Porównanie Tefal DR 8086 vs MIE Magic Style

- Ręczna parownica do ubrań. Przenośna odmiana parownic do ubrań opisanych powyżej. Konstrukcja takich urządzeń obejmuje dyszę wylotową pary (czasami w połączeniu z mini żelazkiem, patrz "Wyposażenie"), miniaturową jednostkę wytwarzania pary i zbiornik o małej pojemności; wszystko to łączy się w jednym korpusie. Oczywiście pod względem wydajności i efektywności ręczne parownice do ubrań są gorsze od stacjonarnych odpowiedników - jednak są w stanie poradzić sobie z wyrobami, które nie wymagają specjalnej intensywności obróbki. Osobno zauważamy, że takie modele są bardzo wygodne w podróży: urządzenie nie zajmuje dużo miejsca w bagażu, a za jego pomocą można łatwo doprowadzić do porządku przywiezione ze sobą ubrania.

- Stojąca parownica do ubrań. Jednostki, przeznaczone głównie do parowania pionowego, czyli obróbki ubrań zawieszonych pionowo strumieniem gorącej pary pod ciśnieniem. W związku z tym obowiązkowym elementem konstrukcji w takich modelach jest stojak z wieszakiem. Pionowe parowanie pozwala skutecznie wygładzić zagniecenia - również na ubraniach, do których konwencjonalne żelazko nie jest odpowiednie, takich jak kurtki i płaszcze z grubej tkaniny, a także produkty z dużą ilością ozdobnych elementów (cyrkonie, cekiny itp.). Przy tym procedura okazuje się łagodniejsza niż klasyczne prasowanie – dzięki temu, że dysza nie miażdży włókien tkaniny, a temperatura oddziaływania nie przekracza 100 °C...nawet przy intensywnej obróbce. Początkowo parowanie pionowe stosowano głównie do wyrobów ramiennych - koszul, sukienek itp.; jednak obecnie można znaleźć wiele parownic do ubrań z zaciskami do spodni (patrz "Wyposażenie"), a nawet specjalne nasadki do formowania kantów. A niektóre modele z tej kategorii są wyposażone w mini-żelazka, a nawet pełnowartościowe żelazka i mogą być również używane do tradycyjnego prasowania (często obejmuje to również własną deskę do prasowania, jednak funkcja ta nie jest bezwzględnie wymagana).

Dodatkowe akcesoria i wyposażenie, dostarczane z urządzeniem.

Współczesne parownice do ubrań mogą być wyposażone w akcesoria do prasowania - żelazka i mini żelazka, deski do prasowania, wsporniki pionowe, zaciski do spodni, stojaki teleskopowe oraz dodatkowe zaciski dolne; urządzenia do obróbki tkanin - szczotki, nasadki do tkanin, nasadki do tkanin delikatnych, do nogawek; a także kilka innych przedmiotów. Oto bardziej szczegółowy opis najczęściej występujących wariantów:

- Żelazko. Klasyczne żelazko, podłączone do parownicy przy pomocy węża. Takie wyposażenie faktycznie zamienia urządzenie w generator pary do prasowania; a modele wyposażone w deskę do prasowania (patrz poniżej) są często porównywalne pod względem funkcjonalności z pełnowartościowymi systemami prasowania.

- Mini żelazko. Zmniejszony analog konwencjonalnego żelazka. Nie jest przeznaczony do prasowania w dużych ilościach, jednak do prostych zadań, takich jak prasowanie 1-2 sztuk odzieży czy odświeżanie garnituru, takie urządzenie w zupełności wy...starczy.

- Deska do prasowania. Klasyczna deska do prasowania to pozioma powierzchnia służąca do prasowania tkanin. Parownice do ubrań są wyposażone w małe deski, które zazwyczaj montuje się pionowo (gdy są w stanie spoczynku) i w pewnym stopniu mogą również one zastąpić wsporniki pionowe. Z reguły taka deska jest montowana na stojaku teleskopowym.

- Pionowy wspornik. Przyrząd w postaci płaszczyzny, zamontowany pionowo. W rzeczywistości jest to odpowiednik deski do prasowania, stosowanej do parowania pionowego: obrobioną tkaninę można przycisnąć do takiej „deski”, zapewniając bardziej intensywną i wydajną obróbkę. Składane deski do prasowania mogą pełnić podobną funkcję, jednak nie są one uważane za wsporniki pionowe, gdyż są małe i mają ograniczone możliwości (podczas gdy pełnowartościowy wspornik pozwala na całkowitą obróbkę spodni lub innych podobnych ubrań w jednym przejściu).

- Nasadka do tkanin. Nasadka z mikrofibry - tkaniny opartej na mikroskopijnych włóknach. Służą do pionowego parowania różnych tkanin, dzięki czemu para jest równomiernie rozprowadzana na całej obrabianej powierzchni. Nie pozostawia cząstek włosia na powierzchni.

- Nasadka do delikatnych tkanin. Konkretna konstrukcja takich nasadek może się różnić, jednak w każdym przypadku zapewniają one najdelikatniejszą obróbkę, przy zmniejszonej intensywności oddziaływania.

- Szczotka. W danym przypadku szczotki przeznaczone są do czyszczenia ubrań i innych wyrobów z tkanin. Dzięki działaniu pary czyszczenie tą nasadką jest skuteczniejsze niż ręczną szczotką do ubrań.

- Nasadka do kantów. Specjalne nasadki do formowania kantów na spodniach. Takie nasadki to zwykle zaciski o specjalnej konstrukcji. Nie są tak wygodne w użytkowaniu jak tradycyjne żelazka i mini żelazka, a stosowanie takiego przyrządu wymaga pewnych umiejętności. Z drugiej strony, ten rodzaj nasadki pozwala na odświeżenie kantu, nawet przy braku deski do prasowania bądź pionowego wspornika.

- Klamra do spodni. Specjalny zacisk umożliwiający powieszenie spodni i innych podobnych wyrobów na wieszaku parownicy do ubrań. Domyślnie w parownicach montowane są wieszaki typu ramiennego, jednak w przypadku niektórych wyrobów są one słabo dopasowane lub w ogóle się do nich nie nadają; w związku z tym konstrukcja często przewiduje również zaciski tego typu. Zazwyczaj taki zacisk to para charakterystycznych spinaczy do bielizny zamontowanych na poprzeczce wieszaka.

- Dolny klips. Zacisk montowany na parownicy do ubrań na dole stojaka; z reguły jest wyposażony w ruchome mocowanie i można go regulować na wysokość, często jest również zdejmowany. W większości modeli taki przyrząd jest połączony z zaciskiem do spodni i ma taką samą konstrukcję - w postaci pary spinaczy do bielizny; istnieją jednak parownice, które mają tylko dolną parę spinaczy do bielizny - oprócz zwykłych wieszaków. W każdym razie taki zacisk pozwala na rozciągnięcie ubrań wiszących na wieszaku - to ponadto przyczynia się do skuteczności parowania


- Stojak teleskopowy. Stojak do parownicy do ubrań o konstrukcji teleskopowej - co umożliwia regulację wysokości na jakiej znajduje się wieszak na ubrania. Wygoda tej funkcji jest oczywista: umożliwia dostosowanie wysokości wieszaka do specyfiki sytuacji i konkretnego wyrobu. Przy tym stojaki teleskopowe są stosunkowo niedrogie, więc takie wyposażenie jest niemal obowiązkowe dla współczesnych parownic do ubrań (z wyjątkiem przenośnych, ręcznych odmian).

Moc znamionowa, pobierana przez parownicę do ubrań w podczas pracy. Z reguły, wskazuje na to maksymalny pobór mocy przy użytkowaniu w trybie normalnym, bez nietypowych sytuacji.

Generalnie parametr ten jest drugorzędny przy wyborze: producenci dobierają moc w taki sposób, aby zapewnić niezbędne wskaźniki wydajności, ciśnienia itp. Z mocą wiążą się jednak pewne praktyczne kwestie. Tak więc, przy tej samej wydajności (patrz „Intensywność pary”), mocniejsza jednostka będzie tracić mniej czasu na podgrzewanie wody i wytwarzanie pary; można w niej również przewidzieć większy bojler (patrz "Pojemność bojlera na wodę"), co jest przydatne przy długotrwałej ciągłej pracy. Z drugiej strony, takie urządzenia są droższe, a często też cięższe i bardziej nieporęczne niż stosunkowo „słabe” parownice do ubrań, ponadto bardziej obciążają sieć energetyczną.

Druga kwestia, związana z mocą - to tylko obliczenia obciążenia okablowania i różne urządzenia elektryczne (automatykę ochronną, stabilizatory, generatory itp.).

Pojemność zbiornika na wodę, przewidziana w urządzeniu.

Należy podkreślić, że tego wskaźnika nie należy mylić z pojemnością bojlera (patrz wyżej): w danym przypadku chodzi o rezerwuar z zapasem zimnej wody, z którego taka woda wpływa do bojlera dla nagrzania. Nie każda parownica do ubrań jest wyposażona w taki rezerwuar.

Obecność w urządzeniu pojemnika na wodę, który posiada wyjmowaną konstrukcję.

Podobna konstrukcja znacznie ułatwia tankowanie. W szczególności pozwala napełnić rezerwuar pod kranem, podczas gdy przy niewyjmowanym zbiorniku taka opcja często jest niedostępna. A niektóre modele z tą funkcją można tankować bezpośrednio w trakcie pracy, bez wyłączania grzania i bez zmniejszania ciśnienia w bojlerze (chociaż nadal nie zaszkodzi doprecyzować tę możliwość osobno). Ponadto wyjmowany zbiornik jest znacznie łatwiejszy do czyszczenia lub mycia niż niewyjmowany.

Regulator, który zmienia moc pary wychodzącej z urządzenia, innymi słowy - ogólną prędkość i natężenie przepływu na wylocie. Nie należy mylić tej funkcji z kontrolą wilgotności: zmiana mocy odbywa się głównie poprzez zmianę ciśnienia roboczego, podczas gdy wilgotność może pozostać niezmieniona (i odwrotnie).

Parownice z regulacją mocy można łatwo dostosować do specyfiki sytuacji, wybierając optymalny tryb w zależności od zadań i materiałów.

Wydajność pary, zapewniana przez urządzenie. W przypadku modeli ze sterowaniem mocą i/lub wilgotnością w tym punkcie wskazywana jest maksymalna możliwa wartość.

Wybierając w oparciu o wskaźnik ten, należy pamiętać, że wydajność charakteryzuje jedynie ilość pary wodnej, wytwarzanej przez urządzenie na minutę. Intensywność oddziaływania tej pary na obrabianą powierzchnię/wyrób może być różna, przede wszystkim zależy ona od ciśnienia roboczego. Dlatego tylko urządzenia o podobnych wskaźnikach ciśnienia mogą być bezpośrednio porównywane na podstawie tego wskaźnika. Przy takich porównywaniach warto wychodzić z założenia, że wyższa wydajność pozwala szybciej poradzić sobie z dużą ilością pracy, jednak wymaga mocniejszych elementów grzejnych oraz pojemnych zbiorników – co z kolei wpływa na wymiary, wagę i cenę całej parownicy.

Przybliżony czas, w którym urządzenie może pracować bez przerw. Parametr ten zależy przede wszystkim od wydajności i pojemności bojlera/zbiornika: po wyczerpaniu zapasu wody praca będzie musiała zostać wstrzymana, aby uzupełnić zapas. Jednocześnie dla modeli z regulacją wilgotności i/lub mocy może być podawany zarówno średni czas nieprzerwanej pracy (w pewnym trybie standardowym), jak i najdłuższy (przy minimalnej intensywności) lub najmniejszy (przy maksymalnej); szczegóły te należy wyjaśnić osobno.

Warto powiedzieć, że niektóre modele umożliwiają tankowanie wodą bezpośrednio w trakcie pracy, jednak nie zaszkodzi również osobno wyjaśnić tę możliwość.

Przyrząd ochronny, zapobiegający krytycznemu wzrostowi ciśnienia w zbiorniku roboczym urządzenia. Gdy ciśnienie osiągnie wartość krytyczną, zawór bezpieczeństwa otwiera się i uwalnia nadmiar pary; pozwala to uniknąć problemów, takich jak uszkodzenie bojlera, a nawet wybuchu urządzenia i obrażenia osób, znajdujących się w pobliżu.