Porównanie Yukon Spartan 3x50 Gen. 2+ vs Pulsar Challenger G2+ 3.5x56

Najdłuższa odległość, przy której noktowizor jest w stanie wykryć pojedyncze obiekty.

Metody, za pomocą których producenci określają parametr ten, mogą się różnić w szczegółach, ale ogólna zasada jest taka sama. Z reguły wskazana jest odległość, przy której można zobaczyć dość duży obiekt przy oświetleniu 0,05 luksa (ćwierć księżyca) i tle o średnim kontraście - na przykład postać ludzka o wysokości około 170 cm jest najczęściej zabierany z tego przedmiotu, ale o dostrzeżeniu samego faktu jego obecności. Mówiąc najprościej, zasięg wykrywania powiedzmy 200 m oznacza, że w takim urządzeniu w odległości 200 m widać „coś, co wygląda jak człowiek”, ale poszczególnych części (głowa, ręce) nie da się rozebrać.

Warto również zauważyć, że w praktyce parametr ten jest silnie uzależniony od specyfiki sytuacji. Na przykład ciemny obiekt na bardzo jasnym tle będzie dalej widoczny, a na ciemnym może być niewidoczny nawet z bliska; podobne zjawisko obserwuje się w przypadku kamer termowizyjnych (patrz „Typ”), tylko w odniesieniu do różnicy temperatur, a nie kolorów.

Stopień powiększenia obrazu, jaki NVD może zapewnić bez cyfrowego przetwarzania obrazu, wyłącznie dzięki systemowi optycznemu. Taki wzrost jest uważany za lepszy niż cyfrowy, ponieważ nie pogarsza wyrazistości widzialnego obrazu; a dla modeli opartych na wzmacniaczach obrazu (patrz „Zasada działania”) jest to zazwyczaj jedyna dostępna opcja.

Teoretycznie im większe powiększenie, tym większy zasięg wykrywania (patrz wyżej), ponieważ silne powiększenie pozwala zobaczyć mniejsze obiekty. Jednak nie zawsze ma sens gonić za maksymalną wydajnością. Faktem jest, że wraz ze wzrostem powiększenia kątowe pole widzenia maleje, a minimalna odległość ostrzenia rośnie (oba, patrz poniżej), co może stwarzać problemy przy niewielkich odległościach. Warto też zauważyć, że wysoki stopień powiększenia negatywnie wpływa na jasność całego układu – w efekcie rzeczywisty zasięg wykrywania w całkowitej ciemności może być wyższy dla urządzenia o mniejszym powiększeniu, ponieważ „łapie” więcej światła. I parametr ten odpowiednio wpływa na koszt.

Należy pamiętać, że noktowizory, w przeciwieństwie do klasycznych lornetek i monokularów, najczęściej mają stałe powiększenie. Praktycznie nie ma modeli z możliwością płynnej regulacji, a jedyną opcją jest zastosowanie dodatkowych nasadek (patrz „Współczynnik kształtu”).

Obecnie na rynku dostępne są noktowizory o powiększeniu optycznym: 1x, 2 - 3x, 3,1 - 4x, > 4x

Średnica soczewki wejściowej, w którą wyposażony jest obiektyw noktowizora.

Parametr ten jest jednym z najważniejszych dla każdego urządzenia optycznego, w tym noktowizora: im większa soczewka, tym więcej światła (lub promieniowania podczerwonego) wpada do niego i tym bardziej czuła jest optyka, przy pozostałych warunkach równych. Minusem tego jest wzrost rozmiarów, wagi i kosztu urządzenia. Ponadto nie zapominaj, że w konstrukcji można zastosować różne sztuczki i dodatkowe technologie; dlatego sam duży obiektyw nie zawsze jest jednoznacznym wyznacznikiem wysokiej klasy.

Ogniskowa noktowizora. Pod tym pojęciem rozumie się taką odległość od środka optycznego obiektywu do fotokatody wzmacniacza obrazu lub matrycy urządzenia cyfrowego(patrz „Zasada działania”), przy której na fotokatodzie/matrycy uzyskuje się wyraźny obraz.

Ogólnie rzecz biorąc, długie ogniskowe są charakterystyczne dla systemów optycznych o wysokim stopniu powiększenia optycznego (patrz wyżej). Jednak w przypadku noktowizorów zależność ta nie jest sztywna – po prostu przy optyce długoogniskowej łatwiej jest zapewnić duże powiększenie. W praktyce oznacza to, że modele o tej samej ogniskowej mogą wyraźnie różnić się powiększeniem. Ale to, na co wskaźnik ten wpływa bezpośrednio, to transmisja światła: przy pozostałych warunkach równych, „dłuższe” układy optyczne przepuszczają mniej światła, co negatywnie wpływa na możliwości urządzenia. Dotyczy to również kamer termowizyjnych (patrz „Typ”), ponieważ ich roboczy zakres podczerwieni w tym przypadku jest również zgodny z ogólnymi prawami optyki.

Rozdzielczość widzialnego obrazu wytwarzanego przez noktowizor. Wskazuje liczba linii (skoków) na milimetr; im wyższy wskaźnik ten - im bardziej szczegółowy obraz może stworzyć NVD, tym lepiej będą na nim widoczne drobne szczegóły. Co prawda takie urządzenia będą odpowiednio kosztować.

W modelach ze wzmacniaczem obrazu (patrz „Zasada działania”) rozdzielczość silnie zależy od generacji przetwornika.

Wielkość obszaru widocznego w noktowizorze z odległości 100 m - innymi słowy największa odległość między dwoma punktami, w których można je jednocześnie widzieć z tej odległości. Nazywa się to również „liniowym polem widzenia”. Wraz z kątowym polem widzenia (patrz niżej) parametr ten charakteryzuje przestrzeń zajmowaną przez optykę; jednocześnie wyraźniej opisuje możliwości konkretnego modelu niż dane dotyczące kątów widzenia.

Kąt widzenia zapewniany przez noktowizor - czyli kąt pomiędzy liniami łączącymi oko obserwatora z dwoma skrajnymi punktami widzialnej przestrzeni. Szerokie kąty widzenia pozwalają na pokrycie dużego obszaru, ale współczynnik powiększenia (patrz wyżej) jest niski; z kolei zwiększenie powiększenia prowadzi do zmniejszenia pola widzenia.

Średnica źrenicy wyjściowej tworzona przez układ optyczny noktowizora. Źrenica wyjściowa to rzut przedniej soczewki obiektywu, zbudowany przez optykę i elektronikę w obszarze okularu; obraz ten można zaobserwować w postaci charakterystycznego okręgu świetlnego, patrząc przez okular nie z bliska, ale z odległości 30 – 40 cm.

Praktyczne znaczenie tego parametru polega na tym, że dla normalnej widoczności powinien on być nie mniejszy niż rozmiar źrenicy osoby patrzącej przez okular. Średnica źrenicy ludzkiej może wahać się od 2-3 mm w jasnym świetle do 7-8 mm w ciemności. Dlatego im większy rozmiar źrenicy wyjściowej NVD, tym z reguły lepsza widoczność; jest to szczególnie ważne przy minimalnej ilości światła, gdy jasność obrazu jest niska nawet podczas oglądania przez urządzenie. Z drugiej strony ta cecha znacząco wpływa na koszt urządzenia.

Przesunięcie to odległość między soczewką okularu a źrenicą wyjściową instrumentu optycznego (patrz Średnica źrenicy wyjściowej). Optymalną jakość obrazu osiąga się, gdy źrenica wyjściowa jest rzutowana bezpośrednio na oko obserwatora; tak więc w praktyce przesunięcie to odległość od oka do soczewki okularu, która zapewnia najlepszą widoczność i nie przyciemnia krawędzi (winietowanie). Długie nasadki są szczególnie ważne, jeśli noktowizor ma być używany jednocześnie z okularami - w takich przypadkach nie ma bowiem możliwości zbliżenia okularu do oka. Dotyczy to również urządzeń, które można zamontować na broni: im większa odległość od oka, tym mniejsze prawdopodobieństwo zranienia w wyniku odrzutu.