Porównanie Lowrance Hook 7 vs Lowrance HDS-9 Gen2 Touch

Maksymalna głębokość, na której lokalizator echosondy (patrz „Typ”) może działać skutecznie – innymi słowy, jak głęboko pod wodą urządzenie jest w stanie „widzieć”.

Warto dobrać echosondę do tego parametru biorąc pod uwagę rzeczywiste głębokości, na których planuje się jej użycie. Oczywiście nie lokuje pewnego zapasu, jednak w rozsądnych granicach (15-20%, nie więcej). Na przykład nie ma sensu specjalnie brać modelu o głębokości skanowania 200 m dla jeziora z dołami 30-40 m - takie urządzenia są drogie, podczas gdy po prostu nie ma gdzie wykorzystać ich pełnego potencjału i silnego sygnału może również odstraszać ryby. Ale w przypadku zastosowań morskich lub oceanicznych może być potrzebna głębokość kilometra lub więcej; najbardziej zaawansowane echosondy są w stanie to zapewnić.

Kąt objęty przez nadajnik sonaru (lub urządzenie z tą funkcją, patrz „Typ”).

Technicznie im szerszy kąt, tym lepiej echosonda nadaje się do poszukiwania ryb i innych obiektów podwodnych. duży ślad zmniejsza prawdopodobieństwo przeoczenia produkcji. Z drugiej strony belka powinna być jak najwęższa, aby dokładnie określić głębokość. Wynika to z faktu, że głębokość zależy od maksymalnego wystającego punktu, który znajduje się pod belką; tak więc, jeśli rozmiar otworu na dole jest mniejszy niż plamka z belki, urządzenie po prostu nie zauważy tego otworu. Im mniejszy kąt (i odpowiednio rzut promienia na dno), tym mniej prawdopodobne jest takie zjawisko.

Należy jednak pamiętać, że wszystkie powyższe informacje są jednoznacznie prawdziwe tylko w przypadku echosond jednowiązkowych (patrz „Liczba wiązek promieniowania”). Ale modele wielowiązkowe z reguły łączą belki o różnych szerokościach, kompensując w ten sposób wady wąskich i szerokich kątów. W nich całkowity kąt promieniowania opisuje jedynie wymiary przestrzeni objętej urządzeniem.

Moc dostarczana przez nadajnik sonaru (lub sonar-ploter, patrz Typ).

Im mocniejszy emiter, im bardziej „daleki zasięg” okazuje się urządzenie, tym większa głębokość, na której może normalnie pracować (patrz wyżej). Nie zapominaj jednak, że praktyczne możliwości echosondy zależą od wielu innych parametrów, począwszy od częstotliwości i kątów pracy (patrz wyżej) po jakość odbiornika i możliwości algorytmów przetwarzania sygnału. Ponadto różni producenci mogą wskazywać w charakterystyce różne rodzaje mocy: w niektórych przypadkach jest to moc szczytowa (moc maksymalna w chwili pojedynczego impulsu), w innych - RMS (moc skuteczna obliczona w określonym przedziale czasu i uzyskana poniżej szczytu). Dlatego możemy powiedzieć, że rola tego parametru jest zwykle czysto orientacyjna, a przy wyborze należy kierować się momentami bliższymi praktyce (na przykład ta sama głębokość skanowania).

Sygnalizator obsługuje technologię CHIRP.

Znaczenie tej technologii polega na tym, że echosonda używa jednocześnie kilku częstotliwości. Innymi słowy, każdy impuls składa się z kilku sygnałów, każdy z własną częstotliwością. Według twórców pozwala to poprawić jakość obrazu, zwiększyć szczegółowość (w tym na dużych głębokościach i przy dużych prędkościach), a jednocześnie zmniejszyć poziom szumów i innych zakłóceń na ekranie w porównaniu z sonarami jednoczęstotliwościowymi. Jednak modele z CHIRP są znacznie droższe.

Wsparcie dla specjalnej technologii sonaru dolnego skanowania.

„Widok” pod dnem łodzi to klasyczny tryb echosondy, który z definicji jest obsługiwany przez wszystkie modele. Jednak w normalnej pracy wiązka dźwiękowa rozchodzi się w formie stożka, a odcinek dna, który opada pod wiązką ma kształt koła. Pogarsza to dokładność i uniemożliwia uzyskanie szczegółowych obrazów. W związku z tym wielu producentów echosond opracowało specjalne technologie w celu poprawy wydajności przyrządu; Lowrance ma DSI, Hummingbird ma DI, Garmin DownVü. Niuanse tych technologii mogą się różnić, ale podstawowa zasada działania jest taka sama: wiązka sonaru zwęża się i nie przechodzi w stożek, ale w pasek. Dzięki temu rozdzielczość urządzenia jest znacznie zwiększona, na płytkich głębokościach taka echosonda może „prześledzić” nawet pojedyncze łodygi glonów, umożliwiając odróżnienie podwodnych zarośli od ławic ryb. Niektóre modele łączą wąską wiązkę z klasycznym stożkiem, aby jeszcze bardziej zwiększyć możliwości wykrywania. Jednak takie urządzenia nie są tanie.

Obecność cyfrowego systemu przetwarzania danych (DSP) w konstrukcji echosondy.

Przetwarzanie cyfrowe umożliwia rozdzielenie odbieranego sygnału na obcy szum i przydatne dane. Oczywiście podział ten nie jest w 100% dokładny; jednak poziom szumu w filtrowanym sygnale jest nadal znacznie zmniejszony, a ekran otrzymuje maksimum przydatnych informacji i minimum obcych informacji. Wada tej funkcji jest tradycyjna: echosondy z DSP są nieco droższe niż konwencjonalne.

- Przekątna ekranu. Przekątna ekranu w calach. Im większy ekran, tym więcej informacji można na nim wyświetlić i tym bardziej szczegółowe mogą być te informacje. Z drugiej strony parametr ten ma zauważalny wpływ na gabaryty urządzenia, a duże ekrany są drogie, zwłaszcza że do normalnej jakości obrazu wymagana jest odpowiednia rozdzielczość (patrz niżej).

- Dotykowy. Obecność czujnika w konstrukcji wyświetlacza. Funkcja ta pozwala sterować urządzeniem poprzez dotykanie ikon na ekranie - podobnie jak to się robi w smartfonach i tabletach. Sterowanie dotykowe daje większe możliwości niż klasyczne, za pomocą przycisków i przełączników, ponadto jest bardziej intuicyjne – jednak takie urządzenia są droższe.

- Rozdzielczość wyświetlacza. Rozmiar wyświetlacza w punktach (pikselach) w poziomie i pionie. Im wyższa rozdzielczość, tym bardziej szczegółowy obraz może być wyświetlany na ekranie, tym mniejsze obiekty są na nim wyraźnie widoczne i tym wygodniej jest oglądać. Jednocześnie specyfika echosond jest taka, że zbyt wysoka rozdzielczość nie jest wymagana nawet w przypadku modeli z wyższej półki: np. skromne jak na standardy smartfony lub tablety 640x480 z ekranem 5” są uważane za całkiem wystarczające nawet dla zaawansowane urządzenie.

- Chromatyczność. Zdolność ekranu do wyświetlania kolorów. W tym przypadku stosuje się najprostszy podział:

Monochromatyczny. Wyświetlacze wyświetlające informacje tylko w odcieniach jednego koloru. Teoretycznie główny kolor może być dowolny, ale w tym przypadku bezwzględna większość ekranów monochromatycznych to czarno-białe. Ich zaletami są niskie koszty i zużycie energii, a także dobra widoczność w słońcu; jednocześnie taki obraz pozwala na pracę z dość różnymi typami danych, co jest wystarczające nawet dla bardzo zaawansowanych echosond (patrz „Typ”). Jednak ta różnorodność nie jest tak szeroka jak w przypadku kolorowych wyświetlaczy, przez co dla ploterów nawigacyjnych (patrz ibid.) taki obraz jest słabo dopasowany - jeśli nie można wyświetlić różnych kolorów, niektóre ważne informacje na temat mapy są stracone.

Kolorowe. Ekrany zdolne do obsługi wielu kolorów. Różnorodność kolorów może być dość niewielka, ale obraz nadal okazuje się bardziej informacyjny niż czarno-biały: różne kolory mogą wskazywać na różne głębokości na mapie, zmiany temperatury wody itp. Z tego powodu ten typ wyświetlacza znajduje się we wszystkich typach urządzeń nawigacyjnych (patrz wyżej). Jego główną wadę można nazwać wyższym kosztem niż ekrany monochromatyczne.

- Podświetlenie. Ekran posiada własny system podświetlenia. Funkcja ta uniezależnia wyświetlacz od światła zewnętrznego i pozwala widzieć na nim informacje nawet w całkowitej ciemności. Jednocześnie podświetlenie zwiększa zużycie energii, co jest ważne podczas długotrwałej pracy z autonomicznego źródła (na przykład akumulatora łodzi). Dlatego można go wyłączyć.

- Mapy 3D. Obsługa map renderowanych z grafiką 3D. Zapewnia to dodatkową przejrzystość w pracy: relief na ekranie widać nie w postaci konwencjonalnych linii i plam barwnych, ale w postaci wypukłości i zagłębień, których kształt jest najbardziej zbliżony do rzeczywistego kształtu powierzchni. W takim przypadku trójwymiarowy obraz można uzupełnić o wskaźnik koloru i/lub liczbowe w celu wyjaśnienia dodatkowych danych (np. określonych wartości głębokości). Funkcja ta jest typowa dla modeli z wyższej półki z funkcją plotera nawigacyjnego (patrz „Typ”).

- Alarm dźwiękowy. Obecność sygnalizacji dźwiękowej w konstrukcji urządzenia. Rodzaje alarmów i sytuacje ich wyzwalania mogą być różne: wykrycie ryb, krytyczny spadek głębokości (patrz „Płytka woda / mielizna” poniżej), dotarcie do punktu kontrolnego, człowiek za burtą(patrz poniżej) itp. Jednak w każdym przypadku tego typu powiadomienie jest bardziej niezawodne niż wskaźnik graficzne na ekranie – aby usłyszeć dźwięk, użytkownik nie musi patrzeć na urządzenie. To znacznie zmniejsza ryzyko pominięcia ważnej wiadomości.

- Określenie odległości do ryby. Możliwość określenia odległości do ryb wykrytych przez echosondę. Z reguły mówimy o odległości na głębokości, a samo wskaźnik można przeprowadzić na różne sposoby: w niektórych modelach ślady ryb są wyświetlane naprzeciw skali gł...ębokości, w innych można wyświetlić konkretną wartość dla każdego znaku osobno .

- Wskaźnik symboli w postaci ryb. Możliwość wyświetlenia na ekranie sygnału od ryby wykrytej przez echosondę w postaci w rzeczywistości ikon „ryb”. Ta opcja jest lepsza dla nieprofesjonalnych użytkowników niż standardowe ikony w postaci łuków o różnych kształtach: praca z łukami wymaga pewnej praktycznej wiedzy, aby odróżnić ryby od innych źródeł sygnału, a w przypadku ryb to zadanie jest rozwiązane za użytkownika przez samo urządzenie. Oczywiście żaden taki system nie jest doskonały, a zatem fałszywe alarmy nie są wykluczone; z drugiej strony technologie rozpoznawania są stale ulepszane. Wiele echosond z tą funkcją ma nawet gradację w zależności od wielkości ofiary - duża, średnia, mała.

- Wskaźnik ryb w czasie rzeczywistym. W urządzeniach z tą funkcją sygnały od ryb są wyświetlane na ekranie, gdy ryba wejdzie w wiązkę sonaru - i znikają, gdy opuści wiązkę. Dzięki temu możliwe jest jak najszybsze śledzenie ruchów potencjalnej zdobyczy i ocena perspektyw konkretnej lokalizacji - podczas gdy modele bez wskazań w czasie rzeczywistym wyświetlają stale znaczniki po wykryciu ryby i utrudniają ocenę jej ruchów.

- Szybkie odświeżanie ekranu. Szybkość aktualizacji ekranu echosondy określa, jak równomiernie rysowany jest relief „widoczny” przez urządzenie na tym ekranie. Parametr ten jest ważny podczas jazdy z dużą prędkością: jeśli ekran odświeża się powoli, istnieje duże prawdopodobieństwo pojawienia się „kroków” z ostrymi spadkami - ze względu na to, że urządzenie nie miało czasu na przetwarzanie i wyświetlanie danych na poprzeczna sekcja dolna. Przez „szybką” aktualizację rozumiemy taki tryb, który pozwala wygodnie korzystać z echosondy z dużą prędkością; konkretne wartości tej prędkości mogą różnić się od różnych producentów, jednak z reguły mówimy o co najmniej 30-40 km/h, opracowanych przez potężne łodzie motorowe.

- Płytka woda / mielizna. Funkcja ta zapewnia alarm o krytycznym spadku głębokości, obarczonym uziemieniem ze wszystkimi odpowiednimi nieprzyjemnymi konsekwencjami. Głębokość, na której uruchamiany jest alarm, można najczęściej ustawić na życzenie użytkownika.

- Automatyczna zmiana skali głębokości. Automatyczne powiększanie obrazu na ekranie w zależności od głębokości „widzianej” przez echosondę. Funkcja ta dostosowuje ekran urządzenia tak, aby cała zeskanowana objętość wody od powierzchni do dna była na nim w pełni widoczna, a do oceny sytuacji nie było konieczne przesuwanie obrazu w górę i w dół. Np. na głębokości 35-40 m model z autoprzeskalowaniem może korzystać ze skali 50-metrowej, a przy głębszych głębokościach może przełączyć się na 80 lub 100 metrów, na mniejsze - na skalę 20-metrową itp. Jednocześnie automatyczna regulacja „ułatwia życie” użytkownikowi, eliminując konieczność ręcznego przestawiania wagi.

- Zakres wyświetlanej głębokości. Możliwość ręcznego ustawienia dla urządzenia określonego zakresu głębokości pokazywanego na wyświetlaczu – dzięki czemu przestrzeń powyżej i poniżej tego zakresu będzie poza ekranem. Funkcja ta może być przydatna na przykład do wyszukiwania ryb spacerujących w określonym zakresie głębokości; jednak ograniczenie zakresu pozwala na uzyskanie obrazu w większej skali niż przy oglądaniu całej przestrzeni od powierzchni do dołu.

- Wyznaczanie gęstości dna. Możliwość wykorzystania echosondy do określenia gęstości dna. Urządzenie z tą funkcją pozwala określić, co znajduje się pod naczyniem - kamień, piasek lub miękki muł; informacje te mogą być przydatne podczas łowienia niektórych gatunków ryb. Ponadto dane o gęstości dna mogą być przydatne podczas wyszukiwania obiektów podwodnych – na przykład wraki często wyróżniają się „twardymi” punktami na miękkich powierzchniach.

- Wskaźnik temperatury wody. Możliwość wyświetlania temperatury wody na ekranie urządzenia. Konkretne cechy takiego wskazania mogą być różne: niektóre modele pokazują tylko dane o wodzie bezpośrednio stykającej się z czujnikiem (czyli w rzeczywistości temperaturę powierzchni), inne są również zdolne do wyświetlania danych na termoklinie (skok temperatury warstwa).

- Wskaźnik prędkości. Możliwość wyświetlania prędkości ruchu na ekranie urządzenia. Funkcja ta dostarcza dodatkowych informacji i może być użyteczna nawet na łodziach wyposażonych we własne prędkościomierze – uzyskanie danych o prędkości bezpośrednio na ekranie echosondy/plotera nawigacyjnego jest często wygodniejsze niż rozpraszanie się przez oddzielny przyrząd. Dane te mogą pochodzić z różnych źródeł - na przykład z modułu GPS lub ze specjalistycznego czujnika (lag).

- Wyświetlanie przebytej odległości. Możliwość wyświetlenia przebytej odległości na ekranie urządzenia. Funkcje tej funkcji mogą się różnić w zależności od modelu: w najprostszych urządzeniach pokazywana jest tylko całkowita przebyta odległość, bardziej zaawansowane (zwykle z funkcją plotera nawigacyjnego, patrz „Typ”) mogą również narysować trasę na mapie.

- Funkcja człowieka za burtą. Jak sama nazwa wskazuje, funkcja ta ułatwia prowadzenie akcji ratowniczych w przypadku wypadnięcia osoby za burtę. Specyficzna funkcjonalność z tym związana może być różna w różnych modelach, ale zazwyczaj istnieje przynajmniej możliwość szybkiego ustalenia sceny zdarzenia w urządzeniu i przełączenia go w tryb nawigacji do tego punktu. W bardziej zaawansowanych modelach można zapewnić morską łączność radiową DSC, a także odbieranie i przetwarzanie podobnych sygnałów z innych statków.

-Ethernet. Ten standard jest również znany jako LAN lub RJ-45. Jego pierwotnym celem jest budowa przewodowych sieci komputerowych ogólnego przeznaczenia; jednak Ethernet może być również używany w specjalnych sieciach - m.in. używane przez sprzęt nawigacyjny. Należy pamiętać, że technicznie ten interfejs jest w stanie zapewnić wyższą szybkość przesyłania danych niż NMEA, więc może być używany do zadań wymagających dużej ilości transferu danych, na przykład łączenia się z Internetem za pośrednictwem modułu satelitarnego.

- NMEA. Skrót od National Marine Electronics Association. Interfejs ten służy do komunikowania się ze sobą różnych "morskich" urządzeń elektronicznych, głównie nawigacji - echosondy, chartplotery, radary, radio VHF, żyrokompasy, czujniki w silnikach itp. W związku z tym jego obsługa pozwala na połączenie urządzenia z innymi wyspecjalizowanymi urządzeniami i czujnikami. Zauważ, że istnieje kilka wersji NMEA. Najpopularniejszym w tej chwili jest NMEA 0183, to właśnie ten standard jest obsługiwany przez większość specjalnego sprzętu. Bardziej zaawansowaną wersją jest NMEA 2000, która nie jest jeszcze tak rozpowszechniona. Możesz dowiedzieć się więcej o różnych wersjach i ich kompatybilności w dedykowanych źródłach.

- Wyjście na zewnętrzną antenę GPS. Funkcja ta może wystąpić niezależnie od tego, czy urządzenie posiada wbudowany odbiornik G...PS (patrz wyżej). Jeśli nie ma takiego odbiornika, wówczas możliwość podłączenia anteny zewnętrznej (a dokładniej całego modułu GPS) jest prawie obowiązkowa dla urządzeń z funkcją plotera nawigacyjnego (patrz „Typ”) - w przeciwnym razie nie będą w stanie wydajnie działać ich zadania. Jednak w przypadku modeli z własnym odbiornikiem może się przydać antena zewnętrzna - jest z reguły bardziej czuła niż wewnętrzna i pozwala dokładniej określić lokalizację urządzenia, szczególnie w trudnych warunkach (zakłócenia atmosferyczne , nawigacja przez wąskie fiordy itp.). Jednocześnie taką antenę można wybrać według własnego uznania, wybierając najlepszą opcję pod względem ceny i funkcjonalności. Trzeba tylko wziąć pod uwagę, że do podłączenia zewnętrznego sprzętu można wykorzystać różne typy złączy - dlatego przed zakupem anteny warto wyjaśnić jej kompatybilność z konkretnym modelem urządzenia.

- Wi-Fi. Interfejs bezprzewodowy, pierwotnie stworzony do łączenia się z lokalnymi sieciami komputerowymi, a ostatnio również używany do bezpośredniego łączenia ze sobą różnych urządzeń. W echosondach / chartplotterach może być wykorzystywany do różnych celów - zarówno do integracji z siecią pokładową, jak i do podłączenia urządzeń zewnętrznych (czujnik bezprzewodowy, tablet do zdalnego sterowania itp.); konkretna funkcjonalność zależy od modelu.

- Bluetooth. Interfejs bezprzewodowy służący do łączenia ze sobą różnych urządzeń. Standard Bluetooth obejmuje wiele oddzielnych protokołów używanych do różnych typów danych i formatów działania; w rzeczywistości możliwości tego połączenia w każdym konkretnym przypadku zależą od protokołów obsługiwanych przez echosondę / ploter nawigacyjny. Do najczęstszych możliwości należą w szczególności podłączenie czujników bezprzewodowych (patrz wyżej), wymiana danych z tabletem, laptopem lub innym gadżetem (na przykład w celu pobrania nowych map i tras), podłączenie bezprzewodowych zestawów słuchawkowych do pracy z alarmami dźwiękowymi itp. s.

- Wejście wideo. Złącze do podłączenia zewnętrznego sygnału wideo do echosondy / chartplotera. Funkcja ta umożliwia wykorzystanie wyświetlacza do wyświetlania „obrazu” z innego urządzenia, takiego jak kamera zewnętrzna. Zwróć uwagę, że wejścia wideo znajdują się głównie w modelach z dużymi kolorowymi wyświetlaczami - bez takiego wyświetlacza całe znaczenie tej funkcji byłoby stracone.

- Wyjście wideo. Złącze do wyprowadzania sygnału wideo z echosondy / plotera nawigacyjnego. Funkcja ta pozwala na zduplikowanie obrazu z wyświetlacza urządzenia na zewnętrznym dużym ekranie - np. głównym monitorze komputera pokładowego - co sprawia, że oglądanie jest wygodniejsze.