Porównanie Pulsar Edge GS 1x20 vs Pulsar Edge GS 3.5x50L

Najdłuższa odległość, przy której noktowizor jest w stanie wykryć pojedyncze obiekty.

Metody, za pomocą których producenci określają parametr ten, mogą się różnić w szczegółach, ale ogólna zasada jest taka sama. Z reguły wskazana jest odległość, przy której można zobaczyć dość duży obiekt przy oświetleniu 0,05 luksa (ćwierć księżyca) i tle o średnim kontraście - na przykład postać ludzka o wysokości około 170 cm jest najczęściej zabierany z tego przedmiotu, ale o dostrzeżeniu samego faktu jego obecności. Mówiąc najprościej, zasięg wykrywania powiedzmy 200 m oznacza, że w takim urządzeniu w odległości 200 m widać „coś, co wygląda jak człowiek”, ale poszczególnych części (głowa, ręce) nie da się rozebrać.

Warto również zauważyć, że w praktyce parametr ten jest silnie uzależniony od specyfiki sytuacji. Na przykład ciemny obiekt na bardzo jasnym tle będzie dalej widoczny, a na ciemnym może być niewidoczny nawet z bliska; podobne zjawisko obserwuje się w przypadku kamer termowizyjnych (patrz „Typ”), tylko w odniesieniu do różnicy temperatur, a nie kolorów.

Stopień powiększenia obrazu, jaki NVD może zapewnić bez cyfrowego przetwarzania obrazu, wyłącznie dzięki systemowi optycznemu. Taki wzrost jest uważany za lepszy niż cyfrowy, ponieważ nie pogarsza wyrazistości widzialnego obrazu; a dla modeli opartych na wzmacniaczach obrazu (patrz „Zasada działania”) jest to zazwyczaj jedyna dostępna opcja.

Teoretycznie im większe powiększenie, tym większy zasięg wykrywania (patrz wyżej), ponieważ silne powiększenie pozwala zobaczyć mniejsze obiekty. Jednak nie zawsze ma sens gonić za maksymalną wydajnością. Faktem jest, że wraz ze wzrostem powiększenia kątowe pole widzenia maleje, a minimalna odległość ostrzenia rośnie (oba, patrz poniżej), co może stwarzać problemy przy niewielkich odległościach. Warto też zauważyć, że wysoki stopień powiększenia negatywnie wpływa na jasność całego układu – w efekcie rzeczywisty zasięg wykrywania w całkowitej ciemności może być wyższy dla urządzenia o mniejszym powiększeniu, ponieważ „łapie” więcej światła. I parametr ten odpowiednio wpływa na koszt.

Należy pamiętać, że noktowizory, w przeciwieństwie do klasycznych lornetek i monokularów, najczęściej mają stałe powiększenie. Praktycznie nie ma modeli z możliwością płynnej regulacji, a jedyną opcją jest zastosowanie dodatkowych nasadek (patrz „Współczynnik kształtu”).

Obecnie na rynku dostępne są noktowizory o powiększeniu optycznym: 1x, 2 - 3x, 3,1 - 4x, > 4x

Średnica soczewki wejściowej, w którą wyposażony jest obiektyw noktowizora.

Parametr ten jest jednym z najważniejszych dla każdego urządzenia optycznego, w tym noktowizora: im większa soczewka, tym więcej światła (lub promieniowania podczerwonego) wpada do niego i tym bardziej czuła jest optyka, przy pozostałych warunkach równych. Minusem tego jest wzrost rozmiarów, wagi i kosztu urządzenia. Ponadto nie zapominaj, że w konstrukcji można zastosować różne sztuczki i dodatkowe technologie; dlatego sam duży obiektyw nie zawsze jest jednoznacznym wyznacznikiem wysokiej klasy.

Kąt widzenia zapewniany przez noktowizor - czyli kąt pomiędzy liniami łączącymi oko obserwatora z dwoma skrajnymi punktami widzialnej przestrzeni. Szerokie kąty widzenia pozwalają na pokrycie dużego obszaru, ale współczynnik powiększenia (patrz wyżej) jest niski; z kolei zwiększenie powiększenia prowadzi do zmniejszenia pola widzenia.

Najmniejsza odległość od obserwowanego obiektu, przy której będzie on wyraźnie widoczny przez NVD. W przypadku normalnego użytkowania noktowizorów odległość ta nie powinna przekraczać minimalnej oczekiwanej odległości od przedmiotowych obiektów; w związku z tym należy pamiętać, że im wyższy współczynnik powiększenia (patrz wyżej), tym z reguły dłuższa jest odległość ogniskowania.

Długość fali promieniowania podczerwonego emitowanego przez oświetlacz IR zainstalowany w NVD. W większości przypadków parametr ten ma charakter wyłącznie informacyjny: producenci zwykle wybierają długość fali tak, aby była optymalna dla właściwości urządzenia i zapewniała deklarowane właściwości. Niemniej jednak praktyczny moment wiąże się również z długością fali - „widocznością” lub „niewidzialnością” iluminatora (patrz „Niewidzialne widmo promieniowania”).

Obecność emitera podczerwieni w konstrukcji NVD (patrz wyżej), działającego w całkowicie niewidocznym widmie.

Jedną z cech nowoczesnych urządzeń oświetleniowych (w tym na podczerwień) jest to, że żadne z nich nie jest w stanie wytworzyć fal o dokładnie tej samej długości – część promieniowania nieuchronnie przechwyci sąsiednie zakresy. Z tego powodu dochodzi do sytuacji, w których oświetlacz, którego główna moc skoncentrowana jest w widmie IR, również emituje światło widzialne. Wygląda jak matowa czerwona poświata; nie jest wystarczająco mocny, aby gołym okiem oświetlić otaczające przedmioty, ale jest wyraźnie widoczny w ciemności i może zdemaskować użytkownika. Emitery o niewidzialnym widmie, jak sama nazwa wskazuje, nie mają tej wady. Dlatego jeśli szukasz noktowizora do sytuacji, w których ukrywanie się jest ważne – na przykład podczas polowania – warto wybierać wśród modeli z tą funkcją. To prawda, należy pamiętać, że zasięg światła takich emiterów jest nieco krótszy niż w przypadku widocznych.

Z reguły „niewidzialne” emitery mają długość fali (patrz wyżej) co najmniej 800 nm.

Obecność hełmu-maski w zakresie dostawy noktowizora.

Hełm-maska to obręcz z systemem pasów i mocowaniem do urządzenia. Taka konstrukcja umożliwia noszenie noktowizora na głowie, dzięki czemu ręce pozostają wolne podczas pracy z urządzeniem. Jednocześnie grubość obręczy i pasków jest zwykle niewielka, co pozwala na noszenie ich pod nakryciem głowy.

Należy pamiętać, że możliwość zamontowania na hełmie-masce znajduje się w wielu modelach NVG, jednak sama maska-hełm nie zawsze jest dostarczana w zestawie. Dużo łatwiej jest go kupić razem z urządzeniem niż dobierać osobno.