Porównanie Lowrance Hook 3x DSI vs Lowrance Hook 3x

Maksymalna głębokość, na której lokalizator echosondy (patrz „Typ”) może działać skutecznie – innymi słowy, jak głęboko pod wodą urządzenie jest w stanie „widzieć”.

Warto dobrać echosondę do tego parametru biorąc pod uwagę rzeczywiste głębokości, na których planuje się jej użycie. Oczywiście nie lokuje pewnego zapasu, jednak w rozsądnych granicach (15-20%, nie więcej). Na przykład nie ma sensu specjalnie brać modelu o głębokości skanowania 200 m dla jeziora z dołami 30-40 m - takie urządzenia są drogie, podczas gdy po prostu nie ma gdzie wykorzystać ich pełnego potencjału i silnego sygnału może również odstraszać ryby. Ale w przypadku zastosowań morskich lub oceanicznych może być potrzebna głębokość kilometra lub więcej; najbardziej zaawansowane echosondy są w stanie to zapewnić.

Liczba oddzielnych wiązek promieniowania emitowanych podczas pracy urządzenia z funkcją echosondy (patrz „Typ”). Ogólna zasada jest następująca: im więcej promieni, tym bardziej zaawansowane jest urządzenie i tym więcej dodatkowych możliwości daje. Specyficzne możliwości mogą być następujące:

- 1. Echosonda jednowiązkowa to najprostsza odmiana; w związku z tym jedną z ich kluczowych zalet jest niski koszt. Z drugiej strony, wady każdej wiązki – zarówno wąskiej, jak i szerokiej – są w nich w pełni realizowane (więcej szczegółów w rozdziale „Ogólny kąt promieniowania”) i nie ma mowy o dokładnym określeniu położenia wykrytego osobnika. obiekty (na przykład ryby).

- 2. W modelach z dwiema wiązkami wiązki te najczęściej mają wspólną oś, ale różnią się kątem pokrycia: jedna jest wąska, bezpośrednio do pomiaru głębokości, druga – szersza, do wyszukiwania ryb i innych pojedynczych obiektów . Tak więc ta opcja łączy w sobie zalety belek o dużej i małej szerokości. Co prawda taka echosonda nie jest w stanie ustalić położenia ryby względem łodzi.

- 3. Trzy drogowe sygnalizatory echo już wszystkie możliwości tych dwupromieniowe opisano powyżej, a ponadto są one również w stanie określić położenie ryb lub innego obiektu w stosunku do łodzi (w prawo lub do lewo).

Częstotliwość (częstotliwości) promieniowania, przy której może działać urządzenie z funkcją echosondy (patrz „Rodzaj”).

Im wyższa częstotliwość, tym lepsza rozdzielczość i odporność na zakłócenia urządzenia, tym lepiej nadaje się do pracy z dużymi prędkościami, jednak wpływa to na zasięg i zasięg. Przeciwnie, czujniki o niskiej częstotliwości (do 200 kHz) „sięgają” głęboko i obejmują szeroki kąt, ale są wrażliwe na zakłócenia i nie działają dobrze z małymi detalami reliefowymi i małymi przedmiotami. W związku z tym pierwsza opcja jest uważana za optymalną dla płytkich głębokości i precyzyjnych pomiarów topograficznych, a druga - dla głębokich zbiorników wodnych, a także wyszukiwania ryb i innych zadań wymagających szerokiego zasięgu.

W modelach z kilkoma wiązkami promieniowania (patrz „Liczba wiązek promieniowania”) dla poszczególnych wiązek często przewidziane są różne częstotliwości, co pozwala połączyć zalety różnych opcji w jednym urządzeniu i zrekompensować ich wady.

Wsparcie dla specjalnej technologii sonaru dolnego skanowania.

„Widok” pod dnem łodzi to klasyczny tryb echosondy, który z definicji jest obsługiwany przez wszystkie modele. Jednak w normalnej pracy wiązka dźwiękowa rozchodzi się w formie stożka, a odcinek dna, który opada pod wiązką ma kształt koła. Pogarsza to dokładność i uniemożliwia uzyskanie szczegółowych obrazów. W związku z tym wielu producentów echosond opracowało specjalne technologie w celu poprawy wydajności przyrządu; Lowrance ma DSI, Hummingbird ma DI, Garmin DownVü. Niuanse tych technologii mogą się różnić, ale podstawowa zasada działania jest taka sama: wiązka sonaru zwęża się i nie przechodzi w stożek, ale w pasek. Dzięki temu rozdzielczość urządzenia jest znacznie zwiększona, na płytkich głębokościach taka echosonda może „prześledzić” nawet pojedyncze łodygi glonów, umożliwiając odróżnienie podwodnych zarośli od ławic ryb. Niektóre modele łączą wąską wiązkę z klasycznym stożkiem, aby jeszcze bardziej zwiększyć możliwości wykrywania. Jednak takie urządzenia nie są tanie.

Obecność cyfrowego systemu przetwarzania danych (DSP) w konstrukcji echosondy.

Przetwarzanie cyfrowe umożliwia rozdzielenie odbieranego sygnału na obcy szum i przydatne dane. Oczywiście podział ten nie jest w 100% dokładny; jednak poziom szumu w filtrowanym sygnale jest nadal znacznie zmniejszony, a ekran otrzymuje maksimum przydatnych informacji i minimum obcych informacji. Wada tej funkcji jest tradycyjna: echosondy z DSP są nieco droższe niż konwencjonalne.