Porównanie A4Tech Bloody R70 vs Razer Mamba Elite (Old)

Rodzaj połączenia myszki komputerowej.

Wszystkie typy podłączenia myszki można podzielić na przewodowe i bezprzewodowe. Istnieją również modele hybrydowe, które łączą w sobie oba sposoby; jednak, z wielu powodów nie są one bardzo popularne.

Myszy przewodowe mogą się różnić typem gniazda; zresztą, uniwersalnym i standardowym rozwiązaniem w dzisiejszych czasach jest USB, inne opcje są znacznie rzadsze (o nich patrz "Kabel"). W każdym razie takie myszki są o wiele tańsze od bezprzewodowych odpowiedników oraz nie potrzebują baterii/akumulatorów i mają prawie nieograniczony czas pracy. Z drugiej strony, kabel ogranicza mobilność i może powodować problemy przy podłączeniu, zwłaszcza, jeśli komputer znajduje się daleko lub w trudno dostępnym miejscu.

Urządzenia bezprzewodowe, z kolei, mogą łączyć się dzięki technologii radiowej, Bluetooth lub Wi-Fi; w niektórych modelach są dostępne dwa sposoby (zwykle radiowy i Bluetooth), w zależności od preferencji użytkownika. Niezależnie od używanego interfejsu, wszystkie takie modele są bardziej wygodnie niż przewodowe z powodu właśnie braku kabla; a zasięg u nich jest co najmniej kilka metrów, w ten sposób mysz bezprzewodowa może też pełnić funkcję pilota. Jednocześnie z tym, połączenie bezprzewodowe jest droższe...niż przewodowe, dodatkowo, dla całkowitej autonomii niezbędne jest zasilanie, a więc okres nieprzerywalnej pracy myszki okazuje się ograniczony.

Co do różnych rodzajów połączenia bezprzewodowego, oto ich charakterystyki:

— Radiowe. Dla połączenia radiowego, zwykle, jest używany bezprzewodowy adapter, podłączany do portu USB komputera. Sposób ten jest wygodny dlatego, że można go używać z dowolnymi komputerami — w tym z systemami, które nie posiadają wbudowanych modułów Bluetooth lub Wi-Fi. Wadą tej wersji jest to, że wolne gniazdo dla nadajnika jest niezbędne; dlatego jeśli portów USB jest mało, mogą pojawić się trudności. Jednak w razie potrzeby problem ten można łatwo rozwiązać — podłączyć hub USB; dlatego ten sposób połączenia jest najbardziej popularny wśród współczesnych bezprzewodowych myszy.

— Bluetooth. Główna zaleta tego sposobu połączenia polega na tym, że wiele nowoczesnych urządzeń — laptopy, większość komputerów, smart TV itp. — mają wbudowane moduły Bluetooth. W ten sposób podłączyć myszkę do takiego urządzenia można bezpośrednio, bez konieczności posiadania wolnego gniazda. A dla PC, wyposażonych w wewnętrzne moduły Bluetooth, dostępne są odpowiednie adaptery (które nawet mogą być w zestawie z myszką). Ponadto, niektóre zaawansowane modele z takim połączeniem są w stanie zapamiętać jednocześnie kilka urządzeń Bluetooth i przełączać się między nimi dosłownie "jednym kliknięciem". Zasięg połączenia Bluetooth wynosi nie mniej niż 10 m, pod warunkiem braku przeszkód.

— Wi-Fi. Dość specyficzna wersja, spotykana jest bardzo rzadko — w niektórych modelach myszy biurowych (patrz "Przeznaczenie"). Pod wieloma względami sposób ten jest podobny do Bluetooth — przeznaczony jest głównie do pracy z wbudowanymi modułami i pozwala korzystać z myszy, bez potrzeby zajmowania gniazda. Przy tym zasięg Wi-Fi jest znacznie większy. Z drugiej strony, zaleta ta nie ma zasadniczego znaczenia, a tworzenie myszki Wi-Fi, od strony technicznej, wiąże się z pewnymi trudnościami. Dlatego ten rodzaj połączenia nie jest bardzo popularny.

Interfejs, używany do przewodowego połączenia w myszach, które mają taką możliwość (patrz „Rodzaj połączenia”).

Najpopularniejszym w naszych czasach jest połączenie przez klasyczny port USB. Myszy do nowszego złącza USB C, z wielu powodów, są produkowane całkiem mało, pomimo zaawansowanych możliwości tego interfejsu. PS/2, wręcz przeciwnie, stopniowo ustępuje miejsca nowszym i bardziej zaawansowanym standardom. Oto bardziej szczegółowy opis każdej z tych opcji:

— USB. Podłączenie do tradycyjnego, pełnowymiarowego portu USB (zwanego USB A). Takie złącza są niezwykle rozpowszechnione: są prawie obowiązkowe w nowoczesnych komputerach stacjonarnych i laptopach, a także są standardowo używane do pracy z urządzeniami peryferyjnymi w telewizorach smart, centrach multimedialnych i innych rodzajach elektroniki. Dlatego zdecydowana większość myszy przewodowych korzysta z tego złącza.

- USB C. Najnowszy (na rok 2020) rodzaj złącza USB; jest znacznie mniejszy od opisanego powyżej USB A, a także ma wygodną obustronną konstrukcję. Takie złącza są coraz częściej używane w nowoczesnych komputerach PC i laptopach, jednak jest dla nich niewiele myszy; wynika to z kilku powodów. Po pierwsze, zaawansowane wersje USB są często implementowane przez złącze USB C, z dużą prędkością i dużym zasilaniem; w przypadku myszy cechy te nie są potrzebne, jednak mogą być przydatne...w przypadku bardziej wymagających urządzeń. Po drugie, gniazdo sprzętowe USB C może być używane do interfejsów innych niż USB (przede wszystkim Thunderbolt v3 i v4). Po trzecie, po prostu łatwiej jest dostać się do pełnowymiarowego złącza USB A z wtyczką - zwłaszcza, gdy próbujemy na ślepo znaleźć złącze z tyłu jednostki systemowej. W świetle tego wszystkiego, tylko kilka myszy do laptopów jest produkowanych pod USB C (patrz "W kierunku").

— PS/2. Specjalistyczne złącze o charakterystycznym okrągłym kształcie, stosowane wyłącznie do klawiatur i myszy; potocznie zwany „ps na pół”. Wejścia PS/2 znajdują się wyłącznie w komputerach stacjonarnych - są zbyt duże dla laptopów. Ogólnie ten interfejs jest uważany za przestarzały i mniej używany, jednak nadal można go znaleźć w nowoczesnych komputerach. Jednocześnie PS/2 ma bardzo praktyczną zaletę: podłączenie myszki do takiego gniazda pozwala pozostawić wolne dodatkowe złącze USB, co z kolei może przydać się innym peryferiom. Jednak myszy z tylko taką wtyczką w naszych czasach prawie nigdy nie są spotykane - urządzenia, które mogą również łączyć się z USB, stały się bardziej powszechne (patrz poniżej).

-USB lub PS/2. Opcja ta najczęściej oznacza, że sama mysz jest wyposażona we wtyczkę USB, a wraz z nią dostarczana jest przejściówka do PS/2. W ten sposób urządzenie okazuje się być tak wszechstronne, jak to możliwe w połączeniu; jednocześnie adaptery są bardzo niedrogie, ich cena jest prawie niewidoczna na tle kosztów samych myszy (nawet niedrogich). Dlatego do tej kategorii należą najnowocześniejsze manipulatory z możliwością pracy przez PS/2.

— Optyczny. Element roboczy myszy optycznej składa się z diody LED podświetlającej znajdującą się pod nią powierzchnię oraz czujnika optycznego, który fotografuje tę powierzchnię z dużą częstotliwością. Na podstawie otrzymanych zdjęć myszka wnioskuje o kierunku i prędkości ruchu i przesyła odpowiednie dane do komputera. Myszy optyczne są tanie, dość wiarygodne i nie są zbyt wymagające do powierzchni roboczej. Początkowo były one słabo kompatybilne z niektórymi rodzajami powierzchni, takimi jak lustrzane, futrzane, skórzane, itp.; jednak w większości nowoczesnych optycznych sensorów tą wadę udało się wyeliminować, i myszy tego typu często działają na każdej powierzchni.

— Laserowy. Zasada działania myszek laserowych jest dość podobna do optycznych (patrz wyżej). Główna różnica polega na tym, że do podświetlenia obrazu w nich stosowana jest nie wiązka światła, a wiązka lasera. W ten sposób zapewnia się bardziej szczegółowe ukierunkowanie wiązki, w konsekwencji — bardziej precyzyjne pozycjonowanie kursora, co jest bardzo ważne podczas pracy z szczegółową grafiką, w grach itp. W teorii, myszka laserowa jest mniej uniwersalna i nie jest kompatybilna z tak dużą ilością powierzchni, jak myszka optyczna, jednak różnica ta jest widoczna wyłącznie na konkretnych powierzchniach takich jak futro, polerowany metal itp. Oczywistą wadą tego rodzaju sensorów jest wysoka cena.

— Optyczna, Bluetrack. Modele optyczne (patrz wyżej), które posiadają sensor z technologią BlueTrack. Początkowo, technologia ta została opracowana przez Microsoft, jednak w dzisiejszych czasach jest spotykana również u innych producentów. Najbardziej zauważalną różnicą takich sensorów od zwykłych optycznych jest niebieski kolor diody led (stąd nazwa). Oprócz tego, w budowie przewidziano szereg ulepszeń: większy obszar oświetlenia powierzchni pod myszką, wysoka rozdzielczość matrycy. Dzięki temu myszki BlueTrack są precyzyjne w działaniu i są w stanie funkcjonować nawet na "trudnych" powierzchniach, takich jak szkło, polerowany kamień, dywan itp.

— Optyczna, V-Track. Sensor optyczny z technologią V-Track. Technologia ta została opracowana przez firmę A4Tech i jest używana głównie w myszkach tej marki. Jedną z kluczowych cech V-Track jest to, że promień światła w takich sensorach pada na roboczą powierzchnię pionowo (a nie skośnie, jak w zwykłych myszkach optycznych). Ponadto, rozmiar wiązki światła jest bardzo mały, gęstość strumienia świetlnego — wysoka, a otwór przysłony jest bardzo wąski, co daje większą głębię ostrości. Dzięki tym ulepszeniom V-Track zapewnia bardzo wysoką dokładność i (według producentów) jest w stanie pracować nawet na futrze, gdzie inne rodzaje sensorów są bezużyteczne. Jednak myszki, wyposażone w tego typu sensory nie są tanie.

— Laserowy, V-Track. Sensor laserowy z wykorzystaniem technologii V-Track. Więcej o tej technologii patrz wyżej, tutaj należy pamiętać, że w myszkach laserowych zastosowanie V-Track pozwala wyeliminować główną wadę takich urządzeń — wrażliwość na nietypowe powierzchnie. Dokładność i precyzja, charakterystyczna dla laserowych sensorów, jeszcze bardziej się zwiększa dzięki V-Track. Z drugiej zaś strony, cena takich urządzeń jest wyższa. Dlatego takie połączenie sensora laserowego i V-Track jest spotykane bardzo rzadko, głównie w gamingowych myszkach klasy premium od tej samej marki A4Tech.

— Hybrydowy. Połączenie od razu dwóch sensorów — optycznego i laserowego. W ten sposób łączą się zalety obu technologii i częściowo rekompensują się wady: myszy hybrydowe nie są mniej precyzyjne niż laserowe, ale też nie są one tak wrażliwe na nietypowe powierzchnie. Niemniej jednak obecność dwóch czujników znacznie wpływa na cenę urządzenia, a osiągnąć podobne właściwości można również za pomocą jednego sensora np. opisanego powyżej BlueTrack lub V-Track. Dlatego hybrydowy rodzaj sensorów nie jest bardzo popularny.

Rozdzielczość czujnika odpowiedzialnego za śledzenie ruchów myszy na powierzchni roboczej. Określone w DPI — punkty na cal.

Fizyczny sens DPI jest taki. Sensor współczesnej myszy działa na tej samej zasadzie, co i matryca aparatu i składa się z pikseli. A DPI (dots per inch) — jest to liczba pikseli, która przypada na 1 cal powierzchni (długości lub szerokości), "widocznej" dla sensora

Uważa się, że większa liczba DPI oznacza bardziej zaawansowany sensor i mysz; w dzisiejszych czasach nie są rzadkością modele na 3500 – 5000 DPI, 12000 DPI, 16000 DPI a nawet więcej. W pewnym sensie tak to jest — wysoka rozdzielczość sprzyja precyzji. Jednak jedyne, co bezpośrednio jest określane przez wskaźnik to szybkość poruszania się kursora na ekranie: im wyższa rozdzielczość sensora — tym większa liczba pikseli, o jaką przesunie się kursor podczas przemieszczania myszy na określoną odległość. Warto przy tym przypomnieć, że zbyt duża prędkość jest bardziej niepożądana niż zbyt mała. Więc realna potrzeba w wysokim DPI (1000 i powyżej) występuje głównie podczas pracy na dużych ekranach (w rozdzielczości 4K i więcej); dla małych ekranów (HD i Full HD) często okazuje się wystarczająca mniejsza wartość.

Wskaźnik, który pokazuje aktualną rozdzielczość sensora myszy.

Wskaźnik wartości DPI występuje wyłącznie w modelach, w których można zmieniać rozdzielczość sensora i są one wyposażone w odpowiednie przyciski (patrz wyżej). Wskaźnik pozwala z łatwością śledzić za ustawieniami DPI. Należy pamiętać, że nie koniecznie są wskazane konkretne liczby — mogą być stosowane, na przykład, różne kolory podświetlenia.

Chwyt — sposób trzymania w ręku — do którego najlepiej pasuje ten model.

Przeznaczenie chwytów różnią się w zależności od ułożenia ręki na myszce. Opcja ta jest istotna przede wszystkim podczas grania w gry: dla maksymalnej wydajności gracz potrzebuje myszy, która nadaje się do zwykłego chwytu. Jest to szczególnie ważne dla profesjonalnego e-sportu, gdzie każdy drobiazg może stać się kluczem do zwycięstwa lub porażki. Dlatego przeznaczenie chwytów są podawane głównie dla gamingowych myszy (patrz "Przeznaczenie"). Można spotkać się z opinią, że te lub inne przeznaczenie chwytu są optymalnie dostosowane do tych lub innych gatunków gier, jednak nie jest to do końca prawda: głównym kryterium wyboru są osobiste preferencje i cechy użytkownika. Na przykład, niektórzy gracze preferują "palm grip", chwyt ten sprawdza się przy graniu w dynamiczne strzelanki, kompensując obniżoną prędkość dobrym reagowaniem; a inni nawet przy graniu w questy wolą "szybkie" claw lub finger grip.

Oto bardziej szczegółowy opis najbardziej popularnych chwytów:

— Palm grip. Rodzaj chwytu myszy, w jego przypadku cała powierzchnia palców i duża część dłoni dotyka całej powierzchni myszki. Innymi słowy, w ten sposób dłoń z palcami leżą na myszce, maksymalnie kontaktując się z nią. Właśnie pod ten chwyt początkowo projektuje się większość "gryzoni", jest on popularny w gamingowych modelach. Większość modeli, tworzonych właśnie pod palm grip jest bardzo wygodna, są one dłuższe..., a także posiadają charakterystyczną asymetryczną konstrukcję z nierównościami i zagłębieniami obudowy — dla maksymalnej ergonomii; chociaż są i wyjątki. W każdym razie, główną zaletą tego rodzaju chwytu myszy jest minimalne obciążenie nadgarstka, a także dobra płynność i precyzja ruchów. Z drugiej strony, prędkość poruszania się myszy może być nieco mniejsza, niż w przypadku innych rodzajów chwytu.

— Claw grip. W tym chwycie dłoń ułożona jest na wzór szpona, nadgarstek użytkownika tworzy łuk i dotyka myszkę tylko dolną częścią dłoni i opuszkami palców. Klasyczny chwyt claw grip polega na prawie prostopadłym ułożeniu palców stosunkowo przycisków, jednak wymóg ten nie jest obowiązkowym — palce mogą leżeć i pod niewielkim kątem. W każdym razie dzięki zmniejszeniu powierzchni styku i większym stopniu swobody dla ręki uchwyt ten zapewnia większą szybkość, niż palm grip, i w tym samym czasie, jest to sposób łatwiejszy do opanowania, niż fingertip grip. Dlatego dla wielu graczy claw grip jest optymalnym rozwiązaniem dla strzelanek, gier akcji i strategicznych gier w czasie rzeczywistym, gdzie ważna jest szybkość reakcji. Specjalistyczne myszy, stworzone do tego rodzaju chwytu zazwyczaj są nieco krótsze, niż tradycyjne do palm grip, również często posiadają one charakterystyczny "garb" w tylnej części obudowy.

— Fingertip grip. Chwyt, w którym palce użytkownika dotykają jedynie opuszkami, a śródręcze nie dotyka górnej części myszy. Główny ciężar dłoni spoczywa na nadgarstku, który leży na podkładce. Ten rodzaj uchwytu pozwala uzyskać wysoką szybkość reakcji, jednak sposób ten jest dość trudny do opanowania i nie wyróżnia się dokładnością, zwłaszcza dla osób, które nie są przyzwyczajone. Jednak, wielu użytkowników stosuje taki sposób intuicyjnie, nie zastanawiając się; zwykle tylko profesjonalni gracze i zaangażowani pasjonaci specjalnie się uczą korzystać z myszki w ten sposób. Myszy tego formatu zwykle mają małą wagę, środek ciężkości jest umieszczony bliżej przedniej części, obudowa jest stosunkowo krótka, najczęściej symetryczna, a "garb" (występ) znajduje się bliżej środka obudowy, albo w ogóle go nie ma (licząc na to, że dłoń i tak nie dotyka myszy).

Należy pamiętać, że są modele, które łączą w sobie kilka przeznaczenie chwytów — nawet wszystkie trzy na raz. W konstrukcji takich myszy przewidziana jest regulacja w ten lub inny sposób, jednak czy taka regulacja jest dostępna warto doprecyzować.

Dodatkowe cechy kabla, w który jest wyposażona mysz.

Funkcje te mogą obejmować system przewijania, odłączany przewód i przewód w oplociebez oplotu). Oto bardziej szczegółowy opis wszystkich tych funkcji.

— Zwijany. Przewód, wyposażony w specjalny mechanizm do zwijania. Funkcja ta znacznie ułatwia transport: po zakończeniu pracy kabel jest maksymalnie zwinięty i nie plącze się, a podczas używania można go rozwinąć na odpowiednią długość (zwykle jest taka możliwość). Wszystko to jest szczególnie ważne dla myszek do laptopów (patrz "Przeznaczenie") — w rzeczywistości, większość modeli, które są wyposażone w zwijany kabel, należą właśnie do tej kategorii.

— Odłączany. Kabel, który można odłączyć od myszy. Opcję tę mają prawie wszystkie myszy, które można podłączyć na dwa sposoby — przewodowo i bezprzewodowo: podczas pracy w trybie bezprzewodowym kabel można odłączyć, żeby on nie przeszkadzał. Zresztą, istnieją też przewodowe urządzenia do laptopów z takim kablem, który można odłączyć dla wygody transportu. Należy również pamiętać, że najczęściej do podłączenia kabla jest używany uniwersalny port taki, jak microUSB, więc w razie potrzeby przewód można wymienić na inny — na przykład, dłuższy.

— W oplocie. Kabel myszy komputerowej z dodatkowym oplotem. Cecha ta sprawia, że przewód jest b...ardziej wytrzymały, niezawodny i mniej się zagina. Z drugiej strony, oplot może gromadzić zanieczyszczenia i się psuć; z tego powodu kabel szybciej traci na wyglądzie, niż myszki bez oplotu. Taki kabel jest droższy od zwykłego gładkiego kabla.

Całkowita waga myszy. Dla modeli z przewodowym połączeniem, zazwyczaj, waga określa się bez uwzględnienia kabla, a dla urządzeń z regulacją wagi (patrz wyżej) — bez ciężarków.

Parametr ten jest ważny przede wszystkim dla profesjonalnych graczy, choć dla zwykłych użytkowników często też okazuje się być istotny. Teoretycznie, mniejszy ciężar wpływa na prędkość i zmniejsza zmęczenie. W praktyce wiele zależy od przyzwyczajeń i preferencji użytkownika: zbyt lekka mysz może "nie być odczuwalna w rękach" i nie dawać informacji zwrotnej. Dlatego, choć u większości myszy dolny limit wagi wynosi 60 – 80 g, jednak nawet wśród profesjonalnych modeli do gier pojawiają się bardziej masywne urządzenia — na 120 – 140 g i więcej. Najbardziej lekka odmiana — dla laptopów (patrz "Przeznaczenie"), wśród nich można znaleźć urządzenia, które ważą mniej niż 60 g.

Należy również pamiętać, że waga w pewnym stopniu zależy od rozmiarów i poziomu zaawansowania urządzenie, jednak jednoznacznej zależności tu nie ma: modele o podobnych rozmiarach i funkcjach mogą mieć bardzo różną wagę.