Porównanie Miele TKG 850 WP vs Miele TKR 850 WP

Maksymalna ilość prania, jaką można włożyć do suszarki; innymi słowy, największa waga prania, jaką urządzenie może wydajnie wysuszyć za jednym razem.

Załadunek jest zwykle wskazywany dla suchych ubrań. Dzięki temu przygotowując rzeczy do prania możesz od razu ocenić, czy za jednym razem zmieszczą się do suszarki, czy też odwrotnie, wystarczy niewielka suszarka. Jednak nawet najskromniejsze nowoczesne suszarki (a nawet niegłebokie do 50 cm) mieszczą w większości przypadków 7 kg — jest to porównywalne z załadunkiem bębna pralki o średniej pojemności. W najbardziej pojemnych modelach liczba ta może sięgać 10 — 11 kg. To wystarcza do użytku domowego, a nawet profesjonalnego (na przykład w pralniach akademików, hoteli, sanatoriów itp.). Zresztą główne wymiary to suszarki o pojemności 8 kg i modele o pojemności 9 kg prania. Bardziej solidna pojemność jest istotna dla urządzeń przemysłowych i nie występuje w modelach na poziomie konsumenckim.

Ponadto przy wyborze należy pamiętać, że w charakterystyce zwykle wskazuje się maksymalny załadunek dla bielizny bawełnianej. W przypadku innych, bardziej obszernych materiałów pojemność może być zauważalnie mniejsza — np. limit wagowy dla wyrobów wełnianych jest zwykle od 4 do 5 razy mniejszy niż dla bawełny.

Liczba preinstalowanych programów suszenia. Takie programy są często zoptymalizowane pod kątem konkretnego rodzaju tkaniny: len, jedwab, syntetyki itp. Im więcej programów suszenia, tym bardziej uniwersalna i łatwiejsza w użyciu suszarka. Co prawda, należy pamiętać, że określony zestaw trybów w różnych modelach może być różny, a nawet solidna różnorodność programów nie gwarantuje, że będzie wśród nich odpowiedni. Dlatego przed zakupem wskazane jest wyjaśnienie nie tylko liczby, ale także listy zadeklarowanych programów.

W suszarce dostępne są funkcje parowe.

W tym programie z dołu bębna, jak sama nazwa wskazuje, uwalnia się gorąca para, która nasyca pranie. Należy pamiętać, że funkcja ta nie nadaje się do suszenia jako taka, jej celem jest raczej odświeżenie i nawilżenie tkaniny. Na przykład obróbkę parą można zastosować jako alternatywę dla prania, jeśli czyste ubrania, które nie wymagają prania, zaabsorbowały nieprzyjemny zapach (np. dym tytoniowy). Może być również używana do zwilżania suchego prania do późniejszego prasowania.

Program intensywnego suszenia, który zapewnia wysuszenie prania w stosunkowo krótkim czasie. Oszczędza czas, ale ubrania zużywają się bardziej niż przy zwykłym suszeniu, a do delikatnych rodzajów tkanin ten tryb w ogóle się nie nadaje.

Pojemność zbiornika na skondensowaną wodę w suszarkach kondensacyjnych (patrz „Rodzaj suszarki”). Im większy zbiornik, tym rzadziej trzeba go opróżniać. Jednocześnie w większości modeli pojemność zbiornika na skropliny jest standardowa — około 5 — 6 litrów: uważa się to za optymalny kompromis między pojemnością a wymiarami.

Klasa energetyczna charakteryzuje nie rzeczywiste zużycie energii, ale efektywność działania urządzenia — innymi słowy, jaka część energii elektrycznej zużywa się bezpośrednio do pracy użytecznej. W przypadku suszarek wskaźnik ten jest szczególnie ważny, biorąc pod uwagę fakt, że takie urządzenia są dość „żarłoczne” pod względem zużycia energii elektrycznej. W efekcie modele o tych samych możliwościach, ale różnych klasach energetycznych znacznie różnią się pod względem kosztów eksploatacji (pod względem rachunków za energię elektryczną). Co prawda, same oszczędniejsze modele są droższe — jednak ta różnica z reguły szybko się opłaca.

Początkowo klasy oznaczano literami łacińskimi od A(najwyższej klasy), a następnie alfabetycznie. Wraz z rozwojem technologii pojawiły się oszczędniejsze poziomy zużycia niż oryginalna klasa A — są one oznaczone jako A+, A++, A+++ itp. (im więcej plusów, tym mniejsze zużycie). W rzeczywistości najwyższa klasa energetyczna we współczesnych suszarkach to właśnie A+++; wskaźniki na poziomie A – A+ można nazwać dobrymi, B – średnimi, C – akceptowalnymi.

Poziom hałasu generowanego przez suszarkę podczas pracy. Z reguły w charakterystyce wskazuje się maksymalną „głośność” urządzenia w najgłośniejszym trybie — gdy działają inne programy, wskaźnik ten może być niższy. Ponadto zauważamy, że w praktyce poziom hałasu zależy również od cech instalacji: na przykład, jeśli urządzenie nie stoi stabilnie na wszystkich czterech nóżkach, wibracje z obrotu bębna mogą powodować dodatkowy hałas, a wyłożone kafelkami ściany wzmacniają dźwięk, tworząc echa. Niemniej jednak najlepiej jest ocenić urządzenie dokładnie według poziomu hałasu zadeklarowanego w charakterystyce. I tutaj należy pamiętać, że decybel używany do oznaczenia głośności jest wielkością nieliniową i najlepiej jest oszacować rzeczywistą głośność urządzenia za pomocą tabel porównawczych. Oto najprostsza taka tabela dla zakresu głośności, w którym działają nowoczesne suszarki:

65 dB — głos ludzki w podniesionych tonach w odległości 1 m;
70 dB — głośna rozmowa kilku osób w tej samej odległości;
75 dB — głośny śmiech w odległości 1 m;
80 dB — silnik motocyklowy, odkurzacz średniej mocy.


Im cichsze urządzenie, tym wygodniej będzie z niego korzystać i tym lepiej sprawdzi się w „delikatnym” otoczeniu (np. jeśli w domu jest małe dziecko lub jeśli planujesz ładować suszarkę w nocy). Jednocześnie warto wziąć pod uwagę nie tylko rzeczywisty poziom hałasu, ale także miejsce instalacji urządzenia. Na przykład, jeśli planuje się instalację suszark...i w piwnicy prywatnego domu z grubymi sufitami, a sypialnia znajduje się na drugim piętrze, można zignorować poziom hałasu: nawet najgłośniejsza suszarka prawdopodobnie nie spowoduje niedogodności.

Typ wyświetlacza przewidzianego w konstrukcji suszarki.

Ekran umieszczony na panelu sterowania zapewnia dodatkową wygodę: może wyświetlać różne informacje o pracy urządzenia. W tym przypadku konkretna funkcjonalność ekranu zależy od jego typu. Tak więc w przeważającej większości przypadków stosowane są najprostsze wyświetlacze LED. Mogą wyświetlać tylko cyfry i niektóre znaki specjalne, ale nawet to zwykle jest wystarczające. W niektórych modelach instaluje się pełnowartościowe wyświetlacze TFT — takie jak te używane w smartfonach. Taki ekran może wyświetlać nie tylko informacje tekstowe, ale także różne grafiki, a czasami jest nawet wrażliwy na dotyk; jednak sensowne jest stosowanie takich ekranów tylko w urządzeniach high-end z bogactwem funkcji.