Porównanie Onkyo HT-S9800THX vs Onkyo HT-S9700THX

Moc znamionowa dostarczana przez wbudowany wzmacniacz mocy kina domowego na kanał przedni.

Zwróć uwagę, że w kinach domowych moc nominalna wzmacniacza dostarczana do dowolnego kanału (dowolnego, nie tylko przedniego) jest zwykle równa mocy nominalnej standardowego głośnika zainstalowanego na tym kanale (patrz wyżej). Dlatego wielu producentów na ogół nie podaje charakterystyk wbudowanego wzmacniacza osobno - po pierwsze są one łatwe do ustalenia na podstawie informacji o głośnikach, a po drugie, przy zastosowaniu systemu z głośnikami z zestawu dane te nie są wymagane. Jednak informacja o mocy wzmacniacza jest niezbędna, jeśli planujesz użyć głośników firm trzecich zamiast standardowej akustyki. Moc znamionowa każdego takiego głośnika nie może być niższa niż moc znamionowa odpowiedniego kanału wzmacniacza - w przeciwnym razie przy dużej głośności możliwe są różne niepożądane zjawiska, od zniekształceń dźwięku po uszkodzenie głośnika.

Nominalna moc dostarczana przez wbudowany wzmacniacz mocy kina domowego na kanał tylny. Aby uzyskać więcej informacji na temat tej cechy, patrz „Przód” powyżej.

Nominalna moc dostarczana przez wbudowany wzmacniacz mocy kina domowego na kanał centralny. Aby uzyskać więcej informacji na temat tej cechy, patrz „Przód” powyżej.

Zakres częstotliwości dźwięku, jaki może wytworzyć wbudowany wzmacniacz kina domowego. Wskaźnik ten jest podobny do zakresu głośników opisanego powyżej: im jest szerszy, tym więcej dźwięku jest pokrywane przez urządzenie, tym mniej wysokich i niskich częstotliwości znajduje się poza zakresem działania. Jednocześnie należy zauważyć, że zakres częstotliwości wzmacniacza z reguły odpowiada możliwościom kompletnych głośników. Dlatego z reguły należy zwracać uwagę na parametr ten tylko przy podłączaniu „nienatywnej” akustyki: pożądane jest, aby jej zakres nie był węższy niż wzmacniacza, w przeciwnym razie ten ostatni nie będzie w stanie zrealizować wszystkich jego możliwości.

Możliwość odtwarzania „trójwymiarowego” wideo i zdjęć kina domowego, czyli obrazów, które oprócz wysokości i szerokości mają widoczny trzeci wymiar - głębię. Iluzję głębi tworzy różnica między obrazami widzianymi przez lewe i prawe oko. Oba obrazy wyświetlane są na jednym ekranie, a specjalne okulary pełnią zazwyczaj rolę filtra, który pozwala każdemu okiem zobaczyć swoją część obrazu. Należy pamiętać, że do normalnego odtwarzania 3D taki obraz musi obsługiwać nie tylko odtwarzacz kinowy, ale także ekran lub inne urządzenie, na którym wyświetlany jest obraz (telewizor, monitor, projektor itp.). Jednocześnie kina domowe z reguły nie są wyposażone w okulary 3D - takie okulary albo są zawarte w zestawie dostawy wspomnianego urządzenia odtwarzającego, albo należy je zakupić osobno.

Dekoder można ogólnie określić jako standard, w którym nagrywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku urządzenie musi obsługiwać odpowiedni dekoder. Pierwszymi oznakami dekodowania wielokanałowego były Dolby Digital i DTS, stopniowo ulepszane i wprowadzające nowe funkcje. Ostatnie etapy na 2020 rok to dekodery Dolby Atmos i DTS X.

-Dolby Atmos. Dekoder, który nie wykorzystuje sztywnego podziału dźwięku na kanały, ale przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być używany z prawie dowolną liczbą kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanały tak, aby każdy obiekt audio jest słyszalny jak najbliżej zamierzonego miejsca. W przypadku Dolby Atmos głośniki sufitowe (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za wysoce pożądane. Jednak w ostateczności można się bez nich obejść.

- DTS X. Analog do Dolby Atmos opisanego powyżej, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informacje o tym, gdzie (zgodnie z intencją reżysera) powinien znajdować się słyszalny przez użytkownika obiekt i w jaki sposób powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza tę informację i określa, jak dokładnie dźwięk ma być rozłożony na dostępnym kanałów w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przywiązany do określonej liczby kanałów d...źwiękowych – może ich być tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Zwróć też uwagę, że ten dekoder umożliwia oddzielną regulację głośności okien dialogowych.

- DVI. Złącze cyfrowe, używane głównie do podłączania urządzeń zewnętrznych do monitorów i projektorów; praktycznie nigdy nie występuje na telewizorach.

- SCART. Przestarzałe, ale wciąż szeroko stosowane złącze, które służy do podłączania zewnętrznych źródeł sygnału do telewizora i przesyłania analogowych sygnałów audio i wideo. Największe złącze w domowym sprzęcie wideo ma charakterystyczny prostokątny kształt.

- Komponent. Analogowe potrójne połączenie kablowe (czerwony, niebieski, zielony) służące do przesyłania sygnału wideo z odtwarzacza do telewizora. Zapewnia bardzo wysoką jakość sygnału jak na standardy interfejsów analogowych; z drugiej strony komponent audio nie przenosi dźwięku – wymaga osobnego połączenia.

- Kompozyt. Jedno z najprostszych i najpopularniejszych wyjść analogowych. Składa się z trzech złączy, z których jedno odpowiada za wyprowadzenie sygnału wideo (kolor żółty), a pozostałe dwa - audio (1 kanał dźwięku stereo na złącze). W ten sposób wyjście kompozytowe umożliwia przesyłanie zarówno obrazu, jak i dźwięku przez ten sam interfejs. Kolejną zaletą tego standardu jest jego powszechność, m.in. w starszych telewizorach. Z drugiej strony wyjście kompozytowe nie nadaje się do pracy z wideo HD, a jakość obrazu jest zauważalnie niższa niż przy połączeniu komponentowym (patrz wyżej).

- liniowy. Wyjście do analogowej transmisji dźwięku. Może służyć zarówno do podłączenia zestawu głośnikowego, jak i do wyprowadzenia sygnału audio do sprzętu muzycznego - np. do nagrywania. Zazwyczaj wyjście liniowe zapewnia dźwięk stereo. Może używać różnych złączy; najczęściej jest to mini-jack 3,5 mm lub para gniazd RCA (tulipany, po jednym na każdy kanał dźwięku stereo).

-Dolby Digital 5.1. Komplet złączy do podłączenia sześciokanałowego (5 satelitów + subwoofer) systemu audio.

-Dolby Digital 7.1. Komplet złączy do podłączenia ośmiokanałowego (7 satelitów + subwoofer) systemu audio.

- Wyjście słuchawkowe. Standardowe gniazdo słuchawkowe. Najnowocześniejsza technologia jest wyposażona w gniazda jack 3,5 mm, dla tego wyjścia są również wykonane wtyki do większości nowoczesnych słuchawek. Wtyczka 6,35 mm pozostaje przywilejem wysokiej jakości technologii Hi-Fi i Hi-End. Pomiędzy złączami o różnych średnicach znajdują się adaptery.

HDMI to wszechstronny interfejs cyfrowy zaprojektowany do przesyłania treści HD (w tym dźwięku wielokanałowego) za pomocą jednego kabla. Dziś jest to właściwie ogólnie przyjęty standard dla sprzętu wideo zgodnego z HD, można go również znaleźć w urządzeniach audio. W kinach domowych takie wyjścia są najczęściej wykorzystywane do podłączenia telewizora, monitora, projektora lub innego urządzenia do odtwarzania wideo (sygnał audio przechodzi przez inne interfejsy do standardowej akustyki). Istnieją jednak inne opcje do wykorzystania - na przykład przesyłanie dźwięku do zewnętrznego wzmacniacza, przez który podłączane są standardowe głośniki. W związku z tym obecność wielu wyjść HDMI pozwala na stałe podłączenie wielu odbiorników sygnału i nie zawracanie sobie głowy ponownym podłączaniem kabli. W najbardziej zaawansowanych modelach liczba takich złączy może sięgać 8.

Materiał, z którego wykonane są obudowy w głośnikach ogólnego przeznaczenia (satelitach), które wchodzą w skład dostawy zestawu kina domowego. Uważa się, że materiał może znacząco wpływać na charakterystykę dźwięku, w szczególności na „kolor” dźwięku, ale to założenie jest tylko częściowo prawdziwe: producenci mogą stosować różne rozwiązania w konstrukcji, które mogą „podbarwić” dźwięk w we właściwym kierunku, niezależnie od składu kolumny. Same materiały mogą wyglądać następująco:

- Plastikowe. Tworzywo sztuczne wyróżnia się niskim kosztem, lekkością i łatwością obróbki. Jest to często uważane za przywilej niskobudżetowej technologii, ale w kinach domowych wcale tak nie jest. Po pierwsze, na rynku dostępnych jest wiele rodzajów tworzyw sztucznych, m.in. i z bardzo zaawansowanymi funkcjami. Po drugie, łatwość obróbki ułatwia stosowanie różnych poprawek konstrukcyjnych w głośnikach, dzięki czemu można uzyskać dźwięk wysokiej jakości. Dzięki temu tworzywo sztuczne cieszy się dużą popularnością i znajduje się we wszystkich kategoriach kin domowych - od niedrogich po wysokiej klasy.

- MDF(płyta pilśniowa średniej gęstości). Materiał ten uważany jest za bardziej zaawansowany niż tworzywo sztuczne, pod względem właściwości akustycznych zbliżony do naturalnego drewna. Z drugiej strony nie ma zauważalnych praktycznych przewag nad tym samym tworzywem, a MDF jest droższy i trudniejszy w obróbce. Dlatego...materiał ten praktycznie nie występuje w czystej postaci, zwykle jest używany w połączeniu z plastikiem (patrz poniżej), a nawet wtedy jest dość rzadki.

- Tworzywo sztuczne / MDF. Połączenie plastiku z MDF. Więcej informacji na temat cech każdego z tych materiałów można znaleźć powyżej; tutaj zauważamy, że ich połączenie pozwala nieco poprawić właściwości akustyczne obudowy (w porównaniu z czystym plastikiem) bez znacznego wzrostu kosztów głośników.

- Drewno. Drewno wyróżnia się doskonałymi właściwościami akustycznymi, wielu miłośników wysokiej jakości dźwięku uważa je za najbardziej „właściwy” materiał do swoich obudów pod względem akustycznym. Jednocześnie właściwości te nie są znacznie wyższe niż w przypadku tej samej płyty MDF, drzewo również nie ma dużych zalet zewnętrznych, ale kosztuje znacznie więcej. Dlatego materiał ten jest używany rzadko, głównie w kinach domowych klasy premium i nie tyle ze względów praktycznych, co w celu podkreślenia ogólnego poziomu urządzenia.