Porównanie radioodbiorników i zegarów

— Radioodbiornik. W tym przypadku chodzi o klasyczne radia przeznaczone do słuchania muzyki przez zewnętrzny głośnik. Takie urządzenia mogą mieć różne kształty — od stacjonarnego do kieszonkowego. Cechą charakterystyczną większości radioodbiorników jest antena teleskopowa. Ale funkcje mogą się różnić w zależności od modelu.

— Radio kieszonkowe. Małe odbiorniki z własnym zasilaniem. Takie urządzenia, ze względu na swoje wymiary, mają niewielką moc wbudowanego głośnika i często wyposażone są w wyjście słuchawkowe. Przenośne rozwiązania tego typu są przeznaczone raczej do użytku indywidualnego niż do masowego słuchania. Lista funkcji poszczególnych modeli ogranicza się do podstawowych możliwości.

— Radiobudzik. Jak sama nazwa wskazuje, są to w rzeczywistości zegarki elektroniczne z wbudowanym tunerem. Z definicji są wyposażone w wyświetlacze i funkcję alarmu, mogą też posiadać szereg dodatkowych funkcji. Radiobudziki są zazwyczaj przeznaczone do użytku domowego w miastach, w pobliżu stacji nadawczych i słabo nadają się jako urządzenia przenośne — choć często są dość małe, tylko kilka modeli jest wyposażonych w autonomiczne zasilanie. Możliwości ich głośników są również dość skromne: głośniki radiobudzików, w porównaniu do zwykłych odbiorników, mają niską moc i niską jakość dźwięku.

— Zegar stołowy. Istotą zegarów...stołowych jest pokazywanie czasu. Służą również jako element dekoracyjny wystroju wnętrz, często posiadają wbudowany kalendarz, alarm oraz pomiary temperatury pokojowej. Zegary tego typu są dostępne zarówno w wersji z tarczą cyfrową, jak i analogową, do tej samej kategorii należą zegary piaskowe (klepsydry).

Rodzaj tarczy — pola, na którym faktycznie wyświetlany jest czas (a także inne dane, jeśli jest taka opcja).

— Cyfrowa. Nazwa takich tarcz wynika z faktu, że czas na nich wyświetlany jest na ekranie LCD bezpośrednio w postaci liczb – na przykład „03:12” lub „14:45”. Zegary z takimi tarczami są często nazywane „elektronicznymi”: pdstawową zasadą działania mechanizmu nie różnią się one od zegarów kwarcowych ze wskazówkami (patrz „Typ mechanizmu”), ale za działanie tarczy odpowiadają układy elektroniczne, a nie mechanika. Główną zaletą ekranów LCD jest bogactwo możliwości: oprócz liczb, mogą wyświetlać niemal dowolne dane pomocnicze, a główny blok liczb może być używany w różnych trybach — na przykład przełączania z zegara na kalendarz lub inny standardowy czas (więcej szczegółów w „Funkcje i możliwości”), zmiany formatu wyświetlania czasu (patrz poniżej) itp. Dlatego ta opcja jest uważana za optymalną dla zegarów z rozbudowaną dodatkową funkcjonalnością. Warto również zauważyć, że cyfrowa tarcza pozwala nawet prostemu modelowi wyglądać jak zaawansowane urządzenie elektroniczne. Ta opcja w rzeczywistości nie ma globalnych praktycznych wad — poza tym, że niektórzy użytkownicy mogą uznać ją za mniej estetyczną i stylową niż tarcza analogowa.

— Analogowa. Tradycyjna tarcza ze wskazówkami, które odpowiadają za wyświetlanie czasu; zestaw wskazówek zawiera co n...ajmniej wskazówkę godzinową i minutową, ale często jest też sekundowa. Tarcze ze wskazówkami można znaleźć zarówno wśród zegarów mechanicznych, jak i kwarcowych (patrz „Typ mechanizmu”). Nie są tak wszechstronne, jak opisane powyżej cyfrowe: sama tarcza jest w stanie wyświetlać tylko godzinę, a do realizacji dodatkowych funkcji wymagane jest dodatkowe wyposażenie (np. kalendarz najczęściej wykonany jest w postaci charakterystycznego okienka z wyświetlaniem daty). Ponadto niektóre funkcje w takich zegarach nie są zaimplementowane tak dobrze, jak w zegarkach cyfrowych — na przykład budzika nie można ustawić z dokładnością do minuty; niektóre w ogóle nie są dostępne (np. przełączalny format czasu, patrz poniżej). Z kolei tarcze analogowe są wysoko cenione przez miłośników „zegarkowych klasyków”.

— Klapkowa. Tarcze tego typu są podobne do kalendarzy z klapką: podstawą są zestawy osobnych „kartek”, które odpowiadają za wyświetlanie czasu (tylko w tym przypadku „kartki” nie są wykonane z papieru, a z twardego materiału, na przykład tworzywa sztucznego). Czas jest wyświetlany liczbami, podobnie jak w wersjach cyfrowych (patrz wyżej); a gdy liczby się zmieniają, odpowiednia tabliczka opada, odsłaniając następną liczbę. Zegary z takim wyposażeniem mają oryginalny wygląd i zauważalnie wyróżniają się na tle większości współczesnych modeli, jednak z praktycznego punktu widzenia nie mają przewagi nawet nad modelami analogowymi (nie wspominając o cyfrowych). Ponadto każdej zmianie liczb z reguły towarzyszy charakterystyczne kliknięcie; i jeśli dość łatwo przyzwyczaić się do jednolitego tykania zwykłego zegara, to z kliknięciami co minutę mogą pojawić się problemy. Przy tym wszystkim konstrukcja tarczy jest dość skomplikowana i droga. W rezultacie ta opcja stała się powszechna głównie wśród modeli wizerunkowych z elitarnej klasy.

— Kombinowana. Tarcza łącząca cyfrowy wyświetlacz LCD i tradycyjne wskazówki. Każda z tych opcji została dokładniej opisana powyżej, a ich połączenie pozwala zapewnić obfitość możliwości, jednocześnie zachowując w jak największym stopniu klasyczny wygląd zegara. Z drugiej strony z wielu powodów ta opcja nie jest zbyt popularna wśród modeli stołowych – w większości przypadków wygodniej jest zapewnić jedną opcję tarczy i skupić się na jednej rzeczy (funkcjonalność lub design), niż łączyć oba rodzaje.

Kształt tarczy zegara. Parametr ten wpływa wyłącznie na wygląd urządzenia i jest praktycznie niezwiązany z funkcjonalnością. Dlatego możesz wybierać zegar według kształtu tarczy wyłącznie ze względów estetycznych.

Zauważ, że chociaż tradycyjny kształt tarczy (patrz „Rodzaj tarczy”) jest okrągły lub zaokrąglony (owalny), to nie koniec – istnieją również modele kwadratowe/prostokątne. Z cyfrowymi sytuacja jest podobna: oprócz klasyki w postaci prostokąta stosuje się również inne kształty.

Typ radia według rodzaju tunera w nim stosowanego.

— Analogowe. Strojenie na żądaną częstotliwość w takich tunerach odbywa się za pomocą kółka. Ten schemat jest uważany za wygodniejszy niż dostrajanie cyfrowe (patrz poniżej), jednak dokładność regulatorów analogowych jest niższa. Może to utrudnić korzystanie z odbiornika z dużą liczbą stacji w małym zakresie częstotliwości (szczególnie w przypadku audycji FM w dużych miastach). Ponadto tuner analogowy „nie wie” jak zapamiętywać stacje.

— Cyfrowe. Bezpośrednie strojenie tunera w takich odbiornikach odbywa się za pomocą układu elektronicznego; użytkownik ustawia tylko żądaną częstotliwość za pomocą przycisków zwiększania/zmniejszania lub, w zaawansowanych modelach, za pomocą klawiatury numerycznej. Te tunery są nieco mniej wygodne do ręcznego strojenia, jednak dobrze sobie radzą z dostrajaniem. Ponadto wiele odbiorników z tunerami cyfrowymi posiada funkcję zapamiętywania stacji (patrz „Liczba stacji radiowych do zaprogramowania”), automatycznego wyszukiwania wszystkich dostępnych stacji itp.

— FM. Najpopularniejszy obecnie zakres nadawania wśród słuchaczy radia — przede wszystkim ze względu na to, że nadaje w nim zdecydowana większość stacji muzycznych. Wynika to z jego cech: FM wykorzystuje modulację częstotliwości, dzięki czemu możliwe jest nadawanie dźwięku o dość wysokiej jakości, a nawet w formacie stereo. W paśmie częstotliwości termin „FM” zwykle odnosi się do części pasma VHF od 87,5 MHz do 108 MHz, chociaż zasięg poszczególnych odbiorników może się różnić. Wadą FM jest ograniczony zasięg – w zasięgu wzroku, bez przeszkód (do kilkudziesięciu kilometrów), wobec czego stacje FM zdobyły reputację „miejskich”.

— AM. Formalnie określenie to nie jest oznaczeniem zakresu, lecz rodzaju modulacji: „amplitude modulation” – modulacja amplitudy. W radioodbiornikach segmentu konsumenckiego AM oznacza najczęściej zakres fal średnich rzędu 520–1610 kHz. Takie fale mają zasięg wynoszący setki kilometrów, jednak jakość dźwięku w tym przypadku jest nieco gorsza niż w przypadku FM, dlatego z zakresu AM korzystają głównie stacje radiowe z gatunku „konwersacyjnego” (na przykład wiadomości lub dziennikarstwa).

— SW. Nadawanie na falach krótkich (short wave) w ogólnym zakresie od 2,5 MHz do 26,1 MHz, z podziałem na kilka odrębnych podzakresów. Jakość dźwięku jest średnia. Fale krótkie są w stanie dotrzeć na przeciwną stronę Ziemi, jednak tuż poza zasięgiem wzroku nadajnika powstaje „martwa strefa” o szerokości kilkudziesię...ciu kilometrów. W konsekwencji SW powszechnie używano w transmisjach zagranicznych.

— DAB. Skrót od Digital Audio Broadcasting, tj. „nadawanie cyfrowe”. Termin ten opisuje kluczową różnicę między tym zakresem a tymi opisanymi powyżej: nadawanie w nim odbywa się nie w formacie analogowym, lecz w formacie cyfrowym, do transmisji wykorzystywany jest kodek MP2. Daje to szereg przewag nad tradycyjnymi nadajnikami — w szczególności większy zasięg przy mniejszej mocy i wysokiej jakości nadawanego dźwięku. Ponadto dźwięk ten prawie nie podlega zniekształceniom: słabe zakłócenia nie wpływają na jego jakość, a gdy moc nadajnika jest krytycznie zmniejszona, sygnał nie jest zniekształcony, jednak całkowicie zanika. To ostatnie można oczywiście uważać za wadę; jednak naprawdę istotną wadą tej opcji jest raczej jej niska (jak dotąd) powszechność w krajach WNP. Technicznie takie nadawanie może być realizowane w dowolnym zakresie powyżej 30 MHz, jednak w praktyce stosuje się kilka opcji (w zależności od kraju) związanych z zakresem VHF.

— DAB+. Zaktualizowana i ulepszona wersja standardu DAB opisanego powyżej. Posiada wszystkie cechy charakterystyczne dla nadawania cyfrowego, a różni się od poprzednika wyższą jakością dźwięku przy tych samych przepływnościach – zarówno dzięki zastosowaniu innego kodeka (HE-AAC v2), jak i zastosowaniu bardziej zaawansowanych algorytmów redukcji szumów. Audycji DAB+ nie można odbierać na odbiornikach DAB: w najlepszym przypadku będzie to wymagać aktualizacji oprogramowania, a w najgorszym — konieczna będzie zmiana samego odbiornika.

— Port USB. Obecność złącza USB umożliwia podłączenie pamięci flash USB, telefonów komórkowych, odtwarzaczy MP3 i innych podobnych urządzeń peryferyjnych. W związku z tym takie modele mają wbudowany odtwarzacz i umożliwiają korzystanie z podłączonych gadżetów wyłącznie jako dysku.

— Czytnik kart pamięci. Podobnie jak opisane powyżej USB, ten element sugeruje obecność wbudowanego odtwarzacza. Czytnik kart pozwala również na używanie kart pamięci jako dysku, na którym będą nagrywane utwory.

— Wejście liniowe. Analogowe wejście audio. Poprzez takie wejście można podłączyć do radioodbiornika zewnętrzne źródło sygnału — na przykład odtwarzacz MP3 — i słuchać muzyki przez głośniki odbiornika. Pomimo rozwoju standardów cyfrowych, wejście liniowe jest nadal jednym z najpopularniejszych interfejsów połączeniowych.

Maksymalna moc wyjściowa głośnika (głośników) odbiornika podczas normalnej pracy, bez przeciążenia. Im wyższa moc znamionowa, tym wyższa głośność dźwięku, jednak głośniejsze urządzenia wymagają więcej energii.

Złącze do podłączenia słuchawek w odbiornikach radiowych, najczęściej standardowe mini-Jack 3,5 mm. Słuchawki mogą się przydać, gdy dźwięk z głównego głośnika może przeszkadzać innym lub w hałaśliwym otoczeniu, w którym zewnętrzny głośnik nie działa dobrze.

Format, w jakim godzina jest wyświetlana na tarczy zegara.

— 12-godzinny. Format, który zakłada numerację poszczególnych godzin (przedziałów czasowych) od 1 do 12. Ponieważ doba ma 24 godziny, ta numeracja obejmuje tylko połowę doby. Opcja ta jest tradycyjna dla tarcz analogowych (patrz „Rodzaj tarczy”) – historycznie tak się ułożyło, że pełne koło wskazówki godzinowej odpowiada dokładnie godzinie 12, i właśnie tą zasadą kierują się zarówno zegarmistrzowie, jak i użytkownicy zegarków na całym świecie do dzisiaj. Można ją jednak znaleźć również w innych rodzajach tarcz. Teoretycznie ta opcja może wymagać doprecyzowania – z grubsza mówiąc „godzina 7 – rano czy wieczorem?” – jednak w zdecydowanej większości przypadków odpowiedź na takie pytanie jest jasna od razu, z kontekstu sytuacji. Natomiast korzystając z budzika (patrz „Funkcje i możliwości”) w takim zegarze, musisz być szczególnie ostrożny: jeśli na przykład o 18:00 ustawisz godzinę alarmu na 8 rano, budzik włączy się o 8 wieczorem, ponieważ sam zegar „nie rozróżnia” rana i wieczoru.

— 24-godzinny. Pełnowartościowy format 24-godzinny zapewnia numerację godzin od 1 do 24 (dokładniej od 0 do 23, ponieważ dokładnie godzina 24 jest uważana za zero następnego dnia). Tak więc patrząc na zegar w zasadzie nie ma wątpliwości, czy chodzi o godzinę „rano” czy „wieczorem”: np. godzina 7.00 jednoznacznie będzie odpowiadać porankowi, a „7 wieczorem” będzie określana jako 19.00. Jednocześnie zauważamy, że takie do...precyzowanie można zapewnić na inne sposoby — mianowicie przez 12-godzinną skalę z dodatkowymi wskaźnikami AM (ante meridiem, „przed południem”) i PM (post meridiem, „po południu”). Dlatego modele z tak zmodyfikowaną skalą 12-godzinną są również klasyfikowane w naszym katalogu jako 24-godzinne. Ten format jest używany we wszystkich rodzajach tarcz, z wyjątkiem tarcz wskazówkowych.

— 12/24-godzinny. Ta kategoria obejmuje zegary, które można przełączać między pełnym formatem 24-godzinnym a skalą 12-godzinną z oznaczeniami „AM/PM”. Formalnie oba te rodzaje skal odnoszą się do 24-godzinnych (i zostały szczegółowo opisane w odpowiednim punkcie powyżej); to samo oznaczenie jest używane w celu podkreślenia możliwości przełączania formatów.