Porównanie Sony BDV-E6100 vs Sony BDV-N890W

Impedancja zestawu głośnikowego kina domowego. Impedancja ma znaczenie przy podłączaniu do wzmacniacza: jeśli impedancja zestawu głośnikowego jest niższa niż wzmacniacza, możliwe są zniekształcenia dźwięku, jeśli jest wyższa, głośniki może brzmieć ciszej niż byśmy chcieli. Oczywiście w oryginalnych zestawach kina domowego głośniki i wzmacniacz dobierane są z optymalnym stosunkiem impedancji, więc w praktyce trzeba zwracać uwagę na parametr ten tylko wtedy, gdy trzeba podłączyć akustykę do „nienatywnego” wzmacniacza .

Możliwość podłączenia głośników do bazy poprzez interfejs bezprzewodowy - najczęściej radio. Główną zaletą takiego połączenia jest brak przewodów połączeniowych, które znacznie ograniczają ruch głośników i mogą przeszkadzać, mylić się ze sobą i z innymi przewodami. Wadami głośników bezprzewodowych są często niższa jakość dźwięku niż przewodowych odpowiedników, a także wysoki koszt.

Możliwość zablokowania sterowania kinem domowym - aby małe dziecko nie mogło samodzielnie wyjąć płyty z odtwarzacza DVD, zmienić ustawień pracy itp. Z reguły mówimy o zablokowaniu panelu sterowania na jednostce głównej, ponieważ pilot można bez problemu umieścić w miejscu niedostępnym dla dziecka (w skrajnych przypadkach miej go przy sobie). Aby wyłączyć blokadę, wybiera się metodę łatwo dostępną dla osoby dorosłej, ale niewykonalną dla dziecka - na przykład jednoczesne naciśnięcie dwóch dość ciasnych przycisków.

Ochrona dzieci przed oglądaniem płyt z nieodpowiednimi treściami – np. erotyka czy przemoc. Licencjonowane płyty z takimi filmami z reguły posiadają odpowiednie etykiety cyfrowe, które są rozpoznawane przez odtwarzacz kina domowego, a dorośli użytkownicy mogą ustawić hasło, bez którego uruchomienie takiej płyty będzie niemożliwe.

- Smart TV. Funkcja ta faktycznie zamienia kino domowe w sieciowe centrum medyczne z dostępem do Internetu. Specyficzne możliwości telewizorów Smart TV mogą się różnić w zależności od producenta, ale w większości przypadków obejmują przynajmniej dostęp do markowych repozytoriów treści online i/lub usług internetowych (takich jak YouTube). Ponadto można dostarczyć gry, programy edukacyjne, a najbardziej zaawansowane modele umożliwiają nawet instalowanie dodatkowych aplikacji na żądanie użytkownika. Aby połączyć się z siecią, zwykle używany jest moduł Wi-Fi(patrz poniżej) lub port LAN(patrz Wejścia).

- podłączenie do iPoda. Specjalne złącze dokujące do podłączania odtwarzaczy rodziny iPod do głośników kina domowego (z wyjątkiem shuffle, który nie ma złącza dokującego). Możesz podłączyć takie odtwarzacze, aby odtwarzać muzykę przez zwykłe line-in, jednak połączenie przez złącze dokujące daje więcej dodatkowych możliwości - na przykład możesz przełączać utwory z panelu sterowania kina domowego.

- Odtwarzanie bezprzewodowe (AirPlay). Urządzenie obsługuje technologię bezprzewodowego odtwarzania AirPlay. AirPlay został stworzony przez Apple w celu zastąpienia zastrzeżonej technologii bezprzewodowej AirTunes. Do przesyłania danych wykorzystywana jest technologia Wi-Fi, dzięk...i czemu można transmitować nie tylko muzykę, ale także dodatkowe dane (tytuły utworów, okładki albumów, a nawet filmy). AirPlay jest szczególnie przydatny w przypadku urządzeń przenośnych (iPhone, iPod touch itp.), ponieważ umożliwia odtwarzanie muzyki bez instalowania gadżetu na stacji dokującej. Chociaż technologia została pierwotnie zaprojektowana dla urządzeń Apple, nie jest całkowicie zastrzeżona. Nadajniki muzyczne mogą służyć nie tylko urządzeniom przenośnym i komputerom Apple, ale także komputerom PC z zainstalowanym iTunes, a systemy odbiorcze różnych klas (od zestawów akustycznych po centra muzyczne) są produkowane przez kilku producentów zewnętrznych.

- tuner FM. Obecność tunera FM umożliwia kino domowe odbieranie i odtwarzanie transmisji radiowych FM poprzez własną akustykę - to znaczy w rzeczywistości zamienia urządzenie w pełnowartościowy odbiornik (chociaż do niezawodnego działania może być wymagana antena zewnętrzna) . Funkcja ta jest istotna w świetle faktu, że to właśnie pasmo FM jest preferowane przez zdecydowaną większość współczesnych muzycznych stacji radiowych.

- Tuner telewizyjny. Dzięki tunerowi telewizyjnemu Twoje kino domowe może odbierać programy telewizji kablowej, naziemnej lub satelitarnej. Ta opcja może być przydatna, biorąc pod uwagę fakt, że nie wszystkie telewizory są wyposażone we własne wbudowane tunery (szczególnie w przypadku paneli ściennych). Kupując kino z tunerem TV należy zwrócić szczególną uwagę na standard odbieranego sygnału. Podstawowe standardy sygnału:
DVB-T (Terrestrial) - konwencjonalny sygnał telewizji naziemnej;
DVB-C (kablówka) - telewizja kablowa;
DVB-S (satelita) - telewizja satelitarna.
Ponadto należy wziąć pod uwagę, że wszystkie te standardy są cyfrowe, a nadawanie analogowe jest nadal bardzo powszechne w przestrzeni postsowieckiej.

- Bluetooth. Technologia komunikacji bezprzewodowej między różnymi urządzeniami. W kinach domowych Bluetooth może być używany w szczególności do odtwarzania muzyki z urządzenia Bluetooth (na przykład telefonu komórkowego lub odtwarzacza), kopiowania plików z takich urządzeń do własnej pamięci kina domowego, podłączania słuchawek bezprzewodowych itp.

- Wi-Fi. Technologia Wi-Fi jest najczęściej wykorzystywana do bezprzewodowego łączenia kina domowego z lokalnymi sieciami komputerowymi. W ten sposób można uzyskać dostęp do treści przechowywanych na dyskach twardych komputerów w sieci domowej, a nawet przejść do trybu online – na przykład w celu aktualizacji oprogramowania odtwarzacza. Ponadto połączenie to może służyć do korzystania z możliwości DLNA (patrz Obsługa DLNA). A ostatnio wiele modułów Wi-Fi obsługuje również inne funkcje ułatwień dostępu, takie jak tryb Direct (bezpośrednie połączenie między dwoma urządzeniami, które nie wymaga sieci komputerowej). Takie połączenie można wykorzystać np. do obsługi smartfona jako pilota, do bezprzewodowego podłączenia sygnału wideo za pomocą technologii Wi-Di lub Miracast itp. Konkretne możliwości Wi-Fi zależą od modelu kina domowego.

- Czytnik kart. Urządzenie do odczytywania informacji z kart pamięci, które pozwala bezpośrednio odtwarzać treści z takich kart w kinie domowym - na przykład zdjęcia zrobione przed tym aparatem cyfrowym lub filmy z kamery. Należy pamiętać, że w chwili obecnej aktywnie wykorzystuje się kilka rodzajów kart pamięci i nie wszystkie są ze sobą kompatybilne; dlatego podczas korzystania z czytnika kart należy zwrócić uwagę na rodzaj obsługiwanych kart.

- chip NFC. Technologia NFC przeznaczona jest do bezpośredniej komunikacji bezprzewodowej pomiędzy różnymi urządzeniami na niewielkie odległości - do 10 cm.Teoretycznie zastosowania tej technologii są bardzo różnorodne, jednak w kinach domowych najczęściej wykorzystywana jest do uproszczenia połączenia z urządzeniem zewnętrznym (również z obsługą NFC) przy użyciu technologii Wi-Fi i bluetooth. Chip jest najczęściej instalowany w pilocie, a do nawiązania połączenia wystarczy zbliżyć urządzenie do tego pilota, aby chipy „widziały” się nawzajem i potwierdziły połączenie przez Wi-Fi lub Bluetooth . Jest to o wiele wygodniejsze niż zagłębianie się w ustawienia i ręczne konfigurowanie połączenia.

- Karaoke. Popularna rozrywka, która daje użytkownikom możliwość samodzielnego zaśpiewania ulubionej piosenki: przy akompaniamencie odpowiedniej muzyki (tzw. fonogram „minusowy”, w rzeczywistości – kompozycja z wyciętą partią wokalną), teksty są wyświetlane na ekranie, podświetlane ponieważ muszą być śpiewane. Obowiązkowym atrybutem kina domowego z opcją karaoke jest gniazdo mikrofonowe; czasami mogą być dwa takie złącza.

- Mix karaoke. System, który zapewnia zaawansowane możliwości korzystania z karaoke (patrz Karaoke). W ten sposób uczestnicy mogą otrzymać punkty za jakość wykonania, możliwe staje się organizowanie zawodów zespołowych. Dostępna jest funkcja tworzenia i edytowania listy ulubionych utworów, sortowania ich według szeregu parametrów (tytuł, wykonawca, gatunek) itp.

Formaty plików inne niż wideo obsługiwane przez zestaw kina domowego (patrz powyżej).

- MP3/WMA. Jeden z najpopularniejszych formatów plików muzycznych. Są to dwa oddzielne rodzaje dźwięku cyfrowego, ale pod wieloma praktycznymi względami są tak podobne, że technicznie nie jest trudno zapewnić jednoczesną obsługę MP3 i WMA, a w większości nowoczesnych kin domowych jedno nie jest od siebie oddzielone. Odnosi się do formatów, które zapewniają tzw. kompresja stratna - rozmiar pliku jest niewielki, ale osiąga się to poprzez pogorszenie dokładności transmisji dźwięku w niektórych częściach ścieżki. Jednak obszary te są wybierane w taki sposób, że pogorszenie jest praktycznie niesłyszalne, a przy dużej przepływności dźwięk w formacie MP3 lub WMA jest prawie nie do odróżnienia od FLAC (patrz poniżej) i innych formatów bezstratnych.

- Płyta audio CD. Zwykła, znana wszystkim i wszechobecna płyta muzyczna, zawierająca zwykle około 15-20 utworów (do 80 minut dźwięku). Uniwersalny, obsługiwany przez absolutnie wszystkie urządzenia zdolne do odczytu nośników optycznych, niezależnie od roku ich wydania. Jednocześnie jakość dźwięku płyty Audio CD jest tak wysoka, że wystarcza nawet dla sprzętu Hi-Fi. Z tego powodu, a także ze względu na niski koszt, takie media są nadal szeroko rozpowszechnione, pomimo pojawienia się bardziej zaawansowanych wariantów.

- Audio DVD. Format podobny do Audio CD, ale zaprojektowany dla płyt DVD i zaprojektowany specjalnie do przecho...wywania i odtwarzania informacji audio w wysokiej jakości. W tym formacie można nagrywać dźwięk z różną liczbą kanałów, do 5.1. Nie doczekał się szerokiego rozpowszechnienia, choć cieszy się pewną popularnością – w szczególności ze względu na wyższą jakość dźwięku niż na płytach Audio CD (które same w sobie są całkiem dobre).

- Super Audio CD. Ulepszona wersja zwykłej płyty Audio CD, jest 64 razy szybsza niż częstotliwość próbkowania, co zapewnia wyższą jakość dźwięku. Płyty SACD są niekompatybilne z konwencjonalnymi napędami CD (w najlepszym wypadku możliwe jest odtwarzanie tak zwanej „dyski hybrydowej” jako zwykłej płyty Audio CD); dlatego do pracy z tego typu nośnikami warto wybierać urządzenia, w których wyraźnie zaznaczona jest obsługa Super Audio CD.

-JPEG. Najbardziej rozpowszechnionym współczesnym formatem plików graficznych jest w szczególności standard w fotografii cyfrowej. Dlatego jeśli zamierzasz wykorzystać swoje kino domowe do oglądania zdjęć, warto wybrać model z obsługą JPEG.

Są to najpopularniejsze formaty uzupełniające. Oprócz tego nowoczesne systemy kina domowego mogą obsługiwać inne typy plików, na przykład:

- AAC. Format audio podobny do MP3 i WMA, ale używany głównie przez technologię Apple.

- GIF. Format graficzny używany głównie do tworzenia animowanych obrazów.

- FLAC. Bezstratny standard audio, jeden z najpopularniejszych obecnie bezstratnych formatów audio. Zapewnia wyższą wierność transmisji dźwięku niż MP3 i tym podobne, ale rozmiar pliku jest znacznie większy.

- APE. Kolejny standard kompresji bezstratnej. Rozmiar plików APE jest mniejszy niż FLAC, ale wymaga to dość dużej mocy obliczeniowej urządzenia odtwarzającego. Dlatego obsługa tego formatu jest nieco mniej powszechna.

- TXT. Format przechowywania tekstu. Praca z takimi plikami może być przydatna na przykład do przeglądania na ekranie telewizora tekstu utworu odtwarzanego z płyty.

- SRT, SUB, ASS. Popularne formaty napisów zewnętrznych. Różnią się funkcjonalnością: na przykład SRT pozwala pracować tylko z niesformatowanym tekstem, podczas gdy ASS obsługuje różne czcionki, kolory, efekty itp. Jednak istota takich plików jest taka sama – dodawanie plików wideo z napisami.

Dekoder można ogólnie określić jako standard, w którym nagrywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku urządzenie musi obsługiwać odpowiedni dekoder. Pierwszymi oznakami dekodowania wielokanałowego były Dolby Digital i DTS, stopniowo ulepszane i wprowadzające nowe funkcje. Ostatnie etapy na 2020 rok to dekodery Dolby Atmos i DTS X.

-Dolby Atmos. Dekoder, który nie wykorzystuje sztywnego podziału dźwięku na kanały, ale przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być używany z prawie dowolną liczbą kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanały tak, aby każdy obiekt audio jest słyszalny jak najbliżej zamierzonego miejsca. W przypadku Dolby Atmos głośniki sufitowe (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za wysoce pożądane. Jednak w ostateczności można się bez nich obejść.

- DTS X. Analog do Dolby Atmos opisanego powyżej, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informacje o tym, gdzie (zgodnie z intencją reżysera) powinien znajdować się słyszalny przez użytkownika obiekt i w jaki sposób powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza tę informację i określa, jak dokładnie dźwięk ma być rozłożony na dostępnym kanałów w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przywiązany do określonej liczby kanałów d...źwiękowych – może ich być tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Zwróć też uwagę, że ten dekoder umożliwia oddzielną regulację głośności okien dialogowych.

- DVI. Złącze cyfrowe, używane głównie do podłączania urządzeń zewnętrznych do monitorów i projektorów; praktycznie nigdy nie występuje na telewizorach.

- SCART. Przestarzałe, ale wciąż szeroko stosowane złącze, które służy do podłączania zewnętrznych źródeł sygnału do telewizora i przesyłania analogowych sygnałów audio i wideo. Największe złącze w domowym sprzęcie wideo ma charakterystyczny prostokątny kształt.

- Komponent. Analogowe potrójne połączenie kablowe (czerwony, niebieski, zielony) służące do przesyłania sygnału wideo z odtwarzacza do telewizora. Zapewnia bardzo wysoką jakość sygnału jak na standardy interfejsów analogowych; z drugiej strony komponent audio nie przenosi dźwięku – wymaga osobnego połączenia.

- Kompozyt. Jedno z najprostszych i najpopularniejszych wyjść analogowych. Składa się z trzech złączy, z których jedno odpowiada za wyprowadzenie sygnału wideo (kolor żółty), a pozostałe dwa - audio (1 kanał dźwięku stereo na złącze). W ten sposób wyjście kompozytowe umożliwia przesyłanie zarówno obrazu, jak i dźwięku przez ten sam interfejs. Kolejną zaletą tego standardu jest jego powszechność, m.in. w starszych telewizorach. Z drugiej strony wyjście kompozytowe nie nadaje się do pracy z wideo HD, a jakość obrazu jest zauważalnie niższa niż przy połączeniu komponentowym (patrz wyżej).

- liniowy. Wyjście do analogowej transmisji dźwięku. Może służyć zarówno do podłączenia zestawu głośnikowego, jak i do wyprowadzenia sygnału audio do sprzętu muzycznego - np. do nagrywania. Zazwyczaj wyjście liniowe zapewnia dźwięk stereo. Może używać różnych złączy; najczęściej jest to mini-jack 3,5 mm lub para gniazd RCA (tulipany, po jednym na każdy kanał dźwięku stereo).

-Dolby Digital 5.1. Komplet złączy do podłączenia sześciokanałowego (5 satelitów + subwoofer) systemu audio.

-Dolby Digital 7.1. Komplet złączy do podłączenia ośmiokanałowego (7 satelitów + subwoofer) systemu audio.

- Wyjście słuchawkowe. Standardowe gniazdo słuchawkowe. Najnowocześniejsza technologia jest wyposażona w gniazda jack 3,5 mm, dla tego wyjścia są również wykonane wtyki do większości nowoczesnych słuchawek. Wtyczka 6,35 mm pozostaje przywilejem wysokiej jakości technologii Hi-Fi i Hi-End. Pomiędzy złączami o różnych średnicach znajdują się adaptery.

HDMI to wszechstronny interfejs cyfrowy zaprojektowany do przesyłania treści HD (w tym dźwięku wielokanałowego) za pomocą jednego kabla. Dziś jest to właściwie ogólnie przyjęty standard dla sprzętu wideo zgodnego z HD, można go również znaleźć w urządzeniach audio. W kinach domowych takie wyjścia są najczęściej wykorzystywane do podłączenia telewizora, monitora, projektora lub innego urządzenia do odtwarzania wideo (sygnał audio przechodzi przez inne interfejsy do standardowej akustyki). Istnieją jednak inne opcje do wykorzystania - na przykład przesyłanie dźwięku do zewnętrznego wzmacniacza, przez który podłączane są standardowe głośniki. W związku z tym obecność wielu wyjść HDMI pozwala na stałe podłączenie wielu odbiorników sygnału i nie zawracanie sobie głowy ponownym podłączaniem kabli. W najbardziej zaawansowanych modelach liczba takich złączy może sięgać 8.