Porównanie Lowrance Hook 4 vs Raymarine Dragonfly 4PRO

Maksymalna głębokość, na której lokalizator echosondy (patrz „Typ”) może działać skutecznie – innymi słowy, jak głęboko pod wodą urządzenie jest w stanie „widzieć”.

Warto dobrać echosondę do tego parametru biorąc pod uwagę rzeczywiste głębokości, na których planuje się jej użycie. Oczywiście nie lokuje pewnego zapasu, jednak w rozsądnych granicach (15-20%, nie więcej). Na przykład nie ma sensu specjalnie brać modelu o głębokości skanowania 200 m dla jeziora z dołami 30-40 m - takie urządzenia są drogie, podczas gdy po prostu nie ma gdzie wykorzystać ich pełnego potencjału i silnego sygnału może również odstraszać ryby. Ale w przypadku zastosowań morskich lub oceanicznych może być potrzebna głębokość kilometra lub więcej; najbardziej zaawansowane echosondy są w stanie to zapewnić.

Liczba oddzielnych wiązek promieniowania emitowanych podczas pracy urządzenia z funkcją echosondy (patrz „Typ”). Ogólna zasada jest następująca: im więcej promieni, tym bardziej zaawansowane jest urządzenie i tym więcej dodatkowych możliwości daje. Specyficzne możliwości mogą być następujące:

- 1. Echosonda jednowiązkowa to najprostsza odmiana; w związku z tym jedną z ich kluczowych zalet jest niski koszt. Z drugiej strony, wady każdej wiązki – zarówno wąskiej, jak i szerokiej – są w nich w pełni realizowane (więcej szczegółów w rozdziale „Ogólny kąt promieniowania”) i nie ma mowy o dokładnym określeniu położenia wykrytego osobnika. obiekty (na przykład ryby).

- 2. W modelach z dwiema wiązkami wiązki te najczęściej mają wspólną oś, ale różnią się kątem pokrycia: jedna jest wąska, bezpośrednio do pomiaru głębokości, druga – szersza, do wyszukiwania ryb i innych pojedynczych obiektów . Tak więc ta opcja łączy w sobie zalety belek o dużej i małej szerokości. Co prawda taka echosonda nie jest w stanie ustalić położenia ryby względem łodzi.

- 3. Trzy drogowe sygnalizatory echo już wszystkie możliwości tych dwupromieniowe opisano powyżej, a ponadto są one również w stanie określić położenie ryb lub innego obiektu w stosunku do łodzi (w prawo lub do lewo).

Liczba indywidualnych częstotliwości promieniowania, przy których może działać urządzenie z funkcją echosondy (patrz „Rodzaj”).

Cechy samych częstotliwości są szczegółowo opisane poniżej, ale tutaj zauważamy, że różne modele mogą przewidywać różne opcje rozkładu częstotliwości na poszczególne wiązki (patrz „Liczba wiązek promieniowania”). Tak więc w niektórych urządzeniach każda wiązka ma swoją własną częstotliwość, w innych poszczególne emitery można przełączać, wybierając najlepszą opcję w zależności od okoliczności sytuacji. Generalnie im większa liczba częstotliwości świadczy o większej wszechstronności, ale zauważalnie wpływa na cenę.

Częstotliwość (częstotliwości) promieniowania, przy której może działać urządzenie z funkcją echosondy (patrz „Rodzaj”).

Im wyższa częstotliwość, tym lepsza rozdzielczość i odporność na zakłócenia urządzenia, tym lepiej nadaje się do pracy z dużymi prędkościami, jednak wpływa to na zasięg i zasięg. Przeciwnie, czujniki o niskiej częstotliwości (do 200 kHz) „sięgają” głęboko i obejmują szeroki kąt, ale są wrażliwe na zakłócenia i nie działają dobrze z małymi detalami reliefowymi i małymi przedmiotami. W związku z tym pierwsza opcja jest uważana za optymalną dla płytkich głębokości i precyzyjnych pomiarów topograficznych, a druga - dla głębokich zbiorników wodnych, a także wyszukiwania ryb i innych zadań wymagających szerokiego zasięgu.

W modelach z kilkoma wiązkami promieniowania (patrz „Liczba wiązek promieniowania”) dla poszczególnych wiązek często przewidziane są różne częstotliwości, co pozwala połączyć zalety różnych opcji w jednym urządzeniu i zrekompensować ich wady.

Kąt objęty przez nadajnik sonaru (lub urządzenie z tą funkcją, patrz „Typ”).

Technicznie im szerszy kąt, tym lepiej echosonda nadaje się do poszukiwania ryb i innych obiektów podwodnych. duży ślad zmniejsza prawdopodobieństwo przeoczenia produkcji. Z drugiej strony belka powinna być jak najwęższa, aby dokładnie określić głębokość. Wynika to z faktu, że głębokość zależy od maksymalnego wystającego punktu, który znajduje się pod belką; tak więc, jeśli rozmiar otworu na dole jest mniejszy niż plamka z belki, urządzenie po prostu nie zauważy tego otworu. Im mniejszy kąt (i odpowiednio rzut promienia na dno), tym mniej prawdopodobne jest takie zjawisko.

Należy jednak pamiętać, że wszystkie powyższe informacje są jednoznacznie prawdziwe tylko w przypadku echosond jednowiązkowych (patrz „Liczba wiązek promieniowania”). Ale modele wielowiązkowe z reguły łączą belki o różnych szerokościach, kompensując w ten sposób wady wąskich i szerokich kątów. W nich całkowity kąt promieniowania opisuje jedynie wymiary przestrzeni objętej urządzeniem.

Moc dostarczana przez nadajnik sonaru (lub sonar-ploter, patrz Typ).

Im mocniejszy emiter, im bardziej „daleki zasięg” okazuje się urządzenie, tym większa głębokość, na której może normalnie pracować (patrz wyżej). Nie zapominaj jednak, że praktyczne możliwości echosondy zależą od wielu innych parametrów, począwszy od częstotliwości i kątów pracy (patrz wyżej) po jakość odbiornika i możliwości algorytmów przetwarzania sygnału. Ponadto różni producenci mogą wskazywać w charakterystyce różne rodzaje mocy: w niektórych przypadkach jest to moc szczytowa (moc maksymalna w chwili pojedynczego impulsu), w innych - RMS (moc skuteczna obliczona w określonym przedziale czasu i uzyskana poniżej szczytu). Dlatego możemy powiedzieć, że rola tego parametru jest zwykle czysto orientacyjna, a przy wyborze należy kierować się momentami bliższymi praktyce (na przykład ta sama głębokość skanowania).

Sygnalizator obsługuje technologię CHIRP.

Znaczenie tej technologii polega na tym, że echosonda używa jednocześnie kilku częstotliwości. Innymi słowy, każdy impuls składa się z kilku sygnałów, każdy z własną częstotliwością. Według twórców pozwala to poprawić jakość obrazu, zwiększyć szczegółowość (w tym na dużych głębokościach i przy dużych prędkościach), a jednocześnie zmniejszyć poziom szumów i innych zakłóceń na ekranie w porównaniu z sonarami jednoczęstotliwościowymi. Jednak modele z CHIRP są znacznie droższe.

Wsparcie dla specjalnej technologii sonaru dolnego skanowania.

„Widok” pod dnem łodzi to klasyczny tryb echosondy, który z definicji jest obsługiwany przez wszystkie modele. Jednak w normalnej pracy wiązka dźwiękowa rozchodzi się w formie stożka, a odcinek dna, który opada pod wiązką ma kształt koła. Pogarsza to dokładność i uniemożliwia uzyskanie szczegółowych obrazów. W związku z tym wielu producentów echosond opracowało specjalne technologie w celu poprawy wydajności przyrządu; Lowrance ma DSI, Hummingbird ma DI, Garmin DownVü. Niuanse tych technologii mogą się różnić, ale podstawowa zasada działania jest taka sama: wiązka sonaru zwęża się i nie przechodzi w stożek, ale w pasek. Dzięki temu rozdzielczość urządzenia jest znacznie zwiększona, na płytkich głębokościach taka echosonda może „prześledzić” nawet pojedyncze łodygi glonów, umożliwiając odróżnienie podwodnych zarośli od ławic ryb. Niektóre modele łączą wąską wiązkę z klasycznym stożkiem, aby jeszcze bardziej zwiększyć możliwości wykrywania. Jednak takie urządzenia nie są tanie.

Obecność cyfrowego systemu przetwarzania danych (DSP) w konstrukcji echosondy.

Przetwarzanie cyfrowe umożliwia rozdzielenie odbieranego sygnału na obcy szum i przydatne dane. Oczywiście podział ten nie jest w 100% dokładny; jednak poziom szumu w filtrowanym sygnale jest nadal znacznie zmniejszony, a ekran otrzymuje maksimum przydatnych informacji i minimum obcych informacji. Wada tej funkcji jest tradycyjna: echosondy z DSP są nieco droższe niż konwencjonalne.