Porównanie Nikon Speedlight SB-500 vs Nikon Speedlight SB-700

Liczba przewodnia jest główną cechą opisującą moc impulsu świetlnego lampy błyskowej. Jest on opisywany jako maksymalna odległość (w metrach), przy której, przy ISO 100 i przysłonie obiektywu f/1 (przysłona 1), lampa błyskowa jest w stanie oświetlić „przeciętny” obiekt wystarczająco dla normalnej ekspozycji; Mówiąc najprościej - w jakiej odległości od lampy błyskowej możliwe będzie prawidłowe sfotografowanie sceny przy określonym ISO i przysłonie.

Istnieją formuły, według których znając liczbę przewodnią, można wywnioskować praktyczną odległość fotografowania dla każdej określonej wartości czułości i przysłony. Najprostszy wzór na obliczenie odległości przy ISO 100 wygląda następująco: S = N / f, gdzie S to odległość, N to liczba przewodnia, a f to wartość przysłony. Na przykład dla liczby przewodniej 56 i obiektywu f/2,8 odległość ta będzie wynosić 56/2,8 = 20 m. Zwiększenie lub zmniejszenie czułości odpowiednio 2 razy zwiększa lub zmniejsza wskazaną odległość o około 1,4 razy. Jeśli chcesz jak najdokładniej obliczyć odległość, skorzystaj z bardziej szczegółowych wzorów, które można znaleźć w specjalistycznych źródłach.

Oddzielnie należy zauważyć, że liczby przewodnie błysków są z reguły wskazywane przez producentów dla określonych ogniskowych obiektywów. Wynika to z faktu, że im krótsza ogniskowa i odpowiednio szerszy kąt widzenia, tym więcej światła potrzeba do oświetlenia sceny i tym mocniejszy powinien być impuls błysku (przy tej samej odległości). Dl...atego przy wyborze według liczby przewodniej warto zwrócić uwagę na ogniskową podaną przez producenta i wybrać model z rezerwą chodu - zwłaszcza, że liczby przewodnie są często przepisywane dla obiektywów o dość „dalekim zasięgu” (z ogniskowej około 80-100 mm w ekwiwalencie 35 mm).

Czas, potrzebny lampie błyskowej lub generatorowi (w przypadku lamp studyjnych) na przygotowanie się do następnego impulsu. Im jest mniejszy, tym lepiej. Parametr ten jest szczególnie ważny przy robieniu zdjęć seryjnych, gdy odstęp między klatkami jest niewielki: jeśli często fotografujesz w tym trybie, warto poszukać lampy błyskowej o jak najkrótszym czasie ładowania. Należy również pamiętać, że w specyfikacji zwykle podaje się najkrótszy czas ładowania; w niektórych trybach pracy może on być większy niż zadeklarowano.

Liczba błysków, jaką lampa błyskowa może wytworzyć bez ładowania lub wymiany baterii (patrz „Zasilanie”). Parametr ten jest bardzo przybliżony, ponieważ w praktyce silnie zależy od wielu czynników: czasu trwania błysku, wykorzystania wyświetlacza i jego podświetlenia (jeśli takowe są obecne, patrz poniżej), podświetlenia autofokusa (patrz „Funkcje i możliwości”) itp., a w przypadku wymiennych baterii - nawet od ich jakości. Często producenci podają w specyfikacji „idealną”, maksymalną możliwą liczbę błysków - tj. przy ich minimalnym czasie trwania, nieużywaniem dodatkowych funkcji, a nawet optymalnym trybem temperaturowym akumulatora. W rzeczywistości wskaźnik ten może być niższy. Niemniej jednak dane podane w specyfikacji umożliwiają ocenę autonomii lampy błyskowej, a nawet porównanie różnych modeli ze sobą.

Czas trwania błysku światła, wytworzonego przez lampę błyskową. Wskaźnik ten może wynosić od tysięcznych do stu tysięcznych sekundy; jest zwykle wyrażany jako liczba ułamkowa z jedynką w liczniku, na przykład 1/880 s. Ludzkie oko nie dostrzega różnicy, ale w niektórych trybach fotografowania może stać się ona krytyczna. Na przykład, aby uchwycić szybko poruszające się sceny (takie jak rozpryskująca się woda, latające owady lub ruch części mechanizmu), należy wybierać lampę błyskową o najkrótszym możliwym czasie trwania błysku — w przeciwnym razie obraz może być rozmazany.

Najdłuższy czas trwania błysku we współczesnych lampach błyskowych wynosi około 1/800 s; minimalna wartość może wynosić 1/30 000 s, a nawet mniej.

Lampy błyskowe z obsługą formatu TTL. TTL to skrót od „przez obiektyw”, czyli "Przez soczewkę"; Jest to nazwa metody pomiaru ekspozycji przez ilość światła przechodzącego bezpośrednio przez obiektyw aparatu.

W fotografii cyfrowej TTL działa na zasadzie przedbłysku: przed główną ekspozycją lampa błyskowa emituje jeden lub więcej impulsów testowych. Ilość światła padającego z fotografowanego obiektu jest mierzona przez specjalne czujniki, na podstawie tych danych elektronika sterująca ustawia niezbędne parametry fotografowania, po których następuje właściwa ekspozycja. Pozwala to na precyzyjne dostrojenie aparatu i uzyskanie najlepszej jakości obrazu. Odstęp między impulsami testowymi a roboczymi jest dość mały, że może być całkowicie niewidoczny gołym okiem (zwłaszcza, gdy błysk jest zsynchronizowany przednią kurtyną migawki lub krótkim czasem otwarcia migawki).

Wielu współczesnych producentów aparatów ma własne konstrukcje i odmiany technologii TTL, różniące się odpowiednio nazwą: np. Canon ma E-TTL i E-TTL II, Nikon D-TTL (we wczesnych modelach) i i-TTL (w późniejszych modelach). ) , dla Pentax - P-TTL itp. Obsługa jednej lub drugiej odmiany jest bezpośrednio związana z kompatybilnością lampy błyskowej z aparatami (patrz wyżej), a różne formaty zwykle nie są ze sobą kompatybilne.

Możliwość ręcznej zmiany mocy strumienia świetlnego emitowanego przez lampę błyskową (przy stałym czasie trwania impulsu, patrz wyżej). Funkcja ta jest obecna w większości nowoczesnych modeli; pozwala na ustawienie optymalnych parametrów fotografowania, aby nie „prześwietlić” kadru.

Charakterystyki modeli z zarządzaniem energią zwykle wskazują poziomy, na których można je ustawić. Tradycyjnie każdy następny (w porządku malejącym) poziom odpowiada połowie potęgi niż poprzedni i oznacza się je liczbami ułamkowymi: 1/1 (pełna potęga), 1/2, 1/4, 1/8 itd. Funkcje sterowania mocą błysku w zależności od parametrów fotografowania są szczegółowo opisane w dedykowanych źródłach, jednak w każdym razie im więcej ustawień, tym więcej możliwości masz do ustawienia optymalnych parametrów. Dotyczy to zwłaszcza fotografowania na krótkich dystansach, gdzie wzrasta ryzyko nadmiernej „ekspozycji”.

Kąt, pod którym rozchodzi się główny strumień światła z lampy błyskowej. Parametr ten wyraża się nie bezpośrednio w stopniach, ale poprzez ogniskowe odpowiednich obiektywów w milimetrach: na przykład kąt rozproszenia 105 mm odpowiada kątowi widzenia obiektywu o tej samej ogniskowej (odpowiednik 35 mm). Pozwala to w łatwy sposób dobrać lampę błyskową do konkretnej optyki, tak aby jak najefektywniej oświetliła całą przestrzeń, która wpada w kadr. A najbardziej zaawansowane współczesne lampy błyskowe mogą mieć zmienny kąt rozproszenia, co pozwala dostosować je do różnych funkcji fotografowania/nagrywania; funkcja ta jest szczególnie przydatna przy korzystaniu z obiektywów zmiennoogniskowych. Zmiana kąta rozproszenia odbywa się dzięki ruchomemu obiektywowi, zamontowanemu w główce lampy i może być realizowana zarówno automatycznie, jak i ręcznie (więcej szczegółów w punkcie „Funkcje i możliwości”).

- Oświetlacz autofokusa. Lampa błyskowa posiada funkcję diody wspomagającej AF aparatu. Nowoczesne aparaty w zdecydowanej większości wykorzystują tzw. pasywne układy autofokusa, które mają jedną poważną wadę: bardzo niską skuteczność w słabym oświetleniu i/lub niski kontrast obiektu. Oświetlacz autofokusa ma za zadanie rozwiązać ten problem: przed ustawieniem ostrości scena oświetlana jest osobną lampą, umieszczoną w tym przypadku bezpośrednio w korpusie lampy. Zapewnia to wystarczającą ilość światła do normalnego działania autofokusa. Najczęściej lampy podświetlające nadają światłu charakterystyczny czerwonawy odcień, ale niektóre zaawansowane modele wykorzystują oświetlenie podczerwone - niewidoczne dla oka, ale odbierane przez kamerę. Ponadto systemy oświetlenia mogą wykorzystywać specjalny wzór światła zamiast stałej wiązki, co dodatkowo upraszcza zadanie systemów autofokusa. W każdym razie obecność tej funkcji jest szczególnie ważna, biorąc pod uwagę fakt, że lampa błyskowa jest często używana właśnie jako źródło światła przy słabym oświetleniu.

- Sterowanie w aparacie. Możliwość zmiany ustawień lampy błyskowej za pomocą elementów sterujących samego aparatu, do którego jest podłączona. W niektórych przypadkach (na przykład przy połączeniu bezprzewodowym) jest to znacznie wygodniejsze niż przenoszenie uwagi z aparatu na lampę błyskową.

- Automatyczny zoom. Możliwość automatycznej zmian...y kąta rozproszenia światła błyskowego. O kącie rozproszenia, patrz odpowiedni punkt powyżej, tutaj zauważamy, że funkcja ta zapewnia synchronizację między lampą błyskową a obiektywem: po zmianie ogniskowej obiektywu kąt rozproszenia zmieni się automatycznie. Zapewnia to najefektywniejsze oświetlenie sceny, eliminując jednocześnie konieczność ręcznego dopasowywania lampy do zmienionego kąta widzenia za każdym razem.

- Ręczny zoom. Możliwość ręcznej zmiany kąta rozproszenia błysku (patrz „Kąt rozproszenia światła”). Funkcja ta rozszerza możliwości „dokładnej” regulacji parametrów pracy i umożliwia ustawienie parametrów niedostępnych przy automatycznym powiększeniu (patrz wyżej). Dodatkowo przyda się w przypadku konieczności zastosowania kilku stałoogniskowych obiektywów o różnych ogniskowych – lampę błyskową można łatwo dopasować do każdego z nich.

- Sterowanie bezprzewodowe. Możliwość bezprzewodowego podłączenia lampy błyskowej do aparatu lub innej lampy błyskowej jako master/slave (jeśli jest dostępna, patrz poniżej). Format i specyficzne możliwości takiego połączenia mogą być różne: połączenie przewodowe, kanał IR, radio itp. Sterowanie bezprzewodowe jest niezbędne, jeśli lampa błyskowa musi być umieszczona z dala od aparatu; ułatwia również tworzenie systemów wielu lamp błyskowych dla optymalnego oświetlenia. Te funkcje są szczególnie przydatne w przypadku filmowania w studiu (choć nie jest to ograniczone do).

- Praca w trybie mistrzowskim. Możliwość obsługi lampy błyskowej jako głównej dla systemu wielu lamp błyskowych. Cały system jest kontrolowany przez główną lampę błyskową, parametry pracy podporządkowanych lamp błyskowych są ustawiane i wydawane jest polecenie wyzwolenia błysku (zwróć uwagę, że sama główna lampa błyskowa może w ogóle nie dawać impulsu). Jeśli planujesz fotografować z wykorzystaniem systemu wielu lamp błyskowych, na pewno przyda Ci się model z tą funkcją – bez niej stworzenie systemu jest niemożliwe. Oczywiście główne i podporządkowane lampy błyskowe muszą być wzajemnie kompatybilne; punkt ten należy wyjaśnić osobno.

- Praca w trybie slave. Możliwość obsługi lampy błyskowej jako lampy podporządkowanej w systemie z wieloma lampami błyskowymi. W tym trybie urządzenie łączy się z główną lampą błyskową i wyzwala błysk na polecenie z niej. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat systemów lamp błyskowych, patrz powyżej „Działanie w trybie głównym”.

- Dyfuzor. Kolor klosza dostarczanego w zakresie dostawy nakamerowego źródła światła (patrz „Typ”). Kolor może być pomarańczowy, biały, różowy lub żółty.

Dyfuzor to specjalny filtr przeznaczony do rozpraszania światła z poszczególnych diod, a także w niektórych przypadkach do nadania mu określonej barwy i zmiany temperatury barwowej.

- Synchronizator radiowy. Urządzenie przeznaczone do bezprzewodowego sterowania lampą błyskową lub zestawem lamp błyskowych (jeśli każda ma własny odbiornik). Zazwyczaj oddzielny moduł gorącej stopki; Na polecenie odpalenia moduł ten wysyła sygnał radiowy do wszystkich dostrojonych do niego odbiorników, zapewniając synchroniczne wystrzeliwanie błysków. Jednocześnie niektóre modele opraw z taką funkcją są w stanie odbierać drogą radiową nie tylko sygnał startowy, ale także parametry pracy (przede wszystkim czas trwania i moc impulsu).

Lampa błyskowa posiada własny wbudowany wyświetlacz. Funkcja ta znacznie upraszcza sterowanie, a nawet zapewnia szereg dodatkowych opcji. Wyświetlacz może wyświetlać różne informacje serwisowe – od prostego wyświetlania różnych parametrów (czas trwania impulsu, kąty rozproszenia itp.) a skończywszy na danych ze specjalnych kalkulatorów, które zapewniają obliczenie optymalnych parametrów fotografowania.