”), mocniejsza jednostka będzie tracić mniej czasu na podgrzewanie wody i wytwarzanie pary; można w niej również przewidzieć większy bojler (patrz "Pojemność bojlera na wodę"), co jest przydatne przy długotrwałej ciągłej pracy. Z drugiej strony, takie urządzenia są droższe, a często też cięższe i bardziej nieporęczne niż stosunkowo „słabe” parownice do ubrań, ponadto bardziej obciążają sieć energetyczną.

Druga kwestia, związana z mocą - to tylko obliczenia obciążenia okablowania i różne urządzenia elektryczne (automatykę ochronną, stabilizatory, generatory itp.).

Pojemność zbiornika na wodę, przewidziana w urządzeniu.

Należy podkreślić, że tego wskaźnika nie należy mylić z pojemnością bojlera (patrz wyżej): w danym przypadku chodzi o rezerwuar z zapasem zimnej wody, z którego taka woda wpływa do bojlera dla nagrzania. Nie każda parownica do ubrań jest wyposażona w taki rezerwuar.

Wydajność pary, zapewniana przez urządzenie. W przypadku modeli ze sterowaniem mocą i/lub wilgotnością w tym punkcie wskazywana jest maksymalna możliwa wartość.

Wybierając w oparciu o wskaźnik ten, należy pamiętać, że wydajność charakteryzuje jedynie ilość pary wodnej, wytwarzanej przez urządzenie na minutę. Intensywność oddziaływania tej pary na obrabianą powierzchnię/wyrób może być różna, przede wszystkim zależy ona od ciśnienia roboczego. Dlatego tylko urządzenia o podobnych wskaźnikach ciśnienia mogą być bezpośrednio porównywane na podstawie tego wskaźnika. Przy takich porównywaniach warto wychodzić z założenia, że wyższa wydajność pozwala szybciej poradzić sobie z dużą ilością pracy, jednak wymaga mocniejszych elementów grzejnych oraz pojemnych zbiorników – co z kolei wpływa na wymiary, wagę i cenę całej parownicy.

Czas nagrzewania do wytworzenia pary. Czas trwania procesu nagrzewania zależy bezpośrednio od mocy urządzenia i objętości zbiornika na wodę.

Zwracamy również uwagę, że w niektórych sytuacjach rzeczywisty czas nagrzewania może być krótszy niż deklarowany. Na przykład, jeśli główny zbiornik (kocioł) nie jest całkowicie napełniony, a konstrukcja nie przewiduje dodatkowego zbiornika na zimną wodę. Aby mieć pewność, należy kierować się wartością podaną bezpośrednio w specyfikacji.

System ochronny, który wyłącza urządzenie, jeśli grzejnik (lub inna część konstrukcji) osiągnie temperaturę krytyczną. Może się to zdarzyć w szczególności z powodu braku wody w zbiorniku lub awarii elektroniki sterującej. Ochrona przed przegrzaniem pozwala uniknąć takich sytuacji z ich przykrymi konsekwencjami - od awarii urządzenia po pożar.

Długość kabla, za pomocą którego urządzenie jest podłączane do sieci elektrycznej. Im dłuższy kabel zasilający – im dalej od gniazdka może pracować urządzenie, tym większą swobodę ruchu ma użytkownik. Z drugiej strony, nadmiernie długi przewód może powodować trudności zarówno podczas pracy, jak i w przechowywaniu/transportowaniu; a przy pracy z dala od gniazdka można użyć przedłużacza.